ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เจ้าแมวร้ายบ้า มาพลิกชะตาชีวิตฉัน

    ลำดับตอนที่ #1 : หนึ่งวันประจันผี 50%

    • อัปเดตล่าสุด 17 เม.ย. 52


    />

    ร่างบางของหญิงสาวสั่นเครือด้วยความโกรธ เธอหลับตาปี๋แล้วใช้มือเล็กๆแต่ทรงพลังของเธอที่กำอยู่ต่อยออกไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง หมัดของเธอพุ่งฝ่าอากาศไปอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่กำหมัดน้อยๆของเธอปะทะมีเพียงอากาศที่ว่างเปล่า เธอเบิกตาโพลงด้วยความงุนงง เมื่อเธอเห็นมือเล็กๆของเธอที่ทะลุตัวเป้าหมายไปอย่างง่ายดายราวกับเป้าหมายนั้นเป็นเพียงจินตนาการ นั่นก็ยิ่งทวีความสับสนของเธอเป็นสอง

     

    "แปลกใจทำไมสาวน้อย เธอคาดไว้แล้วไม่ใช่เหรอว่าจะเป็นอย่างนี้" ร่างใหญ่ที่หญิงสาวถือเป็นศัตรู กว่าวขึ้น แล้วหัวเราะน้อยๆกับท่าทางเอ๋ออึงของหล่อน เขาก้าวไปข้างหลังหนึ่งก้าวช้าๆ แล้วดึงตัวที่ไม่มีตนสีฟ้าของเขากลับไปอย่างรวดเร็ว

                   

    เมื่อเห็นว่าการต่อสู้หลับหูหลับตาของตนใช้ไม่ได้ผลกับคู่ต่อสู่เบื้องหน้า หญิงสาวจึงยกขาของเธอขึ้นแล้วเตะมันออกไปข้างหน้าอย่างสุดแรง แต่ผลลัพธ์ของมันยงคงเดิม ร่างสีฟ้าของสิ่งที่ท่าทางจะไม่ใช่มนุษย์ หัวเราะขำ

     

    "ฮ่าๆๆ ท่าต่อสู้ของหนูตลกดีจริงๆ ข้าอยู่ละแวกนี้มาห้าชาติ มาเห็นอะไรเด็ดๆอย่างนี้บ้างก็ดี ต่อสุขภาพจิตเนอะ ฮ่าๆๆ" เขาหัวเราะอยู่ได้พักหนึ่ง จึ่งหยุดลงแล้วตีหน้าเฉย ร่างสูงก้มลงแล้วมองเข้าไปในดวงตาหญิงเบื้องหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง แล้วพูดขึ้นอย่างหนักแน่นว่า "ที่พวกข้าตามหนูมาเพราะมันเป็นหน้าที่ แต่อย่าถามว่าคำสั่งจากใครหรือเพราะอะไร เพราะมันคือความลับ พวกข้าก็มาอย่างสั่นติสุข ไม่ต้องกลัวพวกข้า เพราะจะไม่มีวันทำร้ายหนู"

     

    "เฮอะ 'กลัว' แล้วที่บอกว่า 'พวกข้า' น่ะ แสดงว่าไม่ได้มีท่านตัวเดียวสินะ"

     

    "เรียกเป็นตัวเชียว พวกข้าเป็นมากว่าวิญญวณ แต่ถึงจะน้อยกว่ามนุษย์ ก็มีแต่จะเรียกตน และใช่ พวกข้า ก็ไม่ได้มีตัวเดียวนะสิ แต่ตอนนี้ตนอื่นไม่อยู่ชั่วคราว"

     

    "เอ้อ ตนก็ได้... ตกลงพวกท่านทุกตนจะตามข้าไปทุกที่เลยใช่ไหมข้าจะได้นั่งทำใจซักพัก"

     

    "ใช่ และหนูก็คงต้องทำใจแล้วเพราะมันอาจจะนานจนถึงชั่วชีวิตหนูก็เป็นได้" เเมื่อได้ยินอย่างนี้แล้ว หญิงสาวก็ล้มตัวลงไปบนที่นอนของตน มองเพดานสีน้ำเงินเข้ม แล้วถอนหายใจยาวหลายครั้ง จนทำให้ร่างสีฟ้าอดสงสารไม่ได้

     

    "เห้อ... งั้นจะให้ฉันเรียกท่านว่าไงล่ะ เรียกท่านตลอดมันน่าเบื่อ และข้าก็ไม่ได้อยากยกย่องคนที่มารังควานชีวิตฉันซักเท่าไหร่"

     

    "สำหรับข้าละก็ ซาลีอุส สำหรับตนอื่นหนูไม่จำเป็นต้องรู้ตอนนี้"

     

    "อืม...ฉันก็ขี้เกียจถามว่าทำไม... ฉันชือ ลีอา"

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×