ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ***จูบนั้นไม่ใช่ภาพลวงตา*** (6959)
จูบนั้นไม่ใช่ภาพลวงตา
เด็กหนุ่มผมสีเงินเดินอยู่ในความมืด
'ซวยแล้วตู ที่นี่ที่ไหนฟ่ะเนี่ย'
เด็กหนุ่มผมสีเงินคิดในใจพลางหาทางออก
"หึหึหึ"
"นั่นใคร!"
เสียงหัวเราะประหลาดที่ดังกึกก้องในหัวของเด็กหนุ่มผมสีเงิน
"ผมเองไงครับ ฮายาโตะคุง"
"แก..มุคุโร่"
"จำผมได้ด้วยเหรอครับ"
"ทำไมจะจำไม่ได้ แกมีธุระอะไร แกอยู่ไหน"
"ผมอยู่ตรงนี้ไงครับ ข้างหลังคุณ"
เด็กหนุ่มผมสีเงินรีบหันไปด้านหลัง ก็พบเด็กหนุ่มผมน้ำเงินออกดำมองเขาอยู่
"แกมีธุระอะไร"
"ก็เห็นว่าคุณหลงทางสินะครับ"
"ใคร..ใครหลงทางมิทราบ"
"คุณไงครับ ผมจะช่วยคุณ"
"ไม่ต้องมายุ่งฉันกลับเองได้"
เด็กหนุ่มผมสีเงินหันหลังเดินจากเด็กหนุ่มผมสีน้ำเงิน
"แล้วแต่นะครับ"
"เออ!"
เด็กหนุ่มผมสีเงินเดินออกห่างจนมองไม่เห็นเด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินแล้ว
'ไปทางไหนว่ะเนี่ย'
เด็กหนุ่มผมสีเงินคิดในใจ
"ไปไหนฟ่ะเนี่ย!!"
เด็กหนุ่มผมสีเงินบ่นกับตัวเอง เพราะมีทาง3ทางให้ไป
'นี่มันส่วนไหนของญี่ปุ่น!!!'
เด็กหนุ่มผมสีเงินบ่นในใจ
"คุณไม่หลงจริงๆเหรอครับ"
"แกยังตามมาอีกเหรอ"
"ก็ผมเป็นห่วงคุณนี้ครับ"
"ปะ..เป็นห่วงอะไร ไม่จำเป็น"
ใบหน้าของเด็กหนุ่มผมสีเงินที่ขาวเนียนกลายเป็นสีแดงอ่อนๆแต่สามรถมองเห็นได้ชัด
"คุณหน้าแดงแล้วน่ารักดีนะครับ"
"ใครหน้าแดงห๊ะ!"
"คนน่ารักครับ"
"ฉัน-ไม่-ได้-น่า-รัก เฟ้ย!"
"ครับ"
"อย่ามาตามฉันอีก ฉันไปเองได้"
"เมื่อกี้คุณยังพูดว่าไปไหนซะเสียงดังเลยนะครับ"
"แล้วฉันควรไปทางไหนล่ะ"
"ตรงกลางเลยครับ"
เด็กหนุ่มผมสีเงินกันเด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินก็เดินไปทางสายกลาง
"แกรู้มั้ยที่นี่มันที่ไหน"
"ไม่รู้สิครับ"
"แล้วแกมาได้ยังไง"
"ไม่รู้สิครับ"
"โอ๊ย! แกตอบคำอื่นได้ไหมฟ่ะ"
"ไม่รู้สิครับ"
"อย่ามากวนกันนะเว้ย!!"
"ครับๆ ผมไม่กวนแล้วครับ"
แล้วเด็กหนุ่มทั้ง2ก็มาเจอแม่น้ำขนาดกว้างที่คนไม่สามารถข้ามไปได้ง่ายๆ
"เอ้า! แกบอกผิดรึเปล่าเนี่ย"
"เปล่านะครับ ทางนี้ถูกแล้วนะครับ"
"แล้วจะทำยังไง มีแม่น้ำกว้างขนาดนี้"
"ใช้เรือสิครับ"
"แล้วไหนล่ะ"
"นั่นไงครับ"
เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินชี้ไปที่เรือลำหนึ่ง
"เออ..งั้นไปกัน"
"ครับ"
แล้วเด็กหนุ่มทั้งสองก็ช่วยกันพายเรือไปอีกฝั่ง จนถึงฝั่ง
"แล้วไปไหนต่อ"
"อืม..ไม่รู้สิครับ"
"หา!! แกไม่รู้แล้วพาฉันมา ไอ้เจ้าบ้าเอ๊ย!"
"แต่มีวิธีหนึ่งนะครับ"
"อะไรล่ะ"
"หลับตาสิครับ"
เด็กหนุ่มผมสีเงินหลับตาตามที่เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินบอก แล้วเด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินก็ค่อยๆ
เดินไปใกล้ๆเด็กหนุ่มผมสีเงินแล้วประกบริมฝีปากอย่างแผ่วเบา แล้วค่อยๆบดขยี้ริมฝีปากนั้น
เด็กหนุ่มผมสีเงินรู้สึกไม่มีแรงแม้แต่จะต่อต้านคนด้านหน้า แล้วสติของเด็กหนุ่มผมสีเงิน
ก็ดับวูบไป
...........................................................
พอเด็กหนุ่มผมสีเงินตื่นมาอีกที ก็พบว่าตัวเองอยู่ที่ห้องของตน
'ฝันไปเหรอเนี่ย'
เด็กหนุ่มผมสีเงินคิดในใจ สายตานั้นไปสะดุดกับแผ่นกระดาษแผ่นหนึ่งที่อยู่ข้างๆที่นอน
แล้วค่อยๆคลี่ออก เนื้อหาข้อความข้างในว่า
' To:Hayato
ผมมุคุโร่เองครับ ตอนนั้นผมมีความสุขมากเลยนะครับที่ได้อยู่กับคุณ
ส่วนจูบนั้นขอบคุณมากนะครับ เป็นจูบที่ดีเลยล่ะครับ
คุณตื่นขึ้นมาก็หวังว่าคุณจะยังจำได้นะครับ ที่นั่นคือภาพลวงตาที่ผมสร้างเองครับ
หวังว่าจะได้เจอกันอีกบ่อยๆนะครับ
Mukuro'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น