คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ฉั น ช อ บ เ ธ อ
พักหลังๆหลังจากเลิกเรียนฉันหนีทุกคนและแหวกฝูงแฟนคลับที่เหมือนจะเยอะมากขึ้นออกไปเที่ยวคนเดียว เหมือนอยากจะทำอะไรคนเดียวๆ ความรู้สึกแปลกไปจากเดิมเหมือนกัน ปกติต้องเป็นคนร่าเริงกว่านี้นิน่า ต้องกระโดดโลดเต้นกว่านี้นิน่า แต่ทำไมหลังจากที่เจอเขา เจอเรื่องอะไรที่วุ่นวายตัวฉันก็แปลกไป
“เอาอันนี้ค่ะ”ฉันบอกพนักงานร้านรองเท้าก่อนจะหยิบของให้เธอ บางครั้งออกมาช็อปปิ้งบ้างก็น่าจะผ่อนคลายเนาะ >_< ฉันเดินไปจ่ายเงินก่อนจะเดินออกมาเพื่อโทรหาพี่ชาย
“หน้าคุ้นๆ คิมฮยอนอา?”ฉันมองหน้าอีกคนก่อนจะนึกออก ผู้ชายคนนั้นที่มากับกายูนออนนี่ที่เป็นศัตรูของพี่คริส ยูนดูจุน! “มาทำอะไรคนเดียวแบบนี้นะ”ดูจุนเอียงคอก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน
“ไม่ใช่เรื่องของนาย”ฉันบอกอีกคนก่อนจะรีบกดๆโทรศัพท์หาพี่ชาย ทำไมไม่รับสายนะ TT-TT “โอ๊ย!”ฉันสะดุ้งทันทีเมื่ออีกคนกระชากแขนฉันอย่างแรง
“กล้าดียังไงมาพูดแบบนี้กับฉัน”ดูจุนตะคอกใส่ฉันก่อนจะกระชากแรงอีกครั้ง
“นี่ๆ ปล่อยมือยัยนั่นซะ”
“เซฮุน”ฉันมองอีกคนที่เดินมากับเด็กสาวต่างโรงเรียนที่หน้าตาน่ารักคนนึง -_-;; รู้สึกแปลกๆอีกแล้ว
“เซฮุน อ่อ ลืมไปว่ากลุ่มไฮด้วยกัน”ดูจุนเอ่ยก่อนจะดึงแขนฉันอีกครั้ง “กลุ่มพวกแกมันก็แค่กลุ่มไร้เดียงสาที่ไม่รู้ว่าเบื้องหลังตัวเองคืออะไร”ดูจุนยิ้มเย้ยก่อนจะมองหน้าฉัน “พี่ชายเธอตัวดีเลยนะคิมฮยอนอา”ฉันมองหน้าอีกคน
“เรื่องอะไร เบื้องหลังบ้าบออะไร”ฉันถามอีกคน
“หึ อยากรู้ก้กลับไปนอนกับพี่ซักคืนซิ อุ๊บ!”ไม่ทันที่อีกคนจะพูดเสร็จเซฮุนก็ซัดหมัดตรงเข้าที่หน้าเขาทันที
เหตุการณ์เริ่มแย่ลงเมื่อเซฮุนกระหน่ำหมัดให้ดูจุน ทั้งสองแลกหมัดกันเหมือนโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางก่อน เด็กสาวที่มาพร้อมกับเซฮุนวิ่งหนีหายไปไหนก็ไม่รู้ และเหมือนว่าดูจุนจะมีพวกกำลังวิ่งเข้ามาช่วยเขา งานนี้เซฮุนไม่รอดแน่
“มานี่!!”ฉันกระชากเสื้ออีกคนก่อนจะคว้ามือของเซฮุนแล้ววิ่งให้เร็วที่สุด ไม่รู้ว่าจะวิ่งไปที่ไหนแต่ก็มาหลบที่มุมตึกก่อนจะมองดูพวกของดูจุนที่เยอะอยู่เหมือนกัน “เห้อ..”ฉันถอนหายใจก่อนจะมองไปดูเส้นทางอีกครั้ง ไม่มีคนแล้ว โอเคออกไปได้ O_o
“เธอ...”
“...”
“จูบกับชานยอลจริงหรอ”ฉันมองเซฮุนที่เอ่ยถามคำถาม ฉันเดินหนีอีกคนก่อนเขาจะคว้ามือฉันเอาไว้ “ช่วยตอบฉันหน่อยได้ไหม”เซฮุนมองหน้าฉัน
“ฉันไม่ได้จูบกับชานยอล ฉันไม่ได้ปั่นหัวพวกนายอยู่ นายจะเชื่อฉันเหมือนเชื่อดาซมไหม”ฉันมองหน้าอีกคน เซฮุนคงสงสัยว่าฉันไปรู้เรื่องมาได้ไง
“...”
“ฉันไปละนะ”ฉันบอกอีกคนก่อนเซฮุนจะดึงฉันไปกอดทันที
“ไม่รู้ว่าทำไมต้องโกรธเธอนักหนาเมื่อได้ยินว่าเธอจูบกับชานยอล ไม่รู้ว่าไม่ชอบทุกคนที่ใกล้เธอทำไม ช่วยบอกฉันทีได้ไหม”เซฮุนกำลังสับสนเหมือนกันอยู่งั้นหรอ ฉันเองก็หาคำตอบในเรื่องนี้ไม่ได้เหมือนกัน ทำไมถึงรู้สึกแปลกๆกับนายด้วยนะ
“นายชอบฉัน เหมือนที่ฉันชอบนายละมั้ง”ฉันเอ่ยไปก่อนอีกคนจะผละออกจากกอด
“เธอชอบฉันเหมือนที่ฉันชอบเธองั้นหรอ”ทำไมต้องทำหน้าตกใจแบบนั้น ฉันก็แค่คิดว่าอาการแบบนี้ก็เหมือนอาการหึงคนที่เราชอบเวลาได้ยินเรื่องเขากับคนอื่นแค่นั้น และฉันก็เป็นคนที่มีอาการนั้นเหมือนกัน -//-
“ฉันจะกลับจริงๆแล้วนะ O_O!”ก่อนจะหันหลังกลับเซฮุนช้อนคางฉันก่อนจะบรรจงจูบทันที แม้ว่าฉันอยากจะผละออกแค่ไหน แต่เหมือนว่าจะปฎิเสธมันไม่ได้รสจูบที่เคยโหยหาเหมือนครั้งนั้นทำให้ฉันจูบตอบอีกคนอย่างอ่อนหวาน
หลังจากที่เซฮุนรู้สึกตัวก็รีบดึงตัวฉันขึ้นรถทันที ก่อนจะตรงไปที่บ้านฉันด้วยอาการเขินๆของเราทั้งสอง อีกคนก็เอาแต่กุมมือฉันไม่ปล่อยจนถึงบ้าน
“เข้าไปได้นี่น่า”เซฮุนชี้เข้าไปในบ้าน
“จะเข้ามาไหมละ”ฉันถามอีกคน
“ฮยอนอา”แจ็คสันเดินออกมาจากบ้านก่อนจะตรงเข้ามาเกาะไหล่ฉัน “เมื่อไม่กี่วันยังเห็นด่าเธออยู่เลย วันนี้ไหนมาส่งเธอได้ละ”แจ็คสันถามอีกคน
“เอามือออกจากไหล่ฮยอนอาซะ”
“เซฮุน”ฉันเรียกอีกคนไว้ เพราะแน่นอนว่าอารมณ์หึงคนนี้เขาแรง >///<
“เป็นบ้าอะไรเซฮุน ฉันกับฮยอนอาก็รู้ๆว่า...”
“แจ็คสัน”ฉันขอหยุดความเพ้อเจ้อของอีกคน
“ฮยอนอา”ฉันมองไปที่ต้นเสียงก่อนจะวิ่งเข้าหามันอย่างรวดเร็ว
ภาพที่เห็นคือสาวน้อยร่างบางเพื่อนสาวคนสวยของฉัน นาอึน กำลังส่งเสียงเรียกฉันก่อนจะรับอ้อมกอดที่แสนคิดถึงของฉันอย่างจัง
“มายังไง เมื่อไหร่ ตอนไหน นาอึนๆๆๆ”ฉันเขย่าร่างบางก่อนอีกคนจะหลุดขำออกมา
“ก็เธอเกเรไปไหนไม่รู้ฉันเลยต้องมาหาที่บ้าน แถมไม่ไปรับฉันที่สนามบินอีก”นาอึนแก้มป่องก่อนจะมองหน้าฉัน “แล้วมากับหนุ่มที่ไหนละ แจ็คสันจะหึงเอานะ”นาอึนเดินไปที่แจ็คสันก่อนอีกคนจะตัวแข็งไป -_-^ “เซฮุน”
“นาอึน”
“...”ฉันมองทั้งสองสลับกันไปมา พวกเขารู้จักกันแล้วงั้นหรอ
“ทำไมนายถึง.. นาย..”นาอึนเหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่เอ่ยออกมาซักที ฉันมองหน้าอีกคนที่เหมือนจะน้ำตาซึม...
“นาอึน..”ฉันจับแขนอีกคน “เป็นอะไรหรอ”ฉันมองหน้าอีกคนก่อนจะมองไปที่เซฮุนที่กำลังมองหน้าเธออยู่
“นายทิ้งฉันทำไม”
“O_O!”ฉันมองหน้านาอึนทันที เธอกับเซฮุน ยังไงกัน? “หมายถึงอะไร ใครทิ้งใคร”ฉันถามนาอึนสลับกับมองหน้าเซฮุน
“เธอจำคนที่นาอึนคบตอนที่เราอยู่อเมริกาได้ไหม คนที่นาอึนชอบเรียกว่าติ๋ม”แจ็คสันเอ่ยขึ้น ฉันพอจำได้หลังจากนาอึนมาแลกเปลี่ยนที่เกาหลีกลับไปอเมริกาเธอก็เอาแต่เอ่ยชื่อ ติ๋ม ให้ฉันฟังตลอดเวลา “คนนั้นคือเซฮุน”แจ็คสันมองหน้าเซฮุนที่ไม่เอ่ยอะไรตั้งแต่เจอนาอึน
“ฉันไม่ได้ทิ้งเธอนาอึน แค่เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้”เซฮุนบอกกับอีกคนด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “เรื่องระยะทาง และฉันเหมือนไม่เข้าใจเธอมากพอ ในตอนนั้นฉันเลยไม่อยากจะสานเรื่องของเราต่อ”ฉันมองเซฮุน คำอธิบายของเขาฟังยังไงก็ไม่ได้ดูดีเลยซักนิด
“ตอนนี้ระยะทางไม่ได้เป็นปัญหาของเราแล้วนะ ฉันมาอยู่เกาหลีอย่างถาวรแล้ว เซฮุน...”
“ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”เซฮุนมองหน้าฉันก่อนจะมองหน้านาอึน “ขอตัวนะ”เซฮุนไม่สนร่างบางที่น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสายด้วยการขึ้นรถและขับออกไปทันที
นาอึนทรุดนั่งลงทันทีก่อนจะร้องไห้โฮออกมา ฉันเอาแต่ยืนนิ่งก่อนจะเรียบเรียงเรื่องราวที่เกิดขึ้น คนที่ฉันชอบและตอนนี้เขาก็ชอบฉันเป็นคนที่ทิ้งเพื่อนรักฉันและเป็นคนที่เพื่อนรักของฉันรัก ทำไมมันดูสับสนแบบนี้นะ ฉันเข้าไปพยุงนาอึนก่อนร่างบางจะเอาแต่ร้องไห้ไม่พูดไม่จา แจ็คสันขอให้ฉันปล่อยให้เธอร้องไห้ซักพักก่อนจะพยุงอีกคนเข้าบ้านและให้นอนบนเตียงของฉัน นาอึนเอาแต่ร้องไห้จนหลับไปและเหมือนหัวฉันจะระเบิดอีกครั้ง
RR
เซฮุน..
“...”
(ฮยอนอา)
“...”
(ฉัน...ฉันชอบเธอมากนะ ไม่อยากให้เธอคิดมากเรื่องนี้ รู้ไว้ว่าฉันไม่อยากจะเสียเธอไปและไม่มีทางจะยอมให้เธอจากฉันไป)
“ฉันควรทำยังไง?.. ฉันสับสนไปหมด...”ฉันวางสายก่อนจะกดปิดเครื่องทันที
ฉันมองร่างบางบนเตียงที่ไร้เรี่ยวแรง หัวใจของเธอตอนนี้คงบอบช้ำมากเลยใช่ไหมนาอึน ฉันควรทำยังไงในเมื่อถ้าฉันรักเขาก็ทำร้ายเธอ หรือถ้าไม่ฉันเองเป็นฝ่ายที่โดนทำร้าย...
ความคิดเห็น