คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4 : ปล่อยมือฉันถ้าหากว่ามันลำบากใจ. (100%)
Chapter 4
ปล่อยมือฉันถ้าหากว่ามันลำบากใจ.
แต่อาการเธอมันฟ้องว่าใจสั่น จับมือฉันจนดูตั้งใจ
คงไม่ต้องถามเธอหรอกนะว่าประชดใคร เพราะเธอเป็นต่อหน้าเขาเท่านั้น.
�
ถ้าเธอยังผูกพัน ก็ไปบอกเขาไป อย่าทำร้ายฉันอย่างนี้.
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นบอกเวลาหกโมงเช้า หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงหนานุ่ม อันที่จริงเธอยังไม่ได้นอนด้วยซ้ำ
สต๊อปครุ่นคิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่แคนพูด ไม่ว่าเขาจะพูดเพราะเมา ละเมอ หรือเพราะเหตุผลใดก็ตามแต่
คำพูดที่ออกจากปากมันทำให้เธอเสียใจที่รู้ว่าในส่วนลึกของหัวใจ เขายังคงอาลัยอาวรณ์ถึงคนรักเก่าอยู่เรื่อยมา
แต่นี่ไม่ใช่เวลามานั่งตัดพ้อ เธอต้องปลุกคนข้างกายเพราะวันนี้เขามีงานเช้า...
“แคนๆ ตื่นได้แล้วแคน”
“งืมๆ...”
“แคน!! แคนมีงานเช้าไม่ใช่หรอ? นี่มันหกโมงเช้าแล้วนะ”
“งืมๆ...ห๊ะ??? แล้วทำไมต๊อปไม่ปลุก!!”
“หืมมม ก็ปลุกอยู่นี่ไง! ปลุกแล้วแคนตื่นรึไง??”
“อ้าวหรอ? แหะๆ โทษที”
“รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเลย เดี๋ยวเตรียมกระเป๋ากับอาหารเช้าให้”
“จ้าาาา”
เขายังคงปฏิบัติกับเธอเหมือนเดิมทุกอย่าง เขาคงไม่รู้ตัวว่าเมื่อคืนพูดอะไรออกมา แต่ก็ช่างมันเถอะ!
เธอพยายามไม่เก็บเรื่องนี้ไว้กวนใจ คนเรามันก็ต้องมีกันบ้างที่ยังคร่ำครวญถึงคนรักเก่า ซึ่งเขาก็เคยยืนยันกับเธอเอง
ว่าเลิกคิดเรื่องนั้นไปนานแล้ว เธอควรไว้ใจเขาสิ!�อีกด้านหนึ่งเขารีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว เนื่องด้วยวันนี้มี
งานสำคัญรออยู่ เขาเป็นเจ้าของธุรกิจออกแบบและตกแต่งภายในที่กำลังมีชื่อเสียงเปรี้ยงปร้างในขณะนี้
ด้วยฝีมือการออกแบบและการทำงานที่เป็นมืออาชีพของทีมงาน บริษัทของเขาจึงเป็นที่นิยมอย่างมาก!
“เสร็จแล้วๆ วันนี้มีไรกินอ่ะ?”
“ข้าวต้มปลา!”
“วู้ววว น่ากินแฮะ!”
“เออๆไม่ต้องพูดมาก รีบกินๆ”
“รู้น่าาาา บ่นอย่างกับเป็นแม่!”
“ปากดีอย่างนี้น่ะ เดี๋ยวไม่ต้องกินเลยดีมะ?”
“โอ๊ะ! แค่นี้ต้องงอนด้วย หมดละๆ”
“กระเป๋าอยู่บนโต๊ะ ตั้งใจทำงานนะ”
“อื้ม ขอบคุณมาก ต๊อปน่ารักที่สุดเลย
“ไม่ต้องมาปากหวานเลย ไปไป๊!!”
ถึงตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะเกินคำว่าเพื่อนมามากแล้ว แต่ก็ยังไม่เข้าขั้นแฟนอยู่ดี ทั้งสองยังคงสนิทและ
คุยเล่นกันแบบที่เคยคุยเมื่อตอนยังเป็นเพื่อน สต๊อปแอบรักแคนมาตลอด แต่แคนเพิ่งจะมารู้เมื่อไม่นานมานี้
เขาตัดสินใจจะให้ความสัมพันธ์เป็นแบบนี้ไปก่อน ค่อยๆเป็นค่อยไป ยังไม่อยากเร่งรีบ จนบางทีเธอก็อดคิดไม่ได้ว่า
มันคลุมเครือเกินไป
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันนี้แคนมาออกแบบงานให้งานอีเว้นท์งานนึง เป็นงานเปิดตัวคอเล็กชั่นนาฬิกาหรูแบรนด์ดัง ซึ่งในงานนี้จะมีการ
เดินแบบแฟชั่นโชว์ของนายแบบและนางแบบแถวหน้าของวงการ เขาและทีมงานต้องรีบมาเซ็ตฉาก เวทีและอุปกรณ์
ก่อนงานจะเริ่มในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ตอนนี้นายแบบและนางแบบทยอยเดินทางกันมาแล้ว และหนึ่งในนั้นเป็น...
คนที่เขาได้เห็นแล้วต้องตกใจ....
“โบวี่!!”
“แคน...”
“น้องโบวี่เชิญทางนี้ค่ะ!”
โบวี่!!เขาเห็นเธอเธอเห็นเขา แต่มีสาวประเภทสองคนนึงมาลากเธอไปซะก่อน�เธอเป็นอดีตคนรักของเขาเอง
เธอขอเลิกกับเขา ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลหรือข้ออ้าง แต่เธอขอเลิกพร้อมบอกว่าเขาไม่เหมาะกับเธอ
ถึงเรื่องจะผ่านมานานแล้วแต่เขายังคงจำวันนั้นได้อย่างแม่นยำ วันที่เขาต้องร้องไห้และทนทุกข์ทรมานเพราะเธอ
คิดถึงเรื่องวันนั้นพาลให้เขาคิดถึงเธออีกคน คนที่อยู่ที่ห้อง! คนที่อยู่เคียงข้าง คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ
คนที่ทำให้เขามีวันนี้! เพื่อนที่กำลังจะเลื่อนขึ้นเป็นแฟน เธอสารภาพรักกับเขา ใจจริงเขารู้สึกดีกับเธอไม่น้อย�
และหวังว่าเธอจะทำให้เขาลืมอดีตคนรักได้ แต่ลึกๆในใจเขายังคิดถึงโบวี่อยู่เสมอ
แล้วยิ่งมาเจอเธอในวันนี้มันทำให้ใจเขาสั่นและเริ่มหวั่นไหวอีกครั้ง คิดไปเพลินๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
โชว์เบอร์ของเธอ...เธอผู้อยู่ในสถานะที่มันคลุมเครือ!
“ฮัลโหล! มีไรต๊อป?”
(แคนลืมซองเอกสาร!!)
“เฮ้ย! จริงด้วย ทำไงดี? สำคัญด้วยสิ”
(ตอนนี้อยู่ไหนล่ะ? เดี๋ยวขับรถเอาไปให้)
“อ้อ! อยู่ที่.......”
เขาบอกสถานที่จัดงานให้เธอรู้ ถ้ามันไม่จำเป็นจริงๆเขาก็ไม่อยากรบกวนเธอหรอก แต่เอกสารนั่นสำคัญมาก
แต่เขาก็เพิ่งนึกได้ว่า...ถ้าเธอมา!เธอก็ต้องเจอกับโบวี่ เธอจะคิดยังไง จะทนได้มั๊ย? เขาก็ตอบตัวเองไม่ได้
คงต้องรอให้เธอมาตอบเอง!
อีก 15 นาทีต่อมา!! เธอมาแล้ว...มาทันเวลาพอดี เธอกำลังเดินตรงมาหาเขา...
"อ่ะ...ของสำคัญยังลืม!! ขี้ลืมไม่เปลี่ยนเลยนะ"
"ก็รีบนี่นา ขอบคุณนะต๊อป แล้วนี่ไปไหนต่อป้ะ?"
"วันนี้งานยังไม่เข้าน่ะ ว่างด้วย!! งั้นต๊อปขออยู่ดูงานแคนละกัน ^^"
"เอ่อ...."
"ไม่อยากให้อยู่หรอ? ไม่เป็นไรๆ ต๊อปกลับก็ได้!!!"
"โอ๋ๆ อย่างอนเด้ แค่กลัวว่าแคนจะมัวยุ่งจนไม่มีเวลาดูแลต๊อปไง"
"ต๊อปโตแล้วนะ! ดูแลตัวเองได้น่าาาา"
"ฮ่าๆ งั้นเดี๋ยวเรายืนดูตรงนี้แหละ เดี๋ยวซักพักแฟชั่นโชว์ก็เริ่มละ"
"อื้ม ^^"
เสียงเพลงจังหวะสนุกสนานดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าแฟชั่นโชว์ได้เริ่มขึ้นแล้ว แคนและสต๊อยืนอยู่ในทำเลที่เห็น
การเดินแฟชั่นโชว์ได้ชัดเจน ตั้งแต่ต้นจนถึงชุดฟินนาเล่! หากแต่ว่าถ้านางแบบที่เดินอยู่เป็นคนอื่นสต๊อปจะไม่รู้สึกอะไร
แต่นี่เธอจำนางแบบคนนี้ได้ดี และคาดว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆจะจำได้เช่นกัน.... แต่เธอก็พยายามเก็บอาการจนงานเสร็จ
เธอสังเกตอาการของเขา เขาดูนิ่งๆไป เธอจึงตัดสินใจถามเขา!
"เอ่อ...แคน ผู้หญิงที่เดินชุดฟินนาเล่ใช่...??"
"อื้มใช่!"
"แคน โอเคมั๊ย?"
"โอเคสิ! ทำไมจะไม่โอเคล่ะ?? ^____^"
"โอเคก็...."
"อ้าวแคน!! สต๊อป ^^"
"โบ.. / โบวี่" ทั้งสองเอ่ยชื่อเธอพร้อมกัน
"ไม่เจอกันตั้งนาน ไม่คิดเลยนะว่าจะมาเจอกันที่นี่"
"อื้ม แคนก็ไม่คิดเหมือนกัน"
"สต๊อป!! ไม่พาแคนไปดูนาฬิกาหรอ? สวยๆทั้งนั้น"
"เอ่อ...เราไม่ค่อยรู้เรื่องนาฬิกาน่ะ"
"งั้นไปด้วยกันมั๊ย? เดี๋ยวโบพาไป"
"เอ่อ..."
"โบ!!! ไอ้นี่เป็นใคร??" เสียงปริศนาของชายนิรนามดังขึ้นขัดบทสนทนาของคนทั้งสาม
"พี่ไมค์!! ปล่อยนะโบเจ็บ!!"
"ไม่ปล่อย นี่โบหลบหน้าพี่เพื่อมาเจอกับไอ้นี่ใช่มั๊ย??"
"ขอโทษนะครับ! กรุณาให้เกียรติผู้หญิงด้วย"
"แล้วแกยุ่งอะไรวะ?? แฟนเขาจะคุยกัน คนอื่นไม่เกี่ยว!!! ไปโบ!!กลับ!"
"ไม่!! พี่ไมค์...โบเจ็บ!!"
พลั่กกกกกกกกกกก... หมัดของแคนพุ่งตรงไปที่ผู้มาใหม่เข้าอย่างจัง
"แกต่อยฉันทำไมวะ?"
"คุณทำโบเจ็บ"
"แก!!!!!!...."
"พี่ไมค์หยุดได้แล้ว!! กลับกันๆ ไปก่อนนะแคน!"
"ฝากไว้ก่อนนะเว่ยยยย..."
สิ้นเสียงผู้ชายที่อ้างตนเป็นแฟนโบวี่ แคนก็ถอนหายใจยาว สต๊อปที่เฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง�
มันอื้ออึงไปหมด ประโยคที่เขาพูดยังวนเวียนในหัว 'คุณทำโบเจ็บ!' แต่เขาจะรู้มั๊ยนะ ว่าเขากำลังทำให้เธอเจ็บ!
หลังจากงานเลิกเธออยากจะหนีหน้าเขาไปไกลๆ แต่เธอต้องกลับกับเขา เธอทำอะไรได้ไม่มากไปกว่านั่งนิ่งเงียบ�
เหม่อมองทิวทัศน์ริมทาง แล้วเธอก็ต้องตื่นจากภวังค์ด้วยเสียงของเขา!
"ต๊อป เป็นไรป้ะเนี่ย? นั่งเงียบเชียว!!"
"แคน...ยังรักโบวี่อยู่หรอ??"
"เอ่อ...คือ..."
"ต๊อปพอจะรู้คำตอบแล้วแหละ..."
"มันไม่ใช่แบบที่ต๊อปคิดนะ"
"แคน ต่อให้แคนจะพูดกี่ร้อยครั้งว่าไม่ได้คิดอะไรแล้ว แต่จิตใต้สำนึกแคนมันไม่ใช่!!"
"............"
"แคนรู้มั๊ยว่าต๊อปพยายามจะไม่คิดเรื่องนี้ เมื่อคืนแคนเมาแล้วเพ้อถึง...โบวี่ ทั้งๆที่คนที่อยู่กับแคนคือต๊อป!"
"จริงหรอต๊อป??..."
"จริงสิ! แล้ววันนี้ตอนที่โบวี่เดินแบบ ต๊อปเห็นแววตาแคน แววตาที่แคนมีให้โบวี่มาเสมอ แต่ต๊อปไม่เคยได้มัน
แววตาแคนเจ็บปวด!ตอนที่ผู้ชายคนนั้นบอกว่าเป็นแฟนโบวี่!�ต๊อปไม่รู้นะว่าความสัมพันธ์เราตอนนี้คืออะไร
แต่ต๊อปอึดอัดที่มันคลุมเครืออยู่แบบนี้"
"ต๊อป...."
"ต๊อปโอเค!! ถ้าแคนยังรักโบวี่อยู่ก็ไปบอกเธอซะ ส่วนต๊อป...ช่างเหอะ! เราก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม"
"ไม่นะต๊อป...แคนขอร้อง"
"แต่แคนยังรัก.."
"แคนไม่ได้รักแล้วจริงๆนะ มันอาจจะเป็นแค่ความผูกพันก็ได้"
"งั้นหรอ??"
"อย่าทำแบบนี้นะ เป็นเหมือนเดิมนะต๊อป!! ถ้าไม่มีต๊อปแคนคงอยู่ไม่ได้ นะต๊อปนะ!!"
"ต๊อปอยากมั่นใจกว่านี้!! ว่า..."
"งั้น...เป็นแฟนกันนะ!"
"อะไรนะ? พูดเล่นหรอแคน?"
"ไม่เล่นอะไรทั้งนั้น แคนอยากให้ต๊อปมั่นใจ ว่าแคนไม่ด้รักโบแล้ว"
"แคน...."
"แคนรู้สึกดีที่มีต๊อปอยู่ข้างๆ ต๊อปดูแลแคนเสมอมา เป็นแฟนกันนะ!"
".............."
"ว่าไงล่ะต๊อป?? ^___^"
"เอ่อ...อื้ม!"
"ฮ้าาาา น่ารักที่สุดเลย ><"
"แคนน่ะ ><"
"ไม่ร้องแล้วนะ ไม่ต้องคิดมากด้วย ยัยจอมคิดมากเอ้ยยยยย"
เรื่องของทั้งคู่ดูท่าจะไปได้สวย แต่ในหัวแคนกลับคิดว่า ที่เขาทำน่ะ ถูกแล้วหรอ? เขายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจริงๆแล้ว
เขารักสต๊อปรึป่าว? เขาแค่รู้สึกดี! และไม่แน่...มันอาจเป็นแค่ความผูกพันก็เป็นได้ แต่ที่เขาตัดสินใจขอเธอเป็นแฟน
ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาทำ เขาแค่ไม่อยากเห็นเธอร้องไห้เสียใจ ไม่อยากให้เธอเป็นแค่เพื่อน อยากให้เธอคอยอยู่ดูแลเขา
ไปแบบนี้ แต่ก็ยังไม่ได้รู้สึกว่ารักเธออยู่ดี เขารู้สึกยังไงกันแน่!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไรท์เตอร์ : ตัวเต็มมาละจ้าาาา 555 ตกลงพี่แคนรักพี่ต๊อปมั๊ยเนี่ย? -0- คลุมเครือนะเนี่ย...คลุมเครือ! ถ้ายังไม่รักจะขอเป็นแฟนทำไมล้าาา? ก็รักแล้วแหละแค่ยังไม่รู้ตัวเนาะๆ 555 เอาใจช่วย เรื่องคงยังไม่จบแค่นี้หรอนะ ต้องติดตาม ;D ขอบคุณทุกการติดตาม ทุกเม้น ทุกกำลังใจ เม้นเยอะๆนะคะ จุ๊บ >3<
�
NEXT Chapter...
ฮัท - เฟรม - แอริน
ฉันมันไม่ดีเท่าเขา ไม่ค่อยน่าแคร์เท่าไร.
�
�
B B
ความคิดเห็น