ชุลมุนรักสลับคู่!!

ลำดับตอนที่ #5 : ชุลมุนรักสลับคู่!! ตอนที่ 5 เพื่อนใหม่

----------- หน้าคอนโด ------------

“ คุณหยุดวิ่งก่อนได้ไหม ” สาวร่างเล็กที่ถูกลากลงมาจากห้องหมายเลข 73 บ่นขึ้นมาด้วยความเหนื่อย

“ อ๊ะ! โทษทีค่ะ ”  หญิงสาวอีกคนที่ลืมตัวไปเสียสนิทว่าดึงมืออีกคนวิ่งมาอย่างรวดเร็ว เธอปล่อยมือหญิงสาวอีกคนแล้วมองนาฬิกาในมือถือที่ตอนนี้ 10.30 โมงแล้ว

“ ซวยแล้ว วันนี้คิดว่าเป็นวันดีแท้ๆ แล้วฉันจะได้งานไหมเนี่ย ” กวางบ่นขึ้นมาด้วยท่าทางรีบร้อนและมองหาแท็กซี่ว่าเมื่อไรจะผ่านมาสักที ส่วนหญิงสาวอีกคนรู้สึกผิดที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมา

“ ฉันต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ ที่ทำให้คุณเสียเวลา ” นทรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตนทำ ทำให้หญิงสาวอีกคนหันมามองและเห็นใจคนข้างๆ

“ อย่าโทษตัวเองเลยคะ ฉันก็มีส่วนผิดเหมือนกันที่ยัยน้องสาวตัวแสบดันทำให้เกิดเรื่องวุ่นมากกว่าเดิม ” กวางหันไปพูดกับนททำให้อีกคนรู้สึกดีขึ้นมาได้

“ คุณเองก็รีบเหมือนกันไม่ใช่หรอ ” กวางถามคนข้างๆขึ้นมา แต่สายตาก็ยังคงมองหารถแท็กซี่ว่าเมื่อไรจะผ่านมาหน้าคอนโดสักที

“ ใช่คะ แต่ก็ไม่ได้รีบขนาดนั้นหรอก แค่ไปทำธุระนิดหน่อยน่ะ ” นทหันไปตอบคนข้างๆซึ่งกำลังยิ้มให้เธออยู่

“..... แค่พูดว่าเธอยังรัก ไม่ทำให้หายเหงาใจ เพราะฉันต้องการ มีเธอข้างกาย อยู่ด้วยกันเท่านั้น…….”

เสียงโทรศัพท์ของกวางดังขึ้นทำให้กวางที่กำลังจะพูดกับอีกคนสะดุ้งและหันไปดูเบอร์ที่โทรมาทำให้กวางเหนื่อยออก ก่อนที่เธอจะกดรับสาย นทหันมามองท่าทีของอีกคนที่ดูแปลกไปเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นมา

“ สวัสดีค่ะ ” กวางตอบปลายสายด้วยอาการเหมือนคนกลัวอะไรบางอย่าง

“ คุณธัญญรัศม์ใช่ไหมคะ จะบอกว่าคุณไม่ต้องมาสัมภาษณ์งานแล้วนะคะ ฉันได้คนมาทำงานตำแหน่งนี้เรียบร้อยแล้วค่ะ ”ทางปลายสายพูดเสร็จก็ตัดสายไปทันที ทำเอาคนปลายสายที่ฟังอยู่หน้าจ๋อยและเศร้าไปเลย

“ คุณ คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า ” นทสะกิดคนข้างๆที่เงียบไปตั้งแต่คุยโทรศัพท์เสร็จ

“  แท็กซี่มาพอดีเลยคะ คุณขึ้นไปก่อนเลย ”  กวางหันไปพูดกับนทด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทำให้อีกคนแปลกใจกับอาการคนข้างๆอย่างอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอก็ไม่กล้าถามคนข้างๆเสียด้วย

“  เอ่อ..แล้วคุณไม่ไปหรอ รีบอยู่ไม่ใช่หรือคะ ” นทถามคนข้างๆด้วยสีหน้าเป็นห่วงและสงสัย

“  ไม่ไปแล้วคะ ”  กวางยังคงตอบกลับมาด้วยใบหน้าเรียบเฉยอย่างเคย

“  เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า บอกฉันได้นะคะ ” นทเริ่มเปิดประเด็นถามคนข้างๆเพราะดูจากอาการน่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่นอน
ทำให้คนข้างๆที่อดทนจากการกลั้นน้ำตามานานถึงทำร้องไห้อย่างหยุดไม่อยู่ และโผกอดคนข้างๆโดยที่อีกคนไม่ทันตั้งตัว

ฮื่อ ฮื่อๆๆ หญิงสาวร้องไห้เสียงดังทำให้อีกคนทำอะไรไม่ถูกได้เพียงแต่ปลอบคนที่กอดอยู่เท่านั้น

      กวางร้องไห้โฮอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานานจนนทก็ได้แต่ยืนให้คนตรงหน้ากอดอยู่อย่างนี้จนกว่าเธอจะสบายใจขึ้นมาเพราะนทก็คิดว่าตัวเองก็มีส่วนผิดด้วยเหมือนกัน

ห้องหมายเลข 73

“ น่าเบื่อสุดๆ ” หญิงสาวร่างสูงกดเปลี่ยนช่องทีวีอย่างเบื่อหน่ายอยู่ในห้อง

“ ไม่เห็นมีอะไรน่าดูเลย หิวอีกต่างหาก ” หญิงสาวบ่นไม่หยุด ก่อนตัดสินใจออกไปหาอะไรกินข้างนอกแทน เธอกดปิดทีวีและหยิบเสื้อคลุมสีแดงบนโต๊ะมาใส่แล้วเดินออกจากห้องไป

“ ลิฟต์มาช้าจริง ” หนุ่มร่างสูงที่พึ่งออกจากห้องหมายเลข 75 มาเพราะความหิว เขายืนมองลิฟต์ที่เมื่อไรจะมาถึงชั้นของตนเองเสียที ในที่สุดลิฟต์ก็มาถึงชั้น 7 จนได้ เขาไม่รอช้าเข้าไปในลิฟต์ที่เปิดออก และเตรียมจะปิดก็มีเสียงใครคนหนึ่งตะโกนมา

“ รอด้วยค่ะๆ ” หญิงสาวร่างสูงรีบวิ่งมาที่ลิฟต์ที่กำลังจะปิดตัวลงอย่างรีบเร่ง แล้วก็ทันจนได้เพราะลิฟต์ถูกคนด้านในเปิดออก

“ ขอไปด้วยคนนะคะ ” หญิงสาวยิ้มให้ชายหนุ่มด้านในลิฟต์ เธอเดินเข้าไปยืนข้างๆชายหนุ่มที่กำลังกดปิดลิฟต์

“ ไปชั้นไหนครับ? ” เขาหันมาถามคนข้างๆ ซึ่งแอปเปิ้ลกำลังมองคนข้างๆอยู่พอดี

“ ชั้น 1 คะ ” หญิงสาวตอบชายหนุ่มข้างๆทันที แต่เธอยังคงมองเขาไม่เลิกและเธอรู้สึกเหมือนเคยเจอชายหนุ่มคนนี้มาก่อน แต่เธอนึกยังไงก็นึกไม่ออกเสียที ด้านชายหนุ่มก็หันมามองหญิงสาวข้างๆเหมือนกัน เขาเองก็นึกว่าเคยเจอผู้หญิงคนนี้ที่ไหนมาก่อนเช่นกัน

“ เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า!! ” ทั้งคู่หันมาถามคนข้างๆพร้อมกันทำเอาทั้งสองแปลกใจ และลิฟต์ก็มาถึงชั้นหนึ่งพอดี ทั้งคู่หันมายิ้มให้กันและเดินออกจากลิฟต์ที่ถูกเปิดออก

“ ฉันว่าฉันเคยเห็นคุณมาก่อนแน่ๆเลย แต่ฉันนึกไม่ออกว่าเคยเจอคุณที่ไหน ” หญิงสาวเปิดประเด็นสนทนาอีกครั้ง เพราะเธอไม่ชอบมีอะไรค้างคาใจ เธอมองสำรวจชายหนุ่มอย่างจริงจังทำให้อีกคนถึงกับหน้าแดง

“ นี่คุณ ไม่ต้องจ้องขนาดนี้ก็ได้ แล้วหน้าคุณก็ใกล้ผมเกินไปแล้วนะครับ ” หญิงสาวชะงักเมื่อชายหนุ่มพูด แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเธอพึ่งรู้ตัวว่าหน้าเธอห่างจากเขาเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้นเอง เธอตกใจแล้วหันกลับมาอีกด้านด้วยความเขิน

“ ฉะ...ฉันขอโทษที ” หญิงสาวตอบโดยไม่ได้หันไปมองชายหนุ่มที่กำลังหน้าแดงเหมือนเธอเช่นกัน

“ อ๊ะ..ฉันนึกออกแล้ว คุณคนที่ท่ารถและเสียงโทรศัพท์ประหลาด ” เธอหันมาหาชายหนุ่มด้วยความดีใจที่ในที่สุดตนก็นึกออก

“ งั้นคุณก็คนที่ทักผมให้รับโทรศัพท์ตอนนั้น ” ด้านเนสก็นึกออกมาเช่นกัน ทั้งคู่ต่างยิ้มให้กันที่จำคนตรงหน้าได้

“ แค่นี้ก็หายข้องใจสักที ” หญิงสาวพูดออกมาด้วยความโล่งใจที่ไม่มีอะไรค้างคาใจอีกแล้ว

“ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ” หญิงสาวบอกลาคนตรงหน้าเพราะตอนนี้ท้องเธอร้องบอกว่าหิวมากแล้วตอนนี้ ชายหนุ่มอีกคนก็ยิ้มให้เธอและมองตามหลังเธอที่เดินออกไป

“ แล้วทำไมเราไม่ถามชื่อเธอล่ะนั่น ” ชายหนุ่มพึ่งคิดได้แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะหญิงสาวคนนั้นหายไปเรียบร้อย เขาจึงเดินไปอย่างเซงๆ

 _____________________________

“  คุณรู้สึกดีขึ้นหรือยัง มีเรื่องอะไรเล่าให้ฟังได้เลยนะคะ ” หญิงสาวที่ถูกกอดมาเป็นเวลานานเอ่ยขึ้น เพราะตอนนี้เธอรู้สึกว่าคนที่เดินผ่านไปมาแถวนี้เริ่มมองด้วยสายตาแปลกๆ

“  อึก อึกๆ ฉันดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณคุณมากเลยนะที่อยู่เป็นเพื่อน ” หญิงสาวผละออกจากตัวอีกคนและปาดน้ำตาที่ยังคงไม่หยุดไหล

“  ตกลงคุณเป็นอะไร ยังไม่ได้บอกเลยนะ ”

“  คือว่าฉันตกงาน เมื่อกี้เขาโทรมาบอกว่าได้คนมาทำงานแทนไปเรียบร้อยแล้ว ”
หญิงสาวตอบด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย ทำให้นทรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่เพราะดูจากสถานการณ์น่าจะเป็นเพราะเธอไปสัมภาษณ์งานสายซึ่งมันก็เป็นเพราะตนที่ทำให้เกิดเรื่องแน่ๆ

“  ต้องเป็นความผิดฉันแน่ๆเลย ”  หญิงสาวหันไปพูดกับคนข้างๆที่กำลังเช็ดน้ำตาอยู่

“  ไม่เกี่ยวกับคุณหรอก ฉันไปสัมภาษณ์งานไม่ทันเอง ”  กวางไม่โทษคนข้างๆ ทำให้อีกคนรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่

“  ไม่ใช่ได้ไง งั้นเป็นการไถ่โทษเย็นนี้ฉันจะเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทน ”

“  ไม่ต้องหรอก ”

“  ไม่ต้องไม่ได้ นี่ถือเป็นคำสั่ง แล้วคุณห้ามพูดอะไร ”  กวางที่กำลังจะตอบปฏิเสธอีกคนก็หยุดขึ้นมาทันที กวางจึงจำเป็นต้องยอมตอบตกลงไป

“  งั้นตกลงเจอกันเย็นนี้นะคะ ” นทหันไปยิ้มให้คนข้างๆที่ตอนนี้เริ่มรู้สึกดีขึ้นแล้ว

“  เอ่อ ว่าแต่คุณชื่ออะไรคะ ” กวางเอ่ยถามอีกคนบ้าง

“  จะว่าไปเราคุยกันมาตั้งนานยังไม่รู้จักชื่อกันเลยเนาะ เรียกว่า นท ก็ได้ค่ะ แล้วคุณชื่อ....  ”

“  กวาง เรียกกวางก็ได้ค่ะ แต่ดูถ้ากวางจะเป็นพี่นทแน่เลย ”  อีกคนหันไปยิ้มให้คนถาม

“  งั้นนทเรียกว่าพี่กวางแล้วกัน ยังไงเย็นนี้เจอกันที่หน้าคอนโดนะคะ อ๋อ! แล้วพาน้องสาวจอมโหดพี่พาด้วยล่ะ ”  นทหันไปพูดกับอีกคนก่อนที่เธอจะขอตัวไปทำธุระที่เสียเวลานานไปเกือบครึ่งวัน นทไม่รอช้าขึ้นแท็กซี่ที่ขับมาจอด กวางโบกมือลาอีกคนที่รถกำลังขับออกไป

“ แล้วเอาต่อดีล่ะที่นี้ยัยกวาง ตกงาน แล้วจะหางานที่ไหนต่ออีกล่ะที่นี้ ”  หญิงสาวบ่นอย่างเซงๆและตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนชีวิตว่างเปล่า 
 กวางเดินกลับไปในคอนโดอีกครั้งเพราะไม่รู้จะไปที่ไหน แล้วก็เจอเข้ากับลูกหนี้ที่กำลังเดินยิ้มตรงมาทางเธอ

“ คุณ ผมเอาเงินมาใช้คุณแล้วนะ นี่ไง ”  ชายหนุ่มยื่นเงินให้หญิงสาวที่ยังอยู่ในอาการซึมเศร้าอยู่ เธอรับเงินจากเขาโดยไม่พูดอะไร

“คุณเป็นอะไร ทำไมตาคุณบวมแบบนั้น” ชายหนุ่มพึ่งสังเกตเห็นว่าตาของหญิงสาวแดงและบวมมากเหมือนคนพึ่งร้องไห้มา

“ คุณร้องไห้หรอ ”  ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัย

“ ถามได้ เห็นแล้วก็น่าจะรู้นี่ ” เธอตอบกลับไปทำให้อีกคนพูดอะไรไม่ออก

“ อกหักหรอคุณ ”

“ ไม่ได้อกหัก ฉันไม่มีแฟนจะอกหักได้ไง ”  หญิงสาวตอบกลับไปโดยไม่ได้สนใจชายหนุ่มที่อยู่ดีๆก็ยิ้มออกมา

“ แล้วเป็นอะไร หรือคุณที่ใจที่ผมคืนเงินคุณ ”

“ จะบ้าหรือคุณ ยังจะมีอารมณ์เล่นอีก ฉันไม่ตลกด้วยนะ ”  หญิงสาวตอบกลับอย่างคนไม่มีอารมณ์จะเถียงกับคนตรงหน้าสักเท่าไร

“ ผมขอโทษ ไม่เห็นต้องทำหน้าอย่างนั้นเลย ผมว่าคุณยิ้มน่ารักกว่านะ ”  ชายหนุ่มเผลอพูดออกไปอย่างลืมตัวทำเอาหญิงสาวหันมาจ้องหน้าชายหนุ่มด้วยความแปลกใจ

“ เมื่อกี้คุณว่าฉันยิ้มน่ารักงั้นหรอ? ” หญิงสาวเงยหน้าไปมองชายหนุ่มที่ตอนนี้หน้าเริ่มแดง

“ เปล่า ผมหมายถึงว่าคนเราจะเศร้าไปก็เท่านั้น ยิ้มดีกว่าต่างหาก ”  ชายหนุ่มแก้ตัวได้ทันที แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงพูดว่าเธอน่ารักออกไปได้

“ ก็คุณไม่เจออย่างฉันจะไปรู้ได้ไง ฉันขี้เกียจพูดกับคุณแล้ว อยู่กับคุณแล้วพาเครียด ”  หญิงสาวจะเดินออกไปแต่ชายหนุ่มกับดึงมือเธอไว้ เธอจึงหยุดและหันไปมองด้วยความแปลกใจ

“ อะไรอีกล่ะคุณ  ” หญิงสาวหันไปถามชายหนุ่มที่ยิ้มหน้าระรื่นอยู่

“ คุณมากรุงเทพนานแค่ไหนแล้ว ”  ชายหนุ่มถามกลับไปทำเอาหญิงสาวทำหน้าสงสัย

“ ก็เดือนนึงได้แล้วล่ะมั้ง แล้วนายถามทำไม ”

“ ก็ไม่มีอะไรหรอก งั้นแสดงว่าคุณก็รู้จักที่เที่ยวที่นี่พอสมควรสินะ ”

“ ก็รู้จักหลายที่เหมือนกัน ” หญิงสาวตอบชายหนุ่มอย่างงงๆกับพฤติกรรมคนตรงหน้า

“ งั้นเราไปชอปปิ้งกัน ”

“ จะบ้าหรือคุณ ตอนนี้ฉันเครียดอยู่ ไม่มีอารมณ์ไปชอปปิ้งหรอก ”

“ ไปเถอะน่า คุณจะได้หายเครียดด้วยไง ” ตูมตามไม่รอช้าจับมือเรียวเล็กของหญิงสาวให้ตามมาทันที เธอพยายามขัดขืนที่จะไม่ไป แต่เขายังคงชักชวนเธออย่างนั้น จนในที่สุดกวางจึงยอมจำนนกับความตื๊อของชายหนุ่มและตามไปโดยปริยาย

      ด้านนทที่ใช้เวลากับการจัดการธุระเรื่องเรียนไปเพียงไม่นานก็กลับมาถึงคอนโดได้อย่างรวดเร็วกว่าที่เธอคิดไว้

“ ทำเรื่องไวกว่าที่คิดไว้แฮะ พึ่งจะบ่ายโมงเอง ”  หญิงสาวร่างเล็กมองนาฬิกาที่ข้อมือของตนเอง ก่อนเดินเข้าไปในคอนโดอย่างอารมณ์ดี เธอเดินและฮัมเพลงไปอย่างมีความสุข “ อยากจะรู้ตอนนี้เธอนั้นอยู่ที่ไหน อยากจะรู้ว่าเธอน่ะคิดเช่นไร อยากจะรู้ อยากจะรู้ อยากจะ... ”  หญิงสาวกำลังฮัมเพลงอยู่ดีๆก็มีมือใครคนหนึ่งดึงแขนเธอให้หยุด ทำเอาหญิงสาวตกใจและหันไปมอง

“ นายตี๋!? ”  หญิงสาวตกใจสุดขีดเมื่อเห็นคนตรงหน้าที่จ้องเธออย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อยังไงยังงั้น

“ ใช่ผมเอง ทำไมทำหน้าเหวอแบบนั้น ตกใจล่ะซิที่เจอผม ”  ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวที่กำลังเหนื่อยแตก

“ นายมีอะไรมิทราบ ”  หญิงสาวกลับมาตั้งสติแล้วถามกลับไปทั้งที่เจ้าตัวก็รู้อยู่แล้วว่าคนตรงหน้ามีเรื่องอะไร

“ ทำเป็นไม่รู้ เมื่อวานทำอะไรไว้ ผมยังไม่ได้สะสร่างเลยนะ ”

“ ทำไม ก็มันความผิดนายต่างหาก ” หญิงสาวสะลัดมือออกจากชายหนุ่มที่จับแขนเธอไว้แน่น

“ โอ้โห..ยังไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดว่างั้นคุณผู้หญิง ”

“ แน่นอน ” หญิงสาวตอบเสียงแข็งอย่างคนไม่ยอม

“ ขอโทษเดี๋ยวนี้ ” ชายหนุ่มจ้องหน้าหญิงสาวอย่างจริงจังทำให้อีกคนเริ่มจะกลัวคนตรงหน้า

“ ถะ.ถ้าฉันขอโทษนาย นายก็ต้องขอโทษฉันด้วย นายเองก็ผิดเหมือนกัน ” ชายหนุ่มหญิงสาวต่างไม่ยอมกันทั้งคู่จนนายเนสที่ยืนอยู่ข้างๆแอมป์  ซึ่งเขายืนอยู่อย่างนั้นมาตั้งนานแล้วแต่กลับไม่มีใครสนใจเขาซะเฉยๆ จนชายหนุ่มต้องทำอะไรบางอย่างก่อนที่ทั้งคู่จะมีเรื่องกันมากกว่านี้

“ ไอ้แอมป์หยุดสักที ” เนสเอ่ยขึ้นทำเอาชายหนุ่มอีกคนหยุดการกระทำของตนและหันไปมอง

“ อะไรพี่เนส ก็ยัยนี่ไงที่ชกหน้าพี่ ผมกำลังจะเอาคืนให้พี่อยู่ไง ” หนุ่มหน้าตี๋ตอบอีกคนที่กำลังทำหน้าเหนื่อยใจกับพฤติกรรมของอีกคนที่เหมือนเด็กซะจริงๆ ด้านหญิงสาวก็จ้องมองสองสองหนุ่มเถียงกันอย่างงงๆ

“ ผมต้องขอโทษแทนเจ้าน้องชายผมด้วยนะครับ ” หนุ่มเนสหันไปพูดอย่างสุภาพกับหญิงสาวที่ยังงงๆอยู่

“ ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ถือสาคนไม่เต็มหรอกคะ ” หญิงสาวหันไปแลบลิ้นให้อีกคนที่กำลังโกรธอยู่

“ นี่เธอ ” ตอนนี้ชายหนุ่มอยากจะทำร้ายผู้หญิงตรงหน้าซะตอนนี้เลย ส่วนเธอก็ยังคงยียวนคนตรงหน้าไม่เลิก ก่อนหันไปสนใจชายหนุ่มอีกคนที่เมื่อวานเธอจำได้ว่าน่าจะเป็นคนที่เธอชกแน่ๆ

“ เมื่อวานฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่จริงฉันไม่ได้ตั้งใจจะต่อยคุณ เจ็บหรือเปล่า ? ”  หญิงสาวรู้สึกผิดปนเป็นห่วงชายหนุ่มร่างใหญ่

“ อ๋อ แผลนี้น่ะหรือครับ ไม่เจ็บหรอก นิดหน่อยเอง ” ชายหนุ่มจับแผลที่โดนต่อยแล้วหันไปยิ้มให้หญิงสาว

“ แต่ว่าหมัดคุณหนักใช่ย่อยนะ ทำผมสลบเลย ฮ่าๆ ”  หญิงสาวที่ฟังชายหนุ่มพูดถึงกับเขิน แอมป์มองสองคนที่คุยกันอย่างสนิทสนมกลับรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก

“ ว่าแต่คุณชื่ออะไรครับ ไหนๆเราก็รู้จักกันแล้ว ผมเนสครับ ส่วนนี้แอมป์ ” ชายหนุ่มชี้ไปยังอีกคนที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์สักเท่าไร

“ นท เรียกว่านทก็ได้ค่ะ ”  หญิงสาวหันไปยิ้มให้หนุ่มร่างใหญ่โดยไม่สนใจอีกคนที่กำลังหงุดหงิดสุดๆ

“ ชื่อน่ารักจังเลยครับ ”  หญิงสาวถึงกับเขินที่ชายหนุ่มชมกันซึ่งๆหน้า แต่เธอก็ต้องหยุดยิ้มเพราะหนุ่มหน้าตี๋ดันทำเสียอารมรณ์ขึ้นมา

“ ไม่เห็นจะเพราะเลย ผู้หญิงอะไรชื่อนท ” หญิงสาวหันขวับมาทันทีแต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจหญิงสาวอีกคนที่ตอนนี้แทบจะกินชายคนที่พูดได้ทันที

“ อย่าไปสนใจมันเลยครับ ” ชายหนุ่มยิ้มให้หญิงสาวที่กำลังมองหนุ่มหน้าตี๋ซึ่งตอนนี้เขาทำหน้างอนยังกับเด็กเล็ก เธอแอบยิ้มเล็กน้อยกับท่าทีของหนุ่มหน้าตี๋ที่ดูยังไงก็เด็กชัดๆ

“ งั้นไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะคะ ” หญิงสาวบอกลาชายหนุ่มเพราะรู้สึกว่าเสียเวลาไปนานพอสมควรป่านนี้ซิลวี่บ่นแย่แน่เพราะเธอพึ่งโทรมาบอกว่าให้ซื้อขนมมาให้ถ้ากลับมาถึงคอนโด

“ จะไปแล้วหรือครับ คุยกับคุณผมรู้สึกสนุกมากเลย ” หนุ่มเนสทำหน้าผิดหวังเล็กน้อยที่หญิงสาวจะไป

“ เดี๋ยวเราก็เจอกันอีกแน่นอนค่ะ  ก็ฉันอยู่ถัดจากห้องของคุณแค่ห้องเดียวเอง ”

“ อ้าว อย่าบอกนะคุณอยู่ห้อง 75 แบบนี้ผมก็ไปหาคุณได้ใช่ไหมครับ ” ชายหนุ่มยิ้มหวานให้หญิงสาวตรงหน้าเธอเองก็ยิ้มกลับให้เขาเช่นกัน

“ อะ..แฮ่ม...พี่เนส! ”  แอมป์พูดขัดจังหวะหนุ่มสาวที่ส่งยิ้มหวานให้กันโดยที่ไม่มีใครสนใจเขาที่ยืนอยู่เลย

“ อะไรไอ้แอมป์ ” หนุ่มเนสหันไปตะคอกคนข้างๆที่ดูจะไม่พอใจเท่าไร แต่หญิงสาวกลับยิ้มที่เห็นใบหน้างอนของชายหนุ่ม

“ งั้นฉันขอตัวไปแล้วนะ ”

“ เดี๋ยวครับ น้องนทจะกลับห้องเลยหรือเปล่า ”

“ ใช่ค่ะ? ”  

“ พอดีเลย ผมกับไอ้แอมป์ก็จะกลับห้องเหมือนกัน ถ้าไม่เป็นไรเราเดินไปพร้อมกันได้ไหมครับ ”  
      ชายหนุ่มออกลายเจ้าชู้ใส่หญิงสาวแล้วก็เป็นผลเพราะเธอก็ไม่ได้คิดว่าสองหนุ่มมีพิษภัยอะไร จึงยอมให้ทั้งสองคนเดินไปเป็นเพื่อนด้วย เนสยิ้มอย่างดีใจและรีบเดินไปข้างๆเธอพลางชวนเธอคุย โดยที่แอมป์เดินตามหลังและมองสองคนข้างหน้าด้วยความหงุดหงิดอย่างที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน

ติดตามตอนต่อไป.....

ในเรื่องแต่ละคนจะรู้จักกันมากขึ้นแล้วนะคะ
แต่ยังไม่ถึงกับชอบกันแค่รู้สึกดีต่อกันมากขึ้น หลังๆเรื่องราวความรักของแต่ละคนจะเริ่มเข้ามาแล้วค่ะ

ช่วยคอมเม้นต์หน่อยนะคะ จะได้รู้ว่าแต่งเป็นอย่างไงบ้างค่ะ
ช่วยติชมและวิจารณ์ได้เต็มที่เลยคะ ขอบคุณค่า