ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter ::7::
[Fiction] quarrel
[Couple] Kaew X Fang Ft. Faye
[Author] Deep
[Warning] ระวัง... ระวัง
‘แจม... หรือว่าจะจริง’
ความคิดของคนที่นอนอยู่บนเตียงใหญ่... ความคิดที่ทำให้ฟางต้องกระสับกระส่ายนอนไม่หลับ ใบหน้าหวานพลิกไปทางด้านซ้าย นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจ้องมองใบหน้าคมที่หลับตาพริ้ม ถึงแม้จะหลับแต่ก็ยังดูดีเสมอจนเธอสงสัยว่า... ชาติที่แล้วไปบุญวัดไหนมาจะได้ไปทำบ้าง
แต่เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่เธอกังวลใจเช่นกัน... หน้าตาดีมักจะมีคนชอบ แต่ที่เธอเห็นจะแสดงออกมากก็คือ ‘แจม’ ทั้งที่พยายามปลอบใจตัวเองว่า ก็แค่เพลงไม่มีอะไร แต่แววตาของร่างที่ยืนอยู่ข้างหน้ากลับดูจริงจังกว่าครั้งไหนๆ แถมยังจ้องมาทางเธอกับแก้วอีกต่างหาก
ซ้ำเพลงที่อีกฝ่ายร้องยังเป็นเพลงที่บ่งบอกถึงอารมณ์ของตัวเอง ลมหายใจถูกผ่อนออกมาได้ไม่ทันที่จะได้คิดไปมากกว่านี้ มือของร่างสูงก็พาดที่ไหล่ของเธอ... ซึ่งแน่นอนมันทำให้สาวน้อยร่างบางเขิน และพยายามที่จะปัดมือของร่างโปร่งออก...
“รังเกียจขนาดนั้น?”
น้ำเสียงแหบพร่าพึมพำออกมา แม้ว่าเปลือกตาจะปิดอยู่ ฟางกรอกตาไปมากับความเจ้าเล่ห์ของแก้วฟางใช้มือเรียวของตัวเองบีบจมูกของร่างโปร่งอย
่างเมามันส์ สร้างสียงอู้อี้ในคอของอีกฝากได้เป็นอย่างดี ดูเป็นภาพและเสียงที่น่าขำในสายตาคนตัวเล็ก “เจ็บน้า~” ร่างสูงพูดด้วยเสียงไม่ชัด พลางดึงมือของคนตัวเล็กออกแล้วรวบอีกฝ่ายเข้ามากอด
“ทำบ้าอะไรเนี่ย!”
ฟางกระซิบด้วยเสียงโวยวายแต่เบาเพราะกลัวน้องสาวที่หลับอยู่จะตื่นขึ้นมาเจอภาพอันน่
าประทับใจเป็นอย่างยิ่ง แต่นี่ล่ะที่เป็นโอกาสของร่างโปร่งที่จะเอาคืนร่างเล็กที่บีบจมูก วงแขนกระชับแน่นกว่าเดิมพลางเลื่อนใบหน้าไปที่ใบหูของอีกฝ่าย
“ฟู่ว!”
แก้วเป่าลมใส่หูของคนตัวเล็ก ใบหน้าหวานเริ่มแดงนิดๆ ก่อนจะตีหลังของคนที่รูปร่างใหญ่กว่า แต่กลับไม่สะทบสะท้านกับร่างโปร่งสูงสักนิด ใบหน้าคมเลื่อนเข้าไปใกล้ใบหน้าของอีกฝ่ายที่พยายามเบือนหนีเพียงแต่ถูกมือข้างหนึ่ง
จับให้หันมา...
เปลือกตาที่ปิดแน่น สร้างความขบขันได้เป็นอย่างยิ่งเพียงแต่คราวนี้... ‘จุ๊บ’ ริมฝีปากเรียวประทับที่แก้มของคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา นัยน์ตาที่ปิดอยู่เปิดขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะถลึงอย่างตกใจ เมื่อสิ่งที่ร่างสูงทำนั้นทำให้เธอใจหายวาบ... แถมเมื่อกี้ยังรู้สึกเคลิ้มไปอีกด้วย
“คนเจ้าเล่ห์... แก้วบ้า”
ฟางพูดเบาๆ พลางพลิกตัวหนีไปอีกด้าน เพียงแต่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของคนเจ้าเล่ห์ ใบหน้าคมที่เกยอยู่บนบ่าของคนตัวเล็กยิ้มหวานพลางหอมแก้มอีกฟอดใหญ่ คนในอ้อมกอดก็ได้แต่ทำเสียงรำคาญแม้ว่าตัวเองจะไม่ได้รู้สึกแบบนั้นก็ตาม “รักเขาไหม... ฮะ” คำถามที่ออกจากปากของฟาง คำถามที่แก้วไม่นึกว่าจะได้ยิน
“รักสิ... รักฟางคนเดียว”แก้วพูดก่อนจะพลิกตัวขึ้นไปคร่อมคนที่นอนอยู่ให้ฟางต้องใจหายวาบอีกคร
ั้ง มือแกร่งกดมือของอีกฝ่ายแน่น คนตัวเล็กได้แต่ดิ้นขลุกขลักไปมา แต่ก็ไม่สามารถจะสู้แรงของคนที่ตัวใหญ่กว่าได้ ใบหน้าคมค่อยเลื่อนลงมาหาอีกฝ่าย... เพียงแต่ว่า...
“เฮ้อ หมดอารมณ์”
ร่างโปร่งพูดพลางกลับไปนอนที่เดิม ทิ้งให้คนที่เพิ่งอยู่ใต้ล่างต้องอารมณ์ค้างอยู่ฝ่ายเดียว ริมฝีปากบางเม้มแน่น พลางทุบตีร่างสูงที่แสร้งทำเป็นหลับอย่างเมามันส์ข้อหาทำให้เธออารมณ์ค้าง
ก่อนที่ฟางจะหมดแรงเอาเสียดื้อๆ... ร่างบางพลิกตัวหนีไปอีกด้าน แก้วที่เห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีก็รีบพลิกตัวกลับมาง้อทันควัน
“โอ๋ อย่างอนน้า เขาขอโทษ”
“ไม่ต้องมายุ่ง!!”
ฟางพูด แม้ว่าคนตัวสูงจะง้อยังไงก็ไม่สามารถที่จะทำให้คนที่อารมณ์ค้างหายโกรธได้ และการกระทำทั้งหมดก็ไม่รอดพ้นหูและสายตาของเฟย์ที่นอนถอนหายใจอยู่เป็นนิจไปได้ อาเมน!
“ที่รักจ๋า อย่างอนเลยนะ เขาขอโทษน้าๆ”
เสียงบนโต๊ะอาหารของสาวสาม แน่นอนก็มีสองสาวหวานและหนึ่งสาวห้าวที่วันนี้ดูท่าจะเอาใจคนรักเป็นพิเศษ สร้างความสะใจให้เฟย์เป็นอย่างยิ่ง มือเรียวยกขึ้นมาปิดหน้าเอาไว้เพื่อกันไม่ให้แก้วเห็นว่าเธอกำลังหัวเราะมิเช่นนั้นม
ีหวังถูกฆาตกรรมแน่นอน
“ไม่ต้องมายุ่ง ชิส์!!”ฟางพูดก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวเช้าที่ดูจะเป็นข้าวเที่ยงเสียมากกว่า ก็จะให้เธอหายงอนได้ยังไงกันเล่า... ค้างก็ค้าง อายก็อาย แถมยังอยากจะฆ่าคนที่กำลังง้อเธออยู่จริงๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มกรอกไปมา ได้แต่ทำหูทวนลมใส่...
“เฟย์ ช่วยเขาที!”
แก้วโวยวายหลังจากที่ไม่สามารถหาทางง้อคนตัวเล็กได้ ส่วนคนที่ถูกเรียกมาเป็นผู้ช่วยก็ได้แต่ยักไหล่ แล้วเจอเอาจานไปล้าง คนตัวสูงที่มีปัญหาก็ได้แต่ขบฟันแน่น ‘ง้อฟางได้เมื่อไหร่ อย่าหวังว่าจะรอด!’ ความคิดที่ต้องระงับก่อนเพราะทางที่ดีคือง้อคนตัวเล็ก
“ฟา...”
“Tru…tru..Tru”
เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทำให้ร่างสูงต้องกดรับแม้จะไม่ได้ดูว่าใครโทรมา แก้วกรอกเสียงลงไปอย่างสุภาพ พลางหัวเราะเมื่อคนที่โทรมาไม่ใช่ใครอื่น ริมฝีปากที่ใช้ง้อร่างบางยิ้มกว้างทุกคำพูดมักจะมีเสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีจนคนตัว
เล็กสงสัยว่าใครเล่าที่ทำให้ร่างโปร่งยิ้มได้เยอะมากเท่านี้นอกจากเธอ
“เอ่อ... แค่นี้ก่อนนะ บายจ้า”
ร่างโปร่งกดวางโทรศัพท์มือถือก่อนจะหันมามองหน้าฟางอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหวานที่ตอนนี้ยับยู่ยี่ดูหงุดหงิดมากกว่าวันไหน จนแก้วอดตกใจไม่ได้ว่าแค่สามนาทีที่ผ่านมา... เธอทำอะไรให้ฟางโกรธ “เป็นอะไร” คำถามที่ดูเหมือนจะดีที่สุดตอนนี้ เพียงแต่คำตอบ...
“เปล่า!! อิ่มแล้ว”น้ำเสียงกระทั้นกระแทก พลางลุกขึ้นยืนทำให้คนตัวสูงต้องดึงคนตัวเล็กลับมานั่ง
ใบหน้าหวานที่เบือนหนี สร้างรอยยิ้มบนใบหน้าของร่างสูง... ยิ้มที่หวานและกว้าง อาการที่เรียกว่า ‘หึง’
“หึงเหรอ”ริมฝีปากเรียวขยับเป็นคำพูดให้คนที่เพิ่งรู้สึกตัวใจหายวาบกับการกระทำที่ไ
ม่สามารถควบคุมได้ ใบหน้าหวานกดคิ้วลงเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้า แม้ว่านัยน์ตาของตัวเองจะไม่ได้บอกเช่นนั้นก็ตามแต่... ท่าทางแบบเด็กๆที่ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องบอกกันทุกว่า...
...ปากไม่ตรงกับใจ ถ้าฟางกับเธอเล่นเอ็มวีนี้คงจะเข้าน่าดู...
“ใครโทรมา”
ร่างบางที่เปิดปากพูด แม้เสียงจะอ้อมแอ้มและถึงจะฟังรู้เรื่อง คนอย่างแก้วก็อยากจะแกล้งอีกสักรอบจะได้ไม่ต้องมางอนอีก...
“อะไรนะ ไม่ได้ยิน”
“ถามว่าใครโทรมา”
น้ำเสียงที่ดังขึ้นแต่ก็คนขี้แกล้งก็ยังแกล้งต่อไป...
“อะไรนะอีกทีสิ”
เมื่อรู้ว่ากำลังถูกแกล้งคนตัวเล็กก็ตะโกนดังขึ้นอีกสิบเท่าตัว จนคนขี้แกล้งต้องจำให้ขึ้นใจว่า... อย่าเผลอไปท้าฟางให้มากนักเพราะสิ่งที่จะได้คือ...
“เขา ถาม ว่า... ใคร โทร มา”
เสียงที่เน้นทีล่ะคำ และดังขึ้นข้างๆหูทำให้เธอต้องเคาะโต๊ะเชคประสาทหูว่ายังดีอยู่รึเปล่าหรือว่า... ใช้การไม่ได้เสียแล้ว แก้วหัวเราะเบาๆก่อนจะตอบออกไป “แจมน่ะ หึงเหรอ” ใบหน้าหวานค่อยๆหันมาหาคนตัวสูง นัยน์ตาสีน้ำตาลจ้องมอง... จนเธอเองรู้สึกว่า
‘มีบางอย่างที่ต่างออกไป’
“เป็นอะไรรึเปล่า?”
แก้วถามคนตัวเล็กที่ดูเหมือนจะนิ่งไป แต่คำตอบที่ได้มาคือการส่ายหน้าช้าๆ จนเธอรู้สึกสังหรณืใจแปลกๆว่าคนรักของเธอกำลังปิดบังอะไรอยู่... และเหมือนจะเกี่ยวกับเพื่อนสนิทของเธอ ‘แจม’ ใบหน้าคมทำเหมือนใช้ความคิดก่อนจะถอนหายใจออกมาดังๆ เมื่อไม่มีมูลอะไรสักอย่าง...
“ไปเดินเล่นไหม? แก้ว”
ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆพูดขึ้นลอยๆชักชวนให้คนร่างสูงไป... แก้วรีบพยักหน้า ก่อนจะตะโกนโห่ร้องในใจอย่างมีความสุขที่อย่างน้อยคนตัวเล็กก็เหมือนจะลืมเรื่องงอนเ
ธอไปซะสนิท
...แม้ว่าภายในใจลึกๆ จะยังกังวลอยู่ก็ตามแต่...
“แจม จะเดินจะนั่งเลือกเอาสักอย่าง...”
มีนพูดขณะนั่งอ่านหนังสือเล่มโปรดอย่างไม่มีสมาธิเมื่อเพื่อนร่วมอัลบั้มเดินไปมาอย่
างไม่หยุดยั้ง เดี๋ยวก็ถอนหายใจ เดี๋ยวก็ตะโกน และอื่นๆอีกมากมายที่คนอย่างมีนไม่อยากจะนึกถึง... เพื่อนสาวของเธอที่นับวันจะดูกังวลและเครียดมากขึ้น จนดู...ผิดสังเกต
“เฮ้อ! มีนจะรู้อะไรล่ะ”
ร่างบางพูดอย่างอารมณ์เสียแล้วิท้งตัวนั่งลงบนโซฟาสีครีม ใบหน้าหวานของมีนขมวดคิ้วจนเกือบจะเป็นปม พลางส่ายหน้าแล้วก้มลงอ่านหนังสือของตัวเองต่อ ทิ้งให้คนที่กังวลก็กังวลต่อไป...
ริมฝีปากของแจมเม้มแน่นจนเป็นเส้นเดียวกัน พลางนึกถึงภาพที่เห็นเมื่อวาน ความคิดร้ายๆก็ปรากฎขึ้นในหัว ก่อนที่ริมฝีปากจะเปลี่ยนเป็นคลี่ยิ้มหวานเคลือบยาพิษ พลางส่งเสียงหัวเราะในลำคออย่างพึงพอใจ
...อย่างน้อยฉันก็มีแผนซะแล้วสิ ฟาง...
TBC
................................
[Couple] Kaew X Fang Ft. Faye
[Author] Deep
[Warning] ระวัง... ระวัง
‘แจม... หรือว่าจะจริง’
ความคิดของคนที่นอนอยู่บนเตียงใหญ่... ความคิดที่ทำให้ฟางต้องกระสับกระส่ายนอนไม่หลับ ใบหน้าหวานพลิกไปทางด้านซ้าย นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจ้องมองใบหน้าคมที่หลับตาพริ้ม ถึงแม้จะหลับแต่ก็ยังดูดีเสมอจนเธอสงสัยว่า... ชาติที่แล้วไปบุญวัดไหนมาจะได้ไปทำบ้าง
แต่เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่เธอกังวลใจเช่นกัน... หน้าตาดีมักจะมีคนชอบ แต่ที่เธอเห็นจะแสดงออกมากก็คือ ‘แจม’ ทั้งที่พยายามปลอบใจตัวเองว่า ก็แค่เพลงไม่มีอะไร แต่แววตาของร่างที่ยืนอยู่ข้างหน้ากลับดูจริงจังกว่าครั้งไหนๆ แถมยังจ้องมาทางเธอกับแก้วอีกต่างหาก
ซ้ำเพลงที่อีกฝ่ายร้องยังเป็นเพลงที่บ่งบอกถึงอารมณ์ของตัวเอง ลมหายใจถูกผ่อนออกมาได้ไม่ทันที่จะได้คิดไปมากกว่านี้ มือของร่างสูงก็พาดที่ไหล่ของเธอ... ซึ่งแน่นอนมันทำให้สาวน้อยร่างบางเขิน และพยายามที่จะปัดมือของร่างโปร่งออก...
“รังเกียจขนาดนั้น?”
น้ำเสียงแหบพร่าพึมพำออกมา แม้ว่าเปลือกตาจะปิดอยู่ ฟางกรอกตาไปมากับความเจ้าเล่ห์ของแก้วฟางใช้มือเรียวของตัวเองบีบจมูกของร่างโปร่งอย
่างเมามันส์ สร้างสียงอู้อี้ในคอของอีกฝากได้เป็นอย่างดี ดูเป็นภาพและเสียงที่น่าขำในสายตาคนตัวเล็ก “เจ็บน้า~” ร่างสูงพูดด้วยเสียงไม่ชัด พลางดึงมือของคนตัวเล็กออกแล้วรวบอีกฝ่ายเข้ามากอด
“ทำบ้าอะไรเนี่ย!”
ฟางกระซิบด้วยเสียงโวยวายแต่เบาเพราะกลัวน้องสาวที่หลับอยู่จะตื่นขึ้นมาเจอภาพอันน่
าประทับใจเป็นอย่างยิ่ง แต่นี่ล่ะที่เป็นโอกาสของร่างโปร่งที่จะเอาคืนร่างเล็กที่บีบจมูก วงแขนกระชับแน่นกว่าเดิมพลางเลื่อนใบหน้าไปที่ใบหูของอีกฝ่าย
“ฟู่ว!”
แก้วเป่าลมใส่หูของคนตัวเล็ก ใบหน้าหวานเริ่มแดงนิดๆ ก่อนจะตีหลังของคนที่รูปร่างใหญ่กว่า แต่กลับไม่สะทบสะท้านกับร่างโปร่งสูงสักนิด ใบหน้าคมเลื่อนเข้าไปใกล้ใบหน้าของอีกฝ่ายที่พยายามเบือนหนีเพียงแต่ถูกมือข้างหนึ่ง
จับให้หันมา...
เปลือกตาที่ปิดแน่น สร้างความขบขันได้เป็นอย่างยิ่งเพียงแต่คราวนี้... ‘จุ๊บ’ ริมฝีปากเรียวประทับที่แก้มของคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา นัยน์ตาที่ปิดอยู่เปิดขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะถลึงอย่างตกใจ เมื่อสิ่งที่ร่างสูงทำนั้นทำให้เธอใจหายวาบ... แถมเมื่อกี้ยังรู้สึกเคลิ้มไปอีกด้วย
“คนเจ้าเล่ห์... แก้วบ้า”
ฟางพูดเบาๆ พลางพลิกตัวหนีไปอีกด้าน เพียงแต่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของคนเจ้าเล่ห์ ใบหน้าคมที่เกยอยู่บนบ่าของคนตัวเล็กยิ้มหวานพลางหอมแก้มอีกฟอดใหญ่ คนในอ้อมกอดก็ได้แต่ทำเสียงรำคาญแม้ว่าตัวเองจะไม่ได้รู้สึกแบบนั้นก็ตาม “รักเขาไหม... ฮะ” คำถามที่ออกจากปากของฟาง คำถามที่แก้วไม่นึกว่าจะได้ยิน
“รักสิ... รักฟางคนเดียว”แก้วพูดก่อนจะพลิกตัวขึ้นไปคร่อมคนที่นอนอยู่ให้ฟางต้องใจหายวาบอีกคร
ั้ง มือแกร่งกดมือของอีกฝ่ายแน่น คนตัวเล็กได้แต่ดิ้นขลุกขลักไปมา แต่ก็ไม่สามารถจะสู้แรงของคนที่ตัวใหญ่กว่าได้ ใบหน้าคมค่อยเลื่อนลงมาหาอีกฝ่าย... เพียงแต่ว่า...
“เฮ้อ หมดอารมณ์”
ร่างโปร่งพูดพลางกลับไปนอนที่เดิม ทิ้งให้คนที่เพิ่งอยู่ใต้ล่างต้องอารมณ์ค้างอยู่ฝ่ายเดียว ริมฝีปากบางเม้มแน่น พลางทุบตีร่างสูงที่แสร้งทำเป็นหลับอย่างเมามันส์ข้อหาทำให้เธออารมณ์ค้าง
ก่อนที่ฟางจะหมดแรงเอาเสียดื้อๆ... ร่างบางพลิกตัวหนีไปอีกด้าน แก้วที่เห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีก็รีบพลิกตัวกลับมาง้อทันควัน
“โอ๋ อย่างอนน้า เขาขอโทษ”
“ไม่ต้องมายุ่ง!!”
ฟางพูด แม้ว่าคนตัวสูงจะง้อยังไงก็ไม่สามารถที่จะทำให้คนที่อารมณ์ค้างหายโกรธได้ และการกระทำทั้งหมดก็ไม่รอดพ้นหูและสายตาของเฟย์ที่นอนถอนหายใจอยู่เป็นนิจไปได้ อาเมน!
“ที่รักจ๋า อย่างอนเลยนะ เขาขอโทษน้าๆ”
เสียงบนโต๊ะอาหารของสาวสาม แน่นอนก็มีสองสาวหวานและหนึ่งสาวห้าวที่วันนี้ดูท่าจะเอาใจคนรักเป็นพิเศษ สร้างความสะใจให้เฟย์เป็นอย่างยิ่ง มือเรียวยกขึ้นมาปิดหน้าเอาไว้เพื่อกันไม่ให้แก้วเห็นว่าเธอกำลังหัวเราะมิเช่นนั้นม
ีหวังถูกฆาตกรรมแน่นอน
“ไม่ต้องมายุ่ง ชิส์!!”ฟางพูดก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวเช้าที่ดูจะเป็นข้าวเที่ยงเสียมากกว่า ก็จะให้เธอหายงอนได้ยังไงกันเล่า... ค้างก็ค้าง อายก็อาย แถมยังอยากจะฆ่าคนที่กำลังง้อเธออยู่จริงๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มกรอกไปมา ได้แต่ทำหูทวนลมใส่...
“เฟย์ ช่วยเขาที!”
แก้วโวยวายหลังจากที่ไม่สามารถหาทางง้อคนตัวเล็กได้ ส่วนคนที่ถูกเรียกมาเป็นผู้ช่วยก็ได้แต่ยักไหล่ แล้วเจอเอาจานไปล้าง คนตัวสูงที่มีปัญหาก็ได้แต่ขบฟันแน่น ‘ง้อฟางได้เมื่อไหร่ อย่าหวังว่าจะรอด!’ ความคิดที่ต้องระงับก่อนเพราะทางที่ดีคือง้อคนตัวเล็ก
“ฟา...”
“Tru…tru..Tru”
เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทำให้ร่างสูงต้องกดรับแม้จะไม่ได้ดูว่าใครโทรมา แก้วกรอกเสียงลงไปอย่างสุภาพ พลางหัวเราะเมื่อคนที่โทรมาไม่ใช่ใครอื่น ริมฝีปากที่ใช้ง้อร่างบางยิ้มกว้างทุกคำพูดมักจะมีเสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีจนคนตัว
เล็กสงสัยว่าใครเล่าที่ทำให้ร่างโปร่งยิ้มได้เยอะมากเท่านี้นอกจากเธอ
“เอ่อ... แค่นี้ก่อนนะ บายจ้า”
ร่างโปร่งกดวางโทรศัพท์มือถือก่อนจะหันมามองหน้าฟางอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหวานที่ตอนนี้ยับยู่ยี่ดูหงุดหงิดมากกว่าวันไหน จนแก้วอดตกใจไม่ได้ว่าแค่สามนาทีที่ผ่านมา... เธอทำอะไรให้ฟางโกรธ “เป็นอะไร” คำถามที่ดูเหมือนจะดีที่สุดตอนนี้ เพียงแต่คำตอบ...
“เปล่า!! อิ่มแล้ว”น้ำเสียงกระทั้นกระแทก พลางลุกขึ้นยืนทำให้คนตัวสูงต้องดึงคนตัวเล็กลับมานั่ง
ใบหน้าหวานที่เบือนหนี สร้างรอยยิ้มบนใบหน้าของร่างสูง... ยิ้มที่หวานและกว้าง อาการที่เรียกว่า ‘หึง’
“หึงเหรอ”ริมฝีปากเรียวขยับเป็นคำพูดให้คนที่เพิ่งรู้สึกตัวใจหายวาบกับการกระทำที่ไ
ม่สามารถควบคุมได้ ใบหน้าหวานกดคิ้วลงเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้า แม้ว่านัยน์ตาของตัวเองจะไม่ได้บอกเช่นนั้นก็ตามแต่... ท่าทางแบบเด็กๆที่ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องบอกกันทุกว่า...
...ปากไม่ตรงกับใจ ถ้าฟางกับเธอเล่นเอ็มวีนี้คงจะเข้าน่าดู...
“ใครโทรมา”
ร่างบางที่เปิดปากพูด แม้เสียงจะอ้อมแอ้มและถึงจะฟังรู้เรื่อง คนอย่างแก้วก็อยากจะแกล้งอีกสักรอบจะได้ไม่ต้องมางอนอีก...
“อะไรนะ ไม่ได้ยิน”
“ถามว่าใครโทรมา”
น้ำเสียงที่ดังขึ้นแต่ก็คนขี้แกล้งก็ยังแกล้งต่อไป...
“อะไรนะอีกทีสิ”
เมื่อรู้ว่ากำลังถูกแกล้งคนตัวเล็กก็ตะโกนดังขึ้นอีกสิบเท่าตัว จนคนขี้แกล้งต้องจำให้ขึ้นใจว่า... อย่าเผลอไปท้าฟางให้มากนักเพราะสิ่งที่จะได้คือ...
“เขา ถาม ว่า... ใคร โทร มา”
เสียงที่เน้นทีล่ะคำ และดังขึ้นข้างๆหูทำให้เธอต้องเคาะโต๊ะเชคประสาทหูว่ายังดีอยู่รึเปล่าหรือว่า... ใช้การไม่ได้เสียแล้ว แก้วหัวเราะเบาๆก่อนจะตอบออกไป “แจมน่ะ หึงเหรอ” ใบหน้าหวานค่อยๆหันมาหาคนตัวสูง นัยน์ตาสีน้ำตาลจ้องมอง... จนเธอเองรู้สึกว่า
‘มีบางอย่างที่ต่างออกไป’
“เป็นอะไรรึเปล่า?”
แก้วถามคนตัวเล็กที่ดูเหมือนจะนิ่งไป แต่คำตอบที่ได้มาคือการส่ายหน้าช้าๆ จนเธอรู้สึกสังหรณืใจแปลกๆว่าคนรักของเธอกำลังปิดบังอะไรอยู่... และเหมือนจะเกี่ยวกับเพื่อนสนิทของเธอ ‘แจม’ ใบหน้าคมทำเหมือนใช้ความคิดก่อนจะถอนหายใจออกมาดังๆ เมื่อไม่มีมูลอะไรสักอย่าง...
“ไปเดินเล่นไหม? แก้ว”
ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆพูดขึ้นลอยๆชักชวนให้คนร่างสูงไป... แก้วรีบพยักหน้า ก่อนจะตะโกนโห่ร้องในใจอย่างมีความสุขที่อย่างน้อยคนตัวเล็กก็เหมือนจะลืมเรื่องงอนเ
ธอไปซะสนิท
...แม้ว่าภายในใจลึกๆ จะยังกังวลอยู่ก็ตามแต่...
“แจม จะเดินจะนั่งเลือกเอาสักอย่าง...”
มีนพูดขณะนั่งอ่านหนังสือเล่มโปรดอย่างไม่มีสมาธิเมื่อเพื่อนร่วมอัลบั้มเดินไปมาอย่
างไม่หยุดยั้ง เดี๋ยวก็ถอนหายใจ เดี๋ยวก็ตะโกน และอื่นๆอีกมากมายที่คนอย่างมีนไม่อยากจะนึกถึง... เพื่อนสาวของเธอที่นับวันจะดูกังวลและเครียดมากขึ้น จนดู...ผิดสังเกต
“เฮ้อ! มีนจะรู้อะไรล่ะ”
ร่างบางพูดอย่างอารมณ์เสียแล้วิท้งตัวนั่งลงบนโซฟาสีครีม ใบหน้าหวานของมีนขมวดคิ้วจนเกือบจะเป็นปม พลางส่ายหน้าแล้วก้มลงอ่านหนังสือของตัวเองต่อ ทิ้งให้คนที่กังวลก็กังวลต่อไป...
ริมฝีปากของแจมเม้มแน่นจนเป็นเส้นเดียวกัน พลางนึกถึงภาพที่เห็นเมื่อวาน ความคิดร้ายๆก็ปรากฎขึ้นในหัว ก่อนที่ริมฝีปากจะเปลี่ยนเป็นคลี่ยิ้มหวานเคลือบยาพิษ พลางส่งเสียงหัวเราะในลำคออย่างพึงพอใจ
...อย่างน้อยฉันก็มีแผนซะแล้วสิ ฟาง...
TBC
................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น