..:: รักสลับขั้ว ::..

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3ฤทธิ์ร้ายๆของยัยแม่มด&ชายปริศนา(Rewrit)

ทรงกลมที่ทอประกายแสงนวลยามค่ำคืน มันช่างเป็นอะไรที่น่าหลงใหลถึงจะดูมีเสน่ห์ สวยงาม แต่ก็แฝงไปด้วยอันตราย ...


ฟุ่บ!!!


ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มๆ อย่างเหนื่อยอ่อนบัดนี้สองแม่ลูกที่ฉันต่อต้านนั้นก็เข้ามาอยู่ในบ้านอย่างเต็มตัวเลย... โอยยยนี่น่ะหรือที่เค้าว่าเกียจอะไรก็ได้อย่างนั้น!!  วันนี้ไอ้มิกซ์น้องชายตัวดีมันหนีพี่สาวไปค่ายบ้าๆบอๆของมันแล้ว เวลา 2 เดือน.. ที่ฉันว่างงานตอนนี้มันเป็นเวลาที่ฉันทำอะไรได้อย่างอิสระเสรีฉันควรจะดีใจใช่มั้ย!!? ที่ไม่ต้องทนกับเจ้านายจอมงี่เง่า..นั้น

นี่ฉันกำลังปลอบใจตัวเองใช่มั้ยเนี้ย!!!


ปังงง !!!


OoO เสียงอะไร??


ประตูบานสีครีมของห้องนอนฉันถูกเปิดของอย่างไม่ใยดี..โธ๊!!! น่าสงสาร =_=^ ร่างบางที่ก้าวอย่างรวดเร็วพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าของเจ้าหล่อน โดยมุ่งมาที่เตียงที่ฉันนอน สายตาเหยียดๆ..ของเด็กสาวที่ส่งมาให้ฉัน แทบไม่อยากจะเชื่อเลยจริงมาว่านี้น่ะหรือเด็กอายุ 17 เธอแสยะยิ้มที่มุมปาก


"..ขอโทษน่ะคะพี่"เสียงใสๆเอ่ยขึ้นพร้อมใบหน้าระบายยิ้ม... ให้ตายสิไหงนางร้ายมันดูดีงี้วะขอแรงๆได้ม่ะ >,.< จัดเดะๆ!!!

"หืม?"


พลั่ก


"โอ๊ะ... นี่เธอทำอะไรของเธอน่ะ!!!" จุก คะจุก!!! ขอ..บอกได้คำเดียวขอแรงก็มาแรงเลย..=_=^ กระเป๋าแอร์พอร์ตทั้งใบน่ะคู้ณณณ มันมาอยู่บนร่างฉันน่ะสุดยอดอะ..!!!

"ก็ห้องๆนี้ มันเป็นของฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้.. มีเป็นสิทธิ์ที่ฉันพึงมีน่ะ"

"OoO... อะไรๆไหนห้องเธอ นี่มันห้องฉันย่ะขอโทษ"ฉันรีบตอบกลับไป ไม่อยากจะบอกค่ะว่า อยากจะหัวเราะให้ลั่นโลกอยู่ๆหนูวัลย์ก็เดินสวบๆเข้ามาให้ห้องฉันแล้วบอกว่าเป็นห้องตัวเอง^o^ อุว่ะๆฮ่าๆๆๆๆๆ 

 
"วัลย์ ฉันว่าเธอคงจะเข้าใจผิดม้างงง!!? ห้องมันเยอะก็จริงแต่อย่ามาล้อเล่นแบบนี้ดิ^^" ฉันยิ้มร่า.. เล่นแรงน่ะยัยนี้อย่าให้เผลอ เหอๆเสร็จแน่=_=+

"ไม่หรอกค่ะ คุณแม่บอกว่าคุณยกห้องนี้ให้วัลย์แล้วละ พี่มุกนั้นแหละที่เข้าใจผิด^^"ยัยนั้นเล่นกันแบบอย่างงี้.. งงอะดิยังไงๆเนี้ย 

"เอะอะ อะไรกันนะทั้งสองคน"เสียงทุ้มต่ำของพ่อฉันที่แทรกเข้ามา ทำให้ดึงความสนใจไปมอง

"อะไรเหรอค่ะ~~" ร่างของหญิงสาววัยกลางคนที่กำลังคล้องแขนพ่อให้ลากเสียงยานค้าง.. =_=^^ ให้ตายเถอะ ทำยังกับคู่ฮันนี่มูนมามาดๆอย่างงั้น

"คุณพ่อคะก็พี่มุกน่ะสิ... ไล่หนูออกจากห้องน่ะ"


"OoO"เฮ้ย!!ฉันเธอตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย..


"จริงเหรอลูก.. หนูมุกทำอย่างนั้นทำไมจ๊ะ"เสียงอ่อนหวานของแม่เลี้ยงดิฉันเอ่ยถาม

"หนูป่าวนะคะ!!!"คำตอบที่แท้จริงเนี้ยะ!!! =^= ถึงแม้จะไม่มีคนเชื่อแต่พ่อ.. พ่อต้องเชื่อฉัน

"ข้ออ้าง!!"ยัยแม่เลี้ยงเผลอตวาดออกมาทำเอาพ่อฉันอึ้งไปซักพักเลย แต่คุณเธอก็ตามไปแก้ต่างให้กลับตัวเองก่อนที่จะเผ่งเล่งมาที่ฉันอีกครั้ง

"เอาเถอะๆ ห้องนี้ก็กว้างตามิกซ์ก็ไม่อยู่ให้หนูวัลย์อยู่กับแกไปก่อนคงไม่เป็นไรละมั้ง"พ่อฉันก็ประมาณแบ่งรับแบ่งสู้ ฉันไม่มั่นใจเล้ย =_=+


ถึงมันจะไม่เลวร้ายอย่างที่ฉันคิด(แบบที่เธอคิดเป็นยังอย่างไงย่ะ) แต่พ่อฉันก็ไม่เข้าข้างฉันเหมือนเคย สรุปว่าฉันจะกลายเป็นส่วนเกินไปจริงๆเหรอเนี้ย.. ถึงฉันจะชอบซิลเดอเรล่าแต่ฉันก้ไม่อยากเป็นแบบนั้นนนน TToTT ... เกี่ยวไรกับซินเดอเรล่า =_=;


ภายในห้องสี่เหลี่ยมกว้างขวาง.. .ที่ถูกตกแต่งอย่างมีดีไซด์เตียงเดียว 2 เตียงที่เพิ่งถูกจัดวางใหม่ผ้าม่านที่ครีมของฉันถูกแทนที่ด้วยสีฟ้าอ่อน สารพัดข้าวเครื่องใช้ในห้องน้ำที่เพิ่มขึ้น เสื้อผ้าในตูที่แทบจะทะลักออกมาอยู่มะรอมมะร่อ.. ของเหล่านั้นมันไม่ใช่ของฉันเลย บอกตรงๆอย่างจะเอาโยนลงหน้าต่างซะให้หมด !! =0= ให้ตายสิ


"โอ้ยยยยยย"

"เป็นอะไรของเธอน่ะวัลย์"ฉันสะดุงตื่นกับเสียงของแม่น้องสาวลูกติดจากแม่เลี้ยงที่มันดังแสบไส้เอ๊ยแสบหู>.<

"เรื่องของฉัน!!!"แป่ว.. ยัยนี้นิทำให้ฉันเหวอไปเลยละ แต่สายตาของฉันก็ปายตาไปรอบๆพื้นรู้สึกว่าจะมีแต่เสื้อผ้ากองเกลื่อนแล้วพวกนั้นก็เป็นของฉันเอง!!!

"เฮ้ย!!!เธอทำอะไรก็เสื้อผ้าของฉัน"ฉันร้องและรีบตามมาดูใจเสื้อผ้าที่ถูกเหยียบย่ำไม่เหลือชิ้นดี T^T

"ต๊ายยย พี่สาวเธอใส่เชยอย่างนี้ล่ะเหรอ ไม่ได้เรื่อง"ยัยนั้นเน้นคำหลังชัดแจ่มเลยT_T

"...."

"เอาเถอะๆ รื้อไปก็ไม่เจอของดี อ่อ!!!พี่สาวฝากเก็บด้วยน่ะค๊า"เสียงแหลมเชิดเอ่ยพร้อมกับร่างบางที่กำลังสะบัดก้นหนีกับวีรกรรมที่ตัวเองก่อไว้
 

ปึ่ง!!!


"โธ่เว่ยย!!!"


โครม!!!!


ให้ตายสิๆ ยัยเด็กแสบ ให้มันได้อย่างนี้เธอเป็นใคร กล้ามาทำแบบนี้กับฉันมันจะมากเกินไปแล้วน่ะ... ฉันเกลียดการโดนเอาเปรียบเพราะอย่างงั้นแค้นนี้ก็ชำระ!!! เพื่อเสื้อผ้าทุกตัวที่ถูกยัยแม่มดเหยียบย้ำ YoY



เวลาบ่ายสอง ฮ่าวววว~~~ เหอะๆคือว่าฉันเพิ่งตื่นอะคะหลังจากที่เก็บซากเพียบร้อยก็สลบไปเยย ตอนนี้ก็กะว่าจะมายืดเส้นยืดสายสักกะหน่อย^^


ตึก ตึก ตึก 


"อ่าว มุกตื่นแล้วเหรอจ๊ะ^o^"ว้าว!!!แม่เลี้ยงคนสวย.. พูดก็เพราะ ใจดีด้วยไม่น่ามาเป็นนางร้ายเลยน่ะค่ะเนี้ย แหมๆแต่เรื่องที่ผ่านมาฉันไม่ลืมหรอกน่ะ >o<

"ค่า^^"ฉันตอบคุณแม่เลี้ยงอย่างหน้าชื่นตาบานสุดระหว่างที่ลงบันไดมา

"ทานอะไรก่อนมั้ยจ๊ะ"

"ไม่เป็นไรคะ"ฉันเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นก็สังเกตเห็นร่างบางผมรอนยาว กำลังนั่งคุยโทรศัพท์อยู่จะใครซะอีกก็น้องสาวฉันเองแหละ วัลย์ ไง="=

"เหรอๆ.. จริงดิคนนั้นอะ ชื่ออะไรน่ะ... เรนหรือป่าวหล่อมากๆเลยล่ะแก๊.. แต่เสียดายแก่ไปหน่อยตั้ง 24 แล้วมั้ง ฮ่าๆๆๆ ฉันก่อนย่ะ>0<"เสียงของวัลย์กับบทสนทนาในโทรศัพท์ดังลั่นไปทั่วอย่างไม่เกรงใจก่นที่ปายตามาเห็นพี่สาวของเธอเข้า..

"งั้นแค่นี้ก่อนน่ะ บาย"

"มาก็ดีแล้ว.. พี่มุก"

"=_=" จะใช้อะไรฉันอีกล่ะ.. ชิส์ ฉันน่ะอุตส่าเดินมาเงียบๆแล้วเชียวจะมายุ่งอะไรกันช้านนน!!!>o<
 

"วัลย์อยากไปซื้อของอะ... คุณแม่ค่ะ"เด็กสาวเอ่ยขึ้นกับหญิงสาวต่างวัย

"งั้นก็ให้พี่มุกพาไปสิจ๊ะ เอ่อ.. จะรบกวนมั้ยจ๊ะ"โอยยย ..สุดท้ายก็ไม่พ้นฉันอีก TT^TT


ระหว่างทางฉันถูกวานจะเรียกให้ถูกก็ใช้นั้นแหละคะTT^TT ให้พาคุณหนูวัลย์มาช้อปปิ้งให้ตายเถอะ ...เกิดมาฉันยังไม่คิดจะมาผลาญตังพ่อเล่นแบบนี้เล้ย!!! =_=; มันคือโอกาสที่ฉันจะได้เอาคืนซักทีละว่ะคราวนี้!! เหยียบบบให้มิดไปเลย 5555+


แอ๊ดดดดดดดดด เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดด


"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด"เสียงแหลมสูงเกิน 200เดซิเบลที่น้องสาวฉันแป่งมาทำซากอะไรก็ไม่ทราบ

"ขับรถอะไรของเธอน่ะ"ยัยนั้นตวาด ส่วนฉันนะเหรอเดินออกจากนำหลิ่วไปไกลแล้วใครจะอยู่ให้ด่า..  สะใจ!!


Roxy!!


Billabong!!


Rip curl!!


A II Z!!


Elle !! OoO


Adidas!!! >o<


"คู่นั้นก็สวยน่คะ.. เอาทั้งสองคู่เลยดีกว่าค่ะ^^"วัลย์ที่กำลังเดินชอปปิ้งอย่างสบายอารมณ์เข้าร้านโน้นออกร้านนี้แต่ขอบอกมีแต่ราคาน่าสะพรึงกลัวทั้งนั้นเลยให้ตายสิ!!! >,.<


"เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอบคุณที่ใช้บริการคะ"พนักงานสาวสวยยืนบัตรเครดิตสีทองอร่ามคืนให้วัลย์พร้อมกับถุงชอปปิ้งของเธอที่ฉันตามหิ้วต่อยๆต่อไป... อ๊ากกกกก>0<


"อ๊ะ... น้ำ"ยัยน้องสาวยืนน้ำเปล่าให้ฉันขวดนึงช่างน่าปลื้มมากเลยใช่มั้ยล่ะแต่ในมือของเธอน่ะ คาปูชิโน่ปั่น เชียวน่ะ!!!OoO

"ขอบ.."


เพล้ง!!


OoO


ยัยวัลย์ หายไปไหนก็ไม่รู้แหะเหลือแต่ขวดน้ำo_O? อ๊ากกก... อยากบอกน่ะว่าน้องฉันถูกของเอาขวดน้ำตีหัวแล้วลักพาตัว >0<( ปัญญาแกคิดได้เท่านี้เรอะ)

สรุปว่ายัยวัลย์หายไปไหนเนี้ย =_=^ ฉันซึ่งยืนอยูที่เดินตรงนั้นรอน้องสาวที่หายไปกว่า 20 นาที - - เมื่อยจังหาทีนั่งดีกว่า

"ว้ายยยยย!!!" เวรกรรมฉันไปชนใครเข้าอีกล่ะ ของก็หนักแถมไปเซ่อทำอะไรอีก โอ้ยยยชีวิตฉัน!!

"ขะ.. ขอโทษคะ คือว่าชะ.."


หมับ


ชายหนุ่มหน้าตาดีเว่อร์ที่ฉันบังเอิญไปชนเค้าเข้าตอนนี้ก็มาสวมกอดO.O ฉันโดนผู้ชานกอดดดด~~~ กรี๊ดดดดดดดดดดดด


"เฮ้ยๆๆๆๆๆ ทำอะไรของนายน่ะไอ้โรคจิต ไอ้บ้ากาม ไอ้พวกหื่น ไอ้วิตปริต อ๊ากกกก  ปล่อยช้านนนนนนนน!!!!" ฉันระดมคำด่าใส่หมอนั้นก็ที่จะเงยหน้าไปสบตากับนายนั้นโดนบังเอิญ !!! บังเอิญจริงๆน่ะ =[]= บังเอิญว่าฉันมองไม่เห็นไง ="= ยังไงๆก็ต้องพยายามคนมองฉันกับนายเยอะแยะไปไปหมดน่าขายหน้าชะมัด TT^TT แม่จ๋า~~


ฉันดิ้นอยู่ในอ้อมกอดใหญ่อยู่นาน โอ้ยย>////<แผ่นอกกว้างชะมัดเลยหุ่นนักกีฬาน่ะเนี้ย!!! เฮ้ยจะไปชื่นชมมันทำไมเนี้ยไอ้มุกเอ๊ย มันลวนลามแกน่ะ >o< ขอดูหน้าหน่อยเหอะ แม่จะซัดให้จั๋งหนับเลย


เสี้ยวนาทีที่ฉันราวกับโดนสะกดไว้เมื่อฉันเงยหน้าสบตากับเค้า โอ้ว!!! จอร์จหล่อซะยิ่งกว่าดาราอีกมั้ง ราวกับว่ากาลเวลาและทุกอย่างหยุดหมุนเลย... แต่ในขณะนั้นเองที่ฉันก็


จุ๊บ!!


ชายหนุ่มดังกล่าวก้มลงประกบริมฝีปากกับสาวน้อยอย่างรวดเร็วก่อนที่จะยิ้มและผละออกจากกัน


O//////O


จะ...จูบ งั้นเหรอ

>/////////<

"นะ... นายทำอะไรของนายน่ะ"

แว้กกกก !!! ใจเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว หน้าฉันแดงรึป่าวเนี้ย(เฮ้ออ!!! เจองี้ไม่น่าถามชัวร์ๆ) อ๊ากกก จูบแรกของฉันที่โดนตาบ้าที่ไหนขโมยไป จะบ้าตายอยู่แล้ววว ทำไมวันนี้มันช่างเป็นวันซวยซ้ำซวยซ้อนของฉันจริงๆน่ะเนี้ย TT^TT


----------------------------------------------------------

ติดตามตอนต่อไป

เฮฮาท้ายบทกับ~น้ำแข็งเดือด~

55555+ ในที่สุดฟ้าก็เข้าข้างเราที่ทำให้อัพครบซักทีกว่าจะครบเนี้ยลุ้นหัวใจแทบวายยิ่งกว่าเชียร์ เดอะสตาร์ 3 อีกเหอะๆ ก็อาร์ก็เก่งแต่บี้ก็หล่อ สำหรับแล้ว หน้าตาดีมาก่อน ความสามารถเป็นรอง  เอิ๊กกกกส์ เกี่ยวมั้ย แต่ก็ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์เลยรับรองเรื่องนี้จบแน่ๆ ไม่มีดอง หรืออาจเป็นบางช่วงที่หมดมูสเท่านั้นแหละ