｡ﾞ ✬ f i c b t s｡ Jikook Minkook ♡

ลำดับตอนที่ #1 : ∆ I want a Kookie. [Jikook]

i  qpidz

{OS} I want a Kookie. ♥

 

Pairing : Jimin x Jungkook

Author : babyinspirit
Trans : i qpidz
Note : ฟิคเรื่องนี้แปลตามความเข้าใจนะคะ ภาษาอาจจะไม่สวยเท่าไหร่ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ค่ะ ^^
 

♥

 

---------- ♥ ----------



 

"เอาล่ะ.. การซ้อมของวันนี้ พอแค่นี้ก่อน แยกย้ายได้"
 

สิ้นเสียงของผู้จัดการ สมาชิกในวงต่างพากันล้มตัวลงไปนอนหอบบนพื้น โดยไม่ห่วงเลยว่าเสื้อผ้าของตนจะสกปรก
ร่างของมักเน่ทองคำที่เรียกได้ว่าแทบจะทำหน้าที่ทุกอย่างของวงค่อยๆ คลานดุ๊กดิ๊กไปล้มตัวลงนอนแผ่บนโซฟา
ด้วยความเหนื่อยจากการฝึกซ้อมที่กินเวลานาน ริมฝีปากอิ่มแดงจากอากาศร้อนอ้าหอบน้อยๆ..
จองกุกครางงึมงำในลำคอก่อนจะพลิกตัวไปมาอย่างคนอยู่ไม่สุขเสียจนคนมองแอบขำ

จีมินยืนพิงกำแพงจ้องมองเด็กน้อยจองกุกที่บัดนี้อายุสิบเจ็ดปีแล้ว แต่กลับแสดงท่าทางไม่ต่างจากเด็กแปดขวบ
เด็กบ้าเอาแต่ใจคนนี้ไม่เคยมองเขาว่าเป็นพี่เลยสักครั้ง ทั้งชอบเรียกเขาว่าเตี้ย(?) เล่นหัวเขาเสมอ อีกทั้งยังไม่ยอมเรียกเขาว่าพี่บ่อยๆ ทั้งที่เขาแก่กว่าถึงสองปี 

"ไปผ่อนคลายที่ไหนกันต่อดีพวกเรา" เสียงของแทฮยองดังขึ้น ทำให้สมาชิกในวงต่างพร้อมใจกันหันไปมองทางต้นเสียง ไม่เว้นแม้แต่คนที่นอนขดอยู่บนโซฟาเมื่อครู่

"มันก็ต้องเป็นที่นั่นอยู่แล้ว ที่ประจำของเราไง ฮ่าๆ" เป็นเสียงของเจโฮปที่เอ่ยขึ้นตามมา
"แต่.. จองกุก" ชูก้าแย้ง
"ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวให้จีมินอยู่เป็นเพื่อนจองกุกที่หอละกัน" นัมจุนเอ่ยขึ้นพร้อมกับหันไปมองหน้าจีมินที่ตอนนี้กำลังทำหน้างุนงงอยู่


"อะไรกัน! ทำไมพวกพี่ๆ ต้องทิ้งให้ผมอยู่หอด้วย" จองกุกเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดตามประสาเด็กเอาแต่ใจ จนพี่ใหญ่ของวงอดไม่ได้ที่เดินเข้าไปนั่งข้างๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบไปตามกลุ่มผมของน้องชายอย่างเอ็นดู

"จองกุกอ่า~~ แต่นายยังเด็กเกินไป นายไปที่แบบนั้นกับพวกพี่ไม่ได้หรอกนะ" จินเอ่ย

"แต่ผมไม่อยากติดแหง่กอยู่หอกับพี่จีมินนี่!!" 
มักเน่น้อยพองลมในแก้มด้วยความขัดใจ ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องซ้อมไป ทำให้สมาชิกในวงพากันส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจกับนิสัยเอาแต่ใจที่แก้ไม่หายของจองกุก ที่พวกเขามองว่าเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว

"ฝากด้วยนะจีมิน" แทฮยองเดินเขาไปตบไหล่จีมินเบาๆ พลางยกยิ้มมุมปาก



จีมินถอนหายใจก่อนหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามจองกุกไป
ความจริงแล้วมันไม่ใช่หน้าที่ของเขาเลยที่ต้องมาอยู่ดูแลเด็กเอาแต่ใจอย่างจองกุก 

...




เมื่อมาถึงหอพักเจ้าเด็กเอาแต่ใจก็รีบถอดรองเท้าแล้วเดินไปนั่งโซฟาในห้องนั่งเล่นอย่างรวดเร็ว
จีมินได้แต่กอดอกมองคนที่นั่งทำหน้ามุ่ยด้วยสีหน้าที่คาดเดาไม่ถูก 


"จองกุกอ่า.. นายอยากเล่นเกมส์กับพี่ไหม?" จีมินเอ่ยถาม
"…"
"ว่าไงล่ะ?"
"ไม่! ผมไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น"
"โอเค นายคงอยากอยู่คนเดียว.. งั้นพี่ไปล่ะ"



จีมินถอนหายใจก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอน
เขาค่อยๆทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน.. ตอนนี้ในหัวเขาคิดถึงแต่เรื่องของเด็กบ้าเอาแต่ใจนั่นเต็มไปหมด


"เด็กอะไรเอาแต่ใจเป็นบ้า!!"


"เฮ้อออ~~ นายควรนอนนะจีมิน" จีมินสะบัดหัวตัวเองเพื่อไล่ความคิดเหล่านั้นออกไป ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาห่ม
แล้วผล่อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า..


ผ่านไปครึ่งชั่วโมงของการนอนที่แสนจะมีความสุขของจีมิน เขาก็ต้องตกใจตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเตือนจากโปรแกรมแชทยอดฮิตที่เขาใช้สนทนากับเมมเบอร์ในวงเป็นประจำอย่างคาทก

นี่มันบ้าชัดๆ ใครกล้ารบกวนเวลานอนของผมกันนะ..



'1 ข้อความ - Kookie'

จีมินหรี่ตาเพื่อปรับสภาพแสงให้กับตัวเอง เขากระพริบตาสองสามครั้งก่อนจะเปิดหน้าต่างสนทนาขึ้นมาแล้วพิมพ์ตอบกลับไป


Jungkook : พี่!
Jimin : อะไร?
Jungkook : คึคึ พี่ตื่นแล้ว ^__^
Jimin : ใช่ฉันตื่นแล้ว
Jungkook : อ่า.. ผมกวนพี่อยู่รึเปล่า?
Jimin : นายต้องการให้ฉันทำอะไรจองกุก?


จีมินถามความต้องการของจองกุกออกไป เพราะเขารู้ดีว่าเจ้าเด็กเอาแต่ใจคนนี้ ถ้าไม่อยากจะให้เขาทำอะไรให้ คงไม่มีทางทักมาหาเขาแน่ๆ

5 นาทีผ่านไป..

Jungkook : ผมอยากกินคุกกี้
Jimin : อะไรนะ?
Jungkook : พี่มีคุกกี้ให้ผมกินมั้ย?
Jimin : นายปลุกฉัน เพราะนายอยากกินคุกกี้เนี่ยนะ?
Jungkook : ผมอยากกินคุกกี้ คุกกี้ๆๆๆๆ
Jimin : อะไร? คุกกี้ก็อยู่ในตู้เย็น นายก็แค่เดินไปหยิบมา?
Jungkook : ก็ผมอยากให้พี่เอามาให้..
Jimin : ………
Jungkook : พี่.. ผมอยากกินคุกกี้
Jimin : ………
Jungkook : ได้โปรด..
Jimin : ………
Jungkook : พี่..
Jimin : ………

จองกุกทำหน้างอทันทีเมื่อจีมินไม่ยอมตอบแชทเขา เพราะเขารู้ว่าจีมินอาจจะหงุดหงิดอยู่ก็เป็นได้
จองกุกผิดอะไร.. เขาแค่อยากอ้อนเท่านั้นเอง..

Jimin : จองกุก..
Jungkook : ครับ?
Jimin : ถ้าฉันเอาคุกกี้ไปให้ นายจะทำอะไรตอบแทนฉัน?
Jungkook : เอ่อ.. ผมไม่รู้ ผมขอคิดดูก่อน ตกลงพี่จะเอาคุกกี้มาให้ผมแล้วใช่มั้ย ^__^
Jimin : นายอยู่ในห้องของนาย?
Jungkook : เปล่า ผมอยู่ในห้องนั่งเล่น
Jimin : แล้วทำไมนายถึงไม่ไปหยิบคุกกี้มากินเอง?
Jungkook : เพราะผมเหนื่อย..

…

จีมินโอดครวญก่อนจะขยี้หัวตัวเองจนยุ่งไปหมด เขาโยนโทรศัพท์ไว้บนเตียงแล้วเดินออกจากห้องนอนตรงไปยังห้องครัวเพื่อหาคุกกี้ไปให้เด็กเอาแต่ใจทันที

ภายในห้องเล็กๆ ขนาดทรงสี่เหลี่ยมที่สว่างจ้า เด็กน้อยจองกุกกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับการเล่นเกมส์ โดยไม่ได้สนใจสักนิดว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครบางคน ผิวสีน้ำนมที่โผล่พ้นออกมานอกเสื้อกับริมฝีปากสีแดงระเรื่อนั่นกำลังทำให้จีมินสติแตก

"ไอ่เด็กบ้า! นายกำลังจะทำให้ฉันคลั่งนะ" จีมินบ่นกับตัวเองเบาๆ

"อ๊ะ! พี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่"
จีมินยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินเขาไปหาจองกุก

"ไหนล่ะคุกกี้ของผม"
"นี่ของนาย เอาไปซะ"


คุกกี้ชิพส์ อะฮอย (chips ahoy) กล่องสีฟ้าถูกโยนไปให้เด็กเอาแต่ใจ จองกุกยิ้มร่าเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นใหม่

จีมินได้แต่ยิ้มให้กับความเป็นเด็กไม่รู้จักโตของจองกุก.. เอาคุกกี้มาให้แล้ว คงหมดหน้าที่ของเขาแล้วสินะ 
เขาควรจะไปหลับต่อซักที

"พี่"
"หื้ม?"
"พี่อยู่เล่นกับผมได้มั้ย?"  
"เล่นกับนาย?"
"ผมหมายถึงเล่นเกมส์กับผมได้มั้ย"
"อ๋อ.. วิดีโอเกมส์?"
"ใช่ครับ.. แล้วพี่คิดว่าผมหมายถึง?" เด็กน้อยเอาแต่ใจเอียงคอถามจีมินอย่างสงสัย
"เปล่า"
"เล่นกับผมนะ?"
"ไม่ล่ะ ฉันอยากนอน" จีมินตัดสินใจปฏิเสธจองกุกออกไป ขืนเขาอยู่กับเด็กนี่นานๆ มีหวังสติแตกแน่ๆ ไหนจะผิวสีน้ำนมนั่น ปากอมชมพูระเรื่อ แล้วยังดวงตากลมโตสุกใสที่ชอบจ้องให้ใจละลายนั่นอีก.. จีมินกำลังจะคลั่ง เขากำลังจะคลั่งเพราะเด็กบ้าเอาแต่ใจคนนี้!!

"แต่ถ้าพี่ยอมอยู่เล่นกับผม ผมจะแบ่งคุกกี้ให้พี่กินนะ" จีมินหลุดขำออกมาทันที เขารู้ดีว่าจองกุกเป็นเด็กน่ารัก ถึงจะเอาแต่ใจไปบาง แต่ยังไงเด็กคนนี้ก็น่ารักในสายตาจีมินอยู่ดี

"ไม่เป็นไร นายเก็บไว้กินเองเถอะ"


จีมินก้าวเท้ายาวๆ ไปหยุดยืนอยู่ตรงโซฟาก่อนจะทำการเนรเทศตุ๊กตาที่วางอยู่ข้างๆ อีกคนลงไปบนพื้นแล้วหย่อนตัวลงนั่งแทน นัยน์ตากลมโตของคนเป็นน้องหันมามองน้อยๆ ก่อนจะก้มลงไปสนใจคุกกี้เหมือนเดิม

"แต่คุกกี้นี่มันอร่อยมากเลยนะ" มือน้อยของจองกุกที่ถือคุกกี้อยู่จึงถูกยื่นมาจ่อปากอีกคนทันที..


จีมินรับคุกกี้เข้าปาก ก่อนจะค่อยเคี้ยวๆ ช้าๆ .. เด็กน้อยเอาแต่ใจได้แต่จ้องตามตาแป๋ว


"พี่.."
"หื้ม.. ?"
"ผมมีเรื่องสงสัย.."
"นายสงสัยอะไร.. ??"


เด็กน้อยเอาแต่ใจค่อยๆ ยื่นหน้าเขาไปใกล้ๆ จีมิน ก่อนจะใช่ลิ้นน้อยๆ เลียริมผีปากของจีมินที่มีเศษคุกกี้ติดอยู่เบาๆ จีมินตกใจเล็กน้อยกับการกระทำของจองกุกก่อนจะโอบเอวเล็กดันให้เด็กเอาแต่ใจขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก.. เมื่อได้โอกาส เขาก็ควรตามน้ำสินะ..


"อ่า.. คุกกี้อร่อย.. อร่อยจริงๆ" จองกุกพึมพำ ลิ้นน้อยๆ ก็ยังไม่วายซุกซนอยู่บนริมฝีปากของจีมิน

เด็กน้อยไว้เดียงสาคนนี้จะรู้ตัวมั้ยว่าเขากำลังจะทำให้จีมินสติแตกแล้ว.. จีมินกำหมัดแน่น พยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง
ไม่ให้ทำอะไรเกินเลยไปกว่านี้



"กุกกี้อ่า.. นายแบ่งคุกกี้ให้พี่กินอีกได้ไหม" จีมินเชยคางจองกุกขึ้นก่อนจะเอ่ยถามเสียงแผ่วเบา
"แต่มันเหลือชิ้นสุดท้ายแล้ว" คนเป็นน้องพองลมใส่แก้มจ้องตาแป๋ว


"แต่เมื่อกี้นายบอกว่าจะแบ่งคุกกี้ให้พี่กินนะ หื้มม?"

"ถ้าพี่อยากจะกินมัน พี่ก็มาเอาไปกินเอง" ว่าจบคุกกี้ชิ้นสุดท้ายก็ถูกส่งเข้าปากน้อยๆ ของคนเป็นน้องทันที..


จีมินจึงตัดสินใจผลักจองกุกให้นอนราบลงกับโซฟา ก่อนจะกระซิบข้างหูคนเป็นน้องเบาๆ


"พี่อยากกินคุกกี้ของกุกกี้อ่า.." ว่าจบริมฝีปากของจีมินก็ทาบทับลงมาทันที ค่อยๆ ชิมเอารสหวานของคุกกี้ที่เลอะอยู่ด้านนอก กดย้ำๆอยู่แบบนั้น เนิบนาบไม่เร่งเร้า...
ก่อนจะค่อยๆ สอดลิ้นร้อนเข้าไปกวาดต้อนเอาความหวานของคุกกี้ในโพรงปากเล็ก

 

มือน้อยๆ ของคนเป็นน้องถูกยกขึ้นหวังจะดันอีกคนให้ออกห่างเมื่อเริ่มรู้สึกว่าจะหมดลมหายใจ... จองกุกกำลังถูกมัวเมาด้วยรสจูบจากจีมินจนหัวสมองขาวโพลนไปหมด

"ฮะ..แฮ่ก.. แฮ่ก" ริมฝีปากเล็กแดงระเรื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระพร้อมกับเจ้าของมันที่สูดลมหายใจแรงๆ จนแทบสำลัก

 
จีมินจ้องมองผลงานของตัวเองด้วยความพึงพอใจ.. ใบหน้าน่ารักแดงซ่าน ริมฝีปากอิ่มแดงสั่นระริก ตาโตคล้ายกระต่ายนั่นเบิกกว้างจนเขากลัวว่ามันจะหลุดออกมา

 

"กุกกี้อ่า.. นายมันอร่อยจริงๆ" จีมินกระซิบข้างหูจองกุก ทำเอาคนเป็นน้องหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาอีกครั้งทันที

"พี่"
"หื้ม?"
"อีกทีได้มั้ย?"
"หมายถึง?"
"กินคุกกี้แบบเมื่อกี้.. อีกทีได้มั้ย?"

จีมินกระตุกยิ้มเล็กน้อยกับสิ่งที่จองกุกเอ่ย.. ก่อนจะก้มลงไปช่วงชิงเอาความหวานอีกครั้ง.. และอีกครั้ง.. ราวกับไม่รู้จักพอ.. ลิ้นร้อนกวาดต้อนเอาความหวานไปทั่วโพรงปาก กลั่นแกล้งลิ้นเล็กที่ตอบสนองอย่างไม่ประสีประสา... รสหวานของขนมคุกกี้หมดไปแล้ว... แต่ไม่รู้ทำไมมันถึงหวานกว่าเดิม..


หวานมากเสียจนไม่อยากละออกไป..

มือที่โอบเอวอยู่ค่อยๆ สอดผ่านเสื้อตัวบาง เข้าไปสัมผัสผิวนิ่มลื่นมืออย่างเพลิดเพลิน จองกุกได้แต่ครางอยู่ในลำคอ เพราะริมฝีปากของเขาทั้งสองยังคงไม่ละออกจากกัน...

แล้วก็..

.

.

.

.

.

.

"เด็กๆ พวกเรากลับมา.. ปาร์ค! จี! มิน! นายกำลังทำอะไรน่ะ!!!" จีมินรีบผละออกจากจองกุกทันทีที่เขาได้ยินเสียงยุนกิโวยวาย

"เอ่อ.. คือ.. เอ่อ" จีมินพึมพำตะกุกตะกักอย่างคนจับต้นชนปลายไม่ถูก

"คือ?" ยุนกิถามซ้ำ

"คือ.. มีเศษขนมติดอยู่บนหน้าจองกุก"

"นายเลยช่วยเอาออกด้วยการจูบน้อง? ย๊า!! จีมิน!!! นายอย่าอยู่เลย!!!!!"

 .


.



.


.



.


ผมผิดอะไร..

ผมแค่อยาก.. อยากกิน.. กินกุกกี้ TT

END.

♥ fin ?










---------- ♥ ----------