คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : โมเมนต์ 18 : ตากีล่าช็อต
“สวัสี่ะ ยินี้อนรับ่ะ” พนัานรีสอร์ทยมือไหว้้อนรับเอร์รี่
“อไว้แล้ว่ะ ื่อ...” เอร์รี่บอื่อริับพนัาน เธอมอไปรอบๆ ล็อบบี้รีสอร์ทไม่เห็นใรทีู่เหมือนนทเลยสัน
“เอ่อ ไม่ทราบว่ามีแื่อนทเ้ามาพัที่นี่ไหมะ?” เอร์รี่ถามพนัาน เธอถอแว่นันแออเพื่อให้อีฝ่ายเห็นว่าเธอเป็นใร
“อุ๊ย เอร์รี่ นทไหนเหรอะ?” พนัานมีสีหน้าสใสึ้นเมื่อำเธอไ้
“น้อนท เอะสาร์ นท พนายาูรน่ะ่ะ พอีพรุ่นี้เรามีถ่ายรายาร้วยัน เอร์รี่อยาทราบว่าเามาถึหรือยัะ?” เอร์รี่โห
“อ๋อ ุนทเหรอะเธอพัอยู่บ้านพัริมทะเล่ะ”
“ห้ออะไระ?”
“ห้อ 706 ่ะ ส่วนอุเอร์รี่ห้อ 707 ่ะ” พนัานบอพร้อมับหยิบุแห้อส่ให้เอร์รี่ เอร์รี่ยิ้มอย่ามีวามหวั
“ไปไหนัน่อี ไปนั่่อร้านรนู้นีไหม?” สาวผมแเอ่ยปาวนนท พร้อมบุ้ย
หน้าไปทาร้านร้านหนึ่ที่อยู่ไม่ไลาร้านที่เธอสอนเพิ่ทาน้าวเย็นเสร็
“ไปสิ เมื่อลาวันเราเินผ่านมันเป็นร้านเรเ้ ไปนั่ฟันรีเรเ้ันีว่า” นทเสนอ
“อืม...ีเหมือนัน เราอยาูนรีเรเ้ส ๆ มานานแล้ว” สาวผมแเ้ามาวแนนท่อนเินไปร้านที่ทั้สอนพูถึ เมื่อมาถึสอสาว็เลือนั่รบาร์
“อเบียร์เล็ 2 ว่ะ” สาวผมแบอพนัาน
“เฮ้ย! เราไม่ื่ม” นทบอ
“อ้าว! เราไม่รู้ สั่มาแล้ว้วยสิ ื่มเป็นเพื่อนเราหน่อยนะ” สาวผมแะยั้นะยอ นทไม่อยาปิเสธึรับเบียร์มาื่ม
“ปิเธอไม่ื่มเหรอ?”
“ไม่อ่ะ ็มีบ้าามานสัสรร์ แ่ปิแล้วเราไม่ใ่นอบื่ม ไม่เห็นะอร่อยรไหนเลย” นทบอพร้อมทำหน้าเหยเเมื่อื่มเบียร์เ้าไปอึแร
“อนเราอยู่ที่นู่นวัยรุ่นที่นั่นเ้า็ื่มันเป็นปิ เรา็เลยเย ๆ น่ะ” สาวผมแระเบียร์เือบรึ่ว
“บรรยาาศที่นี่ิวีเนอะ” สาวผมแเริ่มื่ม่ำไปับบรรยาาศในร้าน อนนี้เริ่มมีวนรีเรียมัว้าเวทีแล้ว
“พี่อาีล่า 2 ็อ” สาวผมแหันไปสั่พนัาน
“เฮ้ย! เราไม่เอาแล้ว” นทบอ
“น่า็อเียวเอ แ่มิรภาพอเรา” สาวผมแูแ้ว็อรอนท
“แ้วเียวนะ”
“อือ รวเียวหมเลยนะ” ทั้สอยแ้ว็อึ้นน่อนื่มรวเียวหม
“นี่เธอไหวไหมเนี่ย” นทลืมามอนที่อยู่รหน้า้วยสายาที่พร่ามัว เธอไม่รู้้วย้ำว่านรหน้าือใร เธอรู้สึว่าสิ่รอบัวหมุนเว้ไปหม
“เธอ...เธอเป็นใร?” นทยื่นหน้าไปมอใล้ ๆ เสียเริ่มอ้อแอ้
“ันเอไ” สาวผมแบอ
“รายือันเอ....ทำมายยยที่นี่ เสียัั” อนนี้วนรีวที่สอเริ่มเล่นแล้ว
“็นรีเาเล่นันไปแล้ว” สาวผมแระิบบอ้าหูนทเพราะเสียนรีัมา
“แอปปเปิ้ลลเหรอ...” นทอสาวผมแ
“ใรันแอปเปิ้ล? ไม่ใ่ เราไม่ใ่แอปเปิ้ล” สาวผมแพยายามแะมือนทออ
“แอป..พี่ไม่โรธแอปแล้วล่ะ พี่ร้าแอปนะ” นทยัเอามือเาะแะอยู่
“นี่เธอเมาแล้วนะ” หลัาื่มาีล่า็อนั้นแล้ว นท็ไม่รู้ัวอีเลยว่าเธอื่มมันเ้าไป
อีเท่าไหร่
“โอ้ย...เวียนหัวั” นทเริ่มทรัวไม่อยู่
“เธอนี่ริ ๆ เลย เราบอแล้วว่าอย่าสั่อี อย่าสั่อีเธอ็ไม่ฟั ป่ะ ลับห้อันีว่า” สาวผมแประอนทออาร้าน
“ม่ายลับ ยัไม่อยาลับ อยู่่อนิ” นทืนัวไว้ไม่ยอมเิน
“อย่าื้อสิ เี๋ยว็ล้มหรอ” สาวผมแประอนทลับบ้านพั ในะเียวันเอร์รี่ที่เพิ่ทาน้าวเย็นเสร็็มาหานทที่บ้านพัแ่ปราว่าไม่มีใรอยู่ เธอึนั่รอนทอยู่ริมหาหน้าบ้าน สัพัเธอ็ไ้ยินเสียนเินมา เธอหันไปมอเห็นใรไม่รู้ำลัประอนท นทหน้าแ าสะลึมสะลือเหมือนนเมา
“นทมาับใร? หรือว่าะเป็นเพื่อน? แ่เพื่อนนทเป็นฝรั่นี่นา” เอร์รี่ิในใ
“ถึแล้ว นั่ล่อน” สาวผมแให้นทนั่ลหน้าบ้าน เธอึย่ามอนทออมาหาุแห้อแล้วไเ้าไป
“มานี่ เ้าห้อไ้แล้ว” สาวผมแึมือนทให้ลุึ้นแ่นทยัไม่ยอมลุ สาวผมแึออแรึนเธอเสียหลัหายหลั โยึนทลมาทับบนัวเธอ นทที่ยัไม่สร่าาฤทธิ์อแอลฮอล์ไม่รู้ัวเลยว่าอนนี้นที่เธอนอนทับอยู่ือใร
“หือ..!?! แอปป-เปิ้ลเหรอ?” นทออเสียยานา
“ไม่ใ่ บอแล้วไว่าเราไม่ใ่แอปเปิ้ล” สาวผมแพยายามผลััวนทออ ทำไมนัวเล็แบบนี้ลับหนัึ้นมาเยๆ นะ
“แอปเปิ้ล...”นท่อย ๆ โน้มหน้าลมาใล้หน้าอสาวผมแ อีนิเียวปาอนท็
ะสัมผัสับปาอสาวผมแอยู่แล้ว แู่่ๆ หน้าอนท็ลไปบลบนไหล่แทน สาวผมแหันหน้าไปูเห็นว่านทหลับไปแล้ว
“เฮ้อ! เือบไปแล้วไหมล่ะ” สาวผมแถอนหายใ ่อนะลุึ้นประอนทเ้าไปส่ในห้อ ทุิริยาที่เิึ้นอยู่ในสายาอเอร์รี่มาลอั้แ่้นนบ
“หรือว่า....”
ความคิดเห็น