คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 8 ถ่านไฟรัก (2)
Chapter 8
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นกลางดึกสงัด ภีมพลเดินไปส่องตาแมว เมื่อเห็นว่าเป็นใคร ริมฝีปากได้รูปก็กระตุกยิ้มเยาะ
'เอิง...ถึงกับต้องมาเคาะห้องผัวเก่าเลยเหรอ'
คิดพลางกระชากบานประตูให้เปิดออก...กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่โชยมาเข้าจมูก รอยยิ้มหวาน ๆ ที่คลี่ส่งมาให้ แววตากลมโตดำขลับที่จับจ้อง อีกทั้งความอวบอิ่มที่ชุดนอนซ่อนเอาไว้ไม่มิด สะกดให้เขายืนนิ่งราวต้องมนตร์
"เอิง...ขอเข้าไปข้างในได้มั้ยคะ"
แววตายาวรีที่มองมาอย่างออดอ้อน อีกทั้งกลิ่นกายแสนหอมหวานที่ระเรี่ยลอยวน ทำให้ภาพความทรงจำผุดพราวขึ้นมาในหัวภีมพล
แล้วเขาก็ไม่รู้ตัวเลยว่า ได้เปิดทางให้หล่อนเดินเข้ามาในห้องตอนไหน รู้ตัวอีกที...หล่อนก็พาร่างขึ้นเตียงของเขา ขยับเข้าไปทางฝั่งที่ลูกสาวของเขากำลังหลับสนิทอยู่บนเตียงเล็ก
“เอิง...มันไม่ใช่ที่ของเธอ ลงมา เดี๋ยวนี้!"
"ทำไมคะ ในเมื่อเราจะแต่งงานกันแล้ว อีกหน่อยเอิงก็ต้องมานอนที่นี่ การที่เอิงจะทำแบบนี้มันก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอคะ"
ชายหนุ่มกัดฟันกรอด เขารู้สึกพ่ายแพ้คนตรงหน้า เมื่อยอมไม่ได้จึงรีบปราดขึ้นเตียง คว้าแขนหล่อนแล้วฉุดกระชากลากถูให้หล่อนลงไปจากพื้นที่ส่วนตัวของเขา
"โอ๊ย! เอิงเจ็บนะคะ"
หล่อนร้องออกมา เมื่อแรงช้างม้าเหวี่ยงหล่อนจนถลาไปติดข้างผนัง จนต้องคลำไปยังหัวไหล่ที่เจ็บจากแรงกระแทก
จำใส่หัวเธอเอาไว้! ความรักของเรามันจบไปแล้ว มันจะไม่มีอะไรเหมือนเดิม ที่พี่แต่งงานกับเธอก็เพราะไม่อยากขัดคุณพ่อ เธอควรสำเหนียกเอาไว้ ท่านมีโรคประจำ ตัวรุมเร้า อย่าทำอะไรให้ท่านต้องเครียดเป็นอันขาด"
"....."
"ถึงจะเป็นเมียแต่ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะทำอะไรตามอำเภอใจก็ได้!"
"พี่เหนือ...แน่ใจว่าลืมเอิงได้จริง ๆ ใช่มั้ยคะ"
"ใช่! ลืมตั้งแต่วันที่เธอทิ้งลูกไปนั่นแหละ"
จันทร์เจ้าเอยยืนนิ่ง หล่อนนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อข่มอารมณ์...จะทำให้เขารักให้เขาหลงก็ต้องเอาตัวเข้าแลก เพราะไหน ๆ ก็เสียตัวให้เขาไปแล้ว คิดพลางสูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกเพื่อรวบรวมความกล้า
'เอาน่าเอย...เธอไม่มีอะไรจะเสียไปกว่านี้แล้วนี่'
หล่อนใจสั่นไม่น้อย...ยามปลายนิ้วเรียวค่อย ๆ ลากไล้ไปบนไหล่ขาวเนียน แล้วเขี่ยสายชุดนอนให้เลื่อนหลุดลงไปค้างอยู่บนต้นแขนทั้งสองข้าง มองเขาด้วยแววตาเชิญชวน
"เอิง! ทำบ้าอะไร"
เขามองแววตายาวรีที่มองมาอย่างน่าสงสาร หล่อนเปลี่ยนท่าทีจากวันนั้นโดยสิ้นเชิง ด้วยการทำในสิ่งไม่คาดฝัน สายชุดนอนถูกเขี่ยออกจากต้นแขน เนื้อผ้านุ่มลื่นเลื่อนหลุดจากร่างลงไปกองอยู่ตรงปลายเท้า ภีมพลลมหายใจร้อนผ่าวหายใจติดขัด แววตาเข้มร้อนเป็นไฟ ได้แต่มัวตกตะลึง...หล่อนโนบราทั้งล่างและบน
ในใจเขาช่างต่างจากท่าทีภายนอก หล่อนทำให้เขาปั่นป่วนไปทั้งกายใจ รู้สึกหวามหวิวในอกลามเลียไปถึงช่องท้อง ราวกับมีผีเสื้อนับพันโบยบินอยู่ข้างใน
"เอิง! ใส่มันกลับขึ้นไป เดี๋ยวนี้!"
และก่อนจะตบะแตก เขารีบถลาลงจากเตียงแล้วเข้าไปหาร่างเปลือยเปล่าน่าจับกด สองมือรีบหยิบชุดนอนของหล่อนขึ้นมา เขาจะบ้าตายกับสองเต้าขาวอร่ามที่โดดเด่นทิ่มแทงสายตา ยั่วยวนจนน่าเอาหน้าเข้าไปซุกแล้วลองลิ้มชิมความหอมหวานด้วยปากและลิ้นเหลือเกิน
"อย่าโง่สิคะ มันเป็นเรื่องธรรมดาของผัวเมียกัน"
หล่อนไม่ยอมให้เขาได้สวมชุดนอนให้ ขยับร่างเข้าไปแนบชิด บดเบียดเข้ากับกายกำยำ สองแขนเคลื่อนไปคล้องลำคอแกร่งเอาไว้ มองด้วยแววตาเชิญชวน
"เอิง...ออกไป..."
เขาเอ่ยไล่เสียงสั่นเบาหวิว เพราะรู้สึกได้...ใจกำลังอ่อนระทวยไปกับการยั่วยวนของเธอ
"เอิงรู้ว่าพี่เหนือเองก็อยาก ให้...เอิงช่วยนะคะ"
ท่ามกลางใจที่สั่นระรัวของจันทร์เจ้าเอย หล่อนพยายามเก็บซ่อนอาการตื่นเต้น...ความใกล้ชิดที่ทำให้ประหม่า กลิ่นกายของเขาที่ทำให้มือไม้สั่น และหล่อนรู้ตัวดี หล่อนเองก็กำลังจะเคลิบเคลิ้มไปกับเสน่ห์เรือนกายของเขา...บ้าไปแล้ว...ที่หล่อนมีความรู้สึกหวั่นไหวไปกับผู้ชายที่เคยข่มเหงน้ำใจกันอย่างป่าเถื่อน
มือข้างหนึ่งลากไล้ลงต่ำ...ตรงกลางกาย...หล่อนสัมผัสได้ถึงความแข็งขึงที่ดึงดันอยู่ภายใต้กางเกงนอน ตกใจจนเกือบชักมือกลับ เมื่อได้รู้ว่า...เขาเองก็ไม่ได้ใส่กางเกงไว้อีกตัว มีเพียงกางเกงนอนบาง ๆ เนื้อนุ่มที่ขวางกั้น แววตาเข้มหรี่มอง และอกอิ่มที่เบียดเสียดก็ทำให้คนถูกรุกรานอารมณ์กระเจิดกระเจิง หล่อนกำลังจะทำให้เขาตบะแตกจากความสาวสวยสด ใจเขากำลังดำดิ่งลึก ลุ่มหลงไปกับกลิ่นหอมตราตรึงที่ลอยกรุ่นอยู่ตรงหน้า
"เอิง...อย่า...พี่..."
เขาห้ามเสียงเบาหวิว เมื่อมือนุ่มยังคงลากไล้สัมผัสอยู่กับแก่นกายแข็งขึง ใจเขาเต้นเร่า อยากจับหล่อนกดแล้วจับสองขาขาว ๆ แยกออก ชำแรกแทรกลึกเข้าไปในกายของเธอแล้วกระแทกกระทั้นให้ร่างสาวสะท้านไหว
และเขาก็ไม่ทน สองแขนแข็งแรงรวบร่างเปลือยเปล่าขึ้นมา ก่อนจะเดินกลับไปที่เตียง แล้วโยนร่างหล่อนไปบนนั้น ร่างหนักโถมตามลงไปทาบทับ ริมฝีปากอุ่นบดขยี้ลงบนกลีบปากนุ่มจากกระแสปรารถนาแสนเชี่ยวกราก...จูบ...ที่ทำเอาจันทร์เจ้าเอยเผลอเคลิบเคลิ้มดื่มด่ำไปกับมัน ใจของหล่อนกำลังถูกเขาฉุดให้ดำดิ่งลึกสู่ห้วงพิสวาสที่มีหนามแหลมคม
กางเกงนอนของเขาถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว เขาแทรกตัวไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงกลางหว่างขาของหล่อน ใจของจันทร์เจ้าเอยเต้นเร่าเพราะความกลัวและตื่นเต้น หล่อนอายจนต้องเอี้ยวหน้าซุกกับหมอนหลับตาหนี รับรู้ได้ว่าเขาจับขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบนบ่ากำยำ
"อูวววว เอิง ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะลูกหนึ่งแล้ว"
Sensor
หญิงสาวนอนแผ่หมดแรงปล่อยให้ร่างหนักโถมทับเอาไว้อย่างนั้น รับรู้ได้ว่าหัวใจของเขานั้นเต้นแรงจากการใช้พลังจนเหนื่อยหอบ สองแขนเรียวกอดเกี่ยวแผ่นหลังชื้นเหงื่อเอาไว้ ต่างมีความสุขล้นจนไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดใด ๆ ได้เลย
ชายหนุ่มขยับอีกหลายครั้งอย่างช้า ๆ เพื่อช่วยให้หล่อนหลั่งน้ำรักออกมาจนหมด เมื่อเสียงครวญครางอย่างเป็นสุขนั้นแผ่วลง เขาจึงค่อยๆ ผ่อนแรง พร้อมดูดปากชมพูระเรื่อที่เผยอออกจากกันอย่างดื่มด่ำ จูบที่จันทร์เจ้าเอยเผลอใจดำดิ่งลึกกับรสสัมผัสจากเขาซึ่งเป็นผู้ชายคนแรก เขาซึ่งพรากความสาวหล่อนไปเพราะความเข้าใจผิด คิดเองเออเองฝ่ายเดียว
ยาวนานเหลือเกินกว่าที่สองกายอ่อนแรงจะยอมผละออกจากกัน และคืนนี้มันจะไม่เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว เมื่อหล่อนทำให้เขาติดใจในรสสวาทจนต้องปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกหลาย ๆ ครั้ง ในขณะเดียวกันสาวน้อยนลินก็ยังคงหลับสนิท ราวกับรู้จึงไม่ตื่นขึ้นมางอแงหรือขัดขวางให้กิจกรรมรักบนเตียงต้องสะดุดลง
ความคิดเห็น