คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ปลายพู่กันตวัดตามใจนึกจนเกิดรูปร่างได้สัดส่วน ภาพร่างด้วยดินสอถูกลงสีด้วยความชำนาญอย่างละเอียดลออจนในที่สุดก็เกือบจะเสร็จสมบูรณ์ แต่ทว่า...
“เฮียเพสเอาของพัฟคืนมาน๊า~!!>^<”
เสียงร้องลั่นเมื่อพู่กันในมือถูกแย่งไปทำให้ภาพที่ใกล้จะเสร็จอยู่แล้วเป็นอันต้องหยุดชะงัก ส่วนคนที่ก่อเรื่องกลับหัวเราะอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย มันน่าฆ่าให้ตายนักเชียว -_-++
“ตัวเองอยากโง่โดนแย่งไปทำไมอ่า! จ้างให้ก็ไม่คืน ^^”
ดูปากมอมๆนั่นสิ!จะยั่วให้ฉันกลายร่างรึไงก๊าซซซซซซซซซ!!!!!!!!!
“เฮียเอาคืนพัฟมาดีกว่า ไม่อยากมีเรื่องนะเว้ย!”
“เป็นผู้หญิงพูดวะเว้ยได้ไงวะ มันไม่สุภาพนะเว้ย!”
แล้วที่ตัวเองพูดนี่สุภาพมากนั้นสิไอ้พี่บ้า!
“งั้นอยู่ตรงนี้ พัฟจะไปเรียกเฮียพาสมาพิพากษา”
ว่าแล้วสองเท้าของฉันก็ทำหน้าที่ทันทีด้วยการวิ่งแจ้นไปที่ประตูห้อง แต่ดูเหมือนว่ามันจะเร็วไม่พอเพราะฉันไปช้ากว่าพี่ชาย เฮียเพสยิ้มกริ่มก่อนจะกางมือกั้นประตูเอาไว้ นี่ไม่มีอะไรจะทำแล้วใช่ไหมถึงได้มาแกล้งคนอื่นเข้าแบบนี้น่ะหา!
“โอโหแฮะ! วิ่งเกือบไวนะน้องหนู^^”
“ไอ้เฮียเพส! เลิกกวนแล้วหลีกเลย >o<”
ฉันฉุนจนฟิวส์ขาดแล้วนะเว้ยเฮ้ย!เดี๋ยวมีศึกล้างเลือดระหว่างพี่น้องเกิดขึ้นกลางบ้านหรอก
“เธอนี่ชักจะดื้อแฮะ มานี่เลย”
“เฮ้ย! เล่นบ้าอะไรอีกเนี่ย ปล่อยนะเฮีย!!”
ฉันร้องออกมาอย่างเจ็บใจเมื่อจู่ๆเฮียเพสก็จัดการจับฉันอุ้มพาดบ่าอย่างง่ายดายเสมือนอุ้มตุ๊กตายังไงยังงั้น!และที่น่าแค้นใจมากกว่านั้นก็คือไม่ว่าฉันจะดีดจะดิ้นจะทุบจะตียังไงไอ้พี่บ้านี่ก็ไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่นิดเดียว...แค่เสียงร้องโอ๊ยๆยังไม่มีมาให้ชื่นใจ บ้านนี้เลี้ยงลูกด้วยนมตราควายรึไงวะ!!!
ความคิดเห็น