ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 5 : ฉันมันไม่มีค่าพอ. (100%)
Chapter 5
ฉันมันไม่มีค่าพอ.
ก็ใช่สิ! ฉันมันไม่ดีเท่าเขา ไม่ค่อยน่าแคร์เท่าไร ได้แต่น้อยใจเบาๆอย่างนี้.
แอบอิจฉาเงียบในใจ พูดอะไรไม่ได้อย่างเคย เธอทำกับเขาดีจังแต่ทำกับฉันเย็นชามากเลย.
ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันสำคัญของเขาแท้ๆ เขาก็ควรจะได้อยู่กับคนสำคัญอย่างเธอ! เธอเป็นแฟนของเขา
แต่เขากลับเดินไปคุยอะไรกับผู้หญิงไฮโซคนนั้นก็ไม่รู้ แล้วยิ่งเขาพูดว่าเรื่องของผู้หญิงคนนั้นต้องมาก่อน
เธอยิ่งทนไม่ได้เข้าไปใหญ่ ดูจากท่าทางแล้วคงจะคุยกันได้ดีอย่างถูกปากถูกคอสินะ!
เธอยืนมองดูทั้งสองคุยกันอยู่นาน แล้วเขาก็เดินกลับมาพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่!
"รอฮัทนานมั๊ยเฟรม?"
"นาน!!"
"มันเป็นธุระสำคัญจริงๆนะเฟรม"
"ผู้หญิงคนนั้นสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ??"
"เธอเป็นคนที่มาติดต่อให้งานฮัทไปแสดงที่แกลลอรี่ของเธอน่ะ"
"อ่ะๆ นี่เห็นว่าสำคัญจริงๆนะ"
"แหม เฟรมก็..."
"แล้วดอกไม้ช่อนี้?"
"คุณแอรินให้มาน่ะ สวยใช่มั๊ยล่ะ? หอมด้วยนะ ^^"
"เฮอะ! คุณแอริน -0- แล้วฮัทแกะของขวัญที่เฟรมให้รึยัง?"
"อ๋อยัง..กะจะมาแกะพร้อมเฟรมน่ะ!! นี่ไง....หายไปไหนวะ???"
"ไหนล่ะฮัท?"
"ฮัทเอาใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงนี่นา ตอนที่คุณแอรินจะให้ดอกไม้น่ะ"
"คุณแอรินอีกแล้วหรอ?? นี่ฮัทเลิกเอาคุณแอรินเข้ามาในบทสนทนาของเราได้มั๊ย??"
"เป็นอะไรเนี่ยเฟรม?"
"ฮัทรู้ตัวมั๊ย? ว่ามัวแต่ใส่ใจคนอื่นจนลืมใส่ใจเฟรมแล้ว!"
"ก็คุณแอรินเธอมาคุยเรื่องงาน"
"เฟรมคุยกับฮัทอยู่ พอเธอเข้ามา ฮัทก็ไปสนใจเธอจนลืมว่าเฟรมยืนอยู่ตรงนี้"
"ไม่ได้ลืมนะเฟรม! งานมันสำคัญจริงๆ"
"อะไรๆฮัทก็เอาเรื่องงานมาอ้างตลอด เฟรมเป็นคนนะไม่ใช่ตุ๊กตา จะได้ไม่รู้สึกอะไร"
"อย่าพาลสิเฟรม แค่ของขวัญชิ้นเดียวเนี่ยนะ!?"
"นี่ฮัทใช้คำว่าแค่กับของขวัญที่เฟรมให้หรอ? มันมีชิ้นเดียวในโลกและเฟรมก็ตั้งใจทำมาก"
"ก็มันหายไปแล้วหนิเฟรม จะให้ทำไง! เฟรมก็ทำให้ใหม่สิ ^^"
"พูดง่ายแต่มันทำยากนะฮัท ถ้าฮัทรู้ว่ามันคืออะไร...ฮัทจะไม่พูดแบบนี้!"
"เอาล่ะๆ ฮัทไม่อยากทะเลาะละ เอาเป็นว่าฮัทขอโทษ!! เดี๋ยวงานเลิกจะสั่งให้คนช่วยหาละกันนะ"
"แล้วถ้าไม่เจอจะทำไง?"
"ต้องเจอสิ ฮัทว่ามันก็หล่นอยู่ในนี้แหละ หายโกรธได้ยัง?"
"................."
"งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษ พรุ่งนี้ฮัทจะอยู่กับเฟรมทั้งวันเลย อยากไปไหนบอกมา...ฮัทจะพาไปทุกที่เลย"
"ก็ได้ แต่ยังไงต้องหาให้เจอนะรู้มั๊ย?"
"อื้อ!!"
หลังจากงานเลิกเขาก็สั่งให้พนักงานช่วยกันหาของขวัญชิ้นนั้นจนทั่ว แต่หาเท่าไรก็หาไม่เจอ ซวยแล้วไงทีนี้!!
มันจะหายไปได้ยังไง? ถ้าในกระเป๋าเขาไม่มี ที่หล่นก็ไม่เจอ แสดงว่าต้องมีคนเอาไป แล้วใครล่ะที่เอาไป?
ตอนนี้เรื่องที่เขากลัวที่สุดคือ...จะบอกเธอยังไงว่าหาของขวัญไม่เจอ ยังไงๆก็ต้องบอกพรุ่งนี้เขาก็ต้อง
อยู่กับเธอทั้งวันอยู่แล้ว เธอคงจะไม่โกรธอะไรมาก หวังว่านะ!
ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันสำคัญของเขาแท้ๆ เขาก็ควรจะได้อยู่กับคนสำคัญอย่างเธอ! เธอเป็นแฟนของเขา
แต่เขากลับเดินไปคุยอะไรกับผู้หญิงไฮโซคนนั้นก็ไม่รู้ แล้วยิ่งเขาพูดว่าเรื่องของผู้หญิงคนนั้นต้องมาก่อน
เธอยิ่งทนไม่ได้เข้าไปใหญ่ ดูจากท่าทางแล้วคงจะคุยกันได้ดีอย่างถูกปากถูกคอสินะ!
เธอยืนมองดูทั้งสองคุยกันอยู่นาน แล้วเขาก็เดินกลับมาพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่!
"รอฮัทนานมั๊ยเฟรม?"
"นาน!!"
"มันเป็นธุระสำคัญจริงๆนะเฟรม"
"ผู้หญิงคนนั้นสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ??"
"เธอเป็นคนที่มาติดต่อให้งานฮัทไปแสดงที่แกลลอรี่ของเธอน่ะ"
"อ่ะๆ นี่เห็นว่าสำคัญจริงๆนะ"
"แหม เฟรมก็..."
"แล้วดอกไม้ช่อนี้?"
"คุณแอรินให้มาน่ะ สวยใช่มั๊ยล่ะ? หอมด้วยนะ ^^"
"เฮอะ! คุณแอริน -0- แล้วฮัทแกะของขวัญที่เฟรมให้รึยัง?"
"อ๋อยัง..กะจะมาแกะพร้อมเฟรมน่ะ!! นี่ไง....หายไปไหนวะ???"
"ไหนล่ะฮัท?"
"ฮัทเอาใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงนี่นา ตอนที่คุณแอรินจะให้ดอกไม้น่ะ"
"คุณแอรินอีกแล้วหรอ?? นี่ฮัทเลิกเอาคุณแอรินเข้ามาในบทสนทนาของเราได้มั๊ย??"
"เป็นอะไรเนี่ยเฟรม?"
"ฮัทรู้ตัวมั๊ย? ว่ามัวแต่ใส่ใจคนอื่นจนลืมใส่ใจเฟรมแล้ว!"
"ก็คุณแอรินเธอมาคุยเรื่องงาน"
"เฟรมคุยกับฮัทอยู่ พอเธอเข้ามา ฮัทก็ไปสนใจเธอจนลืมว่าเฟรมยืนอยู่ตรงนี้"
"ไม่ได้ลืมนะเฟรม! งานมันสำคัญจริงๆ"
"อะไรๆฮัทก็เอาเรื่องงานมาอ้างตลอด เฟรมเป็นคนนะไม่ใช่ตุ๊กตา จะได้ไม่รู้สึกอะไร"
"อย่าพาลสิเฟรม แค่ของขวัญชิ้นเดียวเนี่ยนะ!?"
"นี่ฮัทใช้คำว่าแค่กับของขวัญที่เฟรมให้หรอ? มันมีชิ้นเดียวในโลกและเฟรมก็ตั้งใจทำมาก"
"ก็มันหายไปแล้วหนิเฟรม จะให้ทำไง! เฟรมก็ทำให้ใหม่สิ ^^"
"พูดง่ายแต่มันทำยากนะฮัท ถ้าฮัทรู้ว่ามันคืออะไร...ฮัทจะไม่พูดแบบนี้!"
"เอาล่ะๆ ฮัทไม่อยากทะเลาะละ เอาเป็นว่าฮัทขอโทษ!! เดี๋ยวงานเลิกจะสั่งให้คนช่วยหาละกันนะ"
"แล้วถ้าไม่เจอจะทำไง?"
"ต้องเจอสิ ฮัทว่ามันก็หล่นอยู่ในนี้แหละ หายโกรธได้ยัง?"
"................."
"งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษ พรุ่งนี้ฮัทจะอยู่กับเฟรมทั้งวันเลย อยากไปไหนบอกมา...ฮัทจะพาไปทุกที่เลย"
"ก็ได้ แต่ยังไงต้องหาให้เจอนะรู้มั๊ย?"
"อื้อ!!"
หลังจากงานเลิกเขาก็สั่งให้พนักงานช่วยกันหาของขวัญชิ้นนั้นจนทั่ว แต่หาเท่าไรก็หาไม่เจอ ซวยแล้วไงทีนี้!!
มันจะหายไปได้ยังไง? ถ้าในกระเป๋าเขาไม่มี ที่หล่นก็ไม่เจอ แสดงว่าต้องมีคนเอาไป แล้วใครล่ะที่เอาไป?
ตอนนี้เรื่องที่เขากลัวที่สุดคือ...จะบอกเธอยังไงว่าหาของขวัญไม่เจอ ยังไงๆก็ต้องบอกพรุ่งนี้เขาก็ต้อง
อยู่กับเธอทั้งวันอยู่แล้ว เธอคงจะไม่โกรธอะไรมาก หวังว่านะ!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อีกด้านนึงหญิงสาวไฮโซกำลังยิ้มระรื่นอยู่บนโซฟาหรูในห้องรับแขกของบ้าน เธอปลื้มฮัทมาก ถึงเธอจะรู้ว่าเขามีแฟนแล้ว
แต่เธอก็จะพยายามทำทุกวิถีทางให้เขาหันมาชอบเธอให้ได้ เธอไม่ได้อยากเลว...แต่ความรักมันห้ามกันไม่ได้
ว่าแล้วเธอก็หยิบของสิ่งนึงขึ้นมา เป็นกล่องเล็กๆที่ห่อด้วยกระดาษสีสวย ที่เขาเผลอทำตกไว้ มันคงสำคัญ
กับเขาพอสมควร เธอกะจะคืนของให้เขาแต่ก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไร? ถ้าเธอได้คุยงานกับเขาบ่อยๆก็ดีน่ะสิ
บางทีความใกล้ชิดอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของเธอและเขาพัฒนาขึ้นมาก็ได้!
"วันนี้ลูกพ่อแปลกๆนะ นั่งยิ้มอยู่คนเดียว"
"แหมคุณพ่อก็...ไม่ต้องแซวเลยนะคะ"
"แล้วงานของคุณจิรวิชญ์ที่พ่อให้ไปคุยน่ะ ได้เรื่องมั๊ย?"
"ยิ่งกว่าได้อีกค่ะ คุณฮัทเขาเป็นกันเองมากเลยนะคะ แล้วเขาก็ตอบตกลงแล้วด้วย!"
"เก่งมากลูกพ่อ! งั้นพรุ่งนี้ติดต่อเขามาคุยรายละเอียดที่แกลลอรี่เราเลยนะ"
"ค่ะ เดี๋ยวหนูโทรให้เดี๋ยวนี้เลย!..."
"อย่าเลยลูก! นี่ก็ดึกมากแล้วรบกวนเขาเปล่าๆ พรุ่งนี้ค่อยโทรก็ได้"
"ก็ได้ค่ะ ว่าแต่ว่าพรุ่งนี้หนูขอไปด้วยคนนะคะ ^^"
"ร้อยวันพันปีลูกสาวพ่อไม่เคยไปเหยียบแกลลอรี่เลยนะ แล้วทำไมเกิดอยากไปล่ะเนี่ย?"
"ก็...ก็หนูคิดว่าถึงเวลาที่จะช่วยคุณพ่อทำงานแล้วไงคะ"
"พ่อว่าที่อยากไปเพราะคุณจิรวิชญ์มากกว่าล่ะมั้ง"
"คุณพ่ออ่ะ!! รู้ทันอีกละ -0-"
"หนูเป็นลูกพ่อนะ จะไม่รู้ได้ไง อ่านสายตาลูกพ่อก็รู้แล้ว ฮ่าๆๆ"
"ไม่คุยกับคุณพ่อแล้ว หนูไปนอนดีกว่า ฝันดีค่ะ!"
"ฝันดีลูก แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมโทรนัดคุณจิรวิชญ์ด้วยนะ"
"รับทราบค่ะ ท่านประธาน!! ฮ่าๆ"
แล้วโอกาสก็เวียนมาหาเธออีกครั้ง พรุ่งนี้เธอจะได้เจอเขาแล้ว อยากเจอเขาจะแย่! ตามที่พ่อเธอบอก
เธอไม่คิดจะไปที่แกลลอรี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว ตอนที่พ่อให้เธอไปชวนให้เขามาโชว์งานศิลปะที่แกลลอรี่
เธอไม่อยากไปด้วยซ้ำ เพราะเธอคิดว่าไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเธอ... แต่พอเธอได้เจอกับเขา
ทำให้ความคิดต่างๆที่เคยมีหมดไป เธอเริ่มอยากไปทำงานที่แกลลอรี่ อยากช่วยพ่อติดต่องานกับเขา
อยากเจอหน้าเขาทุกวัน และหวังให้เขาคิดแบบเดียวกับเธอ!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
และแล้วเช้าวันใหม่อันแสนสดใสสำหรับเฟรมก็มาถึง ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อคืนฮัทจะหาของขวัญเจอมั๊ย?
แต่ถ้าเขามั่นใจว่าจะเจอ มันก็ต้องเจอ! วันนี้เขาบอกจะอยู่กับเธอทั้งวัน นี่เขาคงรู้สึกผิดจริงๆ เพราะตั้งแต่เป็น
แฟนกันมาเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้เธอเลย ก็ดีเหมือนกันที่เขาทำแบบนี้...มันทำให้เธอรู้ว่า
เขายังคงสนใจและแคร์เธออยู่ไม่น้อย คิดไปคิดมาพลันได้ยินเสียงเคาะประตู เขาคงจะมาแล้ว!
"อรุณสวัสดิ์เฟรม ^^"
"อื้ม มาแต่เช้าเลยนะ!"
"ก็บอกแล้วว่าจะอยู่ด้วยทั้งวัน!"
"แล้วเมื่อคืนเป็นไง?...เจอของขวัญมั๊ย?"
"เอ่อ...คือ..."
"เอ่ออะไรเล่า?? เอ๊ย!!นี่มันซีรี่ส์เรื่องใหม่นี่!!"
"เห็นว่าชอบไง เลยกะเอามาให้ดู"
"งั้นเดี๋ยวเฟรมไปอาบน้ำก่อนนะ จะได้มานั่งดู ^^"
"รีบล่ะ จะได้กินข้าวก่อน ซื้อของมาเพียบเลย"
ดีนะที่ซี่รี่ส์เกาหลีเรื่องใหม่ที่เขาซื้อมา ดึงความสนใจของเธอไปได้ ไม่งั้นเขาก็ไม่รู้จะตอบเธอยังไงว่า...
ของขวัญมันหายไป! ไหนๆก็จะไถ่โทษแล้วก็บอกๆไปให้จบเลยละกัน ขืนถ้าบอกทีหลังเธอโกรธยิ่งกว่านี้แน่!
"มาแล้วๆๆ"
"นี่อาบน้ำหรือเดินผ่านน้ำเนี่ย?"
"อาบแล้วนะ! ประหยัดน้ำน่ะ"
"ฮ่าๆ เฟรมก็งี้ประจำ!"
"ไหนๆซื้อไรมาบ้าง?"
"นี่ไง! ของโปรดเฟรมเพียบ!!! กินกันก่อนแล้วจะได้ดูซีรี่ส์กัน"
"โอเค!!!"
หลังจากกินข้าวเสร็จ ทั้งสองก็ใช้เวลาร่วมกันในห้องของเฟรม ไม่ว่าจะดูซีรี่ส์ ฟังเพลง เล่นเกมส์
จนเวลาล่วงมาถึงตอนบ่าย เธอลืมเรื่องของขวัญไปเลยและเขาก็ไม่มีจังหวะที่จะบอกก็เลยยังไม่ได้บอก!
ช่างเหอะ! เดี๋ยวเธอก็คงลืม... โปรแกรมต่อจากนี้คือเฟรมอยากไปช๊อปปิ้ง! เธอเข้าไปเปลี่ยนชุด
ระหว่างรอเธอนั้นมือถือของผมก็ดังขึ้น โชว์เบอร์ที่ไม่รู้จัก
"ฮัลโหลครับ"
(สวัสดีค่ะคุณฮัท นี่แอรินเองนะคะ)
"อ้าว! คุณแอรินเองหรอครับ? มีธุระอะไรรึป่าวครับ?"
(อยากทราบว่าคุณฮัทว่างรึป่าวคะ? พอดีคุณพ่อจะนัดให้มาคุยรายละเอียดการจัดแสดงน่ะค่ะ)
"วันนี้หรอครับ?"
(ค่ะวันนี้! แต่ถ้าคุณไม่สะดวกก็ไว้วันหลังก็ได้ค่ะ)
"ไม่ใช่อย่างนั้นครับ วันนี้ว่างครับ! กี่โมงดีครับ?"
(4 โมงเย็นค่ะ ที่แกลลอรี่เลย)
"นี่ก็บ่าย 3 ละ เดี๋ยวผมออกไปเลยละกัน"
(ค่ะๆ แล้วเจอกันนะคะ)
"ครับๆ เจอกันครับ!"
เขากำลังจะพาเธอไปช๊อปปิ้ง! แต่กลับมีงานด่วนซะงั้น!! เขาไม่ได้อยากผิดนัดเธอ แต่งานมันสำคัญมากจริงๆเพราะ
แกลลอรี่ของพ่อคุณแอริน เป็นแกลลอรี่ที่มีชื่อเสียงมากและก็คงไม่มีเวลามามัวรองานศิลปะของจิตกร
ที่เพิ่งมีชื่ออย่างเขาได้ ดังนั้นถ้าเขาไม่อยากพลาดโอกาสที่มีคนหยิบยื่นให้ เขาต้องไปคุยงานตอนนี้!
ส่วนเฟรม....เอาไว้ค่อยไถ่โทษทีหลังละกัน
"เสร็จแล้วฮัท ไปกันเถอะ!"
"ไว้วันหลังนะเฟรม พอดีฮัทมีงานด่วนน่ะ"
"งานอะไรอีกล่ะ? วันนี้วันหยุดนะ"
"ฮัทต้องไปคุยงานกับคุณแอรินน่ะ"
"คุณแอริน!!?? อีกแล้ว??"
"ถ้าฮัทเบี้ยวคราวนี้ มีหวังชวดงานนี้แน่ๆ แกลลอรี่คุณแอรินเธอมีชื่อเสียงมากนะเฟรม"
"แต่สัญญาแล้วไม่ใช่หรอ?...ว่าจะอยู่ด้วยทั้งวัน!"
"ก็มันด่วนจริงๆหนิ ไว้วันหลังจะมาอยู่ด้วย"
"วันหลังทุกที นี่เฟรมไม่มีค่าเลยใช่มั๊ยสำหรับฮัท?"
"อย่าพูดแบบนี้สิ! เฟรมมีค่าเสมอ ฮัทไปนะ!!"
"ถึงจะมีค่าก็มีค่าน้อยกว่าคุณแอรินสินะ..."
เธอพึมพำกับตัวเองเมื่อเขาออกจากห้องไป เธอลืมไป...งานเขาสำคัญกว่าเธอเสมอแหละ!
หากแต่ว่าเมื่อก่อนเธอจะเชื่อว่าเป็นงานจริงๆ แต่ตอนนี้ชักเริ่มไม่แน่ใจเพราะมีคุณแอรินเข้ามาเกี่ยวข้อง!
เขาเป็นแบบนี้ทุกทีเลย เวลาที่เปิดใจคุยกันทีไร เขาก็จะอ้างว่าเขาก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร
นิสัยอินดี้ อาร์ตๆ ติสท์ๆ แรกๆเธอก็เข้าใจเพราะเธอเองก็เป็นครูสอนดนตรี
คนที่ทำอาชีพแนวนี้ย่อมมีโลกส่วนตัวสูง แต่บ่อยๆเข้าก็ไม่ไหวเหมือนกัน...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไรท์เตอร์ : ครั้งแรกบอกจะมาอัพเมื่อวานดึกๆ แต่ลืม -0- มาอัพให้แล้วนะคะวันนี้ พี่ฮัทไปหาคุณแอรินอีกแล้วววว ทำไมทำงี้อ่ะ?? เข้ากับดักเลย 555 แต่คุณแอรินก็ไม่ได้ร้ายเท่าไรนะ แต่จะร้ายรึป่าว? ต้องติดตาม ;D ขอบคุณทุกการติดตาม ทุกเม้น ทุกกำลังใจ เม้นเยอะนะคะ จุ๊บ >3<
ปล. Music Story ในสต๊อกหมดแล้ว! -0- ยังอยากให้ทำอยู่มั๊ย? หรือจะเอาแค่เพลงเฉยๆ ไรท์จะให้โหวตนะคะ
อีกด้านนึงหญิงสาวไฮโซกำลังยิ้มระรื่นอยู่บนโซฟาหรูในห้องรับแขกของบ้าน เธอปลื้มฮัทมาก ถึงเธอจะรู้ว่าเขามีแฟนแล้ว
แต่เธอก็จะพยายามทำทุกวิถีทางให้เขาหันมาชอบเธอให้ได้ เธอไม่ได้อยากเลว...แต่ความรักมันห้ามกันไม่ได้
ว่าแล้วเธอก็หยิบของสิ่งนึงขึ้นมา เป็นกล่องเล็กๆที่ห่อด้วยกระดาษสีสวย ที่เขาเผลอทำตกไว้ มันคงสำคัญ
กับเขาพอสมควร เธอกะจะคืนของให้เขาแต่ก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไร? ถ้าเธอได้คุยงานกับเขาบ่อยๆก็ดีน่ะสิ
บางทีความใกล้ชิดอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของเธอและเขาพัฒนาขึ้นมาก็ได้!
"วันนี้ลูกพ่อแปลกๆนะ นั่งยิ้มอยู่คนเดียว"
"แหมคุณพ่อก็...ไม่ต้องแซวเลยนะคะ"
"แล้วงานของคุณจิรวิชญ์ที่พ่อให้ไปคุยน่ะ ได้เรื่องมั๊ย?"
"ยิ่งกว่าได้อีกค่ะ คุณฮัทเขาเป็นกันเองมากเลยนะคะ แล้วเขาก็ตอบตกลงแล้วด้วย!"
"เก่งมากลูกพ่อ! งั้นพรุ่งนี้ติดต่อเขามาคุยรายละเอียดที่แกลลอรี่เราเลยนะ"
"ค่ะ เดี๋ยวหนูโทรให้เดี๋ยวนี้เลย!..."
"อย่าเลยลูก! นี่ก็ดึกมากแล้วรบกวนเขาเปล่าๆ พรุ่งนี้ค่อยโทรก็ได้"
"ก็ได้ค่ะ ว่าแต่ว่าพรุ่งนี้หนูขอไปด้วยคนนะคะ ^^"
"ร้อยวันพันปีลูกสาวพ่อไม่เคยไปเหยียบแกลลอรี่เลยนะ แล้วทำไมเกิดอยากไปล่ะเนี่ย?"
"ก็...ก็หนูคิดว่าถึงเวลาที่จะช่วยคุณพ่อทำงานแล้วไงคะ"
"พ่อว่าที่อยากไปเพราะคุณจิรวิชญ์มากกว่าล่ะมั้ง"
"คุณพ่ออ่ะ!! รู้ทันอีกละ -0-"
"หนูเป็นลูกพ่อนะ จะไม่รู้ได้ไง อ่านสายตาลูกพ่อก็รู้แล้ว ฮ่าๆๆ"
"ไม่คุยกับคุณพ่อแล้ว หนูไปนอนดีกว่า ฝันดีค่ะ!"
"ฝันดีลูก แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมโทรนัดคุณจิรวิชญ์ด้วยนะ"
"รับทราบค่ะ ท่านประธาน!! ฮ่าๆ"
แล้วโอกาสก็เวียนมาหาเธออีกครั้ง พรุ่งนี้เธอจะได้เจอเขาแล้ว อยากเจอเขาจะแย่! ตามที่พ่อเธอบอก
เธอไม่คิดจะไปที่แกลลอรี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว ตอนที่พ่อให้เธอไปชวนให้เขามาโชว์งานศิลปะที่แกลลอรี่
เธอไม่อยากไปด้วยซ้ำ เพราะเธอคิดว่าไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเธอ... แต่พอเธอได้เจอกับเขา
ทำให้ความคิดต่างๆที่เคยมีหมดไป เธอเริ่มอยากไปทำงานที่แกลลอรี่ อยากช่วยพ่อติดต่องานกับเขา
อยากเจอหน้าเขาทุกวัน และหวังให้เขาคิดแบบเดียวกับเธอ!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
และแล้วเช้าวันใหม่อันแสนสดใสสำหรับเฟรมก็มาถึง ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อคืนฮัทจะหาของขวัญเจอมั๊ย?
แต่ถ้าเขามั่นใจว่าจะเจอ มันก็ต้องเจอ! วันนี้เขาบอกจะอยู่กับเธอทั้งวัน นี่เขาคงรู้สึกผิดจริงๆ เพราะตั้งแต่เป็น
แฟนกันมาเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้เธอเลย ก็ดีเหมือนกันที่เขาทำแบบนี้...มันทำให้เธอรู้ว่า
เขายังคงสนใจและแคร์เธออยู่ไม่น้อย คิดไปคิดมาพลันได้ยินเสียงเคาะประตู เขาคงจะมาแล้ว!
"อรุณสวัสดิ์เฟรม ^^"
"อื้ม มาแต่เช้าเลยนะ!"
"ก็บอกแล้วว่าจะอยู่ด้วยทั้งวัน!"
"แล้วเมื่อคืนเป็นไง?...เจอของขวัญมั๊ย?"
"เอ่อ...คือ..."
"เอ่ออะไรเล่า?? เอ๊ย!!นี่มันซีรี่ส์เรื่องใหม่นี่!!"
"เห็นว่าชอบไง เลยกะเอามาให้ดู"
"งั้นเดี๋ยวเฟรมไปอาบน้ำก่อนนะ จะได้มานั่งดู ^^"
"รีบล่ะ จะได้กินข้าวก่อน ซื้อของมาเพียบเลย"
ดีนะที่ซี่รี่ส์เกาหลีเรื่องใหม่ที่เขาซื้อมา ดึงความสนใจของเธอไปได้ ไม่งั้นเขาก็ไม่รู้จะตอบเธอยังไงว่า...
ของขวัญมันหายไป! ไหนๆก็จะไถ่โทษแล้วก็บอกๆไปให้จบเลยละกัน ขืนถ้าบอกทีหลังเธอโกรธยิ่งกว่านี้แน่!
"มาแล้วๆๆ"
"นี่อาบน้ำหรือเดินผ่านน้ำเนี่ย?"
"อาบแล้วนะ! ประหยัดน้ำน่ะ"
"ฮ่าๆ เฟรมก็งี้ประจำ!"
"ไหนๆซื้อไรมาบ้าง?"
"นี่ไง! ของโปรดเฟรมเพียบ!!! กินกันก่อนแล้วจะได้ดูซีรี่ส์กัน"
"โอเค!!!"
หลังจากกินข้าวเสร็จ ทั้งสองก็ใช้เวลาร่วมกันในห้องของเฟรม ไม่ว่าจะดูซีรี่ส์ ฟังเพลง เล่นเกมส์
จนเวลาล่วงมาถึงตอนบ่าย เธอลืมเรื่องของขวัญไปเลยและเขาก็ไม่มีจังหวะที่จะบอกก็เลยยังไม่ได้บอก!
ช่างเหอะ! เดี๋ยวเธอก็คงลืม... โปรแกรมต่อจากนี้คือเฟรมอยากไปช๊อปปิ้ง! เธอเข้าไปเปลี่ยนชุด
ระหว่างรอเธอนั้นมือถือของผมก็ดังขึ้น โชว์เบอร์ที่ไม่รู้จัก
"ฮัลโหลครับ"
(สวัสดีค่ะคุณฮัท นี่แอรินเองนะคะ)
"อ้าว! คุณแอรินเองหรอครับ? มีธุระอะไรรึป่าวครับ?"
(อยากทราบว่าคุณฮัทว่างรึป่าวคะ? พอดีคุณพ่อจะนัดให้มาคุยรายละเอียดการจัดแสดงน่ะค่ะ)
"วันนี้หรอครับ?"
(ค่ะวันนี้! แต่ถ้าคุณไม่สะดวกก็ไว้วันหลังก็ได้ค่ะ)
"ไม่ใช่อย่างนั้นครับ วันนี้ว่างครับ! กี่โมงดีครับ?"
(4 โมงเย็นค่ะ ที่แกลลอรี่เลย)
"นี่ก็บ่าย 3 ละ เดี๋ยวผมออกไปเลยละกัน"
(ค่ะๆ แล้วเจอกันนะคะ)
"ครับๆ เจอกันครับ!"
เขากำลังจะพาเธอไปช๊อปปิ้ง! แต่กลับมีงานด่วนซะงั้น!! เขาไม่ได้อยากผิดนัดเธอ แต่งานมันสำคัญมากจริงๆเพราะ
แกลลอรี่ของพ่อคุณแอริน เป็นแกลลอรี่ที่มีชื่อเสียงมากและก็คงไม่มีเวลามามัวรองานศิลปะของจิตกร
ที่เพิ่งมีชื่ออย่างเขาได้ ดังนั้นถ้าเขาไม่อยากพลาดโอกาสที่มีคนหยิบยื่นให้ เขาต้องไปคุยงานตอนนี้!
ส่วนเฟรม....เอาไว้ค่อยไถ่โทษทีหลังละกัน
"เสร็จแล้วฮัท ไปกันเถอะ!"
"ไว้วันหลังนะเฟรม พอดีฮัทมีงานด่วนน่ะ"
"งานอะไรอีกล่ะ? วันนี้วันหยุดนะ"
"ฮัทต้องไปคุยงานกับคุณแอรินน่ะ"
"คุณแอริน!!?? อีกแล้ว??"
"ถ้าฮัทเบี้ยวคราวนี้ มีหวังชวดงานนี้แน่ๆ แกลลอรี่คุณแอรินเธอมีชื่อเสียงมากนะเฟรม"
"แต่สัญญาแล้วไม่ใช่หรอ?...ว่าจะอยู่ด้วยทั้งวัน!"
"ก็มันด่วนจริงๆหนิ ไว้วันหลังจะมาอยู่ด้วย"
"วันหลังทุกที นี่เฟรมไม่มีค่าเลยใช่มั๊ยสำหรับฮัท?"
"อย่าพูดแบบนี้สิ! เฟรมมีค่าเสมอ ฮัทไปนะ!!"
"ถึงจะมีค่าก็มีค่าน้อยกว่าคุณแอรินสินะ..."
เธอพึมพำกับตัวเองเมื่อเขาออกจากห้องไป เธอลืมไป...งานเขาสำคัญกว่าเธอเสมอแหละ!
หากแต่ว่าเมื่อก่อนเธอจะเชื่อว่าเป็นงานจริงๆ แต่ตอนนี้ชักเริ่มไม่แน่ใจเพราะมีคุณแอรินเข้ามาเกี่ยวข้อง!
เขาเป็นแบบนี้ทุกทีเลย เวลาที่เปิดใจคุยกันทีไร เขาก็จะอ้างว่าเขาก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร
นิสัยอินดี้ อาร์ตๆ ติสท์ๆ แรกๆเธอก็เข้าใจเพราะเธอเองก็เป็นครูสอนดนตรี
คนที่ทำอาชีพแนวนี้ย่อมมีโลกส่วนตัวสูง แต่บ่อยๆเข้าก็ไม่ไหวเหมือนกัน...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไรท์เตอร์ : ครั้งแรกบอกจะมาอัพเมื่อวานดึกๆ แต่ลืม -0- มาอัพให้แล้วนะคะวันนี้ พี่ฮัทไปหาคุณแอรินอีกแล้วววว ทำไมทำงี้อ่ะ?? เข้ากับดักเลย 555 แต่คุณแอรินก็ไม่ได้ร้ายเท่าไรนะ แต่จะร้ายรึป่าว? ต้องติดตาม ;D ขอบคุณทุกการติดตาม ทุกเม้น ทุกกำลังใจ เม้นเยอะนะคะ จุ๊บ >3<
ปล. Music Story ในสต๊อกหมดแล้ว! -0- ยังอยากให้ทำอยู่มั๊ย? หรือจะเอาแค่เพลงเฉยๆ ไรท์จะให้โหวตนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น