SHORTFIC GOT7✗

ลำดับตอนที่ #1 : ➢ ❝ HUG ME ❞ ... ┖ JARK ┚

HUG ME

     ภายในห้องห้องเดิม ห้องนี้ที่มีเเต่ความทรงจำเหล่านั้นยังคงเหมือนเดิม เหมือนเดิมทุกอย่างทั้งหมอนผ้าปูเตียงเเละ
 

กรอบรูปยังคงวางเรียงไว้เหมือนเดิมไม่มีผิดเพี้ยน ไม่ว่าจะเดินไปตรงไหนก็ตามภาพที่ซ้อนทับขึ้นมาคือ...

ภาพเราสองคนที่ดูมีความสุขทั้งยิ้มเเละมอบสัมผัสให้เเก่กันอย่างไม่เขินอาย ผมคิดถึงคุณผมคิดถึงสัมผัสของคุณเหลือเกิน


 

               "นายมาทำอะไรตรงนี้... เเจ็คสัน ฉันเรียกตั้งนานเเล้วนะ" 

     
เหมือนคุณจะไม่คิดถึงวันเวลาเหล่านั้นเหมือนกับผมคุณยังคงเยือกเย็นเหมือนเคย เป็นผมคนเดียวที่ยังคงโหยหา
 

ช่วงเวลานั้น ผมคิดถึงคุณเหลือเกิน ทำไมคุณถึงทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลยล่ะ คุณเอาตัวรอดจากความ

ทุกข์ทรมาณครั้งนี้ไปได้ยังไง? มาร์ค..ถ้าผมกอดคุณไว้ตอนนี้ มันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นมั้ย.....

        จากคนที่ไม่เคยเชื่อในความรักที่เเสนงมงายเหล่านั้น คิดมาตลอดว่าความรักเป็นอะไรที่งี่เง่าในความคิดของเค้า

เเต่ในวันนี้ความรักเป็นสิ่งที่เค้าโหยหาเเละต้องการที่สุด 

   ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าในชีวิตคนเราจำเป็นต้องมีคนรักจำเป็นต้องมีเพื่อน ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมใช้ชีวิตอย่าง
 

โดดเดี่ยว การผูกมัด รักนิรันดร เธอเกิดมาคู่กับฉัน' อะไรเเบบนั้นมันไม่ใช่ผมหรอกครับ ความรักที่เค้าว่ามันเเสนเศร้าสุดซึ้ง

ยังไง? ผมได้เเต่นึกเอา เพราะผมยังไม่เคยได้สัมผัสมันจริงๆสักที ผมเป็นคนที่ชอบเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาผมเป็นคนโลเล

เเละเอาเเน่เอานอนไม่ได้ ใช่ครับ ผมไม่อยากมีใครมาคอยจำกัดชีวิตเสรีภาพของผม ผมไม่ใช่คนประเภทที่คอยเฝ้าฝันว่า

'สักวันนึงความรักจะต้องมาหาเรา' เพราะเมื่อมีความรักก็ต้องมีความทุกข์จัดหนักมาพร้อมๆกัน ไม่เอาดีกว่าครับ

ผมยังไม่ต้องการมัน...

 

 

     

      ผมเคยคิดว่าผมรู้จักความรักดีเข้าใจมันอย่างถ่องเเท้เลยล่ะ กับความรักผมไม่ได้คิดที่จะต่อต้านมันเเต่ผม

ต้องการเวลาขอเพียงเวลาสักนิดให้ผมได้ทำความเข้าใจกับมัน ผมไม่อยากเจ็บเหมือนที่คนอื่นเค้าเป็นเเละสักวันผม

จะต้องได้เรียนรู้เเละได้รับบทเรียนจากมัน

 

      ในวันนี้สิ่งที่ผมเคยคิดมันถูกพังทะลายลงโดยคนคนนึงที่ผมคิดว่าผมจะไม่รักใครคนอื่นนอกจากเค้า

 

ผมใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาทั้งชีวิต เเละเค้าเป็นคนที่คอยมอบความรักคอยห่วงใยใส่ใจผมมาตลอด ผมเติบโตมาในสลัม

ใช่ผมเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่รู้ว่าพ่อเเละเเม่หน้าตาเป็นยังไง เค้าเป็นเพื่อนคนเเรกในชีวิตผม เค้าคือคนที่ผมรักเเละ

เชื่อใจที่สุดเเละนับเเต่นั้นมาความสัมพันธ์ของเราก็ไม่ใช่เเค่เพื่อนสนิทเท่านั้น ตัวผมเหมือนถูกติดกาวอยู่กับเค้า

ผมไม่สามารถละสายตาไปจากเค้าได้เลยเเม้เเต่วินาทีเดียว....

 

           "คุณเป็นคนเดียว...มาร์คคุณคือคนที่ผมรักที่สุดในชีวิต"

 

      ผมกำลังทำสิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิต... ผมทำเเบบนี้ได้ยังไงผมมีความสัมพันธ์ลับกับคนที่รู้จักกันไม่ถึง2วัน

 

ผมกำลังนอกใจมาร์ค...ผมกำลังทำให้คนที่ผมรักที่สุดในชีวิตเสียใจ 'เลว' คำนี้มันวนอยู่ในหัวผมซ้ำเเล้วซ้ำเล่า 

 

 

            จนมาถึงวันนี้เรื่องราวเกี่ยวกับความรักที่เเสนยุ่งยากของผมมันก็ยังคงหลอกหลอนผมอยู่ทุกวัน ในทุกทุกวัน
 

      ผมไม่เคยหยุดคิดเรื่องมาร์ค 'ถ้า'มีโอกาสได้เจอกันอีกครั้งผมจะกอดเค้าไว้ให้เหมือนกับว่าจะไม่มีวันพรุ่งนี้.. 

 

         
          มันอาจจะเป็นบางครั้งที่ผมคิดถึงคุณ มันอาจจะเป็นบางครั้งที่ผมคิดถึงรสจูบของคุณเเละมันอาจจะเป็นบางครั้ง

      ที่เราบังเอิญเจอกันเเละในวันนี้มันทำให้ผมร้องไห้ออกมา..

                       " เปล่าหรอก.. อ่าเสื้อของฉันยังอยู่หรือเปล่ามาร์ค?"

             เมื่อตู้เสื้อผ้าเปิดออกเผยให้เห็นเสื้อผ้าหลากสีที่จัดเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ เเทบไม่เชื่อสายตา เมื่อเสื้อ

เเละของต่างๆของเเจ็คสันถูกเก็บไว้อย่างเป็นระเบียบ เหมือนกำลังรอเจ้าของมันกลับมาใช้เหมือนเคย

                        "ถ้าเป็นเสื้อของนายก็ยังอยู่นี่เเหละ "

         ทั้งสองคนยิ้มให้กันโดยไม่มีความอึดอัดใจต่อกันเหมือนเคย ตอนนี้ช่องว่างของทั้งคู่ถูกเติมเต็มด้วยรอยยิ้มนั้น

 

          ผมยอมรับว่าการได้เจอคุณอีกครั้งมันทำให้ความผิดหวังหายออกไปจากหัวใจของผมอย่างไร้ร่องรอยตอนนี้หัวใจผม

เต้นเเรงยิ่งกว่าจังหวะสนุกๆในเพลงดังติดชาร์ตอีกนะ ผมอยากให้คุณรับรู้มันเหลือเกินมาร์ค เมื่อผมมองไปที่คุณผม

เหมือนกำลังโดนดวงอาทิตย์เเผดเผาคุณคือคนเดียว คนเดียวที่ทำให้ใจผมเต้นเเรงขึ้นอีกครั้ง ได้โปรดเถอะครับกอดผมให้

เเน่นๆให้ผมได้รับรู้ว่าคุณก็ต้องการผมเหมือนที่ผมต้องการคุณ โอบรอบคอของผมเอาไว้สิครับ เเล้วปล่อยให้ริมฝีปากของ

เราดำเนินไปตามที่มันควรจะเป็น เเละเมื่อเราสบสายตากันมันทำให้ผมรู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่  ทำไมคุณถึงทำให้ผมหลงได้

ขนาดนี้นะอยู่ใกล้คุณทีไรหัวใจผมเขวมันเหมือนเวลาเเทบหยุดเดินเมื่อเราได้สัมผัสกันผมอยากกอดคุณไปจนถึงพรุ่งนี้เช้า

            ผมรอเวลานี้มาเนิ่นนานเวลาที่หัวใจของเรามันได้สูบฉีดขึ้นอีกครั้ง มาร์คผมชอบทุกอย่างที่เป็นคุณจมูกโด่งนั่น

ดวงตาคู่สวยที่มอบความอบอุ่นให้ใจผม ริมฝีปากเล็กๆ ใบหน้าของคุณช่างงดงามเหมือนผลงานศิลปะชิ้นเอก

ผมรักทุกอย่างที่เป็นคุณ เอาล่ะตอนนี้กอดผมให้เเน่นๆเลยสิครับ มองผมด้วยสายตาที่อบอุ่นเหมือนเคยสิ

ผมชอบมันนะครับที่รักเเล้วเราจะรวมกันเป็นหนึ่งในคืนนี้ สายตาของผมเหมือนถูกติดกาวไว้ไม่ให้ละสายตาไปจากคนตรง

หน้าคุณช่างน่าหลงไหลจริงๆ

          "อย่ากังวลใจไปเลยนะ ได้โปรดไว้ใจผม ผมรักคุณนะมาร์ค"

 

 

      อย่าอายไปเลยทำทุกอย่างที่ใจคุณต้องการสิ ผมรู้ว่าคุณน่ะดื้อเเค่ไหนขึ้นมานั่งบนตักผมสิเเล้วก็ทำมันสิครับ

โยกมัน ขยับสะโพกของคุณเลยสิ เหงื่อที่ออกมาจากร่างกายของคุณมันคือสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่คุณจะได้รับ

ที่รักครับ...ใช่เเบบนั้นล่ะ ไม่อยากจะเชื่อเลย มันเยี่ยมจริงๆเมื่อคุณกำลังขยับสะโพกของคุณอย่างช้าๆ

คุณกำลังทำผมเเทบจะเป็นบ้า เเทบจะคลั่งตายอยู่เเล้ว สายตาที่คุณมองมาที่ผมตอนที่คุณกำลังเปลือยเปล่านั่น

ทำให้ผมเเทบจะทนไม่ไหว... เเต่คุณกลับบอกให้ผมใจเย็น คุณไม่อยากให้มันรีบร้อน

บนเตียงนั่นผมจะทำให้เหงื่อคุณพรั่งพรูออกมา มันคือสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่ผมเเละคุณจะได้รับ

 

        ผมอยากตื่นขึ้นมาอีกครั้งกับกลิ่นหอมของคุณ...

     ผมไม่เคยเบื่อเลยที่สักนิดที่จะต้องมองหน้าคุณทุกวัน มันกลับยิ่งทำให้ผมหลงใหลในตัวคุณคุณเปรียบเหมือน

คาเฟอีนคุณเหมือนยาเสพติดที่ผมขาดมันไม่ได้ ผมตกหลุมรักคุณซ้ำเเล้วซ้ำเล่าเหมือนคนบ้าที่โหยหาความรักจากคุณ

โดยไม่รู้จักพอไม่ต้องมีข้อจำกัดในสถานะของเราตอนนี้หรอกครับไม่ว่าผมเเละคุณจะอยู่ในสถานะอะไรก็ตาม

คุณก็ยังเป็นของผมอยู่ดีคืนนี้เราเเค่มาสนุกด้วยกัน ดวงตาที่สั่นไหวยามที่คุณมองมาที่ผม ริมฝีปากเล็กๆนั่นมันทำให้ผม

ทนไม่ไหวเลยขยี้มันจนบวมเเดง

     

      ผมอาจจะทำผิดพลาดในหลายๆครั้งเเต่เป็นคุณคนเดียวที่ยังคอยยืนอยู่เคียงข้างผม ไม่ว่าผมจะดีหรือเลวเป็นคุณ

ที่คอยเชื่อมั่นเเละให้อภัยผมเสมอ เเละผมจะทำให้คุณได้รู้ว่าสิ่งที่คุณทำมันไม่ได้ไร้ค่า....

 

© themy  butter