คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : start
1
บทนำ
จุดเกิดเหตุ
“ขอโทษครับ”
ผมเดินเหม่อของผมอยู่ดีๆก็ดันไปเดินชนคุณผู้หญิงคนนี้เข้าซะอย่างไม่มีปี่ขลุ่ย ว่าแล้วผมก็ก้มเก็บตั๋วไฟต์บินของผมและเธอที่พร้อมใจกันตกแล้วกำมันขึ้นมา พลางยื่นหนึ่งในนั้นให้เธอ ^&^
และเธอก็....สวย ~.~ ไฮโซ เริ่ด เชิด แต่ทว่าหากดูหวานและอ่อนโยนในคราวเดียว บาดใจ ฮี่ๆ อย่างนี้ผมคงไม่ปล่อยให้เธอรอดจากมือไปได้ร้อกกก
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอยิ้มอย่างอายๆและยื่นมือมาหยิบเจ้าในสีม่วงๆในมือของผมไปอย่างมีจริตจก้าน
ก็อย่างนั้ล่ะนะคนมันออกจะหล่อ เรตติ้งพุ่งกระฉูด ^=^ เอาล่ะครับ เรื่องอะไรจะรอช้า ทำคะแนนต่อทันที โอสส =0=
“คุณก็ขึ้นสายการบินเดียวกันสินะครับ ^_^”
“ค่ะ” เธอก้มหน้างุดซ่อนแก้มใสๆนั่นที่เริ่มขึ้นเป็นสีแดงเรื่อๆ น่ารักชะมัด สงสัยยิ้มพิฆาตของผมคงจะออกฤทธิ์อีกแล้วล่ะสิ หุหุ
“เอ่อ...ยังไงฉันขอตัวก่อนนะคะ” เธอเอ่ยเสียงใสก่อนจะเดินกลับหลัง ลากกระเป๋าหลุยส์ วิตตองใบใหญ่และเดินจากไป T_T
เชอะ! อะไรกันยังไม่ทันรู้ชื่อเลย อย่างนี้มันอ่อยให้เดินตามชัดๆ (เข้าข้างตัวเอง) หึๆ แต่ไม่มีวันซะหรอกที่ผมจะเดินตามผู้หญิง =^= แม่พวกนั้นต่างกากที่สมควรจะเดินตามผมน่ะ ขัดใจชะมัด หงุดหงิด!!! หงุดหงิด!!! -*-
ผมมาก่อนขึ้นเครื่องไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ยัยผู้ประกาศเสียงแป้นแล้นดันส่งเสียงผ่านเครื่องขยายเสียงนับร้อยที่สุวรรณภูมิให้มันได้อย่างนี้สิ อ๊ากกก ผมอยากตาย Y^Y
>>เที่ยวบินที่ ss-8-501 กำลังจะออกภายในสามสิบสาทีข้างหน้า ขอความร่วมมือผู้โดยสารทุกท่านกรุณามาที่ประตูขาออกเพื่อตราวจสัมภาระและออกเดินทางตามลำดับค่ะ<<
ฮึ่ม!! โอ๊ย~ผมรู้สึกวิ้งๆยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก ปวดหัวจี๊ดเลยล่ะ สาเหตุเพราะเมื่อคืนดริ้งค์หนักไปหน่อยก็ไอ้ซี้ตั้งแต่อนุบาลสองของผม เบสกะโอ ดันมาชวนไปชนแก้วกันเป็นการอำลาไปเรียนต่อและถือโอกาสไปงานแต่งลูกพี่ลูกน้องในคราวเดียวที่อิตาลีมันก็เลยเลี้ยงส่งซะผมแฮงค์เดี้ยงเลย - -* ทั้งๆที่เจ้าตัวมันทั้งสองเองก็บอกว่าดริ้งค์น้อยๆแล้วก็ไม่นานเนี่ย ล่อตั้งแต่ร้านเปิดยันแปดโมงเช้าเนี่ยแหละ ผมก็บึ่งไปเอาข้าวของที่บ้านและแจ้นมาสุวรรณภูมิทันที
ผมบ่นพวกมันในใจพลางกวาดสายตาไปมาบนตั๋วเครื่องบิน >>เที่ยวบิน ss-501<< นี่ไงเครื่องผมกำลังจะออกจริงๆด้วย เฮ่อ~ มาเร็วไปเร็วจริงๆเล้ย คนมาส่งก็ไม่มี ใช่สิ! ผมมันลูกไม่รักดี คิดไปก็รังแต่จะทำให้แฮงค์หนักกว่าเดิมเปล่าๆ ช่างๆมันไปเหอะ =O=
และเมื่อเดินไปถึงด่านตรวจกระเป๋าด้วยความรีบเร่งนั้นเอง
พลั่ก!! ตุ้บ!!
“ขะ...ขอโทษค่ะ” ป้าหัวกระเซิงคนหนึ่งเดินมาชนผมและกล่าวขอโทษอย่างลวกๆทั้งที่เจ้าตัวยังไม่ได้หันมาสบตากับผมด้วยซ้ำ โอ๊ย! คนหล่อเซ็ง อะเกนนน =.=
“นี่คุณ หัดเดินให้มันระวังกว่านี้หน่อยเซ่” ผมเริ่มอาละวาด อารมณ์ไม่ดีเว่ย นี่จัดว่าเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมตะคอกใส่ตั้งแต่เจอครั้งแรกก็ว่าได้นะเนี่ย
“เอ๊ะ คุณนี่ ขอโทษไปแล้วจะเอาอะไรกันนักกันหนาห๊ะ!!!” แม่เจ้าประคุณเก็บของเสร็จก็เงยหน้ายืนเหยีดตรงเท้าสะเอวด่าผม และท่าทางหยิ่งผยองนั่นคงจะดูหน้าหมั่นไส้ถ้าไม่ติดตรงที่....เธอน่ารัก สวย เพอเฟคมากๆ มากกว่ายัยคนที่เดินชนครั้งแรกเป็นร้อยเท่า อ๊ากก ผู้หญิงเดี๋ยวนี้มีฟีโรโมนเยอะชะมัด แต่เสียตายก็ตรงที่ปากร้ายเนี่ยแหละ
“ก็แล้วยังไงคุณก็ผิดอยู่ดีนั่นล่ะ” ผมเถียงทั้งๆที่ก็รู้ว่าเถียงไม่ขึ้น..เพื่อ?
“เออ แล้วยังไงล่ะยะ” เธอถามเสียงสูงอย่างไม่พอใจ พลางสะบัดหน้าสวยๆของเธอ และเดินเชิดๆไปต่อแถมด้านหลังผมเพื่อตรวจกระเป๋า ยังจะทำปากขมุบขมิบด้วยสีหน้าบูดบึ้งไม่พอใจนั่นอีก ปั๊ดพ่อจะตบจูบให้!! สวยตายล่ะแม่คุณ เชอะ >^< (สวยจริงๆว่ะ)
ให้ตายเหอะยัยน่ารำคาญนี่เดินตามขึ้นมาบนเครื่องเดียวกับผมซะด้วย -*- หวังว่าเราคงไม่เจอกันหรอกนะ ยัยหน้าสวย
“หลบไปสิ” ประโยคแว้ดๆที่ต้นเสียงมาจากทางด้านหลังของผม ตามด้วยแรงกระแทกที่ไหล่ซ้ายของผมอย่างจังที่ส่งตรงมาจากคุณคนสวยที่เดินตัดหน้าผมไป
“ฮึ่ม คุณนี่มัน...” คิดว่าสวยแล้วหยิ่งงั้นหรอ
“^_^” เธอหันมายิ้มเยาะเย้ยแล้วมุดหัวที่น่าเด็ดออกจากคอแล้วเสียบประจานเข้าไปยังที่นั่งของเธอโดยไม่มีวี่แววสำนึกผิดเลยซักนิด
ฉันจะเอาคืนกับเธอยังไงนะ !! ยัยแสบเอ๊ย
ปิ๊งป่อง!!! เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับเสือผู้หญิงที่เพศตรงข้าม(ญ นั่นเอง)ต้องสิโรราบให้อย่างผม >>วูฟ<< คอยดูให้ดีละกัน ผมจะใช้เพียงแค่...รอยยิ้มและคำพูดไม่กี่คำ
“^_^” เป้าหมายก็คือแอร์ฮอสเตรสอกอวบอัด บูมสุดๆไปเลย ^0^ คนนั้นเอง
“ว่าไงคะ” เป้าหมายย่างเยื้องเข้ามาใกล้ผมและเอ่ยถาม
“ช่วยพาผมไปที่นั่งหน่อยได้มั้ยครับ ผมเจ็บไหล่ โดนกระแทก =^=” น้ำเสียงออดอ้อนบวกกันแววตาเว้าวอนของผมท่าจะใช้ได้ผลสินะ แม้ว่าสิ่งที่พูดออกมามันจะไม่เกี่ยวข้องกันเลยก็ตาม - -
“อ่อค่ะ ได้เลยค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ ^^” เธอเดินนำผมไปด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม หุหุ และผู้หญิงอีกคนที่โผล่หน้าขึ้นมาจิกผมซะวงใหญ่
....ยิงทีเดียว ชะนีติดกับตั้งสองตัว....
“เอ่อ คุณคนนั้นน่ะค่ะ ห้ามเดินแทรกตรงทางเดินอีกนะคะ มันทำให้ผู้อื่น บาด-เจ็บ” แม่อกบู้ม ผมรักเธอจริงๆ เธอเน้นๆหนักๆคำว่าบาดเจ็บจนผมจี๊ดแทนยัยปากมากนั่น
ผมส่งแววตาเยะเย้ยคุณสอง << ^^ x2 ไปให้คุณคนหน้าสวยปากร้าย ส่วนแอร์ฯสุดบึ้มอะไรนี่ก็ยังคงเดินนำผมไปตามทางและผมรู้สึกได้ว่ามันใกล้ศัตรูหมายเลข 1 ของผมมากขึ้นเรื่อยๆๆ..และคงไม่ใช่อย่างที่ผมคิดหรอกนะ -*-
“นี่ค่ะ ถึงแล้วล่ะค่ะ ที่นั่งของคุณ ^_^“ และอย่างที่คิด ติดกันเลย พี่วีนะพี่วีจองตั๋วภาษาอะไรกัน อ๊ากกก =O= ผมล่ะอยากตายจริงๆ T____T
“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ !!” เธอคงรับไม่ได้เหมือนกันสินะ หึหึ
“แหกตาตั๋วให้ดีสิคุณ” ผมโยนตั๋วเจ้ากรรมใส่เบาะข้างๆเธอซึ่งก็เป็นที่นั่งของผมด้วยความมั่นอกมั่นใจ ^_^)V ถึงจะไม่อยากนั่งตรงนี้ก็เถอะ ขอฟอร์มไว้ก่อนคร๊าบบ
“นี่ไงๆๆ นายแหละ ไอ้ขโมย!!!” เธอโวยวายลั่นพลางดิ้นด๊อกแด๊กเป็นเจ้าเข้า ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่ผม ฮึ่ม! ยัยตัวซวย หุบปากนะ ยัยบ้า บอกเธอคงจะไม่ได้การเราต้องทำการอุดปากเธอซะก่อน
“ไอ้นี่มันเปนขโม...อุ๊บ”
ฟึ่บ!!!
ผมกระชากตั๋วของผมกลับมาทั้งที่อาการวิ๊งเริ่มเกาะกุมอีกแล้ว เลยยื่นให้คุณแอร์อกอูมอย่างของความช่วยเหลือ ในขณะที่ยัยตัวเล็กในวงแขนออกอาการดิ้นไม่หยุด
“อี้อายอ่อยอั๊ยเอี๋ยวอี๊อ๊ะ!!!!”ถ้าเดาไม่ผิดคงจะเป็น นี่นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ล่ะมั้ง
“เอ่อ คุณคนสวยครับช่วยดูชื่อบนตั๋วแล้วอ่านให้คุณคนนี้ฟังหน่อยสิครับ ^^” แล้วเธอก็จะได้รู้..กับความจริงต่อจากนี้ไป กับเสียงลมที่ผุดขึ้นปู๊ดป๊าด~~
“ค่ะ เอ่อ ไหนดูซิ..อ้อนี่ค่ะ >>นางสาวยิปซี นฤดิษกุลวิงศ์ ณ ลำปาง<<ค่ะ”
“ได้ยินรึยังครับ หึหึ สงสัยจะไม่สิครับยิ้มไม่รู้ตัวอย่างนี้ ผมจะย้ำให้ฟังอีกครั้งนะครับว่า นาง-สาว-ยิ...ห๊ะ!!! นางสาวงั้นเร๊อะ ไม่จริงน่า” มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน ผมผละมืออกจากปากคุณตัวเล็ก (สรรพนามเปลี่ยนไปเรื่อย) ก่อนจะพุ่งไปฉกตั๋วมาเพ่งอ่านด้วยความยากลำบาก (เมา)
“เห็นมาล่าาา ไอ้ขโมย!” นิ้วเรียวๆยื่นมาฉกตั๋วเอาไปซุกอยู่หลังตัวอย่างปกป้อง
“เฮ้~ คุณเอาคืนมานะ ..นั่นน่ะ” และขณะที่เราฉุดกระชากลากตั๋วกันอยู่นาน แอร์ฯน้อยๆของผมก็เดินจากไปซะแล้ว และตอนนี้ผมก็ไดตั๋วกลับมาแม้มันจะเป็นชื่อของคนอื่นก็ตาม - -(ด้านจัด)
เธอแปะก้นลงกับเบาะข้างหน้าต่างด้วยสีหน้าบ่งบอกถึงความไม่พอใจ พลางทำเสียงฮึดฮัด แอนด์ ฟึดฟัด อยู่คนเดียวก่อนที่จะกดโทรศัพท์ไปซักที่
ผมทำท่าปัดสเว๊ตเต้อร์สีดำเรียบของผมอย่างจงใจให้รู้ว่า >>รังเกียจ<< แล้วจัดแจงนั่งลงด้วยท่าทางผู้ดีสุดฤทธิ์ >,,< ทั้งที่จริงก็เงี่ยหูฟังอยู่นะว่า เธอพูดอะไรกับใคร
“ฮาโหลๆ พี่ซีอยู่ที่ไหนน่ะ”
(อู้ อี้ๆ) ผมไม่ได้ยินเลยอ้ะ T_T
“ว่างไงนะ”
(อู้ อี้ๆ) Y^Y ชอกช้ำ
“ฮาโหลๆๆ พี่ซี พี่ยิปซี....โว้ย!! อะไรกันกับชีวิตช้านนนนนน” เจ้าหล่อนทึ้งหัวตัวเองอย่างคลุ้มคลั่งไม่เหลือเค้าผู้ดีเมื่อโทรศัพท์ถูกตัดทิ้ง (จากการคาดเดาของผม)
ฮึฮึๆ เที่ยวบินนี้อีกยาวนานครับคุณคนสวย =U=
ความคิดเห็น