ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องร้ายๆมักมาโดยไม่ทันตั้งตัว
เย็นจังเลยน่อยังนุ่มอีกด้วย...ที่นี่ที่ไหน?
"คางุระจัง!" ใครเรียกอั๊วหว่า? แล้วทำไมรู้สึกหนักๆที่ตาจนลืมไม่ขึ้นเลยน่อ
"เฮ้ย ชินปาจิถึงมือหมอแล้วไม่เป็นไรหรอกน่า...ใช่มั้ยครับหมอ?"
"เหมือนจะเป็นไข้หวัดธรรมดานะครับ จากการรักษาทำให้รู้แล้วเธอเป็นชาวสวรรค์สายพันธุ์หายาก เผ่ายาโตะ"
เอ๊ะ?...หมอ? นี่อั๊วอยู่โรงพยาบาลหรอ? โอย...อยากลืมตาแต่ลืมไม่ขึ้นเลยน่อ
"เผ่ายาโตะโดนแสงแดดนานๆไม่ได้ และทางโรงพยาบาลไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับยาโตะเลยคงทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้....
แต่ตอนนี้ที่สำคัญคือเราไม่รู้ว่าเธอจะรอดหรือเปล่านะครับ...."
จบประโยคหมอก็เดินออกไปจากห้องพร้อม กินโทกิ ชินปาจิ
เหลือเพียงคางุระที่นอนนิ่งเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ในห้องผู่ป่วย
"คางุระจัง! ฮือออออ"
"ร้องไห้ทำไมฟ่ะ! เธอยังไม่ตายนาเหวย"
"แต่ว่าคางุระยังไม่ได้สติเลย ผมกังวลนะครับคุณกิน ฮึก! "
"เธอเป็นถึง'ยาโตะ'นาเหวย ไม่มีทางตายเพราะเรื่องแค่นี้หรอก"
"ต้องขอบคุณท่านโชกุนที่ไปเจอคางุระจังและนำมาส่งที่โรง'บาลนะครับ"
ตอนนั้นที่ทั้งคุณกินและคุณฮิจิคาตะทะเลาะกันเลือดขึ้นหน้าจนท่านรองปีศาจยิงบาซูก้าไปโดนท่านโชกุนลอยไปตกที่เดียวกับคางุระจัง
หลังจากที่กินโทกิกับชิปาจิลงไปหาอะไรกินเสร็จกลับขึ้นมาที่ห้องก็ได้ยินเสียงของคุณพยาบาล
"ถ้าหนูไม่กินอะไรเลยหนูจะแย่นะคะ"
"หนูบอกแล้วไงคะ ว่าหนูไม่รู้สึกหิวกระหายอะไรเลยสักนิด" เสียงเนือยๆของสาวน้อยที่ตื่นจากนิทราดูหมดเรี่ยวแรงและแววตาที่มัวหมอง
ทั้งกินโทกิและชินปาจิมองภาพตรงหน้าอย่างไม่เชื่อว่านี่คือคนเดียวกับยัยหมวยพลังช้างจอมตะกละที่อยู่ร้านรับจ้างสารพัด
"คางุระจัง...."
"ชินปาจิ กินจัง...อุส่าห์มาเยี่ยมหนูหรอคะ? แค่กๆ..."
เฮ้ยๆ! นี่มันอะไรฟ่ะ! ไอ้สำเนียงกลางเนี่ย คำว่าน่อ ฮ่อ ลื้อ อั๊ว ไปไหนหมดฟ่ะ! >>>คุณกินและชินปาจิ
"คุณกินครับคางุระจังอาการหนักแล้วคร้าบบบ ฮือออ" ชินปาจิน้ำตาไหลออกมาทันทีพร้อมกับคุณกินที่ไม่เชื่อว่าคางุระจะเป็นขนาดนี้
"ดูเหมือนว่า...โลกใบนี้จะไม่เหมาะที่ยาโตะอย่างหนูจะอยู่นะคะ คงสมควรแล้วที่จะต้องหายไปจากที่นี้" คางุระพูดพร้อมเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
"ฮ่าๆ อย่าพูดอะไรแบบนั้นสิคางุระมันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะ เธอออกจะแข็งแรงดี ใช่มั้ย?" และมือหนาของคุณกินก็แตะลงที่หลังของร่างบางอย่างอ่อนโยน แต่...
"แค่กกกกกก!!!!!!" เจ้าหล่อนกระอักเลือดออกมาเลยเว้ย!?
"กรี๊ดดดดด คุณทำอะไรลงไปน่ะ!! เรียกคุณหมอมาเร็ว!" เสียงนางพยาบาลพากันวิ่งวุ่น
"ห่ะ! เดี๋ยว! ฉันเรอะ!!!" คุณกินเหวอ
"คางุระจ๊างงงง!!!"
"เชิญพวกคุณสองคนออกไปก่อนนะคะ"
ปึง!....เสียงปิดประตูหลังเนรเทศทั้งคุณกินและชินปาจิออกมาพร้อมสีหน้ากลืนไม่ลงคายไม่ออกกันเลยทีเดียว
"คางุระจัง!" ใครเรียกอั๊วหว่า? แล้วทำไมรู้สึกหนักๆที่ตาจนลืมไม่ขึ้นเลยน่อ
"เฮ้ย ชินปาจิถึงมือหมอแล้วไม่เป็นไรหรอกน่า...ใช่มั้ยครับหมอ?"
"เหมือนจะเป็นไข้หวัดธรรมดานะครับ จากการรักษาทำให้รู้แล้วเธอเป็นชาวสวรรค์สายพันธุ์หายาก เผ่ายาโตะ"
เอ๊ะ?...หมอ? นี่อั๊วอยู่โรงพยาบาลหรอ? โอย...อยากลืมตาแต่ลืมไม่ขึ้นเลยน่อ
"เผ่ายาโตะโดนแสงแดดนานๆไม่ได้ และทางโรงพยาบาลไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับยาโตะเลยคงทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้....
แต่ตอนนี้ที่สำคัญคือเราไม่รู้ว่าเธอจะรอดหรือเปล่านะครับ...."
จบประโยคหมอก็เดินออกไปจากห้องพร้อม กินโทกิ ชินปาจิ
เหลือเพียงคางุระที่นอนนิ่งเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ในห้องผู่ป่วย
"คางุระจัง! ฮือออออ"
"ร้องไห้ทำไมฟ่ะ! เธอยังไม่ตายนาเหวย"
"แต่ว่าคางุระยังไม่ได้สติเลย ผมกังวลนะครับคุณกิน ฮึก! "
"เธอเป็นถึง'ยาโตะ'นาเหวย ไม่มีทางตายเพราะเรื่องแค่นี้หรอก"
"ต้องขอบคุณท่านโชกุนที่ไปเจอคางุระจังและนำมาส่งที่โรง'บาลนะครับ"
ตอนนั้นที่ทั้งคุณกินและคุณฮิจิคาตะทะเลาะกันเลือดขึ้นหน้าจนท่านรองปีศาจยิงบาซูก้าไปโดนท่านโชกุนลอยไปตกที่เดียวกับคางุระจัง
หลังจากที่กินโทกิกับชิปาจิลงไปหาอะไรกินเสร็จกลับขึ้นมาที่ห้องก็ได้ยินเสียงของคุณพยาบาล
"ถ้าหนูไม่กินอะไรเลยหนูจะแย่นะคะ"
"หนูบอกแล้วไงคะ ว่าหนูไม่รู้สึกหิวกระหายอะไรเลยสักนิด" เสียงเนือยๆของสาวน้อยที่ตื่นจากนิทราดูหมดเรี่ยวแรงและแววตาที่มัวหมอง
ทั้งกินโทกิและชินปาจิมองภาพตรงหน้าอย่างไม่เชื่อว่านี่คือคนเดียวกับยัยหมวยพลังช้างจอมตะกละที่อยู่ร้านรับจ้างสารพัด
"คางุระจัง...."
"ชินปาจิ กินจัง...อุส่าห์มาเยี่ยมหนูหรอคะ? แค่กๆ..."
เฮ้ยๆ! นี่มันอะไรฟ่ะ! ไอ้สำเนียงกลางเนี่ย คำว่าน่อ ฮ่อ ลื้อ อั๊ว ไปไหนหมดฟ่ะ! >>>คุณกินและชินปาจิ
"คุณกินครับคางุระจังอาการหนักแล้วคร้าบบบ ฮือออ" ชินปาจิน้ำตาไหลออกมาทันทีพร้อมกับคุณกินที่ไม่เชื่อว่าคางุระจะเป็นขนาดนี้
"ดูเหมือนว่า...โลกใบนี้จะไม่เหมาะที่ยาโตะอย่างหนูจะอยู่นะคะ คงสมควรแล้วที่จะต้องหายไปจากที่นี้" คางุระพูดพร้อมเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
"ฮ่าๆ อย่าพูดอะไรแบบนั้นสิคางุระมันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะ เธอออกจะแข็งแรงดี ใช่มั้ย?" และมือหนาของคุณกินก็แตะลงที่หลังของร่างบางอย่างอ่อนโยน แต่...
"แค่กกกกกก!!!!!!" เจ้าหล่อนกระอักเลือดออกมาเลยเว้ย!?
"กรี๊ดดดดด คุณทำอะไรลงไปน่ะ!! เรียกคุณหมอมาเร็ว!" เสียงนางพยาบาลพากันวิ่งวุ่น
"ห่ะ! เดี๋ยว! ฉันเรอะ!!!" คุณกินเหวอ
"คางุระจ๊างงงง!!!"
"เชิญพวกคุณสองคนออกไปก่อนนะคะ"
ปึง!....เสียงปิดประตูหลังเนรเทศทั้งคุณกินและชินปาจิออกมาพร้อมสีหน้ากลืนไม่ลงคายไม่ออกกันเลยทีเดียว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น