เพียงรัก

พร้วด!
"เป็นอะไรหรือเปล่าเอย?" เสียงทุ้มกล่าวถามด้วยน้ำเสียงเจือขำนิดๆ หลังจากหญิงสาวตรงหน้าพ่นย้ำออกจากปากเพียงแค่ได้ยินคำถามของเขา

เธอ..ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง จะผิดไปก็แค่สัดส่วนที่แสดงความเป็นผู้หญิงมากขึ้นก้เท่านั้น ส่วนที่เหลือก็ยังคงเป็นอะมีราห์คนเดิม ปากนิด จมูกหน่อย กับวงหน้ารูปไข่ขาวๆนั่นที่ทำให้มีชายหนุ่มต่างแย่งขนมจีบกันมากมาย เด็กหญิงเมื่อวันวานยังคงน่ารักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงในความคิดของเขา เหมือนเมื่อก่อนไม่ผิดเลย..

ทว่าดวงหน้าขาวบัดนี้ได้กลายเป็นสีแดงระเรื่อขึ้นจากการสำลักอันโหดร้ายเมื่อสักครู่อย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่เสียงใสจะแค่นออกมาจากลำคออย่างยากลำบาก
"แค่กๆ..เมื่้อกี้เอยฟังผิดหรือเปล่า? วินพูดเล่นใช่ไหมหน่ะ?" อะมีราห์ถามพลางเบิ่งตามองคนตรงหน้าอย่างจริงจัง
"พูดเล่นอะไรเล่า ผมกลับมาไทยคราวนี้ก้เพื่อจะคุยเรื่องนี้กับเอยเนี่ยแหละ"คนตอบยังทำหน้าสบายๆพร้อมหน้าเปื้อนรอยยิ้ม
"บ้าไปแล้ว..วินต้องล้อเล่นแน่ๆ เราไม่ได้เจอกันมาตั้งเกือบ 7 ปี ไม่เคยอยู่ในอารมณ์หวานแหวนกันด้วยซ้ำ อยุ่ๆจะมาขอแต่งงาน มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ?" อะมีราห์คิดอย่างที่เอ่ยออกมาจากใจจริง

วิน หรือ กวินธ์ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะพูดจากับเธอในทางชู้สาว จะว่าไปอันที่จริงเธอกับเขาก้แทบจะไม่สนิทกันเลยด้วยซ้ำ นอกจากจะเจอกันที่โรงเรียนเเล้ว กวินธ์กับเธอก็เรียกได้ว่าพบกันน้อยมาก อาจจะมีพบปะกันในงานสังคมที่เธอจะต้องตามบุพการี ไปบ้าง แต่นั่นก้ไม่ได้ทำให้เธอกับเขาพูดคุยกันมากขึ้นแต่อย่างใด

เขาเป็นลูกชายคนเล็กของ สหัทเวท กรุ๊ป บริษัทยักษ์ใหญ่ในวงการ logistic อันดับต้นๆของประเทศ หลังจากสำเร็จการศึกษาในระดับมัธยม เขาจึงถูกส่งไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษทันทีตามประสงค์ของผู้เป็นพ่อ เพื่อนๆในรุ่นเดียวกันจึงนับว่ามีน้อยมาก ที่ยังคงติดต่อกันก็เห็นจะมีแต่เพื่อนผู้ชายกลุ่มเล็กๆเท่านั้น

คนตัวสูงยิ้มอีกครั้งก่อนจะเอ่ย "ผมคุยกับพ่อเอยเรื่องนี้เเล้วนะ ท่านไม่มีปัญหาอะไรเพียงแต่ให้ผมมาถามเอยอีกทีก็เท่านั้น"
นั่นทำให้อะมีราห์ต้องขมวดคิ้วสวยเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ 'นั่นใช่คำตอบที่เธอถามหรือ?' คิดแล้วก็ทั้งขำและไม่เข้าใจ ผู้ชายคนนี้ได้รับเชื้อจากทางแม่เยอะเกินไปหรืออย่างไร ถึงตอบคำถามเธอแบบกวนๆเช่นนี้ และมันก็แน่อยู่แล้วที่พ่อของเธอจะไม่มีปัญหา แต่ไหนแต่ไรมาคุณอาทิตย์ไม่เคยก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของลูกสาวคนโปรด มีเพียงแต่ให้คำปรึกษาหรือคำแนะนำเท่านั้น ยิ่งเรื่องแต่งงานด้วยแล้ว อะมีราห์มั่นใจ บุพการีทั้งสองจะให้เธอเป็นคนตัดสินใจเอง

จะว่าไปกวินธ์ก็ไม่ใช่ขี้ริ้วขี้เหล่ ตรงกันข้ามเขาติดจะดูดีมากด้วยซ้ำ ดวงตาเทาที่ได้รับจากผู้เป็นแม่สามารถแสดงถึงความเป็นลูกผสมได้ดี รวมทั้งร่างสูงใหญ่กำยำที่มีกล้ามเนื้ออย่างคนออกกำลังเป็นประจำยิ่งทำให้กวินธ์เป็นที่ดึงดูงสายตาจากคนรอบข้างได้อย่างไม่ยาก ถ้าเขายืนเต็มความสูงอะมีราห์เดาได้ว่าคงจะไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบเซ็นติเมตรอย่างแน่นอน นั่นทำให้เธอที่เคยมั่นใจในความสูง 168เซ็นติเมตรของตนเอง กลายเป็นเด็กได้ทีเดียวเมื่อยืนใกล้เขา

" ตกลงว่าอย่างไรครับ?" กวินธ์ยังคงถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆเช่นเดิม
" เอยไม่เข้าใจ ทำไมวินถึงอยากแต่งงาน? แล้วทำไมต้องเป็นเอย?"
" ในพินัยกรรมของคุณปู่ ท่านระบุให้ผมแต่งงานก่อนอายุยี่สิบหก นี่ก็เหลือเวลาอีกแค่ 3 เดือนเท่านั้น ไม่อย่างนั้น ผมจะหมดสิทธิในการถือหุ้นทั้งหมดของท่านที่มอบไว้ให้ เราเป็นเพื่อนกันมาก่อนผมมั่นใจว่าเอยจะต้องทำหน้าที่นี้ได้ ถึงอยากขอร้องให้ช่วยผมสักครั้ง อีกอย่างผมคิดว่าผม..ช่วยเรื่องคุณพ่อเอยได้" นัยน์ตาสีเทามองเธอด้วยสายตามุ่งมั่น

อะมีราห์สบตาเขาในทันที เขารู้ได้อย่างไร ว่าตำแหน่งประธานบริษัทของพ่อเธอกำลังไม่มั่นคง?

คุณอาทิตย์ นาครนันท์ คุณพ่อของเธอผู้ถือหุ้นใหญ่ใน AK กรุ๊ป ตอนนี้กำลังจะถูกปลดจากตำแหน่งสาเหตุจากการกวาดซื้อหุ้นบริษัทโดยผู้ไม่หวังดี เนื่องจากหุ้นในส่วนของคุณอาทิตย์นั้นมีเพียงสี่สิบเปอร์เซนเท่านั้น ผู้ที่กวาดซื้อหุ้นไป ขณะนี้ก้ได้ไปกว่าสามสิบเปอร์เซ็นแล้ว ลำพังเพียงเงินของครอบครัวเธอเองก็ไม่เพียงพอสำหรับการซื้อหุ้นที่เหลือ นั่นทำให้คุณอาทิตย์เกือบล้มได้เลยทีเดียว

ใช้เวลาคิดเพียงสักครู่ อะมีราห์จึงเอ่ยออกมา " เอยขอเวลา..คิดสักหน่อยได้ไหม?"

กล่าวเพียงเท่านั้นร่างสูงก้ยิ้มออก เขามั่นใจว่าอะมีราห์จะไม่ปฎิเสธคำขอร้องของเขาอย่างแน่นอน

"แล้วผมจะมาเอาคำตอบ"