[Fan Fiction] Quarrel

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter ::1::

[Fiction] quarrel
[Couple] Kaew X Fang Ft. Faye
[Author] Deep
[Warning] ระวัง... ระวัง


ทะเลาะ... ไม่ว่าใครๆก็ต้องเคยทะเลาะ




หากแต่สาเหตุล่ะ? อะไรคือสาเหตุ





ไอเย็นจากแอร์ไม่ได้ช่วยดับความร้อนจากร่างกายได้เลยสักนิด ใบหน้าของร่างสูงโปร่งที่แม้จะเป็นเพศหญิงแต่ก็ยังมีสาวน้อยต่างๆนานามาติดพันเริ่มท
ี่จะบึ้งตึงเพราะความโกรธ แล้วอย่างนี้จะให้แอร์ดับความร้อนได้อย่างไร เมื่อสาเหตุไม่ได้มาจากอากาศอันแสนอบอ้าว

ริมฝีปากเรียวเม้มแน่น ก่อนจะสะบัดหน้าหนีคนที่เธอรู้ดีว่ากำลังมองเธอเช่นกัน ‘หงุดหงิด’ เธอไม่ชอบให้ ‘อีกฝ่าย’ ทำแบบนี้ ทั้งๆที่คนอื่นทำได้... ไม่รู้ทำไม แต่เธอไม่ชอบ ไม่อยากให้อีกฝ่ายเข้ามาคลอเคลียหรือซบ... คงเป็นเพราะ ‘บางอย่าง’

“เป็นอะไรอีกล่ะแก้ว! ทำไมเขาแค่ซบแค่กอดแค่นี้ เพื่อนกันนิ!”เสียงตะโกนมาจากอีกฝั่งของห้องซ้อม ร่างบางที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หมดความอดทนกับการกระทำของร่างสูงที่พยายามผลักไสเธอทุก
วิถีทาง ราวกับเธอไม่ใช่เพื่อน ราวกับว่าไม่ได้สนิทกัน “หึ... ก็เขาไม่ชอบนิ เขาไม่ชอบที่ฟางต้องมากอดมาซบเขานิ”

ร่างโปร่งตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด พลางกระตุกยิ้มที่มุมปากราวกับต้องการจะเย้ยหยันอีกฝ่ายที่กำลังจะปะทุอีกครั้ง ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าฟางเสียใจแค่ไหน แต่เธอไม่ชอบ... ทุกครั้งที่ฟางทำแบบนั้นเธอจะรู้สึกร้อนวูบๆไม่ก็หัวใจเต้นรัว... เหมือนเธอกำลังมีความรัก

“พอเถอะ เขาไม่อยากทะเลาะกับฟาง โอเคไหม?”

“ไม่โอเค! บอกมาสิทำไมล่ะ เขาเป็นเพื่อนแก้วนะ”

“ก็เพราะเป็นเพื่อนไงล่ะ โธ่เว้ย!!”ทั้งที่เธอกำลังจะตัดปัญหาแต่ฟางกลับยิ่งมาสร้างความหงุดหงิดให้เธอมากขึ้นกว่า
เดิมอีก... หลายครั้งที่เธอมักจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เพราะคำพูดของฟาง หลายครั้งที่ปากของร่างบางมักจะหลุดคำว่า... ‘เพื่อน’

“พูดอีกสิ พูดอีก เพื่อน ไง คำว่าเพื่อน พูดมาสิ!”

เธอตะโกนโดยที่ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกยังไง เพียงแค่ให้ฟางได้รู้ว่าเธอไม่ชอบที่มาทำแบบนี้กับเธอก็พอ ไม่อยากให้ความรู้สึกมันมากไปกว่านี้... ก่อนที่จะหลวมตัวมากไปกว่านี้ ร่างโปร่งหายใจถี่ๆเพราะความเหนื่อยที่พูดรัวออกไปเป็นชุด ใบหน้าของแก้วค่อยๆหันมองไปยังคนที่นั่งอยู่ เพียงแต่สิ่งที่เห็นทำให้เธอรู้สึกผิด



‘ฟางร้องไห้...’






“ฟ..ฟาง เขา...”

“ไม่ต้องพูด! เขาเข้าใจดีว่าแก้ว ‘รังเกียจ’ เขา ก็แค่นั้น!!”ร่างบางกว่าตะโกนก่อนจะเดินปึงปังออกจากห้องไป ปล่อยให้ร่างสูงถอนหายใจก่อนจะทรุดตัวนั่งลงบนพื้น... ความคิดบ้าๆก็เหมาะกับคนบ้าๆนั่นล่ะ ลมหายใจถูกผ่อนออกมาอีกครั้ง


...ดีแล้วเหรอที่เป็นแบบนี้ ดีแล้วใช่ไหมที่จะตัดใจตอนนี้ ดีมั้ยฟาง?...





“แก้ว... พี่ฟางเขา...”

“ไม่ต้องบอกหรอก เขารู้แล้วล่ะเฟย์”เธอพูดอย่างลอยๆพลางลุกขึ้นยืน ก่อนโผกอดอีกฝ่ายแล้วซบใบหน้าลงบนบ่าของเฟย์ ทุกๆครั้งที่ตะโกนว่า... ทุกครั้งที่ทำลงไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ ทุกครั้งที่ทำให้ฟางเสียใจ เธอเองก็... เสียใจเหมือนกัน เธอได้แต่พึมพำออกมา “เขาทำเองทุกอย่างเฟย์ เขาทำเองทุกอย่าง”

ทุกคำที่อีกฝ่ายพูดเหมือนเพื่อนอย่างเฟย์จะได้ยินเสียงสะอื้นทุกพยางค์ อีกทั้งยังรู้สึกชื้นๆที่บ่าของตัวเอง ‘แก้ว... ก็ร้องไห้’ เธอรู้ดี... รู้ว่าคนที่กำลังซบบ่าเธออยู่นั้นก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน ทุกอย่างที่ทำไปก็เพื่ออีกคน ทุกอย่างที่ทำไปก็เพื่อพี่ฟาง


“เขาเข้าใจแก้วดี เขาเข้าใจ...”










“เฮ้อ... ฟางถ้าไม่พูด พี่ก็ไม่รู้หรอกนะ”

ชายหนุ่มที่มีเชื้อสายญี่ปุ่นพูดอย่างหงุดหงิดหลังจากที่นั่งดูรุ่นน้องนั่งร้องไห้ม
าได้สักพักแล้ว... ห้าหนุ่มเคโอติกอยากจะเอาหัวไปโขกกำแพงจริงๆ ก็แต่ล่ะคนไม่มีใครทำให้ฟางหยุดร้องไห้ได้เลย แถมยังจะร้องหนักกว่าเดิมอีก โทโมะล่ะเครียด!

“อ่า... น้องฟางมีอะไรก็บอกพวกพี่ได้นะ พวกพี่รอฟังอยู่”เขื่อนพูดก่อนจะหันไปจ้องตากับโทโมะอย่างเคืองๆข้อหาพูดแรงกับรุ่นน
้องที่แสนน่ารักคนนี้ เล่นเอาหนุ่มเชื้อสายญี่ปุ่นต้องทำหน้าสลดทันควัน จนอีกสามหนุ่มต้องหัวเราะเบาๆในลำคออย่างถูกใจที่ ‘เขื่อน’ สวมบทโหด

“เคโอติกจ๋า~ เขาเรียกนัดรวมแล้ว อ้าว! ฟางเป็นอะไรไป?”เสียงจากหวายเพื่อนร่วมค่ายดังมาแต่ไกล ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นอากัปกิริยาของฟาง... ที่ดูเหมือนจะยังร้องไห้ไม่หยุด ห้าหนุ่มได้แต่เกาหัวทำอะไรไม่ถูก หวายถอนหายใจอย่างปลงๆ ก่อนจะเข้ามาปลอบ “เป็นอะไรไปฟาง หยุดร้องก่อนนะหันมาคุยกับหวายเร็ว”

“พวกฉันก็แปลกใจอยู่นี่...ว่าฟางเป็นอะไร”ป๊อปปี้พูดพลางสั่งให้คนในวงเดินออกไป เหลือแค่หวายกับฟางที่ตอนนี้หยุดร้องไห้แล้ว ใบหน้าหวานที่มักจะสดใสและแจกยิ้มให้คนอื่นตอนนี้กลับเปื้อนคราบน้ำตา จนหวายแปลกใจเหลือเกินว่า ฟางจะร้องไห้เพราะอะไร... หรือใคร?

“ไม่เป็นไรมากหรอกหวาย เรื่อง... เล็กน้อย เท่านั้น”

ฟางตอบพลางเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆแล้วหันกลับมายิ้มให้เพื่อนสาว หากแต่จะรู้ไหมว่ายิ้มนั่นไม่ได้บอกว่า ‘เล็กน้อย’ เลยสักนิด หวายขมวดคิ้วอย่างสงสัยพลางเลื่อนมือไปกุมมือของอีกฝ่ายเอาไว้... ไม่รู้ทำไม แต่เธอรู้สึก... ว่าฟางกำลังปิดอะไรบางอย่าง


“โกหก... ฟางโกหกหวาย”ร่างบางพูดพลางจับหน้าของอีกฝ่ายให้หันมามอง นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่ตอนนี้มีอะไรปิดบังอยู่ เริ่มมีน้ำตาคลออีกครั้ง พลางโผกอดคนข้างๆแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร คนถูกกอดก็ได้แต่ลูบหัวปลอบ “เป็นอะไรฟาง... มีอะไรบอกเขานะ”

เพียงแต่คำตอบนั้นก็ยังเป็นเพียงเสียงสะอื้นและน้ำตา หวายก็ได้แต่ปล่อยให้ฟางร้องไห้ต่อไป... นี่เธอรู้สึกไปเองรึเปล่าว่า ‘กำลังจะมีเรื่องไม่ค่อยดีเกิดขึ้น...’ ไม่จริงน่า... ไม่มีอะไรหรอก แค่คิ้วขวากระตุกตอนเดินมาเท่านั้น ไม่มีอะไรหรอก... ก็แค่โชคลางเท่านั้น







‘อึดอัด’

ความคิดแรกที่คนอย่างเฟย์เดินเข้ามาในห้องซ้อม ภาพที่เห็นคงจะเป็น... พี่สาวของเธอนั่งอยู่ตรงมุมห้องเงียบๆ และเพื่อนสาวสุดห้าวของเธอนั่งคุยกับสต๊าฟอย่างเฮฮา ‘นี่... แก้วคิดจะทำอะไร’ เธอมองร่างสูงที่ตอนนี้เหมือนจะรู้สึกตัวว่าเธอจ้องอยู่ เพียงแต่... ไม่มีอาการเสียใจแถมยังกวักมือเรียกเธอให้เข้าไปร่วมคุยอีกต่างหาก

“เฟย์...”เสียงอันแหบแห้ง จนเธอนึกไม่ถึงว่าจะเป็นเสียงของพี่สาวดังเรียกเธอ ใบหน้าหวานที่ตอนนี้ดูแย่กว่าเดิม เพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ขอบตาที่บวมช้ำทำให้เธอรู้สึกเห็นใจเป็นอย่างยิ่ง ขาที่ก้าวไปหาแก้วกลับเบี่ยงไปทางพี่สาวตัวเอง



“ถ้าเฟย์ไป ไม่ต้องมายุ่งกับเขาอีก!”



เสียงที่โพล่งมาทางด้านหลังทำให้ขาทั้งสองชะงักอีกครั้ง... ใบหน้าของเฟย์หันไปมองพี่สาวที่ดูแย่เต็มทีแล้วค่อยๆหันไปมองอีกคนที่ยืนจ้องหน้าเธอ
เขม็ง จะให้เธอเลือกได้ยังไง คนหนึ่งก็พี่อีกคนก็... เพื่อน แต่ที่ยังสงสัยไม่หาย... แก้วกำลังทำอะไร?

“ไปเถอะเฟย์... แค่พี่ก็พอ แค่นี้เขาก็ไม่ชอบหน้าพี่อยู่แล้ว”

“พี่ฟาง... อะไรกันเนี่ย!!”เธอตะโกนออกมาดังๆ เมื่อไม่เข้าใจเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น พี่ของเธอได้แต่เบือนหน้าหนี ส่วนแก้วก็หันกลับไปคุยกับสต๊าฟต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฟย์ถอนหายใจออกมาดังๆ พลางเดินไปนั่งตรงอีกมุมนึงของห้อง... รอเวลาซ้อม






“ทำอะไรของแก้ว!!!”

เสียงดังก้องในห้องน้ำ เมื่อเธอเดินตามแก้วมา... ใบหน้าของร่างโปร่งค่อยๆหันมามองเธอ พลางเหยียดยิ้มที่ริมฝีปากเรียว เหมือนต้องการจะถามว่า ‘แล้วจะทำไม’ เพียงแต่แววตากลับส่ออีกอย่าง... ไม่รู้ทำไมหรือเธอคิดไปเองว่า... แก้วแค่พยายามสร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นความรู้สึกทั้งหมด

“เฟย์... ขอร้องล่ะอย่าถามว่าทำอะไร อย่าถามอีกเลย”

“แล้วให้เขาทำยังไงล่ะ ทนเห็นพี่ฟางร้องไห้เพราะแก้วเนี่ยนะ?”เธอพูดออกไปเมื่อหมดความอดทน... อย่างน้อยคนอีกคนก็เป็นพี่สาวของเธอ จะให้เธอนิ่งดูดายได้ยังไง เพียงแต่คำตอบที่ได้กลับมาก็แค่เป็นรอยยิ้มบางๆเท่านั้น ร่างโปร่งพลิกตัวหนีหน้าอีกฝ่าย พลางทำท่าจะเดินหนีเข้าห้องน้ำไป

“เขาไม่รู้หรอกนะว่าแก้วกำลังจะทำอะไร แต่อยากให้รู้ว่า... พี่ฟางก็เจ็บเหมือนกัน ไม่ต่างจากแก้วหรอก”







“แล้วคิดว่า เขากำลังทำอะไรล่ะเฟย์ เขากำลัง... ทำอะไร”




TBC
..........