วุ่นนัก มนต์รักนายตัวแสบ!

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1ห้องลับ

Chapter 1

"ยัยไหม! จะนอนไปถึงไหนฮะ รีบลุกแล้วยกกระเป๋าตามแม่มา"
"ถึงแล้วเหรอเนี่ย" ฉันก้าวขาลงจากรถพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบ โอ้...บ้านที่อยู่ข้างหน้าฉันเป็นบ้านที่เฮียหม่อนกะเจ๊เหมยอยู่หรอเนี่ย ใหญ่เป็นบ้าเลย.. ตัวบ้านทาสีขาวทั้งหลัง รอบๆตัวบ้านล้อมด้วยดอกทานตะวัน สนามหน้าบ้านมีบ่อน้ำพุบ่อนึงตรงกลางบ่อเป็นรูปปั้นคริสตัล รูปพ่อมดกะแม่มดยืนถือไม้คทาคู่กัน เอ..มันแปลกอยู่นา ที่แปลกยิ่งกว่าคือ รั้วบ้านเป็นรั้วใสๆเหมือนคริสตัล รั้วอะไรเนี่ยเกิดมาเพิ่งเคยเจอ
อ่อ ฉันลืมบอกไปว่าฉันถูกส่งจากเชียงใหม่ให้มาอยู่กรุงเทพฯ กับพี่ชายและพี่สาวฉัน นั่นก็คือเฮียหม่อนกะเจ๊เหมยนั่นเอง
"ไอ้ไหม! มัวยืนเซ่อไรอยู่ฮะ รีบเข้าบ้านสิ" นี่คือการทักทายของคนเป็นพี่ที่ไม่ได้เจอน้องมาเกือบ 2 ปีเรอะนั่น - -" และฉันก็เดินเข้าบ้านไป...
"กรี๊ดดด ยัยไหม แกโตแล้วน่ารักขึ้นนะเนี่ย เจ๊จำแกแทบไม่ได้" มันต้องอย่างนี้สิ ^^
"แกอยู่ที่นี่ก็ดีเหมือนกัน จะได้เจริญอาหาร"
"ทำไมอ่ะเฮีย??"
"ก็แถวนี้หญ้าเยอะ แกเลือกกินได้ตามใจชอบเลยนะ"^^
"อืม เหรอ.....กรี๊ดดดดด เฮียหาว่าเค้าเป็นฟายเหรอ!!" - -^^
"เฮียยังไม่ได้พูดซักคำ ร้อนตัวเองนะ" แล้วไอ้เฮียหม่อนก็ทำหน้ากวนส้น...
"นี่ๆ มาถึงก็กัดกันเลยนะ เหมยพาน้องไปที่ห้อง ส่วนแกหม่อนตามแม่มานี่"

    นี่ห้องแกนะ ซ้ายมือห้องแกคือห้องเจ๊ ส่วนห้องขวาห้องเฮียหม่อน อ้ะ นี่กุญแจ จัดของเสร็จแล้วลงไปหาเจ๊ที่ห้องนั่งเล่นนะ" เจ๊เหมยพูดพร้อมกับยื่นกุญแจให้ฉัน
เอ๊ะ...นี่มันกุญแจคริสตัลนี่นา...ไขไปมันจะไม่หักเร้อ ว่าแล้วฉันก็ไขกุญแจเข้าไปในห้อง ว้าว...ห้องกว๊างกว้าง เตียงก็นุ๊มนุ่ม นอนแล้วเคลิบเคลิ้มจริงๆ
"เจ๊ให้แกมาจัดห้องนะ ไม่ได้มานอน"
"โถ่ แค่นอนนิดๆหน่อยทำเป็นบ่นยังไม่ทันแก่เลย"
"รีบจัดห้องเดี๋ยวนี่! แล้วไปห้องนั่งเล่น" เจ๊เหมยเอามือเท้าสะเอวพร้อมกับทำหน้าเป็นแม่มดใจร้าย T^T

# ห้องนั่งเล่น
ฉันจัดของเสร็จก็เดินมาหาแม่มดใจร้ายที่ห้องนั่งเล่น- -"
"เจ๊เข้าเรื่องเลยนะ ในเมื่อแกเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้แล้วแกต้องทำตามกฎ คือ ข้อหนึ่งห้ามเข้าห้องเจ๊กะห้องเฮียก่อนได้รับอนุญาติ ข้อสองถ้ามีอะไรแปลกในบ้านหลังนี้ให้รีบบอกเจ๊ทันที ข้อสุดท้าย หากผิดกฎข้อใดข้อหนึ่ง จะต้องถูกลงโทษ ทำความสะอาดบ้านหลังนี้ทั้งหลัง 1 อาทิตย์ หวังว่าคงเข้าใจที่เจ๊พูดมาทั้งหมดนะ"
"ไม่เข้าใจ! ทำไมต้องห้ามเข้าห้องเจ๊กะเฮียด้วย มีไรปิดบังอยู่งั้นเหรอ"
"อย่าเซ้าซี้ได้มั้ย บอกไม่ได้ก็คือไม่ได้ อ้อ เจ๊กะเฮียจะออกไปธุระข้างนอกแป๊ปนึงเย็นๆจะกลับมา ดูแลบ้านดีๆล่ะ"
อะไรกันเนี่ยยยย ใครๆก็ทิ้งฉันไปหมด ฮือๆ ใครๆก็ไม่รัก จริงสิเจ๊กะเฮียไม่อยู่ฉันก็แอบเข้าห้องเจ๊กะเฮียได้น่ะสิ โฮะๆเสร็จฉันล่ะทีนี้ว่าแล้วฉันก็เดินขึ้นไปข้างบน แล้วสวรรค์ก็เข้าข้างฉันเพราะห้องซ้ายมือประตูเปิดทิ้งไว้ ห้องซ้ายมือ...ห้องเจ๊เหมยนี่นา ดีล่ะ และฉันแว๊บเข้าไปอย่างรวดเร็ว ฉันสำรวจดูรอบๆห้อง ก็ไม่เห็นมีไรเลยนี่นา ก่อนที่ฉันจะเดินออกจากห้อง ฉันเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างมันวิบวับวิบวับที่หน้าต่าง ฉันจึงเอื้อมมือไปเปิดม่านดู o_O!!! นั่นมันประตูคริสตัลนี่ แล้วมันจะเชื่อมไปไหนได้ล่ะ ในเมื่ออีกฝั่งหนึ่งเป็นระเบียงห้อง ฉันค่อยๆเปิดประตูบานนั้นออก ก็พบห้องอีกห้องหนึ่ง! ปะ เป็นไปได้ยังไง... สิ่งของในห้องนั้นทุกอย่างทำด้วยคริสตัล ทั้งโต๊ะ เก้าอี้ ผนัง ...ที่นี่มันที่ไหนกันแน่! 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ท่านเหมยค่ะ อยู่รึเปล่าค่ะ" สะ เสียงใครน่ะ 
"ท่านเหมยค่ะ ดิฉันเปิดเข้าไปนะค่ะ" 
     ฉันซึ่งหลบอยู่หลังเสา เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาจากอีกประตูหนึ่ง ประตูเยอะจริงวะ เธอใส่ชุดสีดำทั้งชุดอย่างกับ...แม่มดแน่ะ เธอเดินไปหยิบอะไรซักอย่างบนโต๊ะแล้วก็เดินออกไป เฮ้อ...เกือบไปแล้ว แล้วประตูนั้นเชื่อมไปไหนอีกนะ แล้วฉันก็ค่อยๆเปิดประตูนั้นออก 
"เธอ!!" เฮือก ฉันหันไปที่ต้นเสียงก็พบผู้ชายคนหนึ่งใส่ชุดดำเช่นกัน หน้าตาหล่อใช้ได้เลยนะเนี่ย เฮ่ย ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้นะ
"เธอ-เป็น-ใคร!!" เขาถามเสียงเหี้ยม พร้อมมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
"เอ่อ คะ คือ ฉะ ฉัน..."
"หยุดๆ ไม่ต้องตอบแล้ว ฉันขอถามเธอหน่อยแล้วกัน เธอมาที่นี่ได้ยังไง!" หวา น่ากลัวจัง T^T แม่จ๋า หนูอยากกลับบ้านนนนน
"ฉะ ฉันมาจากห้องนี้" ฉันชี้ไปที่ห้องที่ฉันเพิ่งเดินออกมา
"ว่าไงนะ! เรน ริวจับตัวยัยนี่ไว้" หา! อะไรกันเนี่ย แล้วผู้ชายอีกสองคนก็เข้าจับตัวฉันไว้อย่างรวดเร็ว
"ปล่อยนะ!  จับฉันทำไม!" ฉันพยายามดิ้นเต็มที่แต่ไม่เป็นผล
"เอาตัวไปตรวจเลือด" ตรวจเลือด?? พวกนายเป็นใครกันแน่
"ปล่อยนะ!!!!!!!!พวกนายมีสิทธิ์อะไรมาจับฉัน"
"เอะอะ อะไรกันฮะ" เสียงนี้คุ้นๆแฮะ "เจ๊เหมย!!"
"ยัยไหม! ไลท์ปล่อยตัวเธอซะ ส่วนแกตามฉันมาที่ห้อง" แล้วฉันก็เดินตามเจ๊ไป

"เจ๊ช่วยตอบคำถามเค้าหน่อย ที่นี่ที่ไหน เจ๊กะเฮียเป็นใครกันแน่ เค้างงไปหมดแล้ว"
"ไหม ฟังเจ๊ให้ดีนะ" เจ๊เหมยเอานิ้วชี้ปากตัวเอง "เจ๊-เป็น-แม่-มด"
"ฮะ!!! O-O " ฉันต้องฝันไปแน่ๆ ไม่จริง