:: i apologize :: shortfic {beecris}

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 

 

 

 

i apologize 

 

 

 

 

 

 

 

 

หญิงสาวสองคนเดินตามกันออกมาจากสตูดิโดที่กกลังถ่ายทำกันอยู่ ท่าทางดูฉุนเฉียวและรีบร้อนทั้งคู่ 

" เมื่อกี้มันหมายความว่ายังไงคริส " มือเรียวปล่อยมือเล็กๆออก เมื่อจูงเจ้าตัวมาถึงที่ปลอดคน 

บีดูไม่สบอารมณ์กับพฤติกรรมเมื่อครู่ของเพื่อนสาวคนสนิท ที่จู่ๆก็ตั้งใจจะดึงลูกทีมของเธอไปอยู่ด้วย 

คนตัวสูงกว่ายืนขวางตัวเล็กอยู่ข้างหน้า ราวกับจะไม่ให้หนีไปไหนได้ 

 

 

ไอเราก็อยากจะพูดด้วยใจจะขาด เธอเอาแต่หนีหน้า ไม่ยอมคุยด้วยตั้งสองสามอาทิตย์ 

เรื่องเก่าก็ยังไม่จบเรื่องใหม่ยังจะมาทำแบบนี้อีก มีเหตุผลหน่อยยัยหมวยยยย บีคิดในใจ  

 

 

" หมายความว่ายังไง " สาวหมวยตอบนิ่ง 

 

" บีไม่ได้ให้ทวนคำถาม "

 

" ก็ตามในรายการบีไม่เห็นหรอ "

 

" นี่ยังไม่หายโกรธเรื่องน้ำหวานใช่มั้ย เราคุยกันแล้วไม่ใช่หรอ ว่าจะไม่เอาเรื่องงานมาปน "

ใช่ คริสเคืองบีตั้งวีคที่เอาลูกทีมตัวเกร็งของเธอออกไป ใจจริงก็แค่อยากจะแกล้งคริสเฉยๆ 

แต่ดันไม่เล่นด้วยซะงั้น แถมโกรธเป็นจริงเป็นจังเข้าอีก จนถึงตอนนี้ย้งไม่มีแววว่าจะหายงอนกันสักเท่าไหร่ 

 

" คริสไม่ได้เอามาปน แล้วเรื่องน้ำหวานก็ไม่เกี่ยว " 

ร่างเล็กตอบสวนขึ้นมาห้วนๆ พร้อมสายตาคู่คมที่มองเหวี่ยงไปหาคนที่พูดด้วย 

 

" แน่ใจหรอ " บีน้ำทิพย์กดเสียงเข้ม รู้ทั้งรู้ว่าอีกคนคิดอะไรอยู่ 

แต่หล่อนก็ยังปากแข็งอยู่นั่น แล้วเมื่อไหร่จะคุยกันรู้เรื่องสักที

 

" จะให้คริสพูดอะไรอีก "

 

" ก็พูดตรงๆสิ เป็นอะไร "

 

" เปล่า. "

 

 

 

 

 

 

คิดว่าเธอจะเชื่อหรอ?

เปล่า คือ คำโกหกของผู้หญิงทุกคนบนโลก

 

 

 

 

 

" ถ้าคริสไม่พูดตรงๆ แล้วเมื่อไหร่เราจะคุยกันรู้เรื่อง " 

คนตัวสูงเริ่มมีน้ำโหขึ้นเล็กน้อย ทั้งๆที่ปกติแล้วจะเป็นคนเรียบร้อยใจเย็น

 

" ...... " 

 

คริสเงียบไปพักใหญ่ พลางครุ่นคิดอยู่ในหัวคิดไปเรื่องว่าจะพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาดีไหม

เรื่องที่เก็บมาคิดเล็กคิดน้อยนั้นดูเป็นเรื่องงี่เง่าสำหรับคนอื่น 

แต่สำหรับเธอมันบอกไม่ถูกเหมือนกัน เพียงแค่เธอรู้สึกว่าเธอไม่ชอบ 

แถมเรื่องที่เกิดดันไปบวกกับเรื่องเก่าๆที่เคยทะเลาะกันมาอีก คริสยิ่งไม่ชอบความรู้สึกนั้นเข้าไปใหญ่

 

" ศิริน. " บีเปิดปากเรียกชื่อคนตรงหน้าอีกครั้ง 

น้ำเสียงที่เรียกชื่อจริงของอีกคนดูจริงจังและดูนุ่มลึกกว่าครั้งก่อนๆ

 

" คริสแค่อยากให้ติช่าอยู่ห่างๆบี ก็แค่นั้น " สุดท้ายสาวหน้าหมวยก็ยอมพูดออกมาสักที 

แม้เสียงจะแผ่วเบาคล้ายกลับไม่อยากจะพูดให้ใครได้ยิน 

แถมหลบตาคู่คมนั่นที่กำลังจ้องมองและฟังคำตอบเธออยู่

 

" เพราะ? "

 

 

 

" ไม่มีเพราะ ก็แค่ไม่อยากให้อยู่ทีมบี "

 

 

 

" นี่คือหึง? " 

 

หืม.. ช็อตนี้กูตายหว่ะ 

อาการแบบนี้นี่มันขี้หึงชัดๆยัยหมวย

 

 

 

 

" คริสแค่ไม่พอใจ " 

 

" แต่บีว่าคริสหึง " 

 

" คริสยังไม่ได้พูด " น้ำเสียงเธอไม่ได้เล่นกับบีเลยสักนิดเดียว

 

" ก็การกระทำมันฟ้อง.. สรุปคือคริสหึงที่บียุ่งย่ามสนิทกับติช่ามากไปใช่มั้ย 

คริสมีเหตุผลหน่อย ติช่าก็เด็กในทีมบีไหม น้องมีอะไรบีก็ต้องคอยดูคอยสอน หรือคริสไม่ทำ? " 

 

" นี่แปลว่ายอมรับแล้ว? " เธอดูจะไม่ยอมแพ้ซะจริงๆ 

สีหน้ากวนเล็กๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวย ยุให้บีจะดูมีน้ำโหขึ้นมาอีกครั้ง

 

" จะประชดกันไปถึงไหน " 

 

" พอ คริสไม่คุยแล้ว " ร่างเล็กทำท่าจะเบี่ยงตัวออกจากสถานการณ์ตรงนั้น 

แต่แขนเรียวๆของบีกลับพาดขวางกำแพงไว้ไม่ให้คริสนั้นหลุดไปไหน 

พร้อมมืออีกข้างดันไหล่เล็กๆติดกับผนังด้วยแรงที่ไม่มากนักเพราะไม่อยากให้อีกคนเจ็บตัว

 

" เลิกหนีหน้ากันสักทีได้ป่ะ จะให้บีทำยังไง "

 

" ก็ยอมไง ให้ติช่ามาอยู่ทีมคริส "

 

" ถ้าบียอม แล้วรายการเขายอมมั้ยหละ " 

 

" อย่าเอารายการมาอ้าง ปล่อย. " ร่างเล็กดันมือที่กดไหล่เธออยู่ออก

ก่อนจะใช้แรงทั้งหมดที่มีเดินชนบีที่อยู่ตรงหน้าไป เธอเดินออกไปอย่างไม่เหลียวหลัง

แม้แต่น้อย ปล่อยให้บีนั้นยืนถอนหายใจอยู่กับปัญหาที่ยังเคลียร์กันไม่ได้สักที

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

 

 

ครึ่งหลังรายการนั้นจะเริ่มถ่ายซีนห้องรวม ทั้งเมนเทอร์และลูกทีมทั้งหมด

กำลังทยอยเข้ามาประจำที่ในฉากกันแล้ว ทีมตัวแม่อย่างลูกเกดนั้นก็ดูจะพร้อมถ่ายที่สุด 

เว้นซะแต่สองทีมที่เหลือ ในฉากตอนนี้ก็เห็นจะมีแค่เจสซี่ที่นั่งเฉยๆอยู่ที่โซฟาตัวกลางของฉาก

 

แต่ไม่นานนักทีมบีก็เดินเข้ามาในฉากพร้อมกัน ทั้งลูกทีมและเมนเทอร์ 

บีเองก็ชวนพี่ลูกเกดคุยตามประสา เผื่อบางทีจะได้เลิกคิดถึงเรื่องเมื่อครู่ได้บ้าง 

ทั้งคู่ก็ดูคุยกันสนุกสนานเหมือนที่คุยกันในแอพลิเคชั่นฮิตอย่างไลน์ 

กลุ่มเม้าท์เล็กๆของเมนเทอร์เดอะเฟส จะขาดก็แต่คนที่ชอบส่งอะไร

ตลกๆมาให้ดูอย่างคริส ที่ตอนนี้เจ้าตัวหายไปไหนก็ไม่รู้

 

 

" มีใครไปตามคริสกับกวางรึยัง ได้เวลาถ่ายแล้วนะ หายไปไหนกัน " 

โปรดิวเซอร์พูดขึ้นกลางสตูเสียงดัง แน่หละเวลามันเลทมาเกือบสิบนาทีแล้ว 

ยังไม่เห็นแววเมนเทอร์หน้าหมวยกับลูกทีมหน้าสวยเข้าฉากสักที

 

" เห็นพี่ช่างแต่งหน้าเขาบอกว่า เห็นมีคนปวดท้องอะค่ะ ไม่รู้ว่ากวางหรือพี่คริส " 

จู่ๆ มะปรางสาวเงียบจากทีมลูกเกดก็เอ่ยปากพูดมาดื้อๆ 

 

" อ้าว รู้ว่าหายไปไหนทำไมไม่บอก แล้วนี่ทำไมไม่มีใครบอกพี่เลย มีใครไปดูรึยังว่าเป็นยังไงบ้าง " 

โปรดิวเซอร์รายการตกใจเล็กน้อย แถมมองไปทั่วสตูพลางตำหนิทีมงานคนอื่นๆไปด้วย

ใครบางคนได้ยินที่มะปรางพูดอย่างนั้นก็รู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมาทันที พลางรีบลุกแล้ว

อาสาไปดูอาการเพื่อนสาวคนสนิท

 

" เดี๋ยวบีไปดูให้ค่ะพี่ บีมียา " เธอยังไม่ฟังคำตอบรับใดๆจากทีมงาน 

ก็รีบเดินออกไปจากฉากดื้อๆด้วยความรีบร้อนใจ เธอคิดในใจว่าถึงจะทะเลาะกัน 

มีอะไรก็น่าจะบอกกันสักหน่อยไม่ใช่หายไปดื้อๆแบบนี้ ไม่ใช่เด็กๆกันแล้ว 

ยิ่งมารู้อีกทีว่ากำลังแย่ เธอยิ่งเป็นห่วงเข้าไปใหญ่ 

 

 

 

 

 

 

" ไหวไหม เดินไหวไหม พี่ไปบอกโปรดิวเซอร์ให้ก่อนไหมว่า น้องไม่โอเค " 

คริสถามลูกทีมของเธอที่นั่งปวดท้องตัวงออยู่ในห้องแต่งตัว 

วันนั้นของเดือนมักเป็นอุปสรรคในการทำงานซะจริงๆ 

 

" ไม่เป็นไรพี่ เมื่อกี้กวางทานยาไปแล้ว เดี๋ยวก็คงโอเคขึ้น พี่คริสไปที่ฉากเลยก็ได้ค่ะ 

เดี๋ยวกวางตามไปไม่ต้องเป็นห่วง " กวางฝืนกับการอาการปวดท้องพลางพูด

ทำนองไม่อยากจะให้คนอื่นเสียเวลา แต่เมนเทอร์ของเธอกลับค้าน

 

" ไม่ได้ ถ้าแย่กว่านี้แล้วจะทำไง เดี๋ยวพี่ไปบอกทีมงานก่อนให้น้องพักอีกแปปนึง " 

คริสทำท่างจะเดินไป กวางจึงลุกขึ้นมากะทันหัน

 

" พี่คริส กวางโอเคจริงๆ ไปถ่ายต่อเลยก็ได้ค่ะ " 

อาการปวดท้องยังแสดงคำตอบให้กวางได้ชัดเจน เธอนั่งพับลงไปกับพื้นทันที

 

" กวางๆ นั่งเลย ยังไม่ต้องไปถ่าย พี่ถือว่าพี่สั่ง " 

คริสพยุงร่างอีกคนขึ้นมานั่งที่เก้าอี้เดิม ก่อนจะเปิดขวดน้ำใกล้ๆตัวแล้วยื่นให้กวางดื่ม

 

" อ่ะ ดื่มน้ำเยอะๆ " แล้วเธอก็ยื่นหลอดไปทางกวาง 

 

" พี่คริส.. หนูได้ยินมาว่าพี่ทะเลาะกับพี่บี " จู่ๆสาวหน้าสวยก็พูดขึ้น 

แม้เสียงจะเบาแต่ก็ดังพอที่คริสจะได้ยินคำถาม

 

" เป็นเพราะหนูรึเปล่า " 

 

" ...... " คนถูกถามเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่มีใครรู้เรื่องสักหน่อยว่าเธอกับบีทะเลาะกัน 

 

" กวางขอโทษนะพี่ ถ้าทำให้พี่ไม่สบายใจ "

 

" เฮ้ย ขอโทษทำไม ไม่มีอะไรเลย น้องไม่ได้ทำอะไรผิดนะ " 

ถึงจะโกหกออกไปว่าไม่เป็นไร แต่ในใจยังรู้สึกประหลาดชอบกล เด็กคนนี้เซ้นท์แรงไปรึเปล่า 

 

" หนูรู้สึกไม่ค่อยดีเลยอะพี่ เวลาหนูอยู่ใกล้พี่แล้วมีพี่บีอยู่ด้วย หนูแค่รู้สึกว่าพี่บีเขารู้สึกไม่โอเค "

กวางทำหน้าละอายเล็กน้อย แม้ไม่ใช่เรื่องที่เธอทำผิด แต่ก็รู้สึกลำบากใจขึ้นมาเฉยๆ

เมนเทอร์คริสมองเด็กสาวตรงหน้าอย่างเข้าใจ พลางจับมือเธอไว้หลวมๆ

 

" ฟังพี่นะ พี่กับบีไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเพราะกวางเลย เลิกคิดมากนะ มีอะไรบอกพี่ได้ "

สาวหมวยยิ้มให้จนตาเป็นขีดเดียว แถมโผกอดลูกทีมเพื่อปลอบโยน

ความน่ารักของเมนเทอร์คนนี้ ทำให้กวางรู้สึกผ่อนคลายจากความอึดอัดใจของเธอได้บ้าง 

 

 

 

.

 

.

 

.

 

 

 

 

 

" กอดกันเสร็จรึยัง คนอื่นๆเขารอถ่ายกันตั้งนานแล้ว... " 

 

 

 

 

 

 

เสียงที่คุ้นหูเรียกให้ทั้งคู่หันมองมาพร้อมกัน บีน้ำทิพย์ยืนนิ่งอยู่ตรงประตูห้องแต่งตัว 

น้ำเสียงที่เรียกและท่าทางดูเย็นชากว่าปกติ 

 

" ดูเหมือนจะไม่มีใครปวดท้องแล้วสินะ " เธอพยายามคุมลมหายใจเข้าออกให้ดูปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ 

สะกดความรู้สึกที่อยู่เบื้องหน้าให้ออกไปจากหัว แต่ดูเหมือนจะทำไม่ได้เลย 

 

" บี../พี่บี.. "

 

" ขอตัวนะ. " น้ำทิพย์ข่มน้ำเสียงให้แน่นิ่ง ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนั้น 

 

" บี! เดี๋ยวก่อนบี! " ร่างเล็กจะรีบลุกตามไป แต่...

 

" พี่คริสหนูโอเค พี่ไปเถอะ " กวางบอกเมนเทอร์ของเธอ 

จนคริสตัดสินใจว่าจะเดินตามไป เธอรีบเดินกลับเข้าไปในสตู และมองหาเพื่อนสาว

ที่เดินเข้ามาก่อนหน้านี้ บีนั่งประจำที่ตรงโซฟาทีมตนเอง เธอนั่งนิ่งไม่คุยกับใคร

ทั้งในสตูและในฉากทั้งสิ้น จนติช่าสังเกตถึงความผิดปกติ

 

 

" พี่บีเป็นอะไรรึเปล่า " 

 

" ..... "

 

" พี่บี? " ติช่าเรียกอีกครั้ง

 

" หืม..? "

 

" หนูถามว่า พี่เป็นอะไรรึเปล่า you look serious มากๆเลย " 

 

" เปล่าๆ พี่เหม่อนิดหน่อยหน่ะ " 

 

" ถ้าพี่มีอะไร ยู tell me นะ หนูเป็นห่วง " 

 

" อ..อื้ม "

 

 

 

 

คริสแอบมองอีกคนเป็นระยะๆ ตลอดการถ่ายทำ เธอรู้ว่าบีกำลังเข้าใจผิด

และตอนนี้ก็คงโกรธเธออยู่ไม่น้อย บีทั้งไม่พูดไม่จาไม่มีการแซว หรือ 

เล่นตามสคริปอะไรทั้งนั้น จนกระทั่งเลิกกอง ทุกคนแยกย้ายกันกลับแทบจะหมดแล้ว 

เหลือเมนเทอร์บีกำลังวุ่นวายกับการเก็บของเก็บเสื้อผ้าของตัวเองอยู่ที่ท้ายรถ 

ไม่นานเธอก็เห็นเมนเทอร์คริสยืนพิงประตูรถของเธออยู่

 

 

" บี... เรื่องเมื่อกี้อะ.. " ร่างเล็กกำลังจะอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้อีกคนฟังแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลอะไร

 

" บีกลับก่อนนะ " บีพูดตัดบทขึ้นมานิ่งๆ ก่อนจะเดินไปฝั่งคนขับพร้อมเปิดประตูรถเพื่อขึ้นรถไป

 

 

 

ปึก! 

 

มือเล็กขวางประตูรถเอาไว้ไม่ให้ถูกเปิดออก ทันใดนั้นร่างเล็กๆก็แทรกแขนกอดเอวบางจากด้านหลัง 

ใบหน้าสวยซุกอยู่กลางแผ่นหลังฝังความรู้สึกผิดเอาไว้ในนั้น อยากอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น

ทั้งหมดก่อนที่อีกฝ่ายจะด่วนสรุปไป เธอคงอึดอัดไม่น้อยถ้าถูกเมินแบบนี้ 

ตอนนี้เธอเข้าใจเลยว่าเวลาเธอทำแบบนี้กับบี อีกฝ่ายรู้สึกยังไง มันแย่มากในความรู้สึกของเธอ 

 

 

" คริสควรจะกลับบ้านได้แล้วนะ " น้ำเสียงที่เปล่งออกมารู้สึกได้ถึงความห่างเหิน

 

" งั้นบีก็ฟังคริสก่อนได้ป่ะ "

 

" มันก็ตำตาแบบนั้น ยังต้องฟังอะไรอีก " 

 

" ก็มันไม่ใช่แบบที่บีคิดเลย คือน้องมันคิดว่าเราทะเลาะกันเพราะมันเป็นต้นเหตุ น้องเขารู้สึกไม่ดีก็แค่นั้นเอง " 

แม้เสียงของคริสจะอู้อี้คล้ายว่าจะร้องไห้ แต่บีก็จับใจความได้ทุกประโยค 

 

" ....... "

 

" น้องเขารู้นะ ว่าบีไม่ค่อยชอบเวลาน้องเขาอยู่ใกล้คริส น้องมันก็รู้สึกผิดรู้สึกแย่ บีเข้าใจที่คริสพูดไหม " 

 

" แค่อธิบายจำเป็นจะต้องกอดด้วยหรอ " 

 

" คริสแค่อยากปลอบน้อง.. "

 

" บีก็ไม่ชอบเหมือนกันเวลาคริสไปกอดคนอื่น " 

คนเรียบร้อยสวนขึ้นมา อีกฝ่ายได้แต่เงียบ

 

" ....... "

 

" คริสกลับบ้านเหอะ วันนี้บีไม่ไปส่งนะ "

 

" บีไม่เอา... " คริสพูดเสียงแผ่ว ก่อนที่หลังจากนั้นมีแต่เสียงสะอื้นดังขึ้นๆ..

 

" มันดึกแล้ว "

 

" ก็ช่างมันดิ เราคุยกันดีๆได้ไหม คริสไม่อยากเป็นแบบนี้เลยอะ.. เรื่องติช่าคริสงี่เง่าเองคริสรู้ 

แล้วเรื่องน้ำหวานคริสไม่โกรธอะไรบีแล้ว คริสขอโทษ..  คริสไม่อยากให้ใครมาสนิทกับบีมากกว่าคริส 

ยุ่งกับบีมากกว่าคริส ตอนนี้คุยกับคริสได้ไหม อย่าเมินกันแบบนี้ " 

 

 

เมื่อเสียงสะอื้นของอีกคนเริ่มดังขึ้น บีเองก็ใจเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว รีบหันกลับมาดูอาการคนตัวเล็ก

ที่ร้องไห้ขี้แงออกมา เธอเองก็อึ้งลึกๆที่คริสถึงกับร้องไห้ออกมา หรือเพราะเธอไม่เคย

โกรธขนาดนี้ละมั้ง เลยไม่เคยเห็นคริสในมุมนี้

 

 

 

 

ตาย.. น้ำตาศิริน 

 

 

 

 

ใจอ่อนอีกแล้ว..

นี่รู้สึกแย่ขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย 

เ

ราเองก็จริงจังไปรึเปล่า..

เวลาขี้แงนี้.. น่ารักแหะ..

 

 

 

 

 

 

" ศิรินพอแล้ว คุยกับบีเร็ว " คนตัวสูงหายโกรธไปฉับพลันแถมกอดอีกคนแน่นๆ พลางกระซิบข้างหู

 

" หายโกรธแล้วใช่ไหม เชื่อคริสไหม " คนตรงหน้าร้องไห้ราวกับเด็กขี้แงโดนแย่งของเล่นไป 

 

" หายแล้วเชื่อแล้วเห็นไหม ไหนหยุดร้องแล้วคุยกับบีหน่อย " 

 

" คริสหึงจริงๆนะ.. ทุกคนที่เข้าใกล้บี แต่เรื่องคริสกับกวาง มันไม่มีอะไรจริงๆ บีเชื่อคริสนะ " 

สาวหน้าหมวยกอดคนปลอบแน่นกว่าเดิม ทำนองว่าอยากให้เชื่อในสิ่งที่เธอพูด 

ตาเล็กเปื้อนคราบน้ำตาหน่อยๆ โคตรหมั่นเขี้ยวเลย..

 

" เชื่อแล้วค่ะ แล้วทุกๆเรื่องเลย บีขอโทษเหมือนกันที่เข้าใจคริสผิด "

 

" เชื่อกันจริงๆนะ " ศิรินทำหน้ายู่นิดๆรอคำตอบอย่างมีความหวัง 

 

" จริงดิ ตอนนี้เราหายกันนะ โอเคไหม? " 

หน้าสวยเผยยิ้มให้คนในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน มือเรียวสวยทำหน้าที่คอย

ปาดคราบน้ำตาออกจากใบหน้าเนียนนั่น คริสเองพยักหน้ารับและยิ้มกลับให้เธอเช่นกัน

 

" เนี่ยเห็นไหม จะร้องไห้ทำไมถ้าคุยกันตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องร้องไห้ละ "

 

" ไม่เกี่ยวกันเลย "

 

" เกี่ยวไม่เกี่ยวไม่รู้ รู้แค่ตอนนี้ไม่มีเรื่องน้ำหวานไม่มีเรื่องติช่า คริสก็เลิกบล็อคไลน์บีได้แล้ว บีอยากคุยใจจะขาด " 

บทจะดราม่าก็เล่นใหญ่กันซะ บทจะดีกันปากก็หวานปานน้ำผึ้งเป็นธรรมดา

 

" ไม่คุยหรอก เธอมันนิสัยไม่ดีทำคนอื่นร้องไห้ " ไอหมวยเบือนหน้าหนี

 

" ขี้แงเองต่างหาก ไม่ต้องมาโยนความผิดให้บีเลย " 

 

" ชั้นเกลียดเธอออออออออ "

 

" หูว ดูพูดเข้า ลองจูบสักทีดีไหม จะได้รู้ว่าเกลียดไม่เกลียด " 

คนตัวสูงโน้มหน้าลงมาใกล้ ใกล้ ใกล้ และใกล้ ใบหน้าสาวหมวยเข้าไปเรื่อยๆ 

อีกฝ่ายได้แต่หลับตาปี๋ ไม่กล้ามองสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น.. สายตาคู่ซุกซนมองไปทั่วใบหน้าเนียนที่ไร้เครื่องสำอาง

 ขนตายาวงอน แก้มเนียนใสอมชมพู ปากเล็กเป็นกระจับเล็กน้อย จมูกเล็กดูรั้นหน่อยๆ 

 

 

 

 

 

แฟนใครน่ารักชะมัด...

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟอดดดดดดดดดดดดด.. !!

 

 

 

 

 

 

 

" เดี๋ยวมัดจำไว้ก่อนนะยัยหมวย ถึงบ้านเฮียจะคิดทั้งต้นทั้งดอกเลย "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จบจ่ะะะะะะะ จบแล้วจ่ะะะะะะ

                       (รีด : แม่งจบซะที)

 

-------------------------------------------------

 

 

 

 

 

ขอศิรินกลับบ้านหนึ่งที่ค่ะ (≖ิټ≖ิ) หึหึ...

แฮซซะแท้ก #iapologize 

เจอกันใหม่เมื่อแฟนด้อมต้องการ แอร้ ♥

 

◊ SQWEEZ