คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 American's partner?
บทที่ 1
American’s partner?
“โอ้ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ แล่นอยู่ในทะเล”
เสียงอูคูเลเล่ตัวเล็กสีฟ้าอ่อนบรรเลงคลอเบาๆพร้อมกับเสียงร้องของฉันที่นั่งอยู่บนผืนทรายบนหาดทรายสีขาวอย่างอารมณ์ดี ทำเอาเพื่อนอีกคนเกือบหลับตามไปกับเสียงเพลงที่ฉันร้องไป
“นี่นลิน เธอเปลี่ยนจากเรือใบเป็นบานาน่าโบ้ตได้ป่ะ”
“ไมอ่ะเจน?”
“ก็ฉันเห็นแต่พวกนั้นมันเล่นบานาน่าโบ้ตกันหน่ะสิ ไม่เห็นจะมีเรือใบเลยอ่ะ”
เจนชี้ไปยังท้องทะเลกว้างที่ตอนนี้มีเรือเจทสกีลากเรือยางลำยาวสีเหลืองอ่อนที่มีแต่เพื่อนๆในกลุ่มของฉันนั่งคร่อมมันพร้อมกับส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดอย่างสนุกสนานปนกลัวๆเล็กน้อย
“มันก็ไม่ลงล็อคสิเจน จะให้ฉันร้องยังไงหล่ะ?”
“โอ้ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นกล้วยไป แล่นอยู่ในท้องทะเล ก็ได้หนิ จริงไม๊”
“55+ ได้ที่ไหนเล่า ปกติฉันก็ร้องแบบนี้นี่แหละ”
“จ้า แม่นางอินโนเซนต์!! น่ารักที่สุดเลย > <”
เจนกระโจนตะคุบฉันให้ไปนอนลงบนเสื่อที่ปูข้างๆฉันอย่างรวดเร็ว ทำเอาฉันตั้งตัวไม่ทันจนต้องล้มลงไปนอนอยู่บนเสื่อพร้อมกับเอาแก้มนุ่มของเธอถูไปมาบนหน้าอกของฉันเหมือนเด็กน้อยไม่มีผิด
“55+ เธอทำอะไรของเธอหน่ะ หยุดนะ มันจั๊กจี๋!!”
“ไม่หยุดแน่ ก็นลินน่ารักขนาดนี้ จะให้ฉันปล่อยได้ไง!”
โป๊ก!!
ทันทีที่เจนพูดจบ เสียงเหมือนวัตถุแข็งมากระทบหัวเจนด้วยความตั้งใจจากใครบางคนแถวนี้ดังขึ้น ทำเอาเธอเลิกกอดฉันแล้วเอามือมากุมหัวพร้อมกับหันมาหาต้นเหตุ
“เธอจะทำอะไรน้องฉันยะ! เจนนี่!”
“โอ้ย....อ่าว พี่นภาก็ หวงน้องสาวตัวเองไปได้อ่ะ >^<”
“ก็มันเป็นน้องฉันไง ฉันถึงหวงมันที่สุดหน่ะ!!”
“โด่ๆ ที่แท้ก็ซิสค่อน 555+”
“นี่หล่อนพูดว่าอะไรนะยะ!!!”
“ว้าย!! ช่วยด้วยค่า!! โดนสาวแก่ไล่ตีค่า!!”
“กลับมานะ ยัยเจนนี่ตัวแสบ!!”
เจนพูดไปพร้อมกับวิ่งหนีพี่สาวของฉันอย่างสนุกสนานพร้อมกับแลบลิ้นเยาะเย้ยพี่สาว ตามติดมาด้วยพี่นภาที่วิ่งไล่พร้อมทั้งชูหมัดใส่อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ทำไมพี่เค้าต้องหน้าแดงด้วยหล่ะ? แต่เอาเถอะ พี่ฉันกับเจนชอบหาเรื่องให้ชวนวิ่งไล่กันแบบนี้ทุกที จนกลายเป็นเรื่องตลกสำหรับฉันไปเลยแหละ
“ฮ่าๆๆๆ ^___^”
“แฮ่กๆ ... หัวเราะอะไรนลิน?”
“ป่าวค่ะพี่ เห็นพี่กับเจนตลกดี ^^”
“เห็นพี่เป็นตัวตลกหรอยัยน้องตัวแสบ มาทำโทษซะดีๆ”
พี่ฉันค่อยๆเดินมาหยิกแก้มทั้งสองข้างของฉันเบาๆด้วยความเอ็นดู พร้อมกับยิ้มให้ฉันจนเห็นฟันกระต่ายน่ารักของพี่อย่างชัดเจน แต่เมื่อเจนเริ่มเดินวนมารอบๆฉัน พี่นภาก็ปั้นหน้ายักษ์ใส่เจนจนได้
“ทำอะไรคะ เจ๊นภา?”
“ก..ก็ทำโทษน้องหน่ะสิ”
“ขอหาอะไรคะ หรือว่าแค่หมั่นเขี้ยว 55+”
“อย่ามาใกล้น้องสาวชั้นนะเฟ้ย!!”
พี่ฉันกอดตัวฉันแน่น แถมยังปั้นหน้ากระต่ายแยกเขี้ยวใส่เจนอีก ทำให้เจนหลุดหัวเราะออกมาพร้อมกับเดินเลี่ยงไปยังทะเลสีฟ้าใสที่ยังมีเพื่อนๆของฉันเล่นบานาน่าโบ้ตอยู่
“ไปไหนอ่ะเจน?”
“จะไปเล่นกับเพื่อนอ่ะ อยู่กับแกเดี๋ยวยัยกระต่ายแก่สุดดุกัด^^”
“แกว่าอะไรนะ เจนนี่!!”
“ป่าวจ่ะเจ๊ นั่งเฝ้าน้องสาวไว้ซะนะ”
“ว่าแต่แกกล้าเล่นด้วยหรอยัยเจนนี่”
ทันทีที่พี่นภาพูด เจนกลับหยุดอยู่ริมชายหาดที่น้ำทะเลซัดมาถึงเท้าของเจน พร้อมกับค่อยๆหันหน้ามามองหน้าพวกเราด้วยหน้าซีดๆ
“กะ....ก็...ก็กล้านะสิ!! นี่เอมมี่ ชั้นเล่นด้วยสิเฮ้ย!!”
ทันทีที่เจนพูดจบ เธอก็รีบวิ่งลงไปยังทะเลพร้อมกับโบกมือเรียกเพื่อนๆที่นั่งอยู่บนบานาน่าโบ้ต ฉันกับพี่เห็นสีหน้าของเจน ก็รู้ว่าเธอยังไม่หายกลัวบานาน่าโบ้ตดีหรอก เพราะเมื่อ3ปีก่อน บานาน่าโบ้ตทำเอาเธอกับพวกฉันเทกะจาดลงกลางทะเล แถมตอนนั้นเจนก็เกิดเป็นตะคิวขึ้นมา แล้วเกือบจมน้ำซะแล้ว โชคดีที่พี่นภาช่วยเจนทัน แถมวันต่อมา เจนก็บ่นว่าปวดตัวมากจนบอกว่า จะไม่แตะบานาน่าโบ้ตอีกต่อไป แต่ตอนนี้ก็คงทำใจได้แล้วแหละ
“ยัยเจนนี่เอ้ย กลัวแต่ก็ยังจะไปเล่นอีกนะแก”
“ปล่อยเจนเค้าเถอะพี่ คงกลัวฟันกระต่ายของพี่จนไม่อยากอยู่ด้วยแล้วมั้ง”
“นี่นลิน ฟันชั้นมันเหยินมากเลยหรอ?”
พี่นภามองหน้าฉันอย่างหงุดหงิดๆ คงเป็นเพราะว่าฉันชอบล้อพี่ว่าเป็นกระต่ายป่าเผือกอยู่บ่อยๆครั้ง(ที่ต้องเป็นกระต่ายป่าเพราะ กระต่ายป่าผอมกว่ากระต่ายเลี้ยงมาก แถมพี่ฉันก็มีร่างสูงโปร่งซะด้วย ผิดกับฉันที่เป็นกระต่ายเลี้ยงเลย T^T)
“ก็ไม่ได้เหยิน แต่ฟันหน้าของพี่มันเด่นอ่ะ เหมือนกระต่ายดี ^^”
“แล้ว.....น่ารักไม๊อ่ะ =///=”
พี่นภาพูดพร้อมกับมองหน้าฉันอย่างเขินอาย แหม ถ้าใครตอบว่าไม่น่ารักหล่ะก็ นลินจะกระโดดถีบขาคู่ใส่เลยเจ้าค่ะ!!
“อยู่แล้ว พี่นภาของนลินหน้ารักที่สุดเลย ^^”
ฉันกระโจนเข้ากอดพี่สาวอย่างเอ็นดูพร้อมกับนอนลงบนตักของพี่นภาอย่างเนียนๆ ทำเอาพี่ไม่ทันตั้งตัวเลย
“นี่....นลิน”
“คะ?”
พี่นภาเริ่มเอ่ยปากพูดพร้อมๆกับเอามือไปลูบบนผมยาวๆสีน้ำตาลเข้มของฉันอย่างอ่อนโยน
“ยังจำเรื่องเมื่อปีก่อนได้ไม๊”
“เรื่องเมื่อปีก่อน?”
“ตอนที่มีชายอเมริกันตัวสูงมาขอพี่แต่งงานหน่ะ ที่หาดบ้านเรานั่นแหละ”
“อ๋อ จำได้ๆ ทำไมหรอ?”
พี่นภาในตอนนี้เริ่มมีสีหน้าที่ดูกังวลเล็กน้อย ทำเอาฉันอดใจไม่ได้ที่จะอยากฟังเรื่องที่พี่อยากจะพูดออกมา
“พี่ไม่รู้ว่า จะตอบตกลงกับเขาดีไม๊”
“อ้าว ตอบตกลงสิพี่ ทำไมอ่ะ”
“ตอนนี้เค้ากลับอเมริกาไปแล้ว คงมีแฟนใหม่แล้วมั้ง”
“โห เสียดายอ่ะ ทำไมพี่ไม่ตอบตอนนั้นเลย”
“ก็...ตอนนั้นพี่ยังไม่ค่อยรู้ใจตัวเองหน่ะสิ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาคิดยังไง”
“เอาน่าพี่ นลินเชื่อว่าเขายังไม่มีแฟนใหม่หรอก”
“โห พี่รู้ดีเลยแหละว่าไอ้อเล็กซ์มันเจ้าชู้จะตาย ชิ!!”
“แต่พี่ก็ยังรักเขาอยู่ใช่ไหมหล่ะ รู้เรื่องเขาดีจัง 555+”
คราวนี้พี่ฉันได้ยินก็ถึงกับเงียบกริบ ทำเอาฉันขำไม่ออกในเวลาต่อมา พี่นภาก้มลงมองหน้าฉัน รู้เลยว่าตอนนี้ท่าจะเฮิร์ทสุดๆ
“เชอะ ทำไงได้ ก็เขาเป็นคนดีสำหรับฉันนี่น่า ถ้าตอบว่าไม่รักมันก็ไม่ใช่อ่ะนะ -////-”
พี่ฉันตอบพร้อมกันหันหน้าหนีฉันไปทางอื่น แหม อย่าทำมาซึนเดเระนะคะ นลินเห็นว่าหน้าพี่แดงแจ๋เลย น่ารักจริงๆพี่ฉัน ^^
ฉันเห็นสีหน้าพี่เป็นแบบนั้น เห็นแล้วหมั่นเขี้ยวมาก จึงเอื้อมมือทั้ง2ข้างขึ้นมาหยิกพวงแก้มอมชมพูเกือบแดงของพี่ด้วยกลับความเอ็นดู
“นั่นไง พี่นภายังรักคุณอเล็กซ์อยู่จริงๆด้วย อิๆ ^^”
“เฮ้อ...ก็จะให้เลิกรักก็คงไม่ได้หล่ะนะ งั้นพี่จะเชื่อนลินละกัน เนาะ ^^”
“อื้ม!! ^_^”
ตอนนี้สีหน้าของพี่นภาเริ่มดีขึ้นมาเยอะมาก ทำเอาฉันหายกังวลไปตามๆกัน
“เอ้อ นลิน เมื่อก่อนพี่จำได้ว่าอเล็กซ์มีน้องชายด้วยนะ รู้สึกว่าจะชื่อเหมือน...แมลงสาบอ่ะ = =”
“เอ๋...คนบ้าอะไรชื่อเหมือนแมลงสาบอ่ะ - -*”
“เดี๋ยวนะ......อ้อ ชื่อปีเตอร์แหละ 55+”
“พี่นภาก็ ชื่อเขาดีๆ เปรียบซะเสียเลย 55+”
“เป็นลูกครึ่งไทยอเมริกันนะเว้ย อายุห่างเธอแค่ 2 ปีเอง สนเปล่าๆ?”
พี่ฉันถามฉันอย่างอารมณ์ดี แต่ทำเอาฉันอึ้งไปกับคำพูดของพี่อยู่นาน แต่พอตั้งสติได้ ก็พูดซะจนพี่เซ็งไปเลย
“อะไรกัน นลินพึ่งขึ้นม.6เองนะ จะให้มามีแฟนตอนนี้ทำไมอ่ะ อีกอย่าง ป้าก็บอกว่าเรียนจบก่อนค่อยหาแฟนก็ได้ ตอนนี้นลินก็เรียนหนักเต็มทนแล้วเนี่ย = =”
“เอ่อ...มันก็จริงนะ”
“.....”
“ต...แต่ว่า...ก็ลองคบกันเป็นเพื่อนหน่อยก็ได้หนิ เนาะ ^^”
พี่ฉันพยายามตื้อฉันสุดๆ แต่จริงๆแล้วพี่ฉันกลัวป้ามากที่สุดเลยแหละ หากป้ารู้ว่าพี่หาแฟนให้ฉันละก็ คงด่าพี่จนหายแสบเลยแหละ แต่เอาเถอะ คบเป็นเพื่อนกันก็ได้ อย่างน้อยจะได้ให้เขาสอนภาษาให้เราด้วยก็ดี
“ก็ได้ค่ะพี่นภา นลินก็อยากคุยกับชาวต่างชาติดูบ้างอ่ะค่ะ”
“ดีเลย...แบบนี้สินะ ที่เค้าเรียกว่า American’s partner!”
“American’s partner?”
พี่ฉันพูดคำๆนึงออกมาพร้อมกับใส่แอ๊คติ้งสุดๆลงไปด้วย ทำเอาฉันในตอนนี้มีแต่เครื่องหมายคำถามลอยอยู่บนหัวเต็มไปหมด
“ก็ตอนที่พี่คบกับไอ้อเล็กซ์ครั้งแรก พี่ก็เรียกเขาแบบนั้นแหละ ประมาณว่า เป็นคู่หูต่างชาติ แลกเปลี่ยนวัฒนธรรมซึ่งกันและกัน อย่างเมื่อก่อนเขาก็สอนพี่ออกเสียงให้ถูกต้อง แล้วพี่ก็สอนเขารำไทยกลับไง เวลามีปัญหาอะไรก็ให้คำปรึกษาซึ่งกันแหละกัน”
“อ๋อ ก็ดีสิคะ ได้เรียนรู้วัฒนธรรมของเค้าแท้ๆเลยอ่ะ”
ฉันเป็นคนที่ชอบสื่อสารก็คนต่างชาติมากที่สุด แล้วช่วงนี้ก็จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้วด้วย อีกอย่าง ฉันอยากเรียนวิทยุการบินด้วยแหละ นี่ก็เป็นโอกาสดีเลยเหมือนกันนะ ^^
“เอางี้นะ ถ้าอเล็กซ์มาดูงานที่เมืองไทยเมื่อไหร่ พี่จะลองคุยกับเขาดูนะ หรือไม่ก็คุยกันในเฟสฯดู”
“จ้า คุณพี่ แค่หา American’s partner ให้น้องก็พอนะ ไม่ใช่หาแฟน เดี๋ยวป้าด่าตายเลย”
“อุ...เกือบลืมไปเลยแฮะ = =””
“555+”
กะแล้วเชียว พี่ฉันดีใจจนลืมตัวไปเลย คงเป็นเพราะว่าอยากเจอคุณอเล็กซ์สินะ เอาเถอะ คราวนี้ถ้าคุณอเล็กซ์มาขอพี่ฉันแต่งงานละก็ ฉันจะบอกพี่ให้รับเขาทันทีเลย ^^
“นลิน!!!”
“เจน เอมมี่ สนุกไม๊เอ่ย ^^”
“ไอ้เจนตัวสั่นเป็นมือถือเลยเว้ยแก แถมกอดเอวชั้นซะคอดกว่าเดิมเลย 555+”
“หง่ะ ก็ชั้นยังไม่หายกลัวสนิทเลยหนิแก = = ว่าแต่ ทำไมต้องเปรียบชั้นเหมือนมือถือเลยหล่ะ”
“ชั้นว่าอาการสั่นของแกมันน่าจะอยู่ระดับแรงสุดเลยหน่ะดิ ตื๊ดดดดด 5555+”
เอมมี่ทำท่ายืนตัวแข็งแล้วแล้วสั่นพอให้ฉันจินตนาการออกว่าเจนสั่นมาก ทำเอาฉัน พี่นภา และเอมหลุดหัวเราะออกมาจนเจนรีบเอาหน้ามามุดอยู่ข้างหลังเอมมี่ทันที
“Would you like to try again? Jenny ^^”
มิสดาร่า พนักงานที่ช่วยพี่นภาดูแลรีสอร์ท เป็นคนขับเจทสกีลากบานาน่าโบ้ตให้เพื่อนๆฉันเล่นอยู่ประจำๆ แต่ครั้งก่อนที่เจนตกน้ำ มิสดาร่าไม่ได้เป็นคนขับ แต่เป็นพนักงานหัดขับเจ็ทสกีคนใหม่ที่ยังไม่ค่อยเชี่ยวชาญเท่าไหร่
“NO!! T^T”
เจนรีบปฏิเสททันที พร้อมกับส่ายหน้าริกๆ ทำเอามิสดาร่าหลุดหัวเราะออกมา
“อะไรกันเจน คุณดาร่าขับดีจะตาย Right? ^^”
เอมหันหน้ามาพูดกับมิสดาร่าที่เอาแต่ยืนยิ้มให้กับเจนอย่างเอ็นดู
“Yes! คุณเจนอย่ากลัวไปเลยนาคะ ^^”
มิสดาร่าพูดภาษาไทยด้วยน้ำเสียงของคนอเมริกัน ออกเพี้ยนๆนิดนึง แต่เริ่มพูดคล่องขึ้นมาบ้างแล้ว
“จะพยายามค่ะ ^^”
“Darha! Do you want to take a break? I want to drive it”
“Oh!!....yes yes. Here your key.”
มิสดาร่าโยนกุญแจให้พี่นภา และพี่นภารับอย่างคล่องแคล่ว ราวกับวาสองคนนี้รู้กันว่า ต่างคนต่างก็ขับเจ๊ตสกีได้ดีไม่แพ้กัน
“นลิน ไปกับพี่ป่าว?”
พี่นภาถามฉัน พร้อมกับปลดเชือกที่คล้องบานาน่าโบ้ตกับเจ๊ตสกีออก
“ไม่หรอกค่ะพี่ นลินว่าจะไปช่วยแม่เตรียมอาหารเย็นให้แขกหน่ะค่ะ”
“อ่อ งั้นก็ตามสบายนะ เดี๋ยวพี่ขับวนอยู่แถวๆนี้ซักสองสามรอบหน่ะ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะมาช่วย”
“งั้น พี่นภา น้องฝากมะพร้าวไปให้คุณเฮนรี่หน่อยนะ เมื่อวานตอนเขามารีสอร์ทเรา เขาเห็นมะพร้าวเพรียบเลย เห็นบ่นว่าอยากกิน”
“อื้ม ได้ๆ เจน ไปด้วยกันหน่อยสิ ช่วยชั้นถือมะพร้าวนะ ไม่ต้องห่วงว่าชั้นจะพาเธอตกหรอก 55+”
“โธ่!! ก็ได้ๆ อย่างน้อยชั้นก็เชื่อฝีมือเจ๊กับมิสดาร่ามากกว่าแหละ”
เจนขึ้นซ้อนท้ายเจทสกีกับพี่นภา แล้วพี่นถาก็บิดคันเร่งขับไปยังบ้านพักตากอากาศของคุณเฮนรี่ที่อยู่ระแวกเดียวกัน
“นลิน ไปกันเถอะ เดี๋ยวชั้นช่วยแม่เธอเตรียมอาหาร”
“ขอบใจมากจ่ะเอม ^^”
ตอนนี้ก็ใกล้จะเย็นแล้ว แขกที่มาพักที่รีสอร์ทของพวกเราก็เริ่มทยอยกลับมาพักแล้ว และนี่ก็คือชีวิตประจำวันของฉัน ที่ไม่มีอะไรพิเศษเข้ามาในชีวิตซักครั้งเลย
ความคิดเห็น