หวานหวาม...My Sweet Sunshine (รีอัพ)

ตอนที่ 16 : บทที่ 7/2 ครูพี่ปีบ&เหมรัชชา

              “ก็เจ้าของบ้านนี้ ท่านเก็บเจ้าสองตัวนี้มาจากข้างทาง เอาขึ้นรถอย่างหรูมาเลย แต่สภาพพวกมันตอนนั้นมอมแมมมาก ไม่ได้ดูมีสง่าราศีเหมือนตอนนี้หรอกค่ะ คุณเหมฝึกให้มันสวัสดีเป็นด้วยนะคะ สวัสดีสิทองหยิบทองหยอด”

              สุนัขสองตัวพร้อมใจกันยืนสองขา ทำท่าสวัสดี

              “เก่งจัง ทองหยิบ ทองหยอด”

              หลังจากนั้นหญิงรับใช้ก็นำปณาลีเข้าไปนั่งรอในห้องรับแขกที่ตกแต่งไว้อย่างเรียบหรูดูแพงจนเธอเองนึกชื่นชมในรสนิยมของเจ้าของบ้าน

              สักพักหญิงรับใช้ก็นำน้ำแอปเปิ้ลที่รสชาติดีมากๆ มาเสิร์ฟ อีกครู่ต่อมา หญิงสูงวัยและเด็กหญิงท่าทางเรียบร้อยน่ารักก็เดินเข้ามาในห้องรับแขก ปณาลีรีบลุกขึ้น พอจะเดาได้ว่านั่นคือเด็กหญิงที่เธอต้องมาสอนภาษาไทย

              หญิงสูงวัยที่อยู่ในชุดเสื้อลูกไม้แขนสามส่วนสีขาวกับผ้าซิ่นที่ตัดเย็บจากผ้าไหมสีม่วงเข้ม เรือนผมสีดอกเลาเกล้าเป็นมวยไว้ด้านหลัง สวมแว่นสายตา สำรวจเธออย่างพินิจพิเคราะห์ แต่ก็ทำอย่างไม่น่าเกลียดอะไร

              ไม่แปลกใจเลยที่นางสุชาดาเน้นย้ำว่าขอติวเตอร์ที่มีลักษณะท่าทางและกิริยามารยาทอยู่ในกรอบศีลธรรมอันดีงาม เพราะฝ่ายนั้นมีลักษณะอนุรักษ์นิยมเด่นชัดมาก

              เธอไหว้หญิงสูงวัยมาดภูมิฐานที่อยู่ในชุดกระโปรงผ้าไหมอย่างมีมารยาทตามด้วยรับไหว้เด็กหญิงอีกคน

              ปณาลีถูกชะตาเด็กหญิงตัวเล็กและหุ่นผอมบางคนนี้นะ เธอมีรอยยิ้มและแววตาสดใสมาก ผมยาวเหยียดตรงถึงกลางหลังถักเป็นเปียสองข้าง สวมเสื้อยืดแขนยาวสีฟ้าอ่อนกับกระโปรงยีนทรงเอยาวเลยหัวเข่าลงไปเล็กน้อย

              นางสุชาดานั่งข้างหลานสาว พูดคุยแนะนำตัวกันอยู่ครู่หนึ่ง

              “นี่คงเป็นนักเรียนของครูพี่ปีบใช่มั้ยคะ” ปณาลีหันไปทางเด็กหญิง

              “ค่ะ คุณครูพี่ปีบน่ารักจัง” เด็กหญิงเอ่ยชมและคลี่ยิ้มกว้างอย่างจริงใจ

              ปณาลียิ้มตอบ “หนูก็น่ารักเหมือนกันค่ะ หนูชื่อใจใสใช่มั้ยคะ ชื่อน่ารักจัง” ปณาลีผูกมิตรกับเด็กหญิงอย่างเป็นธรรมชาติ

              “หนูก็ชอบชื่อครูพี่ปีบเหมือนกัน”

              “ใจใสอยากเรียนภาษาไทยกับครูพี่ปีบมั้ยคะลูก” หญิงสูงวัยถามหลานสาว

              “อยากค่ะคุณยาย”

              “ต้องขอโทษด้วยนะที่ต้องให้ครูพี่ปีบมาพูดคุยกันก่อนสอน”

              “ไม่เป็นไรค่ะทางเนิร์ดติวเตอร์ยินดีมากๆ”

              “ขอบคุณนะที่เข้าใจ คือ ก่อนหน้านี้เราเคยจ้างติวเตอร์มาสอน เก่งนะ แต่...การแต่งกายไม่ไหวเลย เว้าหน้าเว้าหลังตลอด ว่างเป็นหยิบมือถือขึ้นมากดยิกๆ สูบบุหรี่ด้วย คือ ฉันไม่อยากให้หลานสาวเห็นตัวอย่างที่ไม่เหมาะสมอะไรแบบนี้ เอ่อ ครูพี่ปีบคง...ไม่ได้สูบบุหรี่ใช่มั้ย”

              “ไม่ค่ะ ไม่สูบเลยค่ะ” สิ่งหนึ่งที่ปณาลีไม่เคยแตะเลยคือบุหรี่ ด้วยไม่ชอบกลิ่นของมัน

              “ค่อยยังชั่วหน่อย ครูพี่ปีบแต่งตัวน่ารักดี แบบนี้น่ามองกว่าเยอะ”

                ปณาลีคลี่ยิ้มตอบ และแอบคิดว่าการแต่งตัวแบบนี้ไม่ต่างจากยายป้าดีๆ นี่เอง แต่คนเราก็ต้องแต่งตัวให้เหมาะสมกับหน้าที่การงาน ครูคนเก่าก็น่าจะรู้จักกาลเทศะสักหน่อย มาสอนหนังสือเด็กที่บ้าน แต่งตัววับๆ แวมๆ คงไม่เหมาะอยู่แล้ว

********

หายไปหลายอาทิตย์ อ่านต่อกันติดมั้ยคะ >.<

รอลุ้นกันนะคะว่าครูพี่ปีบเจอคุณเหมแล้วจะเป็นยังไง

ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะค้า ขอบคุณคอมเม้นต์ด้วย

ค่ำๆ จะมาแปะข่าวการจองนิยายหวานหวามกับสนพ.ปองรัก ฝากไว้ในอ้อมใจด้วยน้า