ชุลมุนรักสลับคู่!!

ลำดับตอนที่ #6 : ชุลมุนรักสลับคู่!! ตอนที่ 6 ความรู้สึกนี้....มันคืออะไร?

“ นี่นายฉันบอกแล้วไงว่าไม่ไป เป็นไงล่ะฉันเสียเงินซื้อของไปจนได้ คนกำลังเศร้าๆแต่ดันพาไปเที่ยวเนี่ยนะ นายเพี้ยนรึเปล่าห๊ะ ”  หญิงสาวบ่นคนข้างๆที่นั่งยิ้มอย่างอารมณ์ดี

           กวางและตูมตามหลังจากที่ชอปปิ้งซื้อของกันเป็นที่เรียบร้อย แต่ดูเหมือนจะเป็นการบังคับซะมากกว่า หญิงสาวดูเหมือนไม่มีอารมณ์จะซื้อของสักเท่าไรแต่ชายหนุ่มกับยื้อและพูดชักชวนเธอจนเธอต้องเสียตังค์จนได้  แต่ตอนนี้เธอกับเขากำลังขึ้นแท็กซี่เพื่อกลับมายังคอนโด

“ คุณจะบ่นอะไรหนักหนา ของที่ซื้อมาคุณก็ชอบทั้งนั้นไม่ใช่รึไง ผมก็แค่พูดให้คุณตัดสินใจง่ายขึ้นเท่านั้นแหละ ”

“ ไม่ต้องเลย คุณครับผมว่าตัวนี้สวยนะเข้ากับคุณมาก กระเป๋าใบนี้ถ้าคุณถือต้องเข้ากับคุณแน่ๆเลย ” หญิงสาวล้อเลียนเสียงชายหนุ่มทำให้ชายหนุ่มข้างๆหัวเราะขึ้นมา

“ ฮ่าๆๆ แต่คุณก็เชื่อนี่นา บ้ายอเหมือนกันนะคุณเนี่ย ”

“ นี่นาย! ”  หญิงสาวตีแขนของชายหนุ่มอย่างแรง แต่เขาก็ยังคงหัวเราะเธอไม่เลิก

“ จะขำอีกนานไหมเนี่ย ”  หญิงสาวเริ่มรู้สึกอายและหน้าเธอเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆอย่างหยุดไม่อยู่

“ เออคุณ ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย คุณชื่ออะไร ”  ชายหนุ่มหยุดขำและหันไปถามหญิงสาวข้างๆ

“ บอกชื่อคุณก่อนซิ เวลาถามชื่อคนอื่นต้องบอกชื่อตัวเองก่อนซิ ”

“ เรื่องมากจริงคุณ ผมตูมตาม เรียกตามเฉยๆก็ได้ ”

“ ชื่อไม่เข้ากับหน้าเลยนะนายเนี่ย ฉันกวาง ”  หญิงสาวตอบคนข้างๆที่กำลังตั้งใจฟัง

 “ กวาง? หน้าคุณไม่เห็นเหมือนกวางเลย ”  ชายหนุ่มยังคงเล่นทำเอาอีกคนทำหน้าเหนื่อยใจ

“ ฉันขี้เกียจเถียงกับนายแล้ว ตอนนี้ง่วงมาก ถ้าถึงคอนโดแล้วปลุกฉันด้วยล่ะ ”  หญิงสาวหันไปพูดกับชายหนุ่มและขยับตัวเองเพื่อให้สบายกับการนอน เธอผิงกับเบาะของรถและหลับไปในไม่สุด

“ ผู้หญิงอะไรหลับง่ายชะมัด ”  ชายหนุ่มมองไปทางหญิงสาวที่หลับไปเรียบร้อยแล้ว เขาเห็นเธอนอนหัวโยกไปโยกมา จึงจับหัวเธอเบาๆ มาพิงที่ไหล่ของตัวเองอย่างนุ่มนวล ตูมตามจ้องมองคนที่หลับและเผลอยิ้มออกมา

“ เวลานอนก็น่ารักดีเหมือนกันแฮะ ”  ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆและเขาเองก็เริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมาแล้วเหมือนกัน ในไม่ช้าเขาก็หลับไป โดยมีหญิงสาวนอนผิงไหล่ชายหนุ่มไปอย่างนั้นตลอดทาง คนขับแท็กซี่มองผ่านกระจกหน้ารถแล้วก็ยิ้มออกมา

“ ยัยนทเมื่อไรจะกลับมาสักทีเนี่ย หิวจะแย่แล้ว ” หญิงสาวร่างใหญ่จับท้องตัวเองที่ตอนนี้ร้องไม่ยอมหยุด

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้หญิงสาวที่กำลังบ่นยิ้มและรีบวิ่งมาเปิดประตูอย่างรวดเร็ว

“ นทช้าจังเลย รู้ไหมซิลหิวสุดๆเลยตอนนี้ ”

“ รู้แล้วๆ ก็รีบมาสุดๆเลยนะเนี่ย ”  หญิงสาวร่างเล็กเดินเข้าไปในห้องและยื่นของที่ซื้อมาให้อีกคนแล้วนั่งลงที่เก้าอี้อย่างอารมณ์ดี

“ แหม วันนี้อารมณ์ดีจังเลยนะ ”  หญิงสาวร่างใหญ่ปิดประตูและเดินเอาของไปวางไว้ที่โต๊ะ

“ ปกติฉันก็อารมณ์ดีทุกวันอยู่แล้วล่ะย่ะ เออซิลเย็นนี้เราจะมีเพื่อนไปทานข้าวกับเราอีก 2 คนนะ ”

“ ใครอ่ะ? ”  หญิงสาวร่างใหญ่หันไปถามเพื่อนสาวอย่างสงสัย แต่มือก็หยิบช็อกโกแลตเข้าปากอย่างอร่อย

“ จะว่าไงดีล่ะ พึ่งรู้จักกันวันนี้เอง ชื่อกวางกับน้องสาวอีกคน ”

“ พึ่งรู้จักกันวันนี้เนี่ยนะ แต่ชวนเขาไปทานข้าวกับเราซะงั้น ”

“ ก็ไม่รู้สิ อาจจะเพราะรู้สึกผิดมั้ง ” สาวร่างใหญ่ทำหน้าสงสัยกับสิ่งที่เพื่อนสาวพูด

“ รู้สึกผิดอะไรของแก ไปก่อเรื่องไว้อีกใช่ไหม ”  หญิงสาวอีกคนตอบอย่างรู้ทัน

“ เออๆ ก็นิดนึง แต่ก็ดีออกเราจะได้เพื่อนใหม่ด้วยไง แถมอยู่ห้องใกล้ๆเราอีกต่างหาก ”  หญิงสาวหันไปยิ้มให้อีกคนที่กำลังกินช็อกโกแลตอย่างเมามัน

ห้องหมายเลข 75

          ด้านแอมป์กับเนสที่แยกย้ายจากหญิงสาวต่างฝ่ายต่างกลับไปยังห้องของตนเอง หลังจากมาถึงห้องหนุ่มเนสก็ยิ้มไม่หยุดดูเหมือนเขาจะมีความสุขเมื่อเจอนท แอมป์มองพี่ชายที่นั่งยิ้มอย่างเซงๆ ไม่คิดว่าเขาจะชอบเธอจริงจังขนาดนั้น แอมป์จึงรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าความรู้นี้มันคืออะไร

“ พี่เนส ยิ้มอยู่นั่นแหละ ”  แอมป์พูดโดยไม่หันไปมองคนข้างๆ เขาหยิบรีโมตแล้วกดเปิดทีวีเพื่อให้บรรยากาศในห้องดูคึกครื้นมากกว่าเดิม

“ พี่ว่าเธอน่ารักดีนะ ”  ชายหนุ่มยังคงเพ้อไม่เลิก ด้านคนได้ยินกลับยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น เขากดเปลี่ยนช่องทีวีจนอีกคนต้องหันไปทัก

“ ไอ้แอมป์ จะเปลี่ยนอะไรหนักหนา ตาลายหมดแล้วเนี่ย จะดูอะไรก็เลือกสักช่องสิวะ ”  หนุ่มหน้าตี๋จึงวางรีโมตลงและหันไปมองพี่ชายที่ยังยิ้มอยู่อย่างอารมณ์เสีย

“ พี่ชอบเธอจริงๆหรอ? ”  หนุ่มแอมป์ถามอีกคนด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไร

“ เธอน่ารักดี คุยสนุก ร่าเริง ยิ้มเก่ง สเป็คเลยแหละ แต่ว่าก็ต้องดูๆไปก่อน ฉันไม่ใช่คนเห็นใครแล้วบอกชอบเลยซะหน่อย ”

“ ไหนพี่บอกว่าชอบผู้หญิงตัวสูงๆ น่ารัก แต่งตัวเก่งๆไง แต่ยัยนั่นไม่มีสักข้อที่ผมพูดเลยนะ ”

“ สเป็คฉันเปลี่ยนตลอดเว้ย พูดถึงผู้หญิงสูงๆน่ารัก วันนี้พี่เจอด้วย แต่ดันลืมถามชื่อเธอเลย แถมรู้สึกเธออยู่ชั้นนี้นะ ” ชายหนุ่มหวนคิดถึงเรื่องเมื่อเช้าตอนที่เจอสาวร่างสูงคนนั้น

“ แล้วทำไมพี่ไม่จีบคนนั้นล่ะ ”

“ ทำไม? แกหวงรึไง พูดยังกับคนหวงก้างงั้นแหละ ไม่ชอบขี้หน้าเธอไม่ใช่รึไง เห็นเจอกันทีไรแทบจะกินเลือดกินเนื้อกัน ”หนุ่มร่างใหญ่หันไปมองหนุ่มหน้าตี๋อย่างสงสัย

“ ก็ไม่ชอบไง ถึงไม่อยากให้พี่จีบเธอ ดูการแต่งตัวเธอสิพี่ ผมเพร่าก็สระหรือเปล่าก็ไม่รู้ ดูยังไงก็ไม่เข้ากับพี่เลยสักนิด ”  ชายหนุ่มสาธยายเพื่อให้อีกคนเปลี่ยนใจ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นไปอย่างที่คิด

“ แกน่ะมันระเบียบเกิน หัดมองอะไรให้มันกว้างซะบ้าง ”  หนุ่มร่างใหญ่ใช้มือตีหัวชายหนุ่มอีกคน โป๊ก! “ เจ็บนะพี่เนส ทำอะไรเนี่ย ”

“ ก็ตีหัวแกไง หัดเปิดใจและมองคนอื่นซะบ้าง ถ้าทั้งโลกมีคนอย่างแกอยู่ฉันขอตายดีกว่า ”  หนุ่มหน้าตี๋จับหัวที่โดนตี แล้วทำหน้างอนใส่อีกคนที่ทำหน้าเหนื่อยใจกับเจ้าน้องชายเจ้าระเบียบคนนี้

“ ไม่คุยเรื่องนี้แล้ว เย็นนี้ออกไปหาอะไรทานที่ร้านอาหารกันเถอะ ไม่อยากสั่งของมาทานที่ห้องแล้ว ”  ชายหนุ่มร่างเล็กเปลี่ยนเรื่องถามอีกคน

“ เออๆ ก็ดีเหมือน ชวนจูเนียร์มาด้วยดิ จะได้ไปกันหลายๆคนสนุกดี ”

“ ดีเหมือนกัน นานๆจะออกไปกินข้าวด้วยกันสักที ฉลองการมาเยือนกรุงเทพของพี่ด้วยไง งั้นผมโทรตามจูเนียร์แล้วกัน สัก 6 โมงเย็นก็น่าจะออกไปกันได้แล้ว ”  ชายหนุ่มอีกคนเห็นด้วยและมองอีกคนที่กำลังสนทนากับทางปลายสายอยู่

“ โอเคครับ งั้น 6 โมงเย็นเจอกัน ” จูเนียร์ตอบกลับไปทางปลายสาย ก่อนจะวางมือถือลงบนเตียง เขามองนาฬิกาที่หัวเตียงซึ่งตอนนี้เป็นเวลา 16.00 นาฬิกาแล้ว เขาพึ่งตื่นมาก่อนหน้านั้นแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น

“ ให้ตายเถอะ นี่เราหลับไปนานขนาดนั้นเลยหรือว่ะเนี่ย ” ชายหนุ่มร่างเล็กบ่นกับตนเองในห้องซึ่งเมื่อคืนเขาจำได้ว่าคุยกับตูมตามยันตีสี่ และจากนนั้นก็เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ และตื่นมาอีกทีก็บ่ายสาม

“ ชวนไอ้ตามไปด้วยดีกว่า พี่แอมป์กับพี่เนสคงไม่ว่าอะไร ”  ชายหนุ่มคิดได้ดังนั้นก็โทรหาตูมตามทันที

“ เออๆ งั้นเย็นนี้เจอกัน เดี๋ยวฉันไปหาแกที่ห้องเอง ”  ตูมตามตอบทางปลายสายและวางมือถือลง เขาเหม่อมองผ่านกระจกรถที่ขับออกมาได้สักพักใหญ่แล้ว แล้วตอนนี้แท็กซี่ก็ขับมาจอดหน้าดอนโดเป็นที่เรียบร้อย ตูมตามหันไปมองหญิงสาวที่ยังนอนพิงไหล่อย่างสบาย แต่เขาก็ปล่อยเธอไปอย่างนั้นซะพักก่อนจะเรียกเธอให้ตื่น

“ กวาง ถึงแล้ว จะหลับไปถึงไหนเนี่ย ” ชายหนุ่มเขย่าตัวหญิงสาวให้ตื่น เธองัวเงียและค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา

“ อื้อ.. ถึงแล้วหรอคุณ ” หญิงสาวทำหน้างัวเงียเหมือนคนยังไม่อยากตื่น

“ แล้วคุณจะนอนพิงไหล่ผมอีกนานไหมเนี่ย มันเมื่อยรู้รึเปล่าคุณ ”

“ เอ๊ะ!? ”  หญิงสาวพึ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองนอนพิงไหล่อีกคนอยู่ เธอรีบผละออกจากไหล่ของชายหนุ่มทันที และหันไปอีกทางด้วยความเขิน

“ ขะ...ขอโทษ แล้วฉันไปนอนพิงคุณตั้งแต่เมื่อไร ฉันจำได้ว่าฉันนอนพิงเบาะรถนี่นา ”

“ ก็คุณอยู่ดีๆก็มานอนซบไหล่ผมเฉยเลย ผลักออกไปตั้งหลายรอบแต่คุณก็กลับมาที่เดิมจนผมขี้เกียจก็เลยให้คุณนอนซะเลย ”  ชายหนุ่มแถได้เก่งสุดๆทั้งที่ตนเองเป็นคนให้หญิงสาวมานอนที่ไหล่ของตัวเองแท้ๆ

“ ฉะ..ฉันทำแบบนั้นหรอ ”  หญิงสาวพูดติดๆขัดด้วยความเขิน

“ ก็ใช่นะซิ คุณละเมอด้วยนะ ”

“ จะบ้าหรอคุณ ฉันไม่เคยนอนละเมอ ” หญิงสาวเถียงอีกคนไปทันที

“ ผมล้อเล่น คุณนี่จริงจังไปได้ แล้วจะลงจากรถยังครับคุณกวาง ”

“ ก็ลงซิ ก็นายชวนฉันคุย หัดเกรงใจพี่คนขับแท็กซี่บ้างนะนายมะตูม แล้วจ่ายเงินค่าแท็กซี่ด้วยล่ะ อ่อ ถือของในรถตามมาด้วย ”  หญิงสาวไม่รอช้าลงจากรถและรีบเดินไปโดยทิ้งให้อีกคนจ่ายเงินและถือของซะอย่างงั้น ชายหนุ่มรีบจ่ายเงินและวิ่งตามหญิงสาวที่ไม่รู้จะรีบเดินไปไหน

“ กวาง กวาง รอผมด้วย คุณจะรีบไปไหนของคุณเนี่ย ”  ชายหนุ่มรีบวิ่งมาและเดินข้างๆหญิงสาวกับของพะลุงพะลังเต็มมือ

“ ก็หนีคุณไง อยู่กับคุณแล้วปวดหัว ”  หญิงสาวหันไปพูดกับชายหนุ่มข้างๆที่ตอนนี้ดูเหมือนพนักงานถือของยังไงยังงั้น

“ อยู่กับผมมออกจะคายเครียด ผมก็แอบเห็นคุณยิ้มและหัวเราะออกมาตั้งหลายครั้ง ”

“ อะไร ใครหัวเราะใครยิ้มมิทราบ ” หญิงสาวรีบจั่มเอ้าเดินโดยที่ไม่สนใจของที่ชายหนุ่มแบกเต็มมือ

“ กวาง จะไม่ช่วยผมถือเลยหรือไง ของส่วนมากก็ของคุณทั้งนั้นเลยนะ ”  หญิงสาวหันมามองแต่ก็ทำเป็นไม่สนใจและยังคงเดินต่อไป

“ ไม่ช่วยใช่ไหม ผมวางของคุณไว้ตรงนี้แหละ อยากได้ก็มาหยิบเอง ” ชายหนุ่มวางของที่ซื้อมากองไว้กับพื้น ทำให้อีกคนหันมามองและโวยวายทันที

“ จะบ้าหรือคุณ เป็นผู้ชายที่ใจร้ายที่สุดเลยคุณเนี่ย ไม่อยากช่วยก็ไม่ต้องช่วย ”  หญิงสาวงอนชายหนุ่มและเดินไปหยิบของที่อีกคนวางไว้มาถือเอง ชายหนุ่มมองหญิงสาวและเผลอยิ้มออกมา

“ ทำเป็นงอนเป็นเด็กไปได้ อายุเท่าไรแล้วคุณ ”

“ เรื่องของฉัน ” หญิงสาวเดินไปกดลิฟต์อย่างคนอารมณ์เสีย ตูมตามได้แต่มองและยิ้มโดยไม่ให้อีกคนเห็น ลิฟต์ถูกเปิดออกทั้งคู่ต่างเดินเข้าไปในลิฟต์พร้อมกัน ทำให้ของที่พะลุงพะลังของทั้งคู่ชนกันจนหลุดมือกระจายเต็มลิฟต์

“ นายมะตูม ก็รู้นี่ว่าของมันเยอะ แทนที่จะให้ฉันเข้าไปก่อน นายจะรีบเข้ามาทำไม เห็นไหมของร่วงเต็มไปหมดแล้ว ”  หญิงสาวโวยวายใส่ชายหนุ่มด้วยความโกรธ เขาจึงจำเป็นต้องเก็บของทั้งหมดเอง

“ บ่นเป็นคนแก่ไปได้ ”

“ นี่นาย ” หญิงสาวขี้เกียจเถียงชายหนุ่มข้างๆ

“ คุณอยู่ชั้น 7 หรอ ชั้นเดียวกับผมเลย ”  หญิงสาวไม่ตอบอะไรชายหนุ่มจนลิฟต์มาถึงชั้น 7 และเปิดออก

“ เดี๋ยวผมถือของไปส่งคุณถึงห้องให้แล้วกัน เป็นการไถ่โทษที่ผมทำให้คุณอารมณ์เสีย ดีไหม? ” หญิงสาวหันมามองชายหนุ่มและยิ้มออกมาได้

“ ยิ้มแล้วนี่คุณ หายโกรธผมแล้วใช่ไหม? ”  ชายหนุ่มเดินตามหญิงสาวและถือของเต็มมือตามอีกคนมาอย่างอารมณ์ดี

“ ถึงห้องฉันแล้ว ” ชายหนุ่มหยุดและหันไปมองเลขหน้าห้อง

“ ห้องคุณใกล้กับห้องผมเลย ห้องผมห้อง 71 ถัดจากห้องคุณแค่ห้องเดียวเอง บังเอิญนะเนี่ย ”

“ เขาไม่ได้เรียกบังเอิญ เขาเรียกว่าดวงซวยต่างหากล่ะ ”

“ โห ใจร้าย แต่ชั่งเหอะ ให้ผมเข้าไปส่งในห้องไหม ”  ชายหนุ่มยิ้มให้หญิงสาว

“ ไม่ต้องเลย วางของไว้หน้าห้องนี่แหละ ฉันถือเข้าไปเองได้ย่ะ แล้วนายก็กลับห้องไปได้แล้ว ” ชายหนุ่มมองหญิงสาวแล้วก็เดินไปยังห้องตัวเอง

“ เดี๋ยวนายตูมตาม! ยังไงวันนี้ก็ต้องขอบคุณมากนะ ”  หญิงสาวหันไปหาชายหนุ่มที่ตอนนี้เขายิ้มแฉ่งให้เธออยู่ เขาและเธอต่างแยกย้ายกลับห้องด้วยตัวเอง ทั้งคู่ต่างไม่เข้าใจกับความรู้สึกบางอย่างที่ผ่านเข้าว่ามันคืออะไร

_____________________________________

“ นทไปอาบได้แล้ว จะเย็นแล้วนะ มัวแต่แต่งเพลงอยู่ได้ ” หญิงสาวร่างเล็กยังคงสนุกอยู่กับการแต่งเพลงโดยไม่สนใจคนที่พูด

“ ไหนบอกว่านัดเพื่อนไว้อีกสองคนไม่รึไง เป็นคนชวนถ้าไปช้ากว่าน่าเกลียดแย่ ” ซิลวี่พูดให้อีกฝ่ายหันมาสนใจ แล้วก็ได้ผล

“ เฮ้ยจริงด้วย วันนี้นัดพี่กวางไว้นี่หว่า ”  หญิงสาวลุกจากเก้าอี้และหยิบผ้าเช็ดตัวตรงไปยังห้องน้ำทันที หญิงสาวร่างใหญ่มองตามและเดินไปดูเพลงที่หญิงสาวร่างเล็กแต่งไว้

ห้องหมายเลข 73

“ พี่กวางทำไมกลับมาช้าจัง ” หญิงสาวร่างสูงหันมาถามพี่สาวที่ถือของอย่างพะลุงพะลัง

“ โอ้โห!? ซื้ออะไรมาเยอะแยะเต็มไปหมดเลยพี่กวาง ”  หญิงสาวเดินไปช่วยคนตัวเล็กถือของ

“ ก็มีแต่เสื้อผ้าน่ะ ”  หญิงสาวร่างเล็กตอบอย่างเหนื่อยล้า พลางเดินไปหยิบน้ำเปล่ามาดื่มด้วยความเหนื่อย

“ พี่กวางขี้โกง ไปชอปปิ้งไม่เห็นบอก ไม่ชวนกันเลยนะ ” หญิงสาวร่างสูงทำหน้างอนใส่พี่สาวที่กำลังดื่มน้ำอย่างกับคนอดน้ำมานาน

“ ก็มันเป็นเหตุสุดวิสัย ไม่ได้ตั้งใจจะไปชอปปิ้งหรอก ”

“ ไม่ต้องเลย ” หญิงสาวร่างสูงงอนพี่สาวอย่างกับเด็กๆทำให้อีกคนต้องเดินมาง้อ

“ โอ๋ๆ ทำหน้างอนเดี๋ยวแก่นะ ถ้างั้นเดี๋ยววันหลังพี่พาไปเที่ยว ” หญิงสาวร่างสูงที่ได้ฟังถึงกับยิ้มดีใจ

“ เออแอปเย็นนี้เราไปทานข้าวข้างนอกกันนะ พอดีมีคนชวนไป ”

“ ใครชวนพี่กวาง? ” หญิงสาวหันไปมองอีกคนอย่างสงสัย

“ เออจะว่าได้ดี จำผู้หญิงที่เข้ามาห้องเราเมื่อเช้าได้ไหม คนนั่นล่ะ ” หญิงสาวร่างสูงถึงกับตกใจ

“ พี่จะบ้าหรือเปล่าไปกับคนแปลกหน้าเนี่ยนะ โดนเขาหลอกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ”

“ ไม่หลอกอะไรทั้งนั้นแหละ เขาเป็นคนดีนะพี่ดูออก ”

“ ไม่ต้องเลย พี่กวางเชื่อคนง่ายตลอด ” แอปเปิ้ลทำหน้าเหนื่อยใจ

“ แต่เขาเป็นคนดีจริงๆพี่แน่ใจ ชื่อนทและรู้สึกจะอายุเท่าแอปด้วย เราจะได้มีเพื่อนใหม่ด้วยไง ไม่ดีหรอ ”

“ ไม่เอาอ่ะ ยิ่งเป็นยัยนั่นยิ่งไม่ดีกว่า ดูแล้วไม่ค่อยถูกชะตาด้วยเท่าไร ”  แอปเปิ้ลตอบปฏิเสธอีกคนทันที

“ เอาน่า เย็นนี้ก็ไปทานข้าวเป็นเพื่อนพี่ด้วยนะ ” หญิงสาวร่างเล็กทำหน้าตาออดอ้อนอีกคน

“ ไม่ไป ” หญิงสาวพูดตัดบททำเอาอีกคนทำหน้าเศร้าไปเลย

“ เออก็ได้ ถ้าเกิดผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นคนไม่ดีแล้วทำร้ายพี่ขึ้นมา จะได้ไม่มีใครช่วยไง แบบนั้นก็ดีเหมือน ”  หญิงสาวร่างเล็กตัดพ้อน้อยใจอีกคน เธอเริ่มน้ำตาซึมทำ.ให้อีกคนออกอาการเป็นห่วงกับคำพูดของพี่สาว แต่หารู้ไหมว่านั่นเป็นวิธีที่หญิงสาวใช้หลอกคนตรงหน้า

“ อะ...แอปไปด้วยก็ได้ ที่ไปเนี่ยเพราะเป็นห่วงหรอกนะ ”  หญิงสาวพูดอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไร แต่อีกคนกลับยิ้มที่หลอกคนตรงหน้าได้

“ งั้นแอปไปอาบน้ำเลย ”  หญิงสาวร่างเล็กดันตัวอีกคนให้ลุกไปอาบน้ำ

“ รู้แล้วน่าๆ ”  แอปเปิ้ลเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเซงๆ โดยที่อีกคนยืนยิ้มอย่างมีความสุข

ติดตามตอนต่อไปคะ
เนียร์กับซิลรอตอนหน้านะคะ มาแน่นอน
ขอบคุณมากๆนะคะที่ติดตาม ช่วยคอมเม้นต์ให้กำลังใจด้วยนะคะ