ตอนที่ 25 : บท 25
“อย่าบอกนะว่าคุณจะไปหายายแอนนาอะไรของคุณ” มัศยาหันขวับไปถาม
“แค่แป๊บเดียวไม่เกินยี่สิบนาทีหรอก”
“แล้วเราไม่ต้องไปทำธุระกันแล้วหรือไง” หล่อนถามอย่างไม่อยากเชื่อในการกระทำของเขา
“ไปสิ แต่แอนนากำลังลองชุดอยู่ในห้างฯ ข้างหน้านี่แหละ เธออยากให้ผมดูว่าสวยมั้ย คืนนี้เธอต้องใส่ไปงานวันเกิดเพื่อน” น่านฟ้าอธิบาย
“ฉันอยากจะบ้า แค่ลองชุดแค่นี้ ก็ต้องให้คุณไปดูด้วย ต๊องกันทั้งคู่รึเปล่า” หญิงสาวโวยวาย
“เจ๊ไม่เข้าใจหัวอกผู้หญิงหรอก”
“ฉันก็ผู้หญิง ทำไมจะไม่เข้าใจ! ” หล่อนโพล่งตอบ
“ผู้หญิงห้าว อึด ถึก อย่างเจ๊ ไม่มีทางเข้าใจผู้หญิงที่บอบบางราวกับกลีบดอกไม้แรกแย้มหรอก”
มัศยาเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ฉันไม่น่าเสนอตัวช่วยคุณเลย ยังไม่ทันเริ่มทำงาน ก็วอกแวกเพราะผู้หญิงแล้ว อีกสามเดือนถ้าฉันตกงาน ใครจะรับผิดชอบ หา”
“ไม่ตกงานหรอกน่า แล้วผมก็แวะแค่แป๊บเดียว เห็นมั้ยถึงแล้ว” น่านฟ้าเลี้ยวรถเข้าห้างสรรพสินค้ามีชื่อแห่งหนึ่ง
“งั้นก็เร็วๆ ก็แล้วกัน”
“รู้แล้วน่า” น่านฟ้าขับรถเข้าที่จอดอย่างว่องไว แต่ขณะเปิดประตูลงจากรถ ก็หันมองมัศยาด้วยความกังขาที่หล่อนก็เปิดประตูรถลงมาด้วย “คุณจะทำอะไร”
“ก็ไปกับคุณไง”
“จะไปทำไม รออยู่ตรงนี้แหละ ผมไปแป๊บเดียว เดี๋ยวกลับมา”
“ขืนฉันไม่ตามไปคุม มีหวังคุณได้ไปเป็นชั่วโมงแน่ แล้วธุระที่คุณจะพาฉันไปวันนี้ก็คงอดไปกันพอดี”
“ตามใจ แล้วอย่ามาบ่นแล้วกัน”
มัศยาย่นจมูกใส่เขา พร้อมกับเดินซอยเท้าตามเขาไปติดๆ
ภายในร้านค้าเสื้อผ้ายี่ห้อดังนำเข้าจากต่างประเทศ สาวสวยหุ่นนางแบบที่มัศยาจำหน้าได้เพราะเคยเห็นหน้ากันมาก่อน และกำลังยืนอยู่หน้าห้องลองเสื้อ เธอกวักมือและร้องเรียกด้วยความดีใจ เมื่อเห็นน่านฟ้าเดินเข้ามาในร้าน “น่านขา แอนนาอยูนี่ ทำไมมาช้าจังเลย”
“ผมรีบสุดๆ เพื่อที่รักแล้วนะ” น่านฟ้าตอบออดอ้อนไม่แพ้กัน จนมัศยาต้องแบะปากใส่อย่างหมั่นไส้
พลันสาวสวยหุ่นนางแบบก็ขมวดคิ้วเมื่อหันมองมาทางมัศยา “นั่นใครคะ”
“ไม่มีอะไรหรอก ผู้ช่วยที่ทำงานผมน่ะ พอดีต้องออกไปติดต่อธุระข้างนอกด้วยกัน”
“อ๋อ นึกว่าคุณต้องมีแม่นมติดตามด้วย”
“แม่นมที่ไหน เธอเป็นรองผู้จัดการฝ่ายการตลาด” น่านฟ้าตอบ
แต่มัศยากัดฟันกรอด ขณะทนฟังการสนทนาของคนทั้งสองที่พาดพิงถึงหล่อน แล้วก็อยากยกส้นเท้าขึ้นแทนการยกมือเพื่อประท้วง
“แต่ทำไมต้องไปกันแค่สองคนด้วยล่ะ” ฝ่ายสาวสวยทำหน้างอๆ
“เราแค่ไปทำธุระกันเรื่องงาน แอนนาไม่ต้องห่วงนะ ผมไม่มีทางนอกลู่นอกทางแน่ๆ ”
“แอนนาไม่ห่วงคุณหรอก เพราะแอนนารู้ดีว่าคุณไม่มีรสนิยมชอบป้าแม่นมหุ่นแบบนี้แน่ๆ ” คนพูดปรายตามองมัศยา
คนถูกเปรียบเทียบว่าเป็นป้าแม่นมของขึ้นจนสุดทน เลยถามเสียงห้วนจัดออกไป “หุ่นแบบนี้หมายความว่ายังไงไม่ทราบ”
คนถูกถามมองมัศยาตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า “โถ ป้าแม่นมขา ก็หุ่นห่างไกลจากหุ่นนางแบบไงคะ”
“แต่ฉันว่าห่างไกลจากหุ่นนางแบบอโนเร็กเซียขาดสารอาหาร ใกล้ซี้ม่องเท่งอย่างเธอมากกว่า” มัศยาสวนกลับทันควัน
“ว้าย! น่านขา ป้าแม่นมว่าแอนนา แอนนาไม่ยอม” เธอฟ้องน่านฟ้าอย่างออดอ้อน
น่านฟ้ากำลังจะหันไปปรามมัศยา แต่ก็ต้องยิ้มเจื่อนๆ เมื่อเห็นสีหน้าบูดบึ้งพลางแสยะเขี้ยวเป็นระยะของหล่อน
“อย่าไปถือสาเลยนะ ไหนจะให้ผมดูชุดไหน ชุดนี้ใช่มั้ย สวยมาก แอนนาใส่ชุดไหนก็สวย รับรองคืนนี้แอนนาต้องเป็นจุดเด่นในงานแน่นอน” น่านฟ้าเบี่ยงเบนความสนใจของคนรักอย่างแนบเนียน
“จริงเหรอคะ งั้นแอนนาเอาชุดนี้เลยนะ”
“จะไปหรือยัง จะเลยยี่สิบนาทีแล้วนะ” มัศยาสั่งเสียงเหี้ยมอยู่ใกล้ๆ
“น่านขา” สาวแอนนาไม่ยอมแพ้เรียกเสียงออดอ้อน
“คุณน่าน” มัศยาเรียกบ้าง แต่เป็นการเค้นเสียงเหี้ยมๆ
“โอเคๆ ” น่านฟ้ามองสองสาวสลับไปมาอย่างอ่อนใจ แต่สุดท้ายก็หันไปเกลี้ยกล่อมสาวแอนนาอยู่หลายนาที เธอก็ยอมปล่อยให้เขาไปกับมัศยา หลังจากเขาสัญญากับเธอว่าคืนนี้จะไปหาที่คอนโดฯ
อีกห้านาทีถัดมา สองหนุ่มสาวก็กลับมาขึ้นรถยนต์ของน่านฟ้าอีกครั้ง
มัศยาที่จ้องมองน่านฟ้าด้วยความไม่พอใจตลอดทางเดินกลับมายังรถก็แว้ดขึ้นว่า “เชื่อมั้ยว่าฉันเห็นลางร้ายแล้วว่าคุณคงไม่มีทางกอบกู้ยอดขายของข้าวเกรียบมีโชคได้”
“จะหงุดหงิดไปถึงไหน แค่โดนเรียกป้าแม่นมเท่านั้นเอง”
“ไอ้...ไอ้...” มัศยาเหลืออด ยกกำปั้นทุบศีรษะเขารัวๆ
ด้วยความที่ยังไม่เคลื่อนรถออกจากที่จอด น่านฟ้าเลยยกมือสองข้างขึ้นป้องศีรษะตัวเอง “เฮ้ย เป็นบ้าอะไรของคุณ ผมเป็นประธานบริษัทนะคุณ! ”
ประโยคท้ายของเขาเรียกสติของมัศยากลับมา หล่อนชักสองมือกลับแทบไม่ทัน
นี่หล่อนทำบ้าอะไร มานั่งทุบหัวของประธานบริษัทมีโชค ถ้ามารดารู้ คงได้เฉ่งหล่อนยับแน่
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
23 ความคิดเห็น
-
#12 suansailom (จากตอนที่ 25)วันที่ 10 มิถุนายน 2561 / 12:09555 สนุกดี#120
