คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ประเดิมรักครั้งใหม่
ตอนที่ 1
เวลาเย็นในเมืองหลวงเป็นเวลาที่มีผู้คนคับคั่งอีกช่วงหนึ่ง เป็นเวลาที่คนส่วนใหญ่ต่างเลิกงานกำลังเดินทางกลับบ้าน บางคน อาจจะเตร็ดเตร่ซื้อข้าวของ เครื่องใช้ หรือไปสังสรรค์กับเพื่อ และร้านอาหารเล็กๆตรงหัวมุมถนน มีกลุ่มหญิงสาวมาดื่มฉลองให้กับงานใหม่ของตนเอง
"ไชโย ฉันได้งานแล้ว
" หญิงหัวโต๊ะชูจดหมายตอบรับเข้าทำงานของตนเอง
"ฉันยังหาไม่ได้เลยนะแก"
"จบมาเกรดก็น้อยใครจะรับฉันเนี่ย
" เพื่อนสาวที่นั่งข้างๆพูดอย่างเบื่อหน่ายในชะตาชีวิต
"เฮ้ยฟ้าใส แกก็ทำงานอยู่กับแฟนแกไม่ใช่อ๋อ" เพื่อนสาวที่นั่งตรงข้ามร่วมบทสนทนา
"ไม่ต้องไปหางานหรอกอีกหน่อยแฟนแกก็เลี้ยงเองแหละ"
"จะบ้าเหรอ
ยัยพิมฉันเป็นสถาปนิกนะ ไม่ใช่นักบัญชี" เพื่อนสาวที่ถูกรุกโต้ตอบแก้เขิน
"ก็เห็นหวานกันจนมดอิ่มตาย" พิมหัวเราะในคำพูดของตนเอง
บทสนทนาระหว่างพิมกับฟ้าใสทำให้เพื่อนสาวที่นั่งอยู่หัวโต๊ะเจ้าของงานหน้าเจื่อน
"เฮ้ยต้นรักแกเป็นไรวะ" พิมถามอย่างเป็นห่วง ส่วนต้นรักหน้าถอดสี น้ำนัยน์ตาคลอเบ้า หญิงสาวรีบก้มหน้าลง ฟ้าใสสะกิดพิมแล้วทำสีหน้าเป็นเชิงต่อว่า
"มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้เหรอแก" พิมขยับกระซิบถามฟ้าใสใกล้
"ก็ไอ้รัก..มันอกหักอะดิ" เพื่อนสาวกระซิบตอบ
"ได้ไงอะ เพิ่งคบกันใช่หรอ"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน มันไม่ยอมบอกหนิ"ฟ้าใสบอกสิ่งที่รู้มา แล้วมองเพื่อนสาวอย่างอาลัย
"แกนี่ครั้งที่เท่าไหร่แล้วอะ..
" ต้นรักเริ่มพูดเสียงสั่นนิดๆ
"..ทำไมต้องเป็นฉันด้วยอะแก.."
"ใจเย็นๆนะรัก...แกเล่าให้พวกฉันฟังซิ" พิมกล่าวปลอบเพื่อน
"เค้าขอฉันเป็นแฟนเมื่อเดือนที่แล้ว...พอเมื่อวานซืนเค้ามาขอ...บอกเลิก..." ต้นรักเล่าไปน้ำตาก็เริ่มไหล
"แกทะเลาะกันหรอ" พิมถาม
"..." ต้นรักส่ายหน้าปฏิเสธ
"แล้วเพราะอะไร" พิมถามอีกครั้ง คำถามครั้งนี้ทำให้ต้นรักปล่อยโฮออกมา ฟ้าใสสะกิดพิมอีกครั้ง ประมาณว่าค่อยๆถามก็ได้ไม่ต้องใส่ตรงประเด็นมากเกินไป หญิงสาวหันไปปลอบโยนเพื่อนสาวที่ตอนนี้ใบหน้าแห่งความยินดีที่ได้งานกลับกลายเป็นใบหน้าที่เปรอะเปื้อนคราบน้ำตาแห่งความโศกเศร้า
"...." ต้นรักไม่ตอบกลับนั่งร้องไห้เพียงอย่างเดียว จนโต๊ะข้างเริ่มหันมามองด้วยความแปลกใจ เพื่อนสาวทั้งสองจึงคอยปลอบ คอยเช้ดน้ำตา
"ไม่เป็นไรหรอกนะ ถือซะว่าคนนี้ไม่ใช่ละกัน" ฟ้าใสปลอบเพื่อนสาว พร้อมแตะที่ไหล่เธอเบา
"แกยังมีฉันและฟ้านะ..."พิมจับมือต้นรักเป็นการให้กำลังใจ
"วันนี้เรามาฉลองที่แกได้งานใหม่ไม่ใช่อ๋อ" พิมเขย่ามือต้นรักเรียกสติกลับคืน
"เช็ดน้ำตาซะ" พิมยื่นกระดาษเช็ดหน้าให้ต้นรัก
"ไหนดูสิ หน้าเจ้าของงานบูดเลย" พิมหยอกต้นรัก ทำให้เธอมีรอยยิ้มอีกครั้ง
"เรามาดื่มกันเถอะ
" ต้นรักยกแก้วน้ำอัดลมของตัวเองชนกับแก้วของเพื่อนสาวทั้งสอง ทั้งหมดเปล่งเสียงด้วยความหวัง
"ไชโย!"
"กลับมาแล้วจ๊า...
" ต้นรักทักทายกับลูกแมวตัวน้อยที่ยืนอยู่บนโต๊ะรับแขก หญิงสาวกลับมาพร้อมกับกระป๋องน้ำอัดลม 4-5 กระป๋องและอาหารของลูกแมว เธอจัดแจงเก็บไว้ในตู้เย็น แล้วหยิบอาหารแมวมาเทให้มันกิน
"มามะ เจ้าเพชร" หญิงสาวกวักมือเรียก แมวน้อยรีบกระโดดลงจากโต๊ะวิ่งมาหาทันที มันซุกไซร้ที่ปลายขาของเธอ ด้วยสีหน้าอารมณ์ดีและส่งเสียงเหมียวๆเบาๆ แทนคำว่าขอบคุณ
"กินซะนะ"
"จะได้โตไว" ต้นรักมองเจ้าเพชรกินด้วยความอิ่มเอมใจ
"ถ้าฉันไม่มีแกอยู่ด้วย ฉันคงคลั่งกับการอกหักซ้ำซากแน่เลย" ต้นรักเอื้อมมือไปลูบหัวเจ้าลูกแมวเบาๆ
"แม้ววว..แม้วว..วาว"(เฮ้ ฉันก็ง่วงนะ)
"จ๋า..."
"จะมานอนกับฉันเหรอ"
"มะขึ้นมา" ต้นรักเอื้อมตัวจากเตียงไปอุ้มเจ้าเพชร มาวางไปที่เตียง
"แม้ว"(เศร้าอ๋อ
) เจ้าลูกแมวมองตาต้นรักเหมือนจะรู้ว่าเจ้านายของมันผิดหวังในความรักอีกแล้ว
"ทำไมมองไม่กระพริบอย่างนั้นหละ แกรู้ใช่ม๊ะ" หญิงสาวหลบตาเจ้าเพชรที่รู้ทัน เธออยากจะร้องให้เมื่อนึกถึงเรื่องความรักของตนเอง เธออุ้มแมวน้อยมาแนบอก เอาปลายคางวางไว้ที่หัวเจ้าแมวเหมือนเด็กๆ
"ฉันอกหักอีกแล้วแหละ" 
"แม้ววว"(อีกละ)
"ฉันรู้ว่านี่มันครั้งที่..5 แล้ว" ต้นรักวางลูกแมวไว้ที่ตักแล้วระบายทุกสิ่งในใจให้แมวน้อยฟัง
"ฉันจะต้องสมหวังในความรัก..สักวัน" ต้นรักบอกกับเจ้าแมวด้วยความหวังและมุ่งมั่น เธอค่อยๆล้มตัวนอนโดยมีเจ้าแมวนอนอยู่ที่ปลายเตียง หญิงสาวเอื้อมคว้านาฬิกาปลุกที่หัวนอนมาตั้งเวลาก่อนที่แสงไฟในห้องจะถูกปิด เวลาผ่านไปเจ้าแมวน้อยหลับปุ๋ยแต่เจ้านายของมันยังนอนไม่หลับเพราะทำใจไม่ได้สักที
* * * * * * * * * * * * * * * * * * *
“ตื่นได้แล้ว! ตื่นได้แล้ว!ตื่นได้แล้ว!” 
เสียงนาฬิกาปลุกดังลั่น
เจ้าแมวน้อยยืดตัวบิดขี้เกียจ ส่วนเจ้านายขี้เซาเอื้อมมือกดปิดเสียงนาฬิกาปลุกแล้วนอนคลุมโปงต่อ เจ้าแมวมุดไปใต้ผ้าห่ม แล้วกัดนิ้วเท้าของเจ้านายเบาๆ หญิงสาวสะดุ้ง รีบสะบัดเท้าหนีแล้วหยิบผ้าห่มขึ้น
“แม่วว”(ตื่นได้แล้ว) เจ้าเพชรยืนจ้องหน้า
“จ้า...รู้แล้ว ตื่นก็ได้”
“วันนี้ทำงานวันแรก เฝ้าบ้านดีๆหละเจ้าเพชร อย่าทำบ้านเละซะหละ” ต้นรักรีบออกจากบ้านเพราะต้องการไปให้ทันเวลาทำงาน เธอไม่อยากสายตั้งแต่วันแรก
“อ้า มันทันเวลาพอดี” ต้นรักเดินเข้าไปยังหน้าเคาน์เตอร์ของบริษัท
“ดิฉันต้นรักเป็นสถาปนิกใหม่มาทำงานวันแรกค่ะ”
“ เชิญที่ชั้น3เลยค่ะ คุณพิภพกำลังรออยู่ค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
ต้นรักเดินไปที่ลิฟท์ ที่กำลังลงมาจากชั้นจากชั้น3 ไม่นานนักลิฟท์ก็ลงมาถึงชั้นหนึ่ง ชายหนุ่มข้างในเดินออกมา สวนทางกับต้นรักที่เดินเข้าไปแล้วกดหมายเลขชั้นที่ต้องการ
“เอ่อ คุณพิภพค่ะ เมื่อกี้มีพนักงานใหม่มาอะคะ” หญิงสาวเรียกชายหนุ่มที่เพิ่งลงมาจากลิฟท์
“เอ่อ ผมนัดลูกค้าดูแบบ ให้คุณเมฆทำแทนละกัน” ชายหนุ่มรีบเดินออกไปด้วยความรีบร้อน
“อะค่ะ” พนักงานสาวยืนงงในพฤติกรรมแปลกๆของพิภพที่นัดลูกค้าดูแบบ แต่ไม่ยักมีแบบภาพไปให้เขาดู จากนั้นหญิงสาวกดโทรศัพท์ต่อไปที่ฝ่ายสถาปนิกของบริษัทเพื่อติดต่อคุณเมฆ
“อ๋อ สถาปนิกคนใหม่หรือครับ ได้ครับ ทราบแล้วครับ”
“ครับ...ขอบคุณครับ”
“เอ่อ สวัสดีค่ะ ใช่คุณพิภพรึเปล่าคะ
”
“เปล่าหรอกครับ ผมชื่อเมฆเป็นสถาปนิกที่นี่เหมือนกัน”
“ยินดีต้อนรับครับ”
“พอดีคุณพิภพแกติดธุระด่วนอะครับ ผมเลยรับหน้าที่แทน”
เมฆพาต้นรักไปทำความรู้จักกับพนักงานร่วมอาชีพเดียวกัน มีทั้งรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยและเพื่อนใหม่บ้างปนกันไป ต้นรักกล่าวทักทาย ฝากเนื้อฝากตัวเป็นอย่างดี ด้วยรอยยิ้มและการมีสัมมาคาระวะของต้นรัก เธอจึงสามารถหาเพื่อนใหม่ในการทำงานได้อย่างไม่ยากเย็น
“นี่คือโต๊ะทำงานของคุณครับ”
“ขอบคุณค่ะ คุณเมฆ”
“มีปัญหาอะไร ถามคุณเบนได้นะครับ เขาเป็นพี่ใหญ่ที่นี่”
“ขอบคุณค่ะ
”
หญิงสาวนั่งลงกับโต๊ะของตัวเอง จัดข้าวของเอกสารที่เตรียมมาให้เรียบร้อย จากนั้นจึงไปเรียนรู้งานกับคุณเบน เขาสอนเรื่องงาน กฎระเบียบของที่นี่ รวมถึงทักษะเวลาไปพบลูกค้า ต้นรักเริ่มเรียนรู้งานต่างๆที่เธอต้องรับผิดชอบ หญิงสาวกำลังมีความสุขในการทำงาน ไม่นานเธอก็ได้โอกาสทำงานชิ้นนึง นั่นคือ ตกแต่งสวนให้ลูกค้าแถบชานเมือง
“ผมให้งานนี้คุณไปทำนะ”
“ขอบคุณค่ะคุณเบน”
“เรียกว่าพี่ละกัน จบที่เดียวกันไม่ใช่หรอ”
“จะตั้งใจทำสุดฝีมือเลยค่ะ พี่เบน” ต้นรักรับงานยิ้มแย้มด้วยความมั่นใจ เธอจะทำมันให้ดีที่สุด เพราะนี่คืองานชิ้นแรกของเธอ
“นี่นามบัตรของลูกค้า ติดต่อให้เรียบร้อยหละ”
“ค่ะ”
การทำงานวันแรกต้นรักก็ขยันเต็มที่ หญิงสาวรีบโทรนัดลูกค้าเพื่อสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับความต้องการในชิ้นงาน เพื่อที่จะได้ออกแบบถูก การทำงานในวันนี้ต้นรักไม่เคอะเขินมากเพราะตอนฝึกงานเธอถูกฝึกจนชิน งานของหล่อนกำลังไปได้สวยเลยทีเดียว
“เที่ยงแล้วไปหาอะไรลงท้องดีกว่าครับ” เมฆเดินมาชวนต้นรักที่โต๊ะทำงาน
“แหมเมฆไม่ค่อยเห่อนะใหม่เลยนะ” เพื่อนสาวที่ทำงานด้วยกันมานานรู้ไต๋
“ก็ตามธรรมเนียม
” ชายหนุ่มแก้ตัวที่โดนรู้ทัน
“ไปครับ ผมเลี้ยงเอง”
ต้นรักยากที่จะปฏิเสธจึงเก็บงานตรงหน้า แล้วตามไปอย่างเขินๆเช่นกัน เมฆพาต้นรักไปเลี้ยงอาหารใกล้ๆกับบริษัท ที่นั่นเป็นร้านอาหารตามสั่งธรรมดาแต่ก็ตกแต่งร้านได้น่านั่งทีเดียว
“จริงๆแล้วไม่ต้องเลี้ยงก็ได้ค่ะ”
“แบบว่ารักเกรงใจอะค่ะ”
“ไม่เป็นหรอกไรครับ ไว้คุณค่อยเลี้ยงผมคืนก็ได้หนิ”
“...” หญิงสาวได้แต่นั่งยิ้ม
อย่างเกรงใจเพราะพี่เมฆเขาดูแลเธอดีมากจริงๆ
“ทานเยอะๆนะครับ”
“จะได้ทำงานได้มากๆ” ชายหนุ่มพูดติดตลก
“จะกลับบ้านแล้วหรอรัก” เพื่อนสาวที่ทำงานรีบเดินตามมาให้ทันเพราะจะกลับบ้านด้วย
“กลับด้วยคนนะจ๊ะ”
“ค่ะ”
ทั้งสองสาวเดินไปขึ้นรถประจำทางที่ป้ายหน้าบริษัทก่อนจะลงบ้านใครบ้านมัน ต้นรักเดินเข้าบ้านแต่ก็ไม่ลืมซื้อกับข้าวมื้อเย็นไปทานกับเจ้าเพชร
“กริ๊ง.......กริ๊ง.....”
“ฮัลโหลค่ะ” ต้นรักหนีบโทรศัพท์มือถือไว้ที่ซอกคอเพราะเธอกำลังไขกุญแจเข้าบ้าน
“นี่พี่เมฆนะ...ถึงบ้านยังครับ”
“อ๋อถึงแล้วค่ะ กำลังจะเข้าบ้าน”
“พี่เมฆมีอะไรรึเปล่าคะ”
“อ๋อเปล่าหรอกกลัวว่าจะไม่ประทับใจในวันแรกของการทำงาน หนะ”
“งั้นพี่ไม่กวนละนะ สวัสดีครับ”
“ค่ะ”
“เฮ้อ..ทำงานวันแรกประทับใจมากๆเลย”
“แม้ว”(เหรอ)
“ใช่ พี่ที่ทำงานนะน่ารักมากๆเลย” ต้นรักล้มตัวไปนอนบนเตียงอย่างสบายใจ เจ้าแมวน้อยเอาหัวนุ่มๆของมันพาดไว้บนแขนของเจ้านาย
“แม้ววว..”(ง่วงแล้วนะ)
“ฉันจะต้องมีความสุขแน่ๆเลย” นัยน์ตาของหญิงสาวเป็นประกายที่เต็มไปด้วยความหวัง
“แต่ฉันจะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าฉันได้พบรักแท้” หญิงสาวหันหน้าไปมองเจ้าเพชรที่ตอนนี้หลับคาแขนของเธอ
“เชอะ แอบหลับไปก่อน” หญิงสาวเอานิ้วแตะที่หน้าผากของเจ้าเหมียว
“คืนนี้ขอให้หนูฝันเห็นเนื้อคู่ทีเถ้อะ...สาธุ”
หญิงสาวดึงผ้าห่มมาคลุมหน้าตัวเองแล้วก็หลับอย่างมีความสุข
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
“วันนี้ต้องออกไปดูงานเหนื่อยมั๊ย” เมฆเดินเข้ามาทักทายยามเย็น
“ก็นิดนึงค่ะ ตอนแรกว่าจะกลับบ้านเลยแต่ต้องมาเก็บของที่บริษัทก่อน” ต้นรักพูดไป มือก็เก็บงานที่จะต้องไปสะสางที่บ้าน
“ให้พี่ไปส่งมั้ย” ชายหนุ่มเข้าช่วยถือของให้
“โอ๋ยขอบคุณค่ะแต่ไม่เป็นไรหรอก บ้านรักไม่ไกลหรอกค่ะ” หญิงสาวพยายามปฏิเสธ เพราะเธอมาทำงานได้ไม่ถึงเดือน ยังไม่ค่อยสนิทมากจึงยังเกรงใจอยู่
“ของเยอะจะตายเดี๋ยวพี่ช่วยถือดีกว่ามา” ต้นรักไม่กล้าส่งของให้ได้แต่ยิ้มทื่อๆ
“อย่าดื้อน่า
”
เมฆช่วยต้นรักถือของและไปส่งเธอที่บ้าน ที่หน้าบ้านของหญิงสาวมีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตู ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาหาต้นรัก
“ดีจ้ารัก เพิ่งเลิกงานเหรอ”
“อ้าวพิม มาได้งัยอะ แล้วฟ้าใสมาปะ”
“เดี๋ยวตามมา ช่วยสุดที่รักเคลียร์บัญชีมั้ง”
“แล้วนี่ใคร..” พิมหันมาทักทายชายหนุ่มสูงยาวเข่าดีที่ยืนขข้างๆต้นรัก
“พี่ที่ทำงานจ๊ะ นี่พี่เมฆ” หญิงสาวแนะนำ
“สวัสดีค่ะ”
“ส่วนนี่ชื่อพิมค่ะ เป็นเพื่อนรัก รักมากเลย” ต้นรักกอดคอพิมเข้าบ้านและก็ไม่ลืมที่จะเชิญชายหนุ่มเข้ามาทานน้ำทานขนมเป็นการขอบคุณ
“รักเลี้ยงแมวด้วยเหรอครับ” ชายหนุ่มเห็นกล่องอาหารแมววางอยู่บนชั้นวางของจึงถาม
“ไม่ได้เป็นสัตว์เลี้ยงธรรมดานะคะ แทบจะเป็นลูกเลยก็ว่าได้” พิมแอบเผาเพื่อน พูดไปก็ขำไป ต้นรักหันมามองแล้วยิ้มอย่างอายๆ
“งั้นพี่กลับก่อนแล้วกัน”
“แล้วเจอกันที่ทำงานค่ะ”
เมื่อชายหนุ่มกลับไปแล้ว เพื่อนสาวรีบทำการล้วงความลับ
“งัยจ๊ะน้องนู๋ กิ๊กใหม่หรือจ๊ะตัว” พิมทำสายตาหวานเยิ้มใส่ต้นรัก
“จะบ้าเหรอแก เค้าเป็นพี่ที่ทำงานชั้นนะ” ต้นรักแก้ข้อกล่าวหาพลางกระแทกจานกับข้าวไว้บนโต๊ะญี่ปุ่น
“แหมจะไม่ให้ฉันคิดได้งัย เค้าออกจะสูง ขาว นัยน์ตาค้มคม”
“มองทีใจจะละลาย” เพื่อนสาวยังไม่เลิกสาธายาย
“ใครกันจ้า ใจละลาย
” เสียงฟ้าใสเดินเข้ามาในบ้าน
“ก็ยัยพิมอะดิ” ต้นรักได้ทีฟ้องเพื่อนสาวที่มาใหม่
“เปล่าน๊า..ฟ้าใสแกอะตกข่าว” พิมดึงฟ้าใสลงมานั่งข้างๆแล้วเล่าข่าวล่ามาแรง
“ก็ต้นรักของเรากำลังมีรักใหม่ กับเพื่อนชายสุดเทห์” พิมบรรยายพร้อมออกท่าทางเพื่อให้เพื่อนสาวที่นั่งฟังเห้นภาพ
“ใครอะรัก หนุ่มคนนั้นอะ
” ฟ้าใสหันไปถาม
“นี่จะมากินข้าวเย็นกับฉัน หรือจะมาสอบสวนฉันกันแน่” ต้นรักเดินมาพร้อมกับจานข้าว
“กินได้แล้ว...”ต้นรักพูดเชิงสั่งเพื่อนทั้งสอง
“แม้ววว”(ชอบเค้าอะดิ) เจ้าเพชรยังไม่วายจะสอดรู้เรื่องของเจ้านาย
“นี่ถ้ามัวแต่จ้องหน้าฉันละก็...อดกินนะเจ้าเพชร”
"แม้วว"(จ้า)
สามสาวกับหนึ่งแมวร่วมวงกันอย่างสนุกสนาน เพราะนานๆทีถึงจะมีโอกาสได้สังสรรค์กัน พรุ่งนี้เป็นวันหยุดเพื่อนสาวทั้งสองจึงตั้งโปรแกรมว่าจะมาค้างที่บ้านของต้นรักในคืนนี้
ความคิดเห็น