คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่6 เจ็บปวด
“หัสบี นายไม่รับโทรศัพท์หน่อยเหรอ เาโทรมาหลายสายแล้วนะ” ผมับรถมายัสวนสาธาระ ที่เป็นรั้แรเมื่อสอปี่อนที่ รีนเธออบรับเป็นแฟนลับผม แ่ยัไม่ทันที่เราะไ้ทำอะไร เสียริโทนในระเป๋าาเผม็โทรมาิๆ อนแรผม็ไม่่อยอยารับเท่าไหร่หรอนะ แ่เมื่อรีนเธอบอให้รับผมเลยรับ
“ มีอะไร” ผมรับสายนที่โทรมา ิน้ำเสียห้วน ็แน่อยู่แล้ว มินาเธอโทรมา
“พ่อไม่สบาย นายลับมา่อนนะ ฮื่อๆ พ่ออยาเห็นหน้านายเป็นรั้สุท้าย” ว่าไนะ....ท่านะเสียเหรอ เป็นไปไ้ไ เมื่อวานท่านยัูีอยู่เลย แ่ฟัเสียอเธอแล้วน่าะริ ผมเลยรีบัสายทิ้
“ ุพ่อท่านไม่สบาย ัน้อไปโรพยาบาล อโทษนะ” ผมหันไปพูับรีน สีหน้าเธอูไม่่อยี ผมเลยพาเธอมายัโรพยาบาล้วย สิ่แรที่ผมเห็นือ มินาเธอับมือผู้เป็นพ่อพร้อมน้ำา
“เิอะไรึ้น” ผมเินเ้าไปหาุพ่อพร้อมับรีน
“ุพ่อ็อ หมอบอว่าท่านไม่มีโอาสรอไ้แล้ว” ำพูอมินาสร้าวามให้ผมเล็น้อย ็อั้นเหรอ....ะเป็นไปไ้ไ เมื่อวานท่านยัูบายี นอาะมีอะไรไประทบับิใอท่าน
“ุพ่อรับ ุพ่อไ้ยินผมไหม” ผมเินเ้าไปุมมือท่าน
“พะ....พ่อ.....รัลูนะ” ำพูสุท้ายทีุ่พ่อท่านบอผม านั้นท่าน็หลับาล พร้อมทั้น้ำา แ่แล้วน้ำาอผม็ไหลลมาอาบแ้มทั้สอ้าโยไม่รู้ัว โยมีอ้อมออใรบานอรัผมา้าหลั
“ปล่อย....” ผมพูเสียระาเมื่อมือเธอเริ่มอรัผมแน่น ผมเห็นสายาอใรบานมอผมทั้น้ำา ผมไม่รู้ว่าเธอเสียใเพราะอะไร....แ่เธอ็เินออไปแล้ว
“ทำบ้าอะไรอเธอ” เมื่อร่าบาอใรอีนเินออไป ผม็ระาแนอใรอีน พร้อมพูน้ำเสียเย็นา
“ ันเสียใ เราวรให้ำลัใันนะ” เธอพูเสียหวานปนสะอื้นแ่ใร็รู้ว่าเธอเสแสร้
“ หยุเสแสร้ะที” ผมพูประโยสุท้าย ่อนะเินามร่าบาอใรอีนที่นั่ร้อไห้อยู่หน้าห้อพยาบาล ผมเห็นแบบนั้นหัวใอผมมันสั่น เ็บปวไปหมที่ไ้เห็นน้ำาเธอ
“ รีน” ผมเินเ้ามาใล้ๆ ผมเรียื่อเธอทั้น้ำา ร่าบาที่หลบสายาอยู่เธอ็เหลือบึ้นมามอนิน้อย ผมเห็นน้ำาอเธอ
“นายไม่เป็นไรใ่ไหม ันเสียใ้วยนะ” เธอลุึ้นยืนถามผมทั้น้ำา ผมเลยเินเ้าไปอเธอเพื่อหาวามอบอุ่น ร่าบารหน้าเธออผมเหมือนหาวามอบอุ่นเหมือนัน
“พรุ่นี้ ันะัานศพใหุ้พ่อนะ” ผมับรีนเราเินเ้ามาในห้ออีที มินาเธอ็พูึ้น
“ แล้วแ่เธอ” ผมพูเสียเย็นาสายาับ้อไปยัศพอุพ่อ
“ันลับ่อนนะ” รีนพูึ้นเธอำลัทำท่าะเินออไป แ่ผมเร็วว่าไ เลยว้ามือเธอไว้และบีบแน่นๆ ทำนอเิบอไม่ให้ไป
“ เธอลับพร้อมันนะ” ผมหันไปพูับเธอแ่สายายัับ้อไปยัมินาที่เอาแ่มอมือพร้อมที่ับรีนอยู่
“แ่......” เธอทำเหมือนะพูผมเลยลา ย้ำว่าลาเธอมายั้าเียอีฝั่ เราสอน้มราบศพอุพ่อพร้อมันโยไม่ไ้สนใมินาหรือไม่็แ่ผมแ่รีนเธอเอาแ่สบาับมินา
“ หัสบี นายวรย้ายมาอยู่บ้านเียวับันนะ เราะไ้อยู่้วยันามทีุ่พ่ออาร” ผมไม่รู้หรอนะว่ามินา้อารสื่ออะไรถึพูออมา แ่ร่าบา้าๆผมเธอถึับมือสั่น
“เธอพูเรื่ออะไร” ผมุมมือร่าบา้าๆผมแน่นและถาม่อไป
“ุพ่อ้อารให้เราสามัีัน ันับนาย”
“ ถ้าันไปอยู่ รีน็้อไปอยู่้วย” ผมพูเิท้าเธอแล้วเินออไป ระหว่าทาเินผมไม่ไ้สนใร่าบาเลยไม่รู้ทำไมหัวผมนึถึแ่ำพูอมินาที่้อารให้ผมไปอยู่ับเธอ นึึ้นไ้อีที ็เสียร้อไห้อร่าบายืน้าๆผม
“ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า” ผมถามเธอึ้นมาเมื่อนึึ้นไ้ว่ามีร่าบาอใรอีนยืน้าๆผม เธอร้อไห้ผม็ไม่รู้อีแหล่ะว่าเธอร้อไห้เรื่ออะไร.......แ่ถ้าให้ทาย็เป็นเรื่อผม
“เปล่าหรอ ันไม่ไ้เป็นอะไร” เธอปาน้ำัวเอแล้วเินไปยัรถผม
“ ันอโทษนะที่ทำให้วันสำัอเราสอน้อ.......” ผมยัพูไม่บประโยร่าบา้าๆผมเธอ็โอบอผมโยเร็วผมยัไม่ทันั้ัว
“เธอเป็นอะไร บอันไ้นะ ันอโทษนะที่ทำให้เธอไม่สบายใ อย่าร้อไห้นะ” ผมปลอบเธอเท่าที่ผมสามารถทำไ้ แ่หยน้ำาาวาอเธอมันั่ปวใอะไรนานี้ เวลาผู้หินนี้ร้อไห้ทำไมผมถึเ็บปวไปหม
“Te amo” ผมไ้ยินเธอพูอีรั้ ผมถึไ้รู้ว่าเธอรัผม ผมไม่รู้ทำไมถึเิวามรู้สึผิึ้นมาเหมือนนเอเป็น้นเหุทำให้ร่าบารหน้าร้อไห้ แ่สายาผม็เหลือบมอไปยัอีร่าบาอใรนหนึ่มอผมอยู่ผมเลยผละเธอออโยไม่ไ้ั้ใ
“Gaudete nidificandum Mr.” แ่ประโยหลัที่เธอพูมาผม็แปลไม่ไ้หรอน่ะว่าแปลว่าอะไร แ่ผม็พอะรู้ว่ามันไม่ใ่ประโยสำััอย่าเ่นประโยแร
“อบุนะ อบุสำหรับทุอย่า” หลัาที่ผมับรถมาส่เธอที่บ้าน เธอ็รีบลารถ โยไม่สนใสายาผมที่้อมอเธอเลย ผมรู้้วย้ำว่าเธอเ็บปวมาแ่ไหน แ่ผม็เ็ปวมาเหมือนัน...ที่เห็นน้ำาเธอ
ความคิดเห็น