คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3
"เฮ้ย!!”
“- -”
เสียงร้องดังขึ้นทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องน้ำออกมา และก่อนที่ฉันจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ถูกใครก็ไม่รู้ดึงให้เข้าไปในมุมมืดของห้องน้ำซะแล้ว- -
“ซวยจริงๆ”
นั่นสิฉันเองก็สมควรจะพูดคำนั้นด้วยใช่มั้ย ซวยจริงๆ - -
ฉันยืนนิ่งอย่างใจเย็น เพราะถ้าฉันโวยวายล่ะก็ คนที่ดึงฉันเข้ามาและเอามือปิดปากไว้นี่คงจะต้องหาวิธีการอะไรสักอย่างให้ฉันเงียบ จากเรี่ยวแรงแล้วคำนวณออกมาได้ง่ายๆว่าผู้ชายแน่ๆ (ขืนเป็นผู้หญิง ฉันว่าเธอต้องเป็นน้องๆช้างไม่ก็ฮิบโปล่ะ) ผู้ชาย - - ผู้ชายอีกแล้ว แล้วทำไมผู้ชายถึงได้มาอยู่ในห้องน้ำผู้หญิงล่ะ หรือว่าฉันจะเข้าผิดห้อง - - *
“สาวน้อย เธอนี่ดวงไม่ดีเลยนะ เข้ามาทำไมตอนนี้เนี่ย - -+”
“มาเข้าห้องน้ำ”
โป๊ก!
เสียงดังโป๊กมาจากการที่หน้าผากของฉันโดนดีดนั่นเอง...ดีดหน้าผากฉัน....งั้นเหรอ - -*
“เธอไม่รู้สถานะตัวเองตอนนี้เลยรึไงเนี่ย - - ถึงได้มากวนประสาทฉันแบบนี้”
“นายพล่ามอะไร” ฉันไม่เข้าใจ รู้แค่ว่าตัวเองกำลังเดือดปุดๆเพราะโดนไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาดีดหน้าผากดังเป๊าะเนี่ย
ผู้ชายคนนั้นเหลือบมองไปรอบๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใคร เขาก็ค่อยๆปล่อยมือที่ปิดปากฉันเอาไว้แล้วเดินออกไปที่หน้ากระจก ทันทีที่ได้เห็นเครื่องแบบก็ทำให้ฉันเกิดความคิดที่ว่า...เด็กนักเรียน Blue Orkidมาทำอะไรแถวนี้...ในห้องน้ำนักเรียนหญิง White lily เนี่ยนะ
“เฮ้ย!!”
ฉันควรจะพิจารณาตัวเองมั้ย ว่าทำไมใครๆถึงได้ร้องเฮ้ยทุกครั้งที่เห็นหน้าฉันน่ะ -^-!
“ฉันจะไม่ถามนะว่า นายมาทำอะไรในนี้ จะถือซะว่าไม่เห็นนายก็แล้วกัน”
“ขอบคุณนะ^^”
“ไม่เป็นไร - -“
“J”
เขาส่งรอยยิ้มมาให้แล้วทำท่าจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เพราะเสียงฝีเท้าหนักๆที่ดังอยู่หน้าห้องน้ำทำให้ทั้งเขาและฉันหันไปสบตากันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ฉันเปิดก๊อกน้ำล้างมืออย่างนิ่งเฉยในขณะที่ส่งสายตาบอกให้เขาเข้าไปหลบในห้องน้ำ...ทันเวลาแบบฉิวเฉียดเลย
“เฮ้ย!!น้อง เห็นผู้ชายเข้ามาในนี้มั้ย”
เสียงห้าวๆแหบๆตะคอกใส่ฉันในทันทีที่พวกเขาเข้ามา ลูกสมุนสองสามคนเดินสำรวจไปทั่วห้องน้ำอย่างไม่เกรงใจว่าที่พวกเขากำลังเข้ามาบุกรุกมันเป็นห้องน้ำผู้หญิง
“ฉันเพิ่งจะเข้ามา ก็ยังไม่เห็นว่ามีใครนอกจากฉันอยู่ในนี้นะ”
ฉันปิดก๊อกน้ำแล้วหันไปเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียงที่คอยตะคอกใส่ฉัน รุ่นพี่ตัวสูง อ้วน ผิวเข้มแบบที่ว่าถ่านยังยอมแพ้ ตามร่างกายที่เละเทะมีรอยแผลและที่มุมปากก็มีเลือดไหลออกมาด้วย เบ้าตาขวายังเขียวจ้ำราวกับว่าเพิ่งจะโดนต่อยมาหมาดๆ ดูเหมือนหมอนี่จะเป็นรองบอสแฮะ...เอ่อ...ที่จริงเขาก็ใกล้เคียงกับคำว่าบอสน่ะนะ ถ้าเพียงแต่ว่า เพื่อนเขาอีกคนที่ยืนนิ่งเงียบอยู่ข้างๆจะไม่ส่งรัศมีเจ้าพ่อออกมามากกว่า
“พี่ปิง!ไม่มีใครอยู่ในนี้เลยครับ!!”
“ไอ้พวกโง่!! ก็ลองหาดูในห้องน้ำสิวะ!”
ฉันเหลือบตามองไปยังห้องน้ำที่เขาคนนั้นซ่อนอยู่ และนั่นก็เป็นการกระทำที่โง่มากจริงๆ เพราะคนที่นิ่งเงียบมาได้ตั้งนาน อยู่ๆก็ดันเหลือบมองมาที่ฉันพร้อมกันนั้นก็เดินไปยังห้องน้ำห้องนั้น เฮ้ๆ จะเปิดจริงๆน่ะเหรอ- -
“มีอะไรวะไอ้พาย”
“ฉันว่า...มันน่าจะอยู่ในห้องนี้ว่ะ”
“ที่นี่ห้องน้ำผู้หญิงนะคะ”
ก่อนที่บอส(ก็ฉันไม่รู้จักชื่อนี่- -) จะผลักประตูบานนั้น ฉันก็เดินเข้าไปขวางพร้อมกับส่งสายตาเรียบเฉยไปให้เขาในขณะที่เขาเองก็ส่งสายตานิ่งๆมาให้เช่นกัน แต่ฉันรู้ ในแววตาที่แสนนิ่งนั้นมีแววประหลาดใจแฝงอยู่ด้วย ก็แน่ล่ะ เขาแผ่รังสีฆ่าฟันขนาดนั้น ปกติเป็นใครก็คงไม่กล้าแม้แต่จะขัด ยิ่งให้มาจ้องตา...อย่าว่าแต่ผู้หญิงเลย ผู้ชายก็คงไม่กล้า แต่ฉันปล่อยให้หมอนั่นโดนฆ่าตายที่นี่ไม่ได้
“อะไรวะ!!!”
รองบอส(นี่ฉันก็ไม่รู้จักชื่อ)ส่งเสียงตะคอกดังลั่นห้องน้ำด้วยความไม่พอใจ นั่นก็ทำให้ฉันไม่ชอบใจเลย...ไม่พอใจมากเลยล่ะ
“พี่คะ...ฉันเป็นคนนะ ไม่จำเป็นต้องเสียงดังฉันก็เข้าใจ- -”
“พูดงี้อยากเจ็บตัวรึไงน้อง!!!”
เพี๊ยะ!!!
ฉันยังไม่ทันตอบแต่มือหนาๆนั่นก็ซัดเข้ามาอย่างแรง...กลิ่นคาวของเลือดเต็มปากทำเอาฉันฉุนขาดและดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาทำจะทำให้บอสใหญ่ตกใจไปชั่วขณะหนึ่งเหมือนกัน และก่อนที่มือเลวๆนั่นจะซัดลงมาอีกครั้ง บอสใหญ่ก็เข้ามาขวางไว้ซะก่อน
“ทำไมวะ!!”
“อย่าเสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ไอ้บ้านั่นมันคงไม่โง่หลงเข้ามาในนี้ทั้งๆที่ก็รู้ว่าเป็นห้องน้ำหญิงหรอก”
“แต่ว่า!!”
“กลับเถอะ เดี๋ยวครูมาเจอมันจะยิ่งยุ่ง”
“แล้วยัยเด็กปากดีนี่ล่ะ”
“ออกไปซะก่อนที่พวกอาจารย์จะเข้ามาเห็นดีกว่า”
ฉันบอกก่อนจะกลั้วปาก...น้ำสีใสที่เข้าไปถูกส่งออกมาในสภาพย้อมสีแดงสด...คาวชะมัด รองบอสทำท่าจะเข้ามาหาเรื่องฉันอีกที แต่เพราะสายตาของบอสใหญ่ทำให้เขาต้องหยุดก่อนจะฮึดฮัดเดินออกไปอย่างไม่พอใจ บอสมองหน้าฉันที่ก็จ้องกลับไปอย่างคนที่อารมณ์เริ่มคุกกรุ่น ยิ่งคาวเลือดในปาก ยิ่งหงุดหงิดง่ายๆนะ - -+
“ขอโทษแทนหมอนั่นด้วยแล้วกัน”
“เก็บไว้เถอะ ฉันไม่ต้องการ”
ฉันว่าแล้วก้มลงบ้วนปากอย่างไม่สนใจอีกครั้ง และนั่นก็ทำให้เขาเดินออกไปอย่างเงียบๆแต่โดยดี
“เป็นไงมั่ง”
“คาว - -”
“ฮะ? - -” ”
“คาวไงเล่า กลิ่นเลือดทั้งคาวทั้งเค็ม...ทำเอาฉันหิวเลย ไอ้พวกบ้านี่ L”
“สยองว่ะ - -”
“ใครใช้ให้มองเล่า สงสัยฉันต้องเข้าห้องสายแน่เลย”
ฉันมองนาฬิกาข้อมือรูปกระต่ายของตัวเองก่อนจะพบกับฝันร้ายตามคาด คาบแรกวิชาของครูฝรั่งซะด้วย โดนดุแถมด้วยการหักคะแนนแน่เลย
“กลัวด้วยเหรอเราน่ะ” เขาถามยิ้มๆ เวลายิ้มก็ดูดีนี่นา
“ไม่ได้กลัว แต่มาโรงเรียนเพื่อเรียนนี่...ต้องตั้งใจสิ”
ฉันหันไปมองหน้าคนถามที่นั่งยิ้มอยู่บนอ่างล้างหน้าอย่างขบขันและเพราะระยะห่างที่มีอยู่ไม่มากเท่าไหร่ ฉันเลยถือโอกาสสำรวจหน้าตาของเขา และเพราะอย่างนั้นทำให้ฉันรู้ว่า พระเจ้าลำเอียงน่ะคือความจริง- -
...เขามีส่วนสูงเกินมาตรฐานชายไทยไปเยอะทีเดียว สูงสักร้อยแปดสิบสองได้มั้ง(และดูจากหน้าตาที่คาดว่าอายุไม่ห่างจากฉันมากเท่าไหร่นักทำให้อดคิดไม่ได้ว่า จะรีบสูงกันไปไหน - - ) หน้าตาขาวใสไม่มีร่องรอยของสิวหรือฝ้าหรืออะไรก็ตามที่จะมาบดบังรัศมีความหล่อได้เลย คิ้วเข้มพาดอย่างเหมาะเจาะเหนือตาคู่คมเฉียบสีน้ำตาลอมแดงแต่กลับดูดุแบบที่ทำให้เรารู้สึกได้ว่ากำลังทำผิด ผมสีแดงสดเข้ากันกับ ปากบางที่ดูนุ่มมากกว่าจะเป็นปากของผู้ชาย จมูกที่ก็ไม่รู้จะโด่งไปทำไมมากมายนัก หน้าตามีเค้าของความเป็นตะวันออกผสานตะวันตกอย่างลงตัว ทั้งๆที่เขาดูดีถึงขั้นสามารถเป็นนายแบบได้อย่างสบายแต่ทำไมภาพที่ฉันเห็นกลับทำให้ในหัวมีแต่คำว่า อันธพาล - - (ล่ะฟ่ะ)
“ฟังดูดีมีสาระนะ J”
“อือ”
“ชื่ออะไรน่ะตัวเล็ก^^”
“ศรัทธา - -” ตัวเล็ก? ใช่สิ ไอ้ตัวโต
“จริงเหรอ...ชื่อเพราะดีอ่ะ”
“ขอบคุณ”
“ไม่คิดจะถามชื่อฉันบ้างเหรอ”
“ไม่ล่ะ อยากบอกเดี๋ยวก็รู้เองแหละ”
“เฮ้ย!!อะไรเนี่ย ไม่มีง้อเลย L”
“ไม่รู้จะง้อไปทำไม”
“เป็นผู้หญิงที่แปลกมาก”
“นั่นฉันก็ได้ฟังมาบ่อยแล้ว”
เขาขมวดคิ้วนิดๆแต่แล้วก็ส่งยิ้มมาให้ฉัน เป็นคนที่เปลี่ยนอารมณ์ได้ไวดีนะ
“นายจะอยู่ในนี้ก็ได้นะ แต่ระวังอาจารย์มาเจอล่ะ”
ฉันบอกเขาแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่หมอนั่นกลับรีบคว้ามือของฉันเอาไว้ด้วยสองมือ ท่าทีเหมือนเด็กเลยนะ แต่รู้อะไรมั้ย ฉันไม่ชอบให้นายมาแตะตัวเลยล่ะ - -
“เธอจะไปไหน”
“กลับไปเรียนไง - -”
“สภาพปากแตกแก้มบวมอย่างนั้นน่ะนะ -o-”
“อือ - -”
“แล้วจะบอกคนอื่นว่ายังไงล่ะ”
“ล้มปากฟาด- -”
“เป็นการแก้ตัวได้ทุเรศมากเลย”
“ฉันไม่สนใจหรอก ว่าแต่ นายจะปล่อยฉันได้หรือยัง?”
ฉันมองไปที่ข้อมือของตัวเองพร้อมกับสายตาเย็นเฉียบ ขอบอกว่า ฉันยังไม่เคยข้องแวะกับคนแปลกหน้าได้นานเท่านี้มาก่อนเลย
“เอาเถอะจะปล่อยไปก็ได้...รับรองว่าเราได้เจอกันอีกแน่J”
“อือ” แต่ฉันไม่ได้คาดหวังจะเจอนายอีกหรอก
เขาปล่อยมือแล้วส่งยิ้มทะเล้นๆมาให้ แต่แล้วก่อนที่ฉันจะก้าวพ้นประตูห้องน้ำไปได้ไกลกว่าสิบก้าว เขาก็วิ่งมาที่ประตูห้องน้ำแล้วตะโกนสุดเสียง
“นี่!!ฉัน...ชื่อ...เบสิค...นะ!!”
ฉันหันกลับไปมองเขาอย่างนึกขำ...คนอะไรกันนะ...เพี้ยนชะมัด
“ได้ยินแล้วล่ะ เบสิค”
อ่า...แปลกจัง ฉันว่าฉัน....กำลังยิ้มแฮะJ
ความคิดเห็น