คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Charpter 6 ...
6...
บีเนท่าเ้ามาูแลไอโอรอสอย่าใล้ิ หิสาวันท่ามูและลิบรานออนอหน้า ้วยถือัวในยศศัิ์อัว นอานี้ยัไ้รับอนุาาอ์ัรพรริ้วย ึยิ่ไ้ใให่ มูึไม่มีโอาสไ้รายานไอโอรอสเรื่อารหายัวไปอมิโร
"ื่มยาเสียสิ๊ะ ไอโอรอส"
บีเนท่านั่้าเียเพื่อะป้อนยาให้ายหนุ่มโยเพาะ ไอโอรอสนั่พิหมอน ลำัวมีผ้าพันแผลพันอยู่เ็มไปหม เพราะยัไม่สามารถยับร่าายไ้มานั ไอโอรอสึำ้อให้บีเนท่าป้อนโยี
"แหม ว่า่ายริๆ น่ารั"
บีเนท่ายิ้มแ้มแทบปริ ระหว่านั้นโรเียไ้เ้ามาๆ ้อๆ
"มีอะไรหรือ..."
ไอโอรอสที่เห็น่อน เอ่ยถามอย่าสสัย
"เอ่อ...ท่านมูมาอเ้าเฝ้าเพะ"
บีเนท่าวาเสียแ็
"ไม่ไ้นะ พระอนุายัอาารไม่่อยีนั บอไปว่าให้รอไป่อน"
ไอโอรอสมวิ้วมุ่น แ่็ไม่อยาะแสวามไม่พอใอะไรออไปให้มา ล่วเ้าสู่ยามรารี มู็ลอบเ้ามาพบ รู้อยู่แล้วว่าไอโอรอส้อรออยู่
เมื่อมูส่ห่วทอให้ไอโอรอส็มอหน้านสนิทอย่าัา
"หมายวามว่ายัไ มู..."
มูไ้แ่้มหน้า ไม่ล้าอบ ไอโอรอสถามึ้นอย่าร้อนรน มูใ
"โปรรัษาพระวราย้วยระหม่อม"
"ั้น็รีบอบเรามาสิว่านี่มันหมายวามว่ายัไ ทำไมห่วทอนี่ถึมาอยู่ับเ้า"
มูึเล่าเรื่อทั้หมให้นายเหนือหัวฟัอย่าละเอียว่ามิโรหายไปั้แ่ืนนั้น ส่ทหารออามหา็ไม่พบ ไอโอรอสำห่วทอไว้แน่น
"ป่านนี้เอาแ่โทษัวเออยู่แน่ๆ เรา้อออไปามหามิโร"
ไอโอรอสลุพรวาเีย มูรีบผลัให้อีฝ่ายล้มัวลนอน
"ไม่ไ้นะฝ่าบาท เี๋ยวปาแผลเปิ"
"หลีทาเราเี๋ยวนี้"
นาบาเ็บอยู่ มูยัรั้แทบไม่ไหว รอผู้บัาหนุ่มอรนทนไม่ไหวอี่อไป เาโพล่ออมา
"ถ้าทรออาวัอนนี้ แล้วใระแ้่าให้มิโรล่ะพระเ้า่ะ สถานาร์อเาะ้อลายเป็นนัโทษแผ่นินที่้อับาย มันมีผลระเทือนไปถึท่านเสนาบีฝ่าย้ายอย่าแน่นอน ที่สำัวามรัระหว่าพระอ์ับมิโรอา้อพัทลายล ไ้โปรพิาราำเือนอระหม่อม้วยพระเ้า่ะ"
ไอโอรอสะั านั้น็ยอมล้มัวลนอนโยี ายหนุ่มเสยผมลวๆ ถอนใยาว
"อโทษ เราห่วมิโรมาไปหน่อย เลยหุนหันพลันแล่นเ่นนี้ มิโรยัเ็นั สภาพาร์แบบนี้ทำให้น่าเป็นห่วที่สุ อบใที่พยายามเือนสิเรา"
"หามิไ้ระหม่อม"
มู่อยโล่ใมาบ้า ปัหายัรอให้ไอโอรอส่วยแ้ไอีมานั มูึแนะนำให้อาารทุเลาอีสันิ่อยมาพูัน มาว่านั้นือเาห่วไอโอรอสมาเพราะ่า็บันมาั้แ่เ็ๆ ไอโอรอสเอ็รู้ว่าถ้าานไปมีหวัยุ่แน่ เาึให้มูออไปเพื่อะไ้พัผ่อน และเพื่อเาะไ้นั่มอห่วทอในมือเียบๆ เพียลำพั
3 วัน่อมา ัรพรริพร้อมับราินี ไอบีเรียและบีเนท่าไ้เ้ามาเยี่ยม
"ริรึ ไอโอรอสที่นร้ายราวนี้ือเสนาธิารอเ้า..."
ไอโอรอสยัไม่ทันพูอะไรบีเนท่า็อบเสียเอ
"เ้าเ็นั่นบุเ้าลัแสเพื่อโมยาบวีาร์ มันทำร้ายทหาร ทำร้ายเหล่าแม่ทัพภา ที่สำัมันยัหันมาบเ้าหาไอโอรอสอี้วยเพะ"
ไอโอรอสถอนใอย่าเหนื่อยอ่อน
"พอทีเถอะ ท่านบีเนท่า"
ไ้ยินเสียเ้มๆ อไอโอรอส ทุน็พาันเียบริบ ัรพรริ่อน้าแปลใที่ไ้ยินน้ำเสียเ่นนี้าไอโอรอส
"แล้ววามริมันเป็นเ่นไรันล่ะ ไอโอรอส..."
มูลัวว่าะระเทือนบาแผลถ้าไอโอรอสะ้ออธิบาย เาึอพูเอ
"ฝ่าบาทะทรำไ้เรื่ออาถรรพ์อาบวีาร์..."
"เราำไ้ี..."
"ท่านเสนาธิารเพียแ่เ้าไปรวาบนั้นามำสั่ท่านไอโอรอส ็เลยถูปีศาในาบนั้นเ้าสิ"
ราินีพยัหน้า้าๆ อย่าเห็น้วย
"เป็นเหุสุวิสัยริๆ ็นับว่าไอโอรอสฟาเราะห์ไป ทหารในวัเอ็ไม่มีใรบอสันว่าเ็นนั้นใอาละวา"
ไอโอรอสลอบสบาับมูยิ้มๆ มิโรเป็นแม่ทัพภาที่ีบรราทหารึรวมหัวันปป้ออย่าเ็มที่ ทหารที่บาเ็บ็ไม่ร้ายแรอะไรมา ถึะถูสิ มิโร็ไม่่าใร
"ระหม่อมะออนอนวัหลวหลัานี้สอวันพระเ้า่ะเส็พี่..."
ัรพรริมวิ้ว
"แ่บาแผลเ้ายัไม่หายเลย"
ไอโอรอสยเรื่อาบมาปะทะับสายา่อ้านาบุลที่รัเและเป็นห่วเา
"เสนาธิารอระหม่อมนำาบนั้นไป้วย ำเป็น้อเอาลับมาผนึ มิเ่นนั้นอาะเิเรื่อึ้นมาอี มันเป็นวามผิอระหม่อมที่ึันเอาาบวีาร์เ้าวั ทำให้มิโร้อมารับเราะห์ เป็นวามรับผิอบอระหม่อมในอันที่ะ้อามมันลับมา..."
ไ้ฟัเหุผลที่แน่นหา่อแย้ไม่ไ้แบบนี้ ัรพรริ็ไ้แ่พยัหน้ารับ
"เอาเถอะ ยัไเรา็ไม่อยาะัใเ้า รีบลับมา็แล้วัน
"ไอโอรอส เี๋ยวสิ รอ้า่อน"
บีเนท่า้าวามร่าสูพร้อมับร้อเรียไป้วย นานเ้าไอโอรอส็หันมามอ
"มีอะไรหรือพระเ้า่ะ นี่็สายมาแล้ว ระหม่อม้อรีบเินทา"
"เ้าะออไปามาบหรือามเ้าเ็้าวร้าวนนั้นันแน่"
ไอโอรอสยับผ้าลุม เอ่ยถามยิ้มๆ
"ทำไมถึรัสเ่นนั้น"
บีเนท่าเสียเรีย หิสาววัสายาึ้นมอไอโอรอส
"้ารู้นะว่าเ้าทูลวามเท็แ่อ์ัรพรริ ที่ริน่ะิะไปามเ้าารนั่น เ้ารัมันใ่มั้ยล่ะ"
"เาื่อมิโรพระเ้า่ะ..."
บีเนท่าแทบะรี๊ออมา ลอพูแบบนี้แสว่าไอโอรอสยอมรับออมาแล้ว
"เราะเรียมันอย่านี้แหละ ใระทำไม"
"็แล้วแ่พระทัย"
ไอโอรอสหันหลัลับ ทำท่าะเินาไป บีเนท่าผวาเ้าไปวาหน้าไว้ แล้วหิสาว็ึไอโอรอสลมาูบ ไอโอรอสะลึ เารีบันเรือนร่าอวบออห่า
"อย่าทรทำเ่นนี้เลย ะเสื่อมเสียพระเียริเปล่าๆ"
"็เรารัเ้านี่ อนนี้เราเป็นอิสระแล้ว เ้า็ไม่ไ้รัเียเรามิใ่หรือ"
ไอโอรอสมอหิสาวสวยรหน้าอย่าอ่อนโยน มอเหมือนับมอไอบีเรีย ายหนุ่มับมือเรียวยาวึ้นมาุมพิเบาๆ
"แ่อนนี้หม่อมันไม่มีอิสระอีแล้ว บาทีถ้าะทรเส็มาที่นี่เร็วว่านี้สั 1 ปี เราสอนอาไปันไ้้วยี แล้วพบันใหม่พระเ้า่ะ"
บีเนท่าพูอะไรไม่ออ ไ้แ่ยืนมอไอโอรอสเินาไปนลับา้วยใบหน้านอน้ำา นบ้า ทั้ๆ ที่รู้ว่าไม่มีวันสมหวัันไ้ ยัิไปรัับมันอี แล้ว้าล่ะ ไอโอรอสนอเหนือาเ้าแล้ว้าะรัใรไ้
บนหออย โรเียมอลมา เธออธิษานอให้ไอโอรอสพามิโรลับมาไ้อย่าปลอภัย
บทส่ท้าย
่อนที่มูและไอโอรอสะระุม้าออไปาวั ลิบรา็วิ่ระหืระหอบเ้ามา
"ฝ่าบาท มูเิเรื่ออีแล้ว แม่ทัพภาหายไปไหนหมไม่รู้ทั้ 3 น ายแน่"
มูเลิิ้ว ่อนะหันมายิ้มับไอโอรอส
"ท่าทาะมีนนำหน้าเราไป่อนแล้วล่ะ"
"เห็นะริ ลิบรา เ้าอยู่ทำานนเียวไหวนะ"
"พระเ้า่ะ ไม่มีปัหาอะไร เอ่อ...แล้วถ้าอ์ัรพรริทรไ่ถาม..."
มูหัวเราะลั่น
"็บอไปเ่ว่าามเส็ท่านไอโอรอสไปหมแล้ว มีเรื่ออะไร็โทษท่านไอโอรอสไว้่อนแหละี รับรอไม่มีใรล้าหือ"
ไอโอรอสระุม้าเ้ามาใล้เพื่อนสนิท
"สนุที่ไ้แล้เราล่ะสิ เ้านี่ไม่ยอมเปลี่ยนเลย"
"แหะๆ"
ลิบราเอ่ยเือนว่าวรออเินทาไ้แล้ว ายหนุ่มผู้เปรียบเสมือนมือ้าย้มำนับ
"อไ้โปรรัษาพระวราย้วยเพราะทรยัไม่หายี ส่วนเ้า ไม่้อลับมา็ไ้นะมู"
มูหน้าหิ ไอโอรอสรีบวนออเินทา ลิบราแอบยิ้มที่ไ้แล้เพื่อน เาโบมือให้ทัู้่พร้อมับอวยพรให้สำเร็ลับมา
เาอม้าลืนหายไปับแสะวันยามเ้าที่ส่อระทบับำแพวัเป็นเลื่อมลาย
to be continue jaaa!
ความคิดเห็น