คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความสุขครั้งสุดท้าย
ปัง ปัง ปัง!!!!!!!!!!!!
"นี่เป็นการเตือนน่ะ ถ้าแกยังไม่นำเงินมาใช้นายหัวภายใน 3 วัน แกคงรู้น่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับแก"(ชายฉกรรจ์พูดพร้อมกับนำปากปืนจ่อที่ศีรษะของชายวัยทอง)
"เดี๋ยว เดี๋ยว" เสียงของชายวัยทองร้องด้วยความสั่นคลอ
"เดี๋ยว คืนนี้ฉันจะไปที่บ่อน และเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าแกมาเอาเงินได้เลย ไม่ต้องรอ3 วัน คนอย่างฉันแค่ไปนั่งไม่กิน10นาที เงินหลายแสนก็มาอยู่ในมือฉันอย่างง่ายดาย"
"หึ ยังมีน้ำหน้ามาพูดอีก"
ปัก โอ๊ยๆ (ชายฉกรรจ์นำปืนที่ถืออยู่ตบลงมายังปากที่อมชมพูอย่างแรง จากปากที่เป็นสีชมพูจนตอนกลับแดงเห่อพร้อมกับเลือดที่ไหลนอง)
"เห้ย พวกเรากลับ พรุ่งนี้กูจะมาตามที่มึงบอกแต่ถ้ามึงไม่มีเงินมาให้นายหัวมึงคงรู้น่ะ" (ชายฉกรรจ์พูดและหันกลับไปอย่างรวดเร็ว)
ตื้ด ตื้ด........ปลายสายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
"ทำไมแกไม่รับโทรศัพท์ห่ะแบมแบม"
"แบมแบม นี่พ่อน่ะ คือพ่อต้องไปต่างจังหวัดกับเพื่อนน่ะ"
"คับ พ่อไปกี่วันล่ะครับ"
"เอ่อ สัก 3-4 วัน เดี๋ยวพ่อก็กลับ เอ้อ พ่อลืมบอกไปว่าลูกไม่ต้องกลับมานอนที่บ้านน่ะไปนอนกับเพื่อนก่อนจนกว่าพ่อจะกลับมา"
"ทำไมล่ะ ครับพ่อ"
"ไม่ต้องถาม ทำตามที่พ่อบอกก็พอ เข้าใจไหมแบม"
"ครับ ขอให้พ่อเที่ยวให้สนุกน่ะ"
ตู๊ด ตูด.......สายปลายทางรีบตัดไปเสียก่อน
ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในประเทศไทย
"แบมแบม ใครโทรมาล่ะ" เสียงเรียกของยูคยอมหนุ่มหล่อที่มีทรงผมเป็นเอกลักษณ์ในแบบของตัวเอง
"อ๋อ พ่อน่ะ เห็นแกบอกว่าไม่อยู่บ้านสัก 2-3 วัน แกจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน"
"เออ ยูคยอมฉันขอไปนอนบ้านนายสัพพักได้หรือปล่าว"
"ได้ซิ แบมแบม แหม๋เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานเรื่องแค่นี้ทำไมจะไม่ได้"
"ขอบคุณมากๆน่ะ ยูคยอม แบมแบมพูดพร้อมกระโดดหอมแก้มยูคยอม"
"แบมแบม พอเถอะเดี๋ยวคนอื่นเข้าใจผิดหาว่าเราเป็นแฟนกัน"
"แบมแบม นายจะรีบไปไหนแต่เช้าน่ะ ทำไมไม่กินข้าวก่อน"
"คือ เราลืมไปว่าวันนี้ต้องรีบไปเอายาไว้ให้พ่อน่ะ เราไปก่อนน่ะ" แบมพูดพร้อมกับวิ่งขึ้นรถแท็กซี่ไปอย่างว่องไว
ยูคยอมทำได้เพียงยืนมองหนุ่มหุ่นบางล่างเล็กวิ่งขึ้นรถไปและแล้นออกไปไกลตา
ณ บ้านตระกูล ภูวกุล
" อยู่ไหนน่ะ อยู่ไหนน่ะ"
"หาอะไรอยู่ไอ้หนู"
"อ๋อ หาใบนัดยา... แต่หาเท่าไรก็หาไม่เจออ....." แบมแบมเงยหน้าขึ้นมามองผู้ที่ทักถามแต่พอหันมาเจอถึงกับเงียบและตัวแข็งทื่ออย่างตอนนี้โดนแม่มดสาปให้เป็นหิน
"ไอ้หนู ไอ้หนู " ชายฉกรรจ์ตะโตกเสียงถ้าวัดเดซิเบลคงดังมากน่าดู
"ครับ .... " แบมพูดกระตุกกระตักแบบไม่เคยเป็นมาก่อน
"ไอ้แก่มันหายไปไหน มันนัดฉันให้มาเอาเงินวันนี้ ถ้ามันไม่มีวันนี้คือจุดจบครั้งสุดท้ายของมัน"
แบมสะดุ้งเล็กน้อยพร้อมกับยืนขึ้นและเถียงกลับไปอย่างจริงจัง
"ผมว่าพวกคุณคงมาผิดบ้านแล้วล่ะครับ บ้านผมไม่มีตาแก่ที่คุณต้องการหรอกครับ"
"และถ้านี่ล่ะ แกยังจะกล้าถียงอยู่อีกไหมว่าไม่มี" (ชายฉกรรจ์รูปพ่อของแบมแบมที่ขณะกำลังเล่นการพนันในบ่อนคาสิโนของนายหัว)
"ไม่จริงอ่ะ พ่อผมไม่เคยเข้าไปในที่ลับอับโคจรแบบนี้แน่นอน"
"พวกคุณต้องการอะไรถึงได้ตั้งใจตัดต่อรู้พ่อผมแบบนี้" แบมแบมพูดออกไปด้วยความโมโหที่ชายฉกรรจ์มากล่าวหาและนำรูปที่พ่อของเขากำลังนั่งเล่นการพนันในบ่อนกาสิโนแห่งหนึ่ง
"พ่อแกคงไม่ได้เล่าให้แกฟังซิน่ะ ว่าพ่อแกติดหนี้ในบ่อนของนายหัวไปกี่บาท"
"ฉันจะบอกให้แกรู้น่ะ พ่อแกน่ะติดหนี้ที่บ่อน............."
"หยุด !!! ฉันบอกให้หยุดและพวกนายก็ออกไปจากบ้านฉันให้หมด ออกไป ฉันบอกให้ออกไปไง"
"ปัก โอ๊ย ฮื่อ ฮื่อ พวกนายมันบ้ารังแกแม้กระทั่งคนไม่มีทางสู้" แมบแบมถูกชายฉกกรจ์นำปืนมาตบที่ปากอย่างแรงจนทำให้โลหิตที่อยู่ในร่างกายมันเริ่มซึมออกมาอย่างต่อเนื่อง
" หึ จะว่าไปเอาแกก็รูปร่าง หุ่นก็บางอย่างกับผู้หญิง หน้าแกนี่ก็สวยมาก ถ้าฉันส่งแกให้นายหัว หนี้ที่พ่อแกก่อคงลดลงได้น่ะ"
"พวกเราจะไอ้เด็กนี่ไปส่งให้นายหัว"
"ไม่ฉันไม่ไป ฉันไม่ไป"
"ช่วยด้วย!!!!!! ใครก่อได้ช่วยฉันที"
"ถ้าแแกยังแหกปากอีกล่ะก็ ฉันจะเอาไอ้นี่อุดปากแกเอง" ชายฉกรรจ์พูดพร้อมนำลงไปกำที่เป้าของตน
นี่คงเป็นความสุขครั้งสุดซิน่ะแบมบแบม............................................
ความคิดเห็น