คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : จดหมายและนายตัวแสบ
“หือ”
น้ำเสียงงุนงงระคนประหลาดใจของเด็กสาววัยสิบหกย่างสิบเจ็ดเอ่ยขึ้นเบาๆหน้าล็อกเกอร์ใบหน้าหวานสวยติดจะดุเวลานิ่งงึนงันจ้องมองซองกระดาษจดหมายสีชมพูที่วางอยู่ในมือคิ้วเรียวขมวดมุ่นราวกับว่ามันจะผูกเข้าด้วยกันดวงตากลมโตสีน้ำตาลทองฉายแววฉงน....คิม ชางยอน ประธานนักเรียนคนปัจจุบันของโรงเรียนมัธยมดองฮุก สบถอย่างไม่ชอบใจในขณะที่กำลังจะฉีกจดหมายทิ้งฝาแฝดจอมจุ้นของเธอก็คว้าไปอ่านอย่างนึกสนุกชางยอนจึงทำสีหน้าเหนื่อยหน่ายใจก่อนจะปิดล็อกเกอร์แล้วเดินหนีโดยพยายามไม่สนใจเสียงใสๆที่อ่านจดหมายแสนเลี่ยนโดยพยายามกลั้นหัวเราะไปด้วย
“รักเสมอแม้เจอไม่กี่หน....”
“พอได้แล้วน่า ชางยา”
“ในวันนี้หฤทัยแสนร้อนรน...”
“ไร้สาระทิ้งไปเลยน่า”
“ด้วยหลงกลกามเทพให้เจ็บใจ....”
“ตามสบายนะถ้าจะอ่านแต่...ไปไกลๆฉันซะที”
บรรดานักเรียนทั้งหญิงและชายต่างมองดูฝาแฝดคู่ฮอตที่ฝ่ายหนึ่งกำลังทำหน้าบอกบุญไม่รับกับจดหมายรักที่ทำให้ผู้หญิงที่ได้ยินหลายๆคนแอบอิจฉาไปตามๆกัน.......
“ศรเอยศรรักปักดวงจิต....”
“บอกว่าไปไกลๆไง”
“แหมชางยอนดีออกฟังต่อนะ...คิคิ...ดลให้คิดเสน่หาพิสมัย”
“ทุกคนกลับเข้าห้องได้แล้วนะอย่ามาฟังยัยนี้พูดพล่ามเลย”
“จะขอมอบพิศวาสแด่ทรามวัย”
“ชางยอนเนี่ยเสน่ห์แรงจังนะ”
เด็กสาวผมสีน้ำเงินมัดทรงแกละพูดออกมาอย่างระริกระรี้ก่อนจะเงียบลงเมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของอีกฝ่ายในขณะที่ชางยาก็พร่ำอ่านกลอนแสนหวานที่บรรดาเด็กสาวทำสีหน้าเพ้อฝันและคาดหวังว่าพวกเธอจะได้รับกลอนแบบนี้บ้าง...
“มอบดวงใจแด่นางไม่สร่างเอย......”
“เอามานี่”
สิ้นเสียงหวานจดหมายสีชมพูก็ถูกขยำและลงไปอยู่ในถังขยะในที่สุดเด็กสาวหลายคนกรี๊ดออกมากับท่าทางเท่ห์ๆของชางยอนโดยไม่จำเป็นสักนิดชางยาที่ทำหน้าเหลอหลาอยู่รีบวิ่งตาม
“แหม...ไม่เห็นจะต้องอารมณ์เสียเลยนี่นา...ดีออก”
“โทษทีนะ...ไม่ใช่สำหรับฉันทีนี้เธอจะเข้าห้องได้รึยังฉันจะได้ไปทำหน้าหน้าที่ของฉันซักที”
“ก็ได้ย่ะเชอะ....”
“เฮ้อ....ติ๊งต๊องจริงๆ”
ชางยอนเอ่ยขึ้นหลังจากชางยายอมปล่อยเธออยู่ตามลำพังเด็กสาวเก็บกระเป๋าไว้ที่โต๊ะแล้วรีบเดินไปยังประตูหน้าโรงเรียนเหมือนทุกวันที่นักเรียนเริ่มหนาตามากขึ้นหน้าที่ของเธอคือคอยตรวจและทำโทษบรรดานักเรียนที่มาสายและแต่งกายผิดระเบียบ.......
“ถ้านายคิดว่าจะหนีไปได้อีกครั้งละก็...คิดผิดนะ......ซามุ”
เสียงใสๆแต่ราบเรียบเหมือนผืนน้ำที่สงบหากแต่ว่าเป็นผืนน้ำที่กำลังจะก่อพายุเอ่ยขึ้นเบาๆพาเอาเด็กหนุ่มสองคนแอบสะดุ้งขณะที่กำลังจะปีนกำแพงเข้ามา.....
“เออ...หวัดดีชางยอน”
“หวัดดีทีนี้...เรื่องของนายทีหลังนะอึนซอง...”
ชางยอนพูดขัดคอเมื่อเห็นเด็กหนุ่มอีกคนกำลังจะอ้าปากเถียงทำเอาเจ้าของชื่อหน้ามุ่ยแล้วทำปากขมุบขมิบด่าในใจ
“มีอะไรจะแก้ตัวรึเปล่า”
“ก็....เออ....คือ”
“นายก็รู้ว่าถ้ามาสายจะโดนยังไงไม่ใช่เหรอ”
“ก็ใช่นะ...แต่ว่าวันนี้เราขึ้นรถไม่ทันจริงๆนะ”
“คิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ...เมื่อวานมีบอลถ่ายทอดสดนี่เนอะ....ใครชนะล่ะ อาเซนอล...รึแมนยู....”
“เออ...คือ...”
“เอาล่ะนายไปได้ตอนเย็นอยู่ทำเวรห้องคณะกรรมการแล้วกัน”
“ครับ”
เด็กหนุ่มพูดเสียงอ่อยๆก่อนจะออกวิ่งทิ้งให้เพื่อนซึ่งตอนนี้เริ่มรู้สึกหนาวเย็นจนแทบแข็งทั้งๆที่แดดออกเปรี๊ยงๆแท้ๆชางยอนปรายตามองนิดนึงก่อนจะพูดเสียงค่อย
“สำหรับนายคราวหน้าคราวหลังมาให้เร็วกว่านี้ด้วย....ตอนเย็นไปช่วยซามุด้วยแล้วกัน”
ขณะที่เด็กหนุ่มกำลังจะออกวิ่งไปเสียงใสๆก็ดังขึ้นอีกครั้งทำเอาเขาเสียวสันหลังวูบเลยทีเดียว
“สำหรับจดหมายงี่เง่า...ทีหลังไม่ต้องส่งมาหรอกเพราะถึงยังไงมีนก็ลงไปอยู่ก้นถังขยะอยู่ดี...เปลืองกระดาษขอบอกอีกครั้งว่ากลอนของนายน่ะเลี่ยนได้ใจชวนอ้วกที่สุด”
สิ้นเสียงชางยอนก็เดินไปตามทางเดินเพื่อตรวจรอบๆโรงเรียนฝ่ายอึนซองได้แต่มองตามหลังอย่างทึ่งๆ
“ยัยนี่รู้ได้ไง”
แล้วเขาก็เริ่มออกวิ่งเพราะเหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีคาบแรกก็จะเริ่มแล้วและเขาไม่อยากโดนเรียกอีกหรอกแต่กระนั้นรอยยิ้มบางๆก็ผุดขึ้นที่ริมฝีปาก....คิม ชางยอนแล้วเราจะได้เห็นดีกันพยศต่อไปเถอะ....เกมเพิ่งจะเริ่มเท่านั้นเอง.....
ป.ล.ชางยอนเท่ห์สุดๆเลยใช่ป่าวค่ะคิคิ
ความคิดเห็น