คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [1] รอคอย
บ้านหลัใหม่ที่เราัสินใื้อมาหลัาที่บอทุนว่าเราแ่านันแล้วโยโว์ใบสมรสปลอมที่เฮุนเรียมไว้ทำเอาทุน้านไม่ออ พ่อแม่ทัู้่เหมือนะีใับเรามาเหมือนับแ่านริ และพ่อไ้สั่ให้ปิปานั่าวทุน่อนที่เรื่อะเิึ้น เราไ้บ้านหลัใหม่ที่ระับารุ้มรอเท่าับประธานาธิบี เพราะแม้ะปิปานั่าวทุสำนัอาะมีแฟนลับที่เอารูปหรือ่าวอเราไปลทำให้เิเรื่อไ้ ริสอปป้าทะเลาะับพ่อแ่ีที่แม่และายูนออนนี่เ้ามาัารให้่อนทัู้่ะีัน านยอลไม่รู้ว่าะไ้่าวหรือยัเพราะยัไม่เห็นเ้าัวเลย
“ทำไม้อมีห้อเียว”ันถามอีนที่ทิ้ัวลนอนบนที่นอน
“็ห้อสามีภรรยา็้อห้อเียวิ๊ะ”เฮุนบอหน้าาเย่อนะบที่นอน้าๆ “มามะที่รั”หน้าแโยไม่ั้ใ -///- อย่าลืมไปว่ามันือารแ่านอมปลอม!!
“ันะไปนอนโฟาเอ”ันบออีน
“ันไปนอน้านอ็ไ้ถ้าเธอลำบาในานั้น”เฮุนพูทำเอาันเ็บเบาๆเลยทีเียว “ันลืมัวไปนิหน่อยว่าเรายัรัันอยู่”ันมอหน้าเฮุนที่เหมือนะพูอะไรอี “อาเป็นแ่ันที่ยัรัเธออยู่”
“อย่าราม่า -_- ัน..แ่...แบบ”ันพยายามะอธิบายะบอไปว่ายัรัแ่เี๋ยว็ไ้ใอี
“โอเ ันนอนพื้น็ไ้”
“เราื้อเียู่มา็ไ้”
“ืนนอื่นมาเี๋ยว็ะถามว่าสามีภรรยาทำไมไม่ใ้เียเียวัน ให้มันเนียนหน่อยฮยอนอา”โนุเลยัน -.- “ิน้าวันเถอะ วุ่นวายมาทั้วันแล้ว”เฮุนเินออไปห้อรัว่อนะนั่ล
“อย่าบอว่าันเป็นนทำนะ”ันถามอีน
“็แน่นอนิ!”ทำไม้อเน้นนานั้น้วยละ!! “อแม่สั่ให้นัไว้เ็มู้เย็นแล้วนะไม่้อลัวว่าาเหลืออะไร”าเหลืออะไรไม่สำัหรอแ่ันเอาสิ่ที่มีมาทำไม่ไ้่าหาที่เป็นปัหา
“ือ...”
“อะไร”
“ัน...”
“อย่าบอว่าทำับ้าวไม่เป็น? ิมฮยอนอา ยัยเ็เมือนอโมาับอาหารยะนี่ไม่ิว่าโไปะมีสามีเลยรึไทำไมไม่หัทำับ้าวไว้...”
“มาทำเอไหมละ!!!”ันถามอีนที่่าันเป็นุ “นายเอ็ทำอะไรไม่ไ้นอาฟัวาม้าเียวินะโอเฮุนโไปะไม่ิฟัวามใรเลยใ่ไหม”
“อโทษรับ”เฮุนยมืออโทษ่อนะเินเ้ามาในรัวแทน “ไปนั่รับๆ”อีนันออันารัว่อนะลมือทำับ้าว แ่นี้็เรียบร้อยะมาบ่นให้เสียเวลาทำไม
“ันไม่ินผันะ”ันบออีนที่ำลัใส่ผัลไปในอาหาร
“แพ้ไหม?”
“ไม่..ย้า!!”ันะโนลั่นหลัาอีนใส่ผัลไป ันไม่ไ้แพ้ผัอะไรแ่ไม่อบลิ่นและรสาิอมันเท่าไหร่
“เป็นไออลประสาอะไรไม่เป็นัวอย่าเยาวน”มันเี่ยวไหม?
RRR
านยอล
“เฮุนานยอลโทรมาทำไๆๆ”ันถามอีนที่้นเรื่อที่เรา้อัารโทรมา
“เอามานี่”เฮุนยื่นมือ่อนะรับโทรศัพท์ “ว่าไานยอลไม่เห็นแอยู่บ้านให่ไม่ไ้บอเลยว่าันับฮยอนอาแ่านัน”ันนั่มออีนที่ยืนุยโทรศัพท์อยู่ “อย่าทำแบบนั้นเลยานยอล ย้า..”เฮุนมอโทรศัพท์่อนะยื่นืนให้ัน
“ว่าไ”
“มันแยัวออาไฮ”เฮุนบอ่อนะปิแ๊สแล้วเินเ้าไปในห้อนอน
ัน้อออไปุยับเา่อนที่เรื่อะบานปลายไปว่านี้ ันหยิบเสื้อันหนาว่อนะรีบออาบ้าน่อนที่เฮุนะออมาเอ ันโทรหาอีน่อนะับรถไปอที่หน้าอนโอานยอล
“ันอยู่หน้าอนโนายนะานยอล”ันบอปลายสายที่เอาแ่เียบหลัาที่รับโทรศัพท์ันไ้เือบรึ่ั่วโมแล้ว ไม่น่าเื่อว่าวันนี้โละหนาวผิว่าทุวัน “ันะรอนายนว่านายะมานะานยอล”ันบออีน่อนะถือสายไปแล้วออไปยืนรออีนที่หน้ารถ อย่านะหิมะันไม่อบวามหนาวเท่าไหร่
2 ั่วโมผ่านไป...
ันไม่ิว่าานยอละทำให้ันรอนานนานี้แ่ถ้าหาเาไม่ลมาริๆัน็ะรออยู่อย่านี้ เพราะารที่เาะออาไฮมันไม่ใ่เรื่อเล็ๆ เป็นเพราะันที่ทำให้เรื่อแบบนี้เิึ้น เฮุนโทรมาหาหลายสายแ่อีนไม่ิว่าันะมาอยู่ที่หน้าอนโานยอลหรอนะ
“หนาวว”ันไ้แ่พูำนี้มาสอั่วโมว่าแล้ว ันเลือไม่เ้าไปนั่รอในรถเพราะเี๋ยวานยอละไม่เื่อว่าันมารอเาที่หน้าอนโริๆ “ัวะแ็แล้ว”ันระโไปมาเพื่ออบอุ่นร่าายแ่เหมือนว่าหิมะะลมาแล้ว TT_TT ะทำให้อาาศมันแย่ไปถึไหน
RRR
านยอล!!
“านยอล...”
(ลับไปเถอะฮยอนอา)
“ันไม่ลับนว่านายะลมาุยับัน”
(...)
“ันะรอนายนะานยอล”
(ารรออยเป็นสิ่ที่ทำแล้วไร้วามหมาย อย่าาหวัอะไรับสิ่ที่รอเลย)
“านยอล...ันะรอนะ”
(...)
อนนี้ันเอเป็นฝ่ายวาสาย านยอลไม่ใืใำให้ันรออยู่รนสว่าหรอมั้..?
4 ั่วโมผ่านไป...
อนนี้็ีสอแล้ว.. =_= น้ำมูันเหมือนะไหลออมาับเนื้อัวที่าวไปเพราะหิมะ านยอลไม่ลมาันเอ็ะยัรอแบบนี้ ยืนไม่่อยะอยู่แล้วิ
RRR
เฮุน
- 230 สาย-
ะโทรมาอะไรหนัหนานะเฮุนลัวันำทาลับบ้านไม่ไ้รึไ -3- ัวสั่นเป็นเพราะยืนาอาาศหนาวนานและเหมือนว่าไ้ะมาเยี่ยมันแล้วอาารปวหัวเริ่มมาพร้อมน้ำมู -,,-
RRR
านยอล
(ลับไปเถอะ...)
“อนนี้ันปวหัวมาเลยนะ นายใร้ายมาที่ไม่ยอมลมา แ่ไม่ลมาอนนี้ไม่เป็นไรหรอแ่ถ้าันเิเป็นลมหรือเป็นอะไรไป่วยเรียรถโรบาลให้ัน้วยนะ”
ันวาสายอีรั้่อนะเินไปรอบๆ เหมือนว่าหัวมันะเริ่มหนัว่าเิม โอยย.. ไม่ไหวแล้ว เิน่อแทบไม่ไ้แล้ว ันพยายามนั่ล่อนะุมหัวัวเอ โอยยยยย...
“ยัยื้อ”ันมออีนที่พยุ่อนที่อาารปวหัวะำเริบแล้วหมสิไป
เฮุน
หลัาที่ผมไปหยิบโทรศัพท์เพื่อะโทรถามไว่าเิอะไรึ้นที่านยอลออาไฮ ออมาาห้อนอน็ไม่เอฮยอนอาไม่บอ็รู้ว่าเธอ้อออไปหาานยอลแน่ ผมรีบับรถไปอแล้วุ่มมออีนที่ยืนาลมหนาวเพื่อรอบาน ผมพยายามโทรหาเธอแ่เธอไม่รับสายเลย ผมเอ็ไม่เื่อว่าานยอละออาไฮหลัาที่เาโทรมาอนนั้น
“ว่าไานยอลไม่เห็นแอยู่บ้านให่ไม่ไ้บอเลยว่าันับฮยอนอาแ่านัน”
(ิว่าทำแบบนั้นันะเลิยุ่ับฮยอนอาั้นหรอเฮุน แระวัและรัษาฮยอนอาไว้ให้ีเพราะไม่ั้นันสาบานว่าะแย่เธอมา้วยมือันเอ และันเอ็ออาไฮนั้นทำให้ัน่อสู้ับแไ้อย่าสบายใ)
“อย่าทำแบบนั้นเลยานยอล ย้า..”
ผมเป็นห่วทั้ฮยอนอาและานยอล เพราะวามบ้าอานยอลและวามห่วใยอฮยอนอามันนละั้ว านยอลอาทำให้ฮยอนอาเสียใและเสียวามรู้สึไปมา และอนนี้ผม็เอาแ่เฝ้ามออีนที่ไม่ยอมไปไหนเือบ 4 ั่วโม หิมะเริ่มร่าบาไม่ทน่อสภาพแวล้อมแบบนี้เท่าไหร่
“ยัยื้อ”ผมวิ่เ้าไปอุ้มอีนที่เป็นลมล้มไป น้ำมู็ไหล -,,- ัวเย็นไปหม “านยอล”ผมมออีนที่วิ่มา่อนะหยุมอ “ไม่สสารฮยอนอาบ้าเลยหรอ แปล่อยให้เธอรอั้หลายั่วโม”ผมถามอีนที่มอร่าบาที่ผมอุ้มอยู่
“รีบพาฮยอนอาลับไปที่อุ่นๆ่อนเถอะ”
“แยัเป็นห่วเธอทำไมไม่ลมาหาหรือุยับเธอ่อน”
“แะให้ันทำยัไเฮุน! ันไม่อยาให้ฮยอนอาเสียใ”
“แไม่อยาทำให้ัวแเสียใมาว่าานยอล ฮยอนอาเสียใที่เป็น้นเหุทำให้แออาไฮ”ผมบออีนที่เอาแ่มอใบหน้าร่าบา
“ันะลับเ้ามา็เมื่อานันเสร็ อนนี้แ็ูแลฮยอนอาให้ี”านยอลบอผม่อนะเินลับไป
านเสร็? านอะไรอเา ผมมออีนที่ทำปาบ่นมุบมิบ่อนะรีบับรถลับไปบ้านทันที ัวเย็นแบบนี้ะทำยัไละ ห่มผ้าหนาๆ่อนแล้วัน
ความคิดเห็น