เพียงรักแรกแปลกนักปักดวงจิต
เพียงแรกคิดจิตฝันรำพันหา
เพียงแรกรักแปลกนักปักอุรา
เพียงรักแรกแปลกนักหนาในหัวใจ
เพียงรัก เพียงรัก เพียงรัก
ธนัทเทพนึกเกลียดตัวเองที่ใจช่างไม่รักดี
คอยแต่เฝ้าคิดถึงคนึงหาเจ้าของชื่อแสนหวาน
ความทรงจำดีๆ เกี่ยวกับมารดานับตั้งแต่จำความได้
หล่อหลอมใจให้คอยแต่แพ้ทางแม่พิมพ์ของชาติอยู่ร่ำไป
เมื่อพรหมลิขิตชักพาให้ได้พบกับครูอาสาสมัครแสนสวย
ใจของเขาถึงกับสั่นไหวอย่างรุนแรง เพียงรักคือรักแรก
เธอทำให้เขาอยากกลายเป็นฝ่ายรุก
แปลงร่างเป็นชาติพยัคฆ์นักล่ากระโจนเข้าใส่แม่กวางสาวแสนหยิ่ง
เสียให้จมเขี้ยว โทษฐานที่บังอาจมาเขย่าหัวใจเปลี่ยวเหงาให้สั่นคลอน
แต่เธอไม่ชายตาแล แม้เขาจะหล่อวัวตายควายล้ม เสน่ห์นั้นก็ร้ายเหลือ
แต่ยังไงเขาก็คือคนงานเฝ้าสวนไร้อนาคต
ความหล่อกินไม่ได้ นั่นคือสิ่งที่เธอตบหน้าเขาด้วยวาจาเชือดเฉือน
"นอกจากความจนคุณมีอะไรให้ฉันมอง ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อหาสามี
ถึงจะได้คว้าใครก็ได้มาทำพันธุ์"
คนพูดโกรธขึ้งจนหน้าร้อนผ่าว จึงโพล่งใส่หน้าหล่อๆ
ชนิดที่ว่าจะให้ม้วนเสื่อกลับไปไม่ทัน แต่ไม่ใช่ธนัทเทพ
เขาไม่เคยอายอะไรง่ายๆ อยู่แล้ว
"อย่าเพิ่งหยิ่งผยองให้มาก จำเอาไว้นะคุณหนูเพียงรัก...
เพียงรักผู้อยากเอาชนะทุกสิ่ง ผมจะทำให้คุณได้ผัวเป็นคนงาน
เฝ้าสวนยางให้ได้!"
"ว๊าย! ปากหรือนั่นที่พูด หยาบคาย ทุเรศที่สุด"
หญิงสาวเต้นเร่า ขณะอีกฝ่ายหัวเราะในลำคออย่างผู้มีชัย
เธอรู้จักเขาน้อยไป ไม่รู้เสียแล้วว่าเขาได้นิสัยปากจัดๆ นี้มาจากใคร
ความคิดเห็น