ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [GOT7] Music love ( JackBam , MarkBam)

    ลำดับตอนที่ #6 : How Long Will I Love You [30%]

    • อัปเดตล่าสุด 18 ธ.ค. 57


     

    How Long Will I Love You

     

    How long will I love you?

    As long as stars are above you,
    And longer if I may

    อีกนานแค่ไหนที่ฉันจะยังรักเธอ?
    ก็นานเท่าที่เหล่าดวงดารายังอยู่เหนือหัวเธอไง
    และก็คงนานกว่านั้นถ้าฉันอาจจะทำได้

     

                หลังจากที่ทั้งคู่ทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วแบมแบมก็ขอตัวกลับก่อนเพราะมีธุระ ส่วนแจ็คสันที่ตอนแรกมีท่าทีว่าจะเดินตามมาส่งก็ต้องหยุดชะงักเพราะมีสายจากทางบริษัทโทรเข้ามาเรียกให้เข้าไปที่บริษัทอย่างกระทันหันจึงทำได้แค่โบกมือลาและเดินกลับอีกทาง

     

                เมื่อร่างบางเข้ามาในรถก็ต่อสายหาคนรักเก่าอย่างมาร์คทันที ไม่ใช่เพราะคิดถึงขึ้นมากระทันหันหรอก แต่เพราะระหว่างที่นั่งกินข้าวอยู่กับแจ็คสันก็มีสายเข้าเข้ามาพอดีก็คือมาร์คนั่นเองแต่เขาก็ไม่อยากเสียมารยาทกับคนตรงหน้าจึงยัดโทรศัพท์กลับเข้ากระเป๋าเหมือนเดิม ดีที่ว่าเขาเป็นคนไม่ชอบเปิดเสียงโทรศัพท์อีกคนจึงไม่สังเกตเห็น

     

                [หิวข้าวอ่า]

     

                เสียงงอแงจากปลายสายทำให้ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมาอย่างขบขัน ถึงมาร์คจะดูเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง ภายนอกดูร้ายๆแต่จริงๆแล้วเขาแทบจะไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำ คิดอะไรก็พูดไปอย่างงั้นจนดูเหมือนพวกขวานผ่าซาก แต่ใครจะรู้ว่าลึกๆแล้วมาร์คก็แอบเหมือนกับเด็กอายุสามขวบเท่านั้นเอง

     

                อยากกินอะไรละเดี๋ยวซื้อเข้าไปให้

     

                ไหนๆวันนี้ตัวเขาเองก็ว่างแล้วจะแวะเข้าไปหามาร์คสักหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง

     

                แต่แล้วก็ต้องชะงักกึกนึกถึงคนของแจ็คสันที่พูดกับเขาเมื่อคืน...ห้ามไปที่คอนโดมาร์คคนเดียว และตอนนี้แจ็คสันก็ไม่ว่างเท่ากับว่าเขาไปไม่ได้

     

                แต่เขาก็ทิ้งให้มาร์คอยู่คนเดียวไม่ได้เหมือนกัน

     

                ขอโทษนะแจ็คสัน

     

                [หิวง่า อะไรก็ได้น้า~]

     

                อืม เดี๋ยวแบมเข้าไป

     

                แบมแบมเลือกที่จะซื้ออาหารจานด่วนแล้วใส่กล่องมา ตอนแรกเขาก็กะแค่ว่าจะให้คนที่นอนรออยู่บนคอนโดนั้นกินรามยอนไปก่อนแก้ขัด แต่ก็ลืมไปว่าสุขภาพจิตรายนั้นยังแย่อยู่ถ้าให้กินของแบบนี้ไปอีกสุขภาพรายนั้นจะแย่ตามไปอีก

     

                ก่อนที่ร่างบางจะขึ้นคอนโดก็ไม่ลืมที่จะส่งข้อความบอกแจ็คสันว่าเขามาที่คอนโดของมาร์คพร้อมกับพิมพ์ขอโทษไปที่ไม่ได้บอกก่อนล่วงหน้า แต่เขาต้องมาจริงๆ

     

                แบม หิวแล้วววว

     

                ยังไม่ทันได้ก้าวเข้าห้องเสียงทุ้มก็ตะโกนลอดมาอย่างกับมีตาทิพย์ว่าเขามาถึงแล้วแถมกำลังจะก้าวเข้าห้องอีก

     

                อืม เดี๋ยวแบมเอาข้าวไปใส่จานให้นะ พูดจบร่างบางก็เดินลิ่วๆไปโซนห้องครัวพร้อมกับข้าวใส่จานให้อีกคนที่นั่งรออยู่ ดวงตากลมโตเหลือบขึ้นมามองอีกร่างที่อยู่ในห้องที่นั่งรอเขาอย่างเรียบร้อยนั่งตัวตรงแถมฉีกยิ้มกว้างมาให้อีกต่างหาก

     

                มาร์คดูโอเคขึ้นกว่าตอนเจอกันครั้งแรกมาก ถ้าจะให้เขาทิ้งมาร์คไปแล้วกลับไปเป็นเหมือนตอนนั้นเขาคงทำไม่ได้หรอก ถ้าทำอย่างนั้นมันก็เหมือนกับเขากำลังให้อาหารกับสัตว์ที่กำลังจะอดตายแต่ว่าในอาหารนั้นมันมียาพิษอยู่

     

                กินให้หมดนะอย่าให้เหลือ แบมแบมคาดโทษอีกคนไว้ก่อนจะได้รอยยิ้มกว้างๆมาอีกรอบหนึ่งพลางพยักหน้ารัวๆและลงมือทานอาหารเหมือนคนที่ไม่ได้ทานข้าวมาสักสองสามปี

     

                ครืด ครืด

     

                Jackson

     

                อย่าแอบเอาข้าวไปถึงนะ เดี๋ยวแบมมา เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ได้ว่าอะไรก็เดินออกไปรับโทรศัพท์ที่ริมระเบียงอย่างไม่รีบร้อน

     

                อื้อ ว่าไง?

     

                [ทำไมไปคนเดียว?] ไม่มีการทักทายใดๆให้เสียเวลา เสียงเข้มก็ยิงคำถามใส่เขาเรียบร้อยแล้ว จะให้ตอบว่ายังไงดีละ

     

                ก็แจ็คสันไปทำธุระนิ ถึงอีกฝ่ายจะเคยบอกแล้วก็เหอะว่าถ้าเขาไม่ว่างก็ไม่ให้มา แกล้งลืมไปสักพักละกันนะ

     

                [ถ้าไม่ว่างก็ไม่ให้มาไง] แจ็คสันว่าเสียงดุ

     

                จะให้มาร์คอดตายหรือไง เสียงหวานตอบกลับไปแบบไม่จริงจังพลางหันไปมองอีกคนที่ยังนั่งทานอาหารอยู่ในห้อง

     

                [อืม...ให้ไปอยู่เป็นเพื่อนมั้ย]

     

                ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวสักพักก็คงจะกลับแล้วแหละ สักพักใหญ่ๆนะ ลืมบอก

     

                [ถึงแล้วก็...ส่งข้อความมาบอกด้วยละกัน]

     

                อื้อ

     

                เห้อ~ รู้สึกเหมือนได้พ่อเพิ่มมาอีกคนนึงเลยแฮะ ดีอย่างที่แจ็คสันเป็นคนไม่งี่เง่ามีเหตุผลพอสมควร เพราะถ้าแจ็คสันเป็นอย่างงั้นเขาคงวางสายไปตั้งแต่ตอนแรกๆแล้วแหละ เมื่อเดินกลับเข้ามาในห้องมาร์คก็ทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วแถมยังล้านจานเองอีกต่างหาก

     

                ใครโทรมาหรอแบม เนี่ยแหละตัวปัญหา แต่ยังไงเขากับมาร์คก็ไม่ได้มีความลับอะไรกันอยู่แล้ว และก็ไม่รู้ว่าจะโกหกไปทำไมด้วย

     

                แจ็คสัน

     

                เมื่อรู้ว่าเป็นใครอีกคนก็ทำแค่เพียงพยักหน้าและเอนตัวลงบนโซฟาไม่ได้ถามอะไรเขาต่อ เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ได้พูดอะไรก็ลงไปนั่งข้างๆ แต่สงสัยจะทิ้งตัวแรงไปหน่อยจนอีกคนหันขวับมามอง คือกูนั่งไม่ได้หรอ?

     

                แบม ไม่เรียกเปล่ายังอ้าแขนกว้างๆให้เขาทิ้งตัวลงซบอีก แต่ตัวเขาเองก็ไม่มีเหตุผลอะไรจะต้องมาปฎิเสธนิ

     

                อยากกอดแบมไว้นานๆ มาร์คขอโทษนะ ใบหน้าหวานเงยขึ้นจากอ้อมอกมองคนที่กอดเขาไว้อย่างงงๆ

     

                ถ้าพร้อมมาร์คจะบอกแบมทุกๆอย่างเลย รอมาร์คก่อนนะ









     

    Talk

    หลังจากปล่อยโมเม้นท์แจ็คแบมมาพอสมควร

    ก็ถึงเวลาคืนสู่มาร์คแบมสักตอนเนอะ? เอ้ออออออออออ


     


     

    เม้น + โหวต น้า เดี๋ยวมาลงให้ แค่อยากได้กำลังใจ
    รู้สึกช่วงนี้ไม่อยากอัพเบย....เหมือนแบบไม่มีคนอยากอ่าน
    หรือลบทิ้งเดรร?


     

    O W E N TM.
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×