ปลาหลงฟ้า

ตอนที่ 45 : บท 45

น่าเสียดายที่คนร้ายสองคนหนีไปได้ ทั้งที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวิ่งไล่กวดจนเกือบจะจับตัวพวกมันได้อยู่แล้ว

น่านฟ้าและมัศยาแน่ใจว่าพวกมันกำลังพยายามสร้างความเสียหายให้เครื่องจักรใช้การไม่ได้

                แต่อย่างน้อยก็โชคดีที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองนาย เข้ามาขัดขวางภารกิจของพวกมันได้ทัน เครื่องจักรผลิตข้าวเกรียบในโรงงานจึงไม่ได้รับความเสียหายและยังใช้การได้เป็นปกติ

                เรื่องดังกล่าวเข้าหูนางวิภา และนางก็สงสัยไม่ต่างกันว่าน่าจะเป็นฝีมือของนายสุกิจ แต่เมื่อไม่มีหลักฐานก็จับมือใครดมไม่ได้ นอกจากได้แต่ประกาศลอยๆ ในห้องประชุมที่มีนายสุกิจร่วมประชุม รวมทั้งน่านฟ้าและมัศยาด้วยว่า

                ‘ทุกคนคงรู้เรื่องที่มีคนร้ายบุกเข้ามาในโรงงานเมื่อคืนก่อน ฉันหวังว่าคงไม่ใช่เป็นฝีมือของคนในนะ เพราะอย่างน้อย ฉันก็อยากให้ทุกคนเล่นกันแบบตรงไปตรงมา’

                ‘พี่วิพูดแบบนี้จะหมายถึงผมรึเปล่าครับ’

                ‘พี่หมายถึงคนที่อาจจะคิดตุกติก เล่นไม่ซื่อต่างหาก’ นางตอบโต้

                ‘คนอย่างผม ไม่ใช่พวกแทงข้างหลังหรอก แล้วถ้าผมต้องมานั่งทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้ สู้ผมไม่ต้องเปิดโอกาสให้นายน่านได้แก้ตัวเรื่องการบริหารงานอีกครั้งไม่ดีกว่าเหรอครับ แบบนั้นง่ายกว่าตั้งเยอะ แล้วอีกอย่างเราต้องยอมรับนะครับว่า คนในบริษัทที่ไม่ชอบคุณน่านมีไม่น้อย เพราะเราก็รู้ดีกันอยู่ว่าก่อนหน้านี้คุณน่านมีพฤติกรรมยังไง ทุกคนเอือมกันขนาดไหน’

                เหตุผลของนายสุกิจทำให้นางวิภาเถียงไม่ออก และดูเหมือนสีหน้าของผู้ร่วมประชุมคนอื่นก็จะเห็นด้วยและเชื่อใจนายสุกิจเสียด้วย ด้วยผู้ร่วมประชุมส่วนใหญ่ล้วนเป็นพันธมิตรของเขาทั้งสิ้น และไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ก่อนหน้านี้พฤติกรรมเหลวไหลของน่านฟ้าเป็นปมปัญหาหลักที่ส่งผลให้สถานการณ์ของนางวิภายากลำบากเช่นนี้

ดังนั้นงานนี้แม้แต่นางวิภาเองก็ไม่มีอำนาจพอจะต่อกรกับนายสุกิจ และดูเหมือนหญิงสูงวัยก็จะรู้ถึงประเด็นนี้เพราะนางมีสีหน้าไม่ดีตลอดการประชุมจนถึงหลังเลิกประชุม และยังมากำชับกับมัศยาว่า

                ‘หยี ช่วงนี้เธอต้องคอยระแวดระวังและสังเกตการณ์ไม่ให้คลาดสายตาเลยนะ ฉันกลัวว่าจะมีเรื่องไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นอีก อีกอย่างฉันไม่ค่อยไว้ใจนายน่านสักเท่าไร กลัวมันจะท่าดีทีเหลว’

                ‘ค่ะท่าน แต่เดี๋ยวนี้คุณน่านเปลี่ยนไปเยอะเลยนะคะ เรื่องคนร้ายที่บุกเข้ามาในโรงงาน คุณน่านก็คาดการณ์ได้แม่นยำยังกับรู้ล่วงหน้าเลย’ มัศยาพยายามแก้ตัวให้

                ‘ฉันว่าฟลุ้กมากกว่า เธอลืมแล้วหรือไงว่าก่อนหน้านี้นายน่านมันเหลวไหลแค่ไหน ฉันถึงได้ตกที่นั่งลำบากแบบนี้ แล้วฉันก็กลัวมันจะดีอยู่แค่แป๊บเดียว แล้วก็กลับมาเหมือนเดิมอีก’

                ‘คงไม่หรอกค่ะ หมู่นี้คุณน่านตั้งใจทำงานมาก ไม่เคยแอบเล่นเกมอีกเลย เอาแต่ทำงานทั้งวัน’ หล่อนรายงานตามความเป็นจริง แต่เลือกจะไม่รายงานเรื่องความเจ้าชู้กรุ้มกริ่มของเขาที่ดูเหมือนจะมากขึ้นทุกวันจนน่าหวั่นใจ

                ‘เธอแน่ใจหรือหยี ว่านายน่านมันกลับตัวกลับใจร้อยเปอร์เซ็นต์’

                ‘หยีคิดว่าอย่างนั้นนะคะท่าน’ หล่อนยืนยันด้วยความหวังเต็มเปี่ยม หาใช่ความเชื่อมั่นในตัวน่านฟ้าร้อยเปอร์เซ็นต์ และอย่างน้อยความหวังก็ทำให้ทุกคนมีพลังที่จะต่อสู้เพื่อผ่านพ้นภารกิจที่แสนยากยิ่งยวดนี้ไปมิใช่หรือ

                แล้วในขณะที่หล่อนกับนางวิภายังไม่เชื่อมั่นในตัวน่านฟ้าเต็มร้อย ชายหนุ่มก็ขยันทำเรื่องเซอร์ไพรส์ เมื่อหัวค่ำของวันหนึ่ง พนักงานทั้งบริษัทกลับกันหมดแล้ว เขาก็สั่งให้ ไพศาล พนักงานอีกคน รวมทั้งหล่อนและตัวเขา ช่วยกันขนย้ายลังข้าวเกรียบมีโชคที่เพิ่งผลิตเสร็จสดๆ ร้อนๆ ด้วยรถขนย้ายของโรงงาน ไปไว้ในโกดังเก่าอีกห้องที่ใช้เป็นที่เก็บเครื่องจักรเก่าๆ และอยู่ด้านหลังโรงงาน

                “คุณทำอะไรของคุณ” มัศยาถามด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องย้ายลังสินค้าให้วุ่นวายเหงื่อตกแบบนั้น

                “ถ้าผมบอกว่าผมมีลางสังหรณ์แปลกๆ อีก คุณจะเชื่อมั้ย”

                หล่อนขมวดคิ้ว “อย่าบอกนะว่าคุณรู้สึกว่าจะมีเรื่องไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นอีก”

                น่านฟ้าพยักหน้า

                มัศยาเพิ่งเข้าใจเหตุผลที่ชายหนุ่มแอบเคลื่อนย้ายสินค้าไปไว้โกดังเก่า ประหนึ่งต้องการซ่อนสินค้า แล้วแม้ครั้งแรกน่านฟ้าจะคาดการณ์ได้อย่างแม่นยำ แต่หล่อนก็ไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะคาดการณ์ได้อย่างแม่นย้ำอีกครั้ง ราวกับเป็นผู้หยั่งรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าได้

                ทว่า...