ชุลมุนรักสลับคู่!!

ลำดับตอนที่ #4 : ชุลมุนรักสลับคู่!! ตอนที่ 4 เพื่อน

ปึก!  “ โอ๊ย.. ”  ชายหนุ่มที่โดนหมัดของหญิงสาวร้องขึ้นพร้อมกับล้มและสลบไปทันที

“ เฮ้ย พี่เนส ”  หนุ่มหน้าตี๋ตกใจและหันกลับไปมองหญิงสาวด้วยความโกรธ หญิงสาวเริ่มเหนื่อยแตกเมื่อเธอดันต่อยผิดคน

“ ซวยแล้วเรา สลบเลยเหรอนั่น ”  หญิงสาวคิดในใจและเตรียมจะชิ่ง เธอปิดประตูใส่หน้าแอมป์ทันทีและวิ่งกลับมาที่ห้องอย่างรวดเร็ว

.........................................................................................

ปึง!!! หญิงสาววิ่งเข้าห้องและปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว ทำให้เพื่อนสาวที่กำลังยุ่งอยู่กับการเก็บเสื้อผ้าตกใจ

“ นทปิดประตูเบาๆหน่อยซิ ตกใจหมดเลย ”  ซิลวี่หันไปมองนทก็ต้องแปลกใจกับสีหน้าที่ตกใจของเพื่อนที่ดูเหมือนคนพึ่งหนีอะไรมา

“ นทเป็นอะไรไป หน้าตื่นมาเชียว ”

“ เกิดเรื่องแล้วน่ะซิ  แต่นทยังไม่ขอเล่าแล้วกัน ขอตัวไปอาบน้ำก่อน อ้อ..แล้วถ้ามีใครมาเคาะประตูหรือเรียกห้ามเปิดเด็ดขาดนะ เข้าใจนะซิลว่าห้ามเปิด ”  นทกำชับเพื่อสาวที่กำลังทำหน้างงกับพฤติกรรมของอีกคนว่าเป็นอะไรแต่ก็ยอมตอบตรงลงแต่โดยดี

ด้านเนสและแอมป์

“ ยัยบ้านั่น ก่อเรื่องแล้วหนีไปเฉยเลย คราวหน้าเจอกันอีกเห็นดีกันแน่ แต่ตอนนี้จะแบกพี่เนสไปไงเนี่ย ”  ชายหนุ่มหน้าตี๋มองคนที่สลบอยู่และไม่รู้จะแบกคนตรงหน้าไปยังไง

“ รู้แล้ว โทรตามไอ้เนียร์มาช่วยอีกแรงถ้าจะดีแฮะ ”  ชายหนุ่มไม่รอช้าหยิบโทรศัพท์โทรหาจูเนียร์ทันทีและหลังจากวางสายจูเนียร์ก็มาอย่างรวดเร็วเนื่องจากห้องของเขาห่างห้องของแอมป์เพียงแค่ 3 ห้องเท่านั้น

“ พี่แอมป์เกิดอะไรขึ้น ทำไมพี่เนสสลบอยู่หน้าห้องแถมเลือดออกด้วย ”  หนุ่มร่างเล็กมองสภาพเนสแล้วก็แปลกใจ

“ เกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะ แต่ตอนนี้ช่วยกันแบกพี่เนสไปที่โซฟาหน่อย ฉันแบกคนเดียวไม่ไหวว่ะ ”

ชายหนุ่มสองคนช่วยกันพยุงพี่ชายคนโตที่หนักเอาการไปยังโซฟาจนสำเร็จ

“ โห..พี่เนสตัวหนักเป็นบ้าเลยว่ะ ”  ทั้งคู่พูดพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมายเมื่อวางร่างของเนสลง

“ เสร็จแล้วงั้นเนียร์ขอกลับห้องก่อนนะ ” หนุ่มร่างเล็กเดินออกจากห้องของแอมป์แล้วก็สวนกับชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่ง เขาทั้งคู่ชะงักและหยุดพร้อมหันกลับไปดูคนตรงหน้า

“ อ้าว! ตูมตาม ”

“ เฮ้ย! จูเนียร์ ”  หนุ่มตูมตามดีใจที่ได้เจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน ด้านจูเนียร์ไม่รอช้าโผเขากอดเพื่อนทันที

“ ดีใจว่ะ ไม่คิดว่าจะแกจะอยู่ที่นี่ มาได้ไงวะไอ้ตาม ”

“ ก็มาเรียนที่กรุงเทพนะซิว่ะ แล้วแกล่ะไอ้เนียร์ ”  ตูมตามถามกลับไปยังจูเนียร์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ สงสัยวันนี้มีเรื่องให้คุยกันนานเลยว่ะ ไปห้องฉันดีกว่า ห้อง 72 นี่เอง ”

“ เฮ้ย ห้องใกล้ๆกันเลยนี่หว่า ฉันพักอยู่ห้องที่ 71 ถัดจากห้องแกเลยไอ้เนียร์ ”

“ อะไรมันจะบังเอิญแบบนี้วะ งั้นไปห้องฉันดีกว่า ”  ชายหนุ่มสองคนพากันเดินเข้าที่ห้องของจูเนียร์ และกำลังเม้าส์กันอย่างสนุกสนาน 

______________________________

“ แล้วเอาไงต่อล่ะทีนี้ ” แอมป์มองร่างอีกคนที่นอนสลบอยู่อย่างคนไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาเลย

“ โอ๊ยๆๆ เจ็บ!! ” ชายหนุ่มที่สลบอยู่ลุกขึ้นมาพร้อมร้องด้วยความเจ็บและจับไปยังเลือดที่ไหลออกมาจากจมูก

“ พี่เนส! ฟื้นแล้ว เจ็บไหมนั่น ”

“ ถามได้ เลือดออกขนาดนี้ไม่เจ็บเลยมั้ง ” ชายหนุ่มร่างใหญ่ยังคงจับจมูกที่ดูยังไงเลือดก็ไม่ยอมหยุดไหล

“ มานี่ เดี๋ยวแอมป์ทำแผลให้ ” หนุ่มหน้าตี๋ดึงมือเนสออกมาแล้วยื่นสำลีให้เนสแทน

“ เอาสำลีอุดไว้ก่อน ใครเขาให้เอามือไปเช็ด มันสกปรกรู้รึเปล่าพี่เนส ” หนุ่มหน้าตี๋ได้ทีบ่นคนตรงหน้าด้วยความเคยชิน

“ เออๆรู้แล้ว ความเจ้าระเบียบเข้าสิงอีกแล้วนะไอ้แอมป์ ” ชายหนุ่มเอาสำลีอุดจมูกข้างที่เลือดไหลไว้ แล้วหันไปถามชายหนุ่มอีกคน

“ ว่าแต่ใครมาชกหน้าฉันว่ะ แกไปมีเรื่องกับใครบอกพี่มาเดี๋ยวพี่จัดการให้ ”

“ จัดการให้ โธ่..ตัวเองยังเอาไม่รอด ”

“ อะไรไอ้แอมป์ ก็ฉันไม่ทันระวังนี่หว่า เห็นแกเถียงอะไรกันอยู่หน้าห้องก็เลยเดินไปดู แล้วอยู่ดีๆก็มีอะไรไม่รู้พุ่งมาที่หน้า แล้วจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้เลย ” เนสหันไปมองคนข้างๆซึ่งกำลังหัวเราะอะไรหนักหนาก็ไม่รู้

“ ขำอะไรว่ะไอ้แอมป์ ”

“ก็ขำพี่เนสนั่นแหละ เล่าซะแมนเลยแต่ตอนจบดันร่วงซะง่ายๆ ฮ่าๆๆ” หนุ่มหน้าตี๋ยังคงหัวเราะไม่หยุดทำเอาพี่ชายถึงกับทำหน้าเซง

“ เออน่า แล้วตกลงแกไปมีเรื่องกับใคร เดี๋ยวพี่ชายคนนี้จะไปจัดการให้ ”

“ ไม่ต้องเลย พี่รู้รึเปล่าว่าคนที่ชกพี่น่ะมันผู้หญิง ”

“ ผู้หญิง!! แกจะบอกว่าผู้หญิงเป็นคนชกพี่จนสลบเนี่ยนะ ” ชายหนุ่มหันไปมองอีกคนที่พยักหน้าว่าที่เล่าเป็นความจริง

“ ให้ตายเถอะ ฉันโดนผู้หญิงชกหน้าจนสลบ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ”

“ แล้วยังคิดจะไปหาเรื่องเขาอีกหรือเปล่าครับพี่เนส ”  หนุ่มหน้าตี๋ทำหน้าเยาะเย้ยพี่ชายที่ทำหน้าเซงสุดๆ

“ ฉันไม่เอาเรื่องผู้หญิงหรอก สุภาพบุรุษอย่างฉันไม่หาเรื่องกับผู้หญิงอยู่แล้ว ”

“ แล้วเมื่อกี้ทำเป็นเท่ บอกเดี๋ยวพี่จัดการให้ พอเป็นผู้หญิงเท่านั้นแหละหายโกรธซะงั้น ”

“ เอาน่า แต่ถ้าแกเจอเธออีกบอกฉันด้วยนะโว้ย รู้สึกติดใจแฮะ ”  เนสยิ้มและจับไปที่แผลที่โดนชกอย่างคนเจ้าชู้

“ อย่าบอกนะพี่หลงเสน่ห์เธอขึ้นมาทั้งที่ยังไม่เคยเจอหน้ากันนี่นะ ”

“ ทำไมแกหึงหรือไง ”

“ เปล๊า ..หึงอะไร ไม่ชอบหน้าต่างหาก ผู้หญิงอะไรแต่งตัวก็แปลก แถมขี้บ่น เรื่องมาก ฯลฯ ”  ชายหนุ่มบ่นสรรพนามของหญิงสาวให้อีกคนฟังอย่างเมามัน ส่วนหนุ่มเนสกลับยิ้มอย่างมีความสุข

รุ่งเช้า ---------- ห้องหมายเลข 73

“ แอปเปิ้ลๆ ตื่นได้แล้ว จะนอนไปถึงไหนเนี่ย ”  หญิงสาวร่างเล็กพยายามปลุกอีกคนที่นอนอย่างสบายใจยิ่งกวางตะโกนเสียงดังมากเท่าไรแอปเปิ้ลกลับนอนหลับไม่สนใจมากยิ่งขึ้น

“ ก็ได้ ไม่ตื่นใช่ไหม งั้นเจอนี่หน่อยเป็นไง ” กวางไม่รอช้ากระโดดทับแอปเปิ้ลเต็มแรง ทำเอาอีกคนร้องออกมา ถึงกวางจะเป็นคนตัวเล็กแต่ก็หนักเอาการกว่าคนที่นอนอยู่

“ พี่กวาง ทำอะไรเนี่ย กระดูกหักรึเปล่าก็ไม่รู้กระโดดทับมาได้ ” แอปเปิ้ลบ่นขึ้นมาทันทีและก็เป็นผลเพราะแอปเปิ้ลตื่นขึ้นมาโวยวายเรียบร้อยแล้ว

“ ก็ถ้าไม่ทำแบบนี้แล้วจะตื่นไหมล่ะ ” หญิงสาวร่างเล็กสวนกลับไปทันทีด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างคนเอาชนะ

“ ค่า ตื่นแล้วๆ งั้นแอปไปอาบก่อนแล้ว ” หญิงสาวร่างสูงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำด้วยอาการแบบคนพึ่งตื่น ส่วนกวางก็กำลังแต่งตัวและฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี

ห้องหมายเลข 76

“ นท จะรีบไปไหนน่ะ ตื่นมาแต่งตัวแต่เช้าเลย แถมเมื่อคืนสระผมอีกต่างหาก ” เพื่อนสาวนามว่าซิลถามเพื่อนอีกคนที่กำลังหวีผมอย่างที่อีกคนไม่ค่อยเห็นว่านทจะแต่งตัวมาก่อนเลย

“ วันนี้ว่าจะไปที่มหาวิทยาลัย ไปทำธุระเรื่องเรียนนิดหน่อย ”

“ หรอ งั้นก็รีบไปรีบมาแล้วกัน เย็นนี้เรามีนัดกินข้าวกันที่ร้านอาหารนะ ”

“ เออๆรู้แล้วน่า กลับมาทันแน่นอน ” หญิงสาวหันไปยิ้มหวานให้กับเพื่อนอีกคน แล้วเดินออกไปจากห้อง

“ วันนี้รู้สึกอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูกแฮะ ”  หญิงสาวบ่นกับตัวเองแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแต่ดันทำหลุดมือซะได้

“ พี่เนส เดี๋ยวแอมป์ออกไปทำธุระก่อนนะ ” ชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนคุยกับอีกคนอยู่หน้าห้องหมายเลข 75

“ เสียงคุ้นๆแฮะ ” หญิงสาวที่กำลังเก็บโทรศัพท์อยู่หน้าห้องตัวเองหันไปทางต้นเสียงก็ต้องตกใจที่เจอคู่อริแต่เช้า แถมเมื่อคืนดันทำเรื่องไว้แล้วชิ่งหนีมาอีกต่างหาก

“ ซวยแล้ว เอาไงดีล่ะเนี่ย ถ้าไอ้ตี๋นั่นเดินมาทางนี้ล่ะก็ต้องเจอเราแน่เลย ” หญิงสาวบ่นในใจและทำท่าลุกลี้ลุกลน ก็หันไปเห็นห้องหมายเลข 73 เปิดออกมาพอดี เธอไม่รอช้าวิ่งเข้าไปในห้องนั้นทันที แต่ด้วยความรีบของเธอทำให้ชนเข้ากับคนข้างในห้องอย่างจัง

โครม!!! “ โอ๊ย!! อะไรล่ะเนี่ย ” หญิงสาวร่างเล็กที่ถูกชนโวยวายออกมาและตอนนี้เธอล้มไปกองกับพื้นเรียบร้อยแล้ว

“ ขอโทษนะคะ แต่เงียบก่อนได้ไหม อย่าพึ่งโวยวายนะ ” หญิงสาวอีกคนที่วิ่งชนลุกขึ้นและรีบปิดประตูห้องทันที

“ พี่กวาง เกิดอะไรขึ้นคะ!! ”  หญิงสาวร่างสูงตะโกนและวิ่งพรวดออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พันตัวอยู่

“ ก็คนๆนี้น่ะสิ อยู่ดีๆก็พุ่งเข้ามาชนเต็มๆเลย ” กวางชี้ไปที่คนเจ้าปัญหาตรงหน้าที่ยืนยิ้มหน้าแหยอยู่หน้าห้อง

“ แล้วเธอเป็นใคร ” แอปเปิ้ลถามอย่างคนไม่ไว้วางใจผู้มาเยือนตรงหน้า โดยที่ไม่รู้สึกอายทั้งสองคนที่อยู่ด้วยแม้สักนิด

“ คือว่า..เอ่อ...พอดีฉันหนีคนโรคจิตมานะคะ เห็นห้องคุณเปิดออกมาพอดีเลยวิ่งเข้ามาหลบ ต้องขอโทษด้วยค่ะที่ชนคุณ ”
หญิงสาวโกหกหน้าตาเฉยขื่นบอกความจริงไปสงสัยโดนไล่ออกจากห้องทันทีแน่เลย แถมไม่รู้ว่าไอ้ตี๋ไปหรือยังด้วย

         ทั้งกวางและแอปเปิ้ลจ้องไปที่หญิงสาวแปลกหน้าอย่างคนไม่เชื่อเรื่องที่หญิงสาวตรงหน้าพูดสักเท่าไร จนคนตรงหน้าถึงกับกลืนน้ำลายและเริ่มเหนื่อยแตก กวางเห็นว่าบรรยากาศเริ่มไม่ดีเลยเปิดประเด็นถามขึ้นมา

“ แล้วคุณไปทำอะไรมาถึงโดนคนโรคจิตตามได้ค่ะ ” กวางถามเพื่อลองเชิงคนตรงหน้าว่าพูดจริงหรือเปล่าเพราะตนก็ยังไม่ไว้หญิงสาวตรงหน้าสักเท่าไร เกิดเป็นขโมยขึ้นมาจะได้รีบป้องกันตัวได้

“ คือว่า เมื่อวานฉันดันเผลอไปช่วยไอ้โรคจิตเก็บของ แล้วหลังจากนั้นมันก็เริ่มตามมาตลอดเลย ” นทแต่งเรื่องได้ทันทีเพราะตนเคยแต่งนิยายมาก่อน นทจ้องมองสองสาวว่ายังสงสัยเธออยู่รึเปล่า

“ งั้นฉันก็ต้องขอโทษคุณด้วยที่คิดว่าคุณเป็นขโมย ” กวางตอบและยิ้มให้คนตรงหน้าแต่แอปเปิ้ลกลับยังไม่เลิกสงสัย

“ พี่กวาง ทำไมเชื่อคนง่ายแบบนี้ แม่นี่อาจจะหลอกก็ได้ใครจะไปรู้ ” แอปเปิ้ลจ้องมองไปยังหญิงแปลกหน้าด้วยสายตาจับผิด

“ แต่ฉันพูดความจริงนะ ” นททำหน้าเศร้าเพื่อให้อีกฝ่ายเห็นใจแต่กลับไม่เป็นผล

“ แอปเปิ้ลพี่ว่า เขาไม่ได้โกหกหรอกนะ ” กวางหันไปพูดกับน้องสาวที่ยังคงจ้องอีกฝ่ายไม่เลิก

“ เอ่อ..คือว่าฉันไม่รบกวนแล้วดีกว่า ป่านนี้ไอ้เจ้าโรคจิตคงไปแล้ว ”  นทพูดตัดบทเพื่อที่ตัวเองจะได้ออกไปจากห้องนี้เสียที

“ ไม่ได้!! ”  แอปเปิ้ลตะโกนออกมาทันที

“ เอาแล้วไง ซวยแล้วหนีเสือปะจระเข้หรือเปล่าเนี่ยเรา ”  นทถอนหายใจยาวเพราะดูท่าเรื่องจะไม่จบลงง่ายๆ

“ แอป พี่ว่าให้เขาไปเถอะ ” กวางเห็นท่าไม่ดีเพราะแอปเปิ้ลเป็นคนไม่ค่อยไว้ใครง่ายๆแถมท่าทางคราวนี้จะวีนแตกอีกแน่เลย กวางจึงส่งซิกให้นทรีบออกจากห้องไปก่อนที่อีกคนจะไม่หยุดอยู่แค่นี้ นทพยักหน้ารับและเตรียมจะออกจากห้อง แต่ก็ไม่ทันเพราะแอปเปิ้ลวิ่งมาดึงแขนเธอได้อย่างรวดเร็วมาก ทำให้นทเสียหลักล้มทับตัวแอปเปิ้ลอย่างจัง ทำให้ผ้าเช็ดตัวที่แอปเปิ้ลพันตัวอยู่หลุดออกไป

 “ คิดจะหนีอย่างงั้นหรอ ” แอปเปิ้ลกอดร่างอีกคนไว้แน่นเพื่อไม่ให้หนีแถมตัวเองยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตอนนี้ตนล่อนจ้อนอยู่

“ แอปเปิ้ล ” กวางตะโกนขึ้นมา

“ ไม่ต้องห้ามเลยพี่กวาง ชอบเป็นคนใจดีแบบนี้ตลอด ”

“ ไม่ใช่ พี่จะบอกว่าผ้าเช็ดตัวแอปอยู่ที่พี่ ตอนนี้แอป...... ” กวางยื่นผ้าเช็ดตัวไปให้แอปเปิ้ลดู แอปเปิ้ลจึงมองไปที่ร่างกายตัวเองก็ต้องตกใจและรีบผลักนทออกจากตัวและหยิบผ้าเช็ดตัวจากกวางมาพันตัวอย่างรวดเร็ว
     ทั้งสามคนหน้าแดงอย่างไม่ทราบสาเหตุ ส่วนแอปเปิ้ลตอนนี้หน้าแดงและเขินมากกว่าใคร ทำเอาบรรยากาศในห้องตอนนี้เงียบไปชั่วขณะ

“ เอ่อ งั้นฉันขอตัวก่อนได้ไหม เพราะตอนนี้สายมากแล้ว ฉันมีธุระต้องไปทำน่ะ ”  นทเอ่ยขึ้นทำลายบรรยากาศและมองไปที่นาฬิกาในห้องของกวางซึ่ง 10 โมงแล้ว ทำเอากวางที่ตอนนี้มีนัดเรื่องสัมภาษณ์งานไว้ตอน 10 โมงร้องขึ้นมาอีกคน

“ แย่แล้ว!! 10 โมงแล้วหรือเนี่ย ไม่ทันแน่เลย ”  กวางวิ่งไปหยิบกระเป๋าแล้วดึงมือนทออกจากห้องทันทีก่อนที่แอปเปิ้ลจะเอ่ยห้าม แอปเปิ้ลกำลังจะพูดออกมาแต่ก็ไม่ทันเพราะทั้งสองออกจากห้องไปเรียบร้อย เธอได้แต่ถอนหายใจและนึกถึงเรื่องเมื่อกี้ที่ตัวเองโป๊ต่อหน้าคนอื่นเป็นครั้งแรก

ห้องหมายเลข 72

“ ดันเผลอหลับที่ห้องไอ้เนียร์ยันเช้าจนได้ ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงและหันไปมองอีกคนที่หลับสนิทอยู่บนเตียงอย่างมีความสุข
เขาเดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้ลาเพื่อนที่นอนอย่างมีความสุขบนเตียง ตูมตามเดินสวนกับสองสาวที่วิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็หันไปมองเพราะหญิงสาวคนหนึ่งหน้าคุ้นๆ แล้วเขาก็จำได้ว่าเป็นคนที่จ่ายเงินค่าที่พักให้ ซึ่งตอนนี้เขามีเงินคืนเธอแล้วเนื่องจากเมื่อคืนเขาขอยืมเงินจากจูเนียร์มาเป็นทุนสำรองไปก่อน

“ เดี๋ยวคุณ! ”  ชายหนุ่มตะโกนเรียกหญิงสาวทำเอาทั้งสองหยุดและหันมาทางต้นเสียง ซึ่งกวางจำเขาได้แต่ตอนนี้เธอรีบมากจึงไม่มีเวลาคุยด้วยนัก

“ นายมีอะไร เอาไว้ก่อนเลยนะ วันนี้ฉันมีธุระและรีบมาก ”  กวางหันมาพูดกับชายหนุ่มเสร็จแล้วก็ดึงมือนทและรีบวิ่งไปขึ้นลิฟต์ที่เปิดทันที

“ จะรีบอะไรขนาดนั้น ”  ชายหนุ่มยังคงมองไปทางสองสาวที่วิ่งลับหายไป และเขาก็เดินกลับเข้าห้องตัวเองอย่างเซงๆ

To be continue.....