ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ชีวิตหลังความตาย
ตึก ตึก ตึกๆๆ เสียงฝีเท้าก้าวไม่เป็นจังหวะมุ่งตรงมาที่ห้องผู้ป่วย204มือเรียวเลื่อนเปิดประตูตรงหน้าอย่างแรง
"คางุระจัง!" โอทาเอะพร้อมคิวเบรีบวิ่งเข้ามาหาร่างเล็กในสภาพอิดโรยไร้การตอบสนองพร้อมเครื่องช่วยหายใจ
ทั้งกินโทกิและชินปาจิบยืนนิ่งหมดคำพูดใดๆ ทั้งซึคุโยะ ซัทจัง ป้าแก่ แคทเธอรีน และทุกคนที่ได้ข่าวคราวของอาหมวยก็พร้อมใจกันมาด้วยความเป็นห่วง
'ทุกคน....เป็นห่วงอั๊วหรือนี่....' จิตของคางุระถูกเด้งออกจากร่างยืนมองร่างตัวเองที่นอนเป็นเจ้าหญิงนิทรา
ไม่รู้ทำไมหลังสลบไปตัวเธอที่กลายเป็นวิญญาณยืนมองร่างตัวเองแบบนี้แล้ว แถมจะกลับเข้าร่างก็ถูกผลักออกมาซะงั้น
หรือเธอต้องตายแล้วจริงๆ?
"คางุระจังลืมตาขึ้นมาเถอะนะ" อาเจ๊ใหญ่....คืออั๊วกลับเข้าร่างม่ายล่าย!!
"เรื่องงานศพปล่อยให้เป็นหน้าที่ของโยชิวาระและบ้านยางิว ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินหรอกนะ" ซึคุโยะเอ่ยทั้งหมดหวัง
"ครับ...ช่างมีน้ำใจจริงๆ" เดี๋ยวสิ!อาชินปาจิ! อั๊วยังม่ายตายน่อ!
"ขอโทษนะแล้วฉันจะไปเล่นปาจิงโกะหาเงินมาชดใช้ให้" ลื้อห่วงแต่เล่นปาจิงโกะนี่หว่า!
"ถ้ายัยหมวยนี่ตายเธอคงมีเงินเหลือมาจ้างค่าเช่าแล้วสินะ"
โอ๊ยๆ นี่ทุกคนคิดว่าอั๊วตายแล้วจริงๆใช่มั้ยเนี่ย! ใครก็ล่ายช่วยอั๊วล่วย!
"รอเดี๋ยวสิครับ..." เสียงนี่มัน...
เจ้าหญิงแห่งคาบุกิโจเดินเข้ามาพร้อมคอนโด้ ฮิจิคาตะ และ โซโกะ
"คางุระจัง!!!"
"ขอโทษที่เข้ามาโดยพละการนะครับคุณโอทาเอะ" อากอริลล่า...
"แต่สบายใจได้พวกเราแค่พาท่านฮิเมะมาส่งเท่านั้น" ฮิจิคาตะเอ่ย
"นี่มันใช่เวลาที่ทุกคนมาพูดงานศพกันรึเปล่าครับ? ยัยหมวยนี่น่ะไม่ตายง่ายๆหรอก และไม่สมควรที่ตายแบบนี้ด้วย"
หัวหน้าหน่วยหนึ่งเดินไปหยุดอยู่ตรงร่างบางที่นอนหมดสติ
"ต่อไปนี้...อย่าพูดเรื่องงานศพต่อหน้าท่านฮิเมะอีกนะครับ....ยัยหมวยตรงนี่น่ะ ยังตายไม่ได้ จนกว่าผมกับเธอจะสะสางหนี้กันเรียบร้อยแล้ว"
"....คุณโอคิตะ..."
"โซโกะ..."
นานมาแล้วที่คอนโด้จะเห็นชายตรงหน้าแสดงสีหน้าแบบนี้...
"ใช่แล้วค่ะ! ทุกคนค่ะในฐานะฮิเมะคนนี้ขอร้องเถอะค่ะ...ช่วยคางุระจังด้วย เธอเป็นเพื่อนที่สำคัญที่สุดของฉัน" สองเข่าตั้งกับพื้นเพื่อขอร้องกินโทกิกับชินปาจิที่อยู่ตรงหน้าสร้างความตกใจให้ทุกคน
"องค์หญิง!! ลุกขึ้นเถอะครับ! "
"เฮ้ย! แกไอ้เจ้าหน้าปลาตาย! คิดจะทิ้งยัยหมวยนั่นจริงรึไง!?" ฮิจิคาตะอดพูดไม่ได้
"อืม...นั้นสินะ....ทิ้ง.......ซะที่ไหน" คนเป็นผู้ปกครองยิ้มหน่อยๆ
'อากินจัง......' คางุระมองเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยน้ำตาที่ไหลเลอะหน้าไปหมด
ต่อให้พูดปากจะฉีกตะโกนคอจะแตกก็ไม่มีใครได้ยินอั๊วเลยสักคน...มันช่างน่าเศร้าจริงๆน่อ
ยังไงช่วงนี้ก็ต้องทำใจยอมรับไปจนกว่าจะหาทางกลับร่างตัวเองได้ล่ะน่อ...
หลังจากวันนั้น
อากินจังและชินปาจิก็หมุนเวียนกับมาเฝ้าอั๊วเสมอ อั๊วอยากขอบคุณพวกลื้อมากเลยน่อ
ทั้งอาเจ๊ คิวเบ และทุกคนก็มาเยี่ยมอั๊วเสมอ จนทำให้ห้องอั๊วเกิดความวุ่นวายเล็กๆให้อั๊วได้หัวเราะเสมอ ...
"ของเยี่ยมยัยหมวยทำไมมีแต่บ๊วยแผ่นล่ะฟ่ะเนี่ย" คุณกินบ่นอยู่คนเดียว
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่จู่ๆมันก็ดูเงียบเหงาเกินไป........
"เฮ้...คางุระตอนนี้เธออยู่ไหน? รีบกลับมาให้คุณกินป้ายขี้มูกเลยนาเหวย....."
'ฮ่า ๆ ............อั๊วอยู่ตรงนี่ อากินจัง.................. '
"คางุระจัง!" โอทาเอะพร้อมคิวเบรีบวิ่งเข้ามาหาร่างเล็กในสภาพอิดโรยไร้การตอบสนองพร้อมเครื่องช่วยหายใจ
ทั้งกินโทกิและชินปาจิบยืนนิ่งหมดคำพูดใดๆ ทั้งซึคุโยะ ซัทจัง ป้าแก่ แคทเธอรีน และทุกคนที่ได้ข่าวคราวของอาหมวยก็พร้อมใจกันมาด้วยความเป็นห่วง
'ทุกคน....เป็นห่วงอั๊วหรือนี่....' จิตของคางุระถูกเด้งออกจากร่างยืนมองร่างตัวเองที่นอนเป็นเจ้าหญิงนิทรา
ไม่รู้ทำไมหลังสลบไปตัวเธอที่กลายเป็นวิญญาณยืนมองร่างตัวเองแบบนี้แล้ว แถมจะกลับเข้าร่างก็ถูกผลักออกมาซะงั้น
หรือเธอต้องตายแล้วจริงๆ?
"คางุระจังลืมตาขึ้นมาเถอะนะ" อาเจ๊ใหญ่....คืออั๊วกลับเข้าร่างม่ายล่าย!!
"เรื่องงานศพปล่อยให้เป็นหน้าที่ของโยชิวาระและบ้านยางิว ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินหรอกนะ" ซึคุโยะเอ่ยทั้งหมดหวัง
"ครับ...ช่างมีน้ำใจจริงๆ" เดี๋ยวสิ!อาชินปาจิ! อั๊วยังม่ายตายน่อ!
"ขอโทษนะแล้วฉันจะไปเล่นปาจิงโกะหาเงินมาชดใช้ให้" ลื้อห่วงแต่เล่นปาจิงโกะนี่หว่า!
"ถ้ายัยหมวยนี่ตายเธอคงมีเงินเหลือมาจ้างค่าเช่าแล้วสินะ"
โอ๊ยๆ นี่ทุกคนคิดว่าอั๊วตายแล้วจริงๆใช่มั้ยเนี่ย! ใครก็ล่ายช่วยอั๊วล่วย!
"รอเดี๋ยวสิครับ..." เสียงนี่มัน...
เจ้าหญิงแห่งคาบุกิโจเดินเข้ามาพร้อมคอนโด้ ฮิจิคาตะ และ โซโกะ
"คางุระจัง!!!"
"ขอโทษที่เข้ามาโดยพละการนะครับคุณโอทาเอะ" อากอริลล่า...
"แต่สบายใจได้พวกเราแค่พาท่านฮิเมะมาส่งเท่านั้น" ฮิจิคาตะเอ่ย
"นี่มันใช่เวลาที่ทุกคนมาพูดงานศพกันรึเปล่าครับ? ยัยหมวยนี่น่ะไม่ตายง่ายๆหรอก และไม่สมควรที่ตายแบบนี้ด้วย"
หัวหน้าหน่วยหนึ่งเดินไปหยุดอยู่ตรงร่างบางที่นอนหมดสติ
"ต่อไปนี้...อย่าพูดเรื่องงานศพต่อหน้าท่านฮิเมะอีกนะครับ....ยัยหมวยตรงนี่น่ะ ยังตายไม่ได้ จนกว่าผมกับเธอจะสะสางหนี้กันเรียบร้อยแล้ว"
"....คุณโอคิตะ..."
"โซโกะ..."
นานมาแล้วที่คอนโด้จะเห็นชายตรงหน้าแสดงสีหน้าแบบนี้...
"ใช่แล้วค่ะ! ทุกคนค่ะในฐานะฮิเมะคนนี้ขอร้องเถอะค่ะ...ช่วยคางุระจังด้วย เธอเป็นเพื่อนที่สำคัญที่สุดของฉัน" สองเข่าตั้งกับพื้นเพื่อขอร้องกินโทกิกับชินปาจิที่อยู่ตรงหน้าสร้างความตกใจให้ทุกคน
"องค์หญิง!! ลุกขึ้นเถอะครับ! "
"เฮ้ย! แกไอ้เจ้าหน้าปลาตาย! คิดจะทิ้งยัยหมวยนั่นจริงรึไง!?" ฮิจิคาตะอดพูดไม่ได้
"อืม...นั้นสินะ....ทิ้ง.......ซะที่ไหน" คนเป็นผู้ปกครองยิ้มหน่อยๆ
'อากินจัง......' คางุระมองเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยน้ำตาที่ไหลเลอะหน้าไปหมด
ต่อให้พูดปากจะฉีกตะโกนคอจะแตกก็ไม่มีใครได้ยินอั๊วเลยสักคน...มันช่างน่าเศร้าจริงๆน่อ
ยังไงช่วงนี้ก็ต้องทำใจยอมรับไปจนกว่าจะหาทางกลับร่างตัวเองได้ล่ะน่อ...
หลังจากวันนั้น
อากินจังและชินปาจิก็หมุนเวียนกับมาเฝ้าอั๊วเสมอ อั๊วอยากขอบคุณพวกลื้อมากเลยน่อ
ทั้งอาเจ๊ คิวเบ และทุกคนก็มาเยี่ยมอั๊วเสมอ จนทำให้ห้องอั๊วเกิดความวุ่นวายเล็กๆให้อั๊วได้หัวเราะเสมอ ...
"ของเยี่ยมยัยหมวยทำไมมีแต่บ๊วยแผ่นล่ะฟ่ะเนี่ย" คุณกินบ่นอยู่คนเดียว
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่จู่ๆมันก็ดูเงียบเหงาเกินไป........
"เฮ้...คางุระตอนนี้เธออยู่ไหน? รีบกลับมาให้คุณกินป้ายขี้มูกเลยนาเหวย....."
'ฮ่า ๆ ............อั๊วอยู่ตรงนี่ อากินจัง.................. '
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น