ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : อาย
14. สัาที่ถูลืม2
หลายวันผ่านไป วรุพาสายหยุ ลับาหัวหิน แล้ว็ลอปรึษาุาย
เรื่อที่ะหาทา รัษาาให้เธอ ุายเลยแนะนำให้ไปพบ
อีหมอหลว ท่านหนึ่ ึุ่าย โทรไปนัไว้ให้
" สวัสีรับ ผมวรุ ลูายุาย อิรุ รับ นี่ภรรยาผม สายหยุ "
วรุับสายหยุ ยมือไหว้ หมอหลว
" วรุเหรอ หน้าาเหมือนุาย ที่ผมเยเห็นเมื่อ่อน เลยนะ
ุสายหยุ เิ้าในบ้านเลยรับ " หมอหลวเินนำไป
วรุ ให้สายหยุ นั่บนเียที่ัไว้ ให้นไ้ หมอหลว เอาไฟายส่อา
เหมือนหมอ ที่โรพยาบาล " ุเห็นอะไรบ้าไหม "
" แสไฟลาๆ วูบไปมา่ะ " วรุื่นเ้น ที่ไ้ยินเธอพูแบบนั้น ึ่่าาวันนั้น
ที่โรพยาบาล ที่เธอไม่เห็นอะไรเลย
" ผมิว่า เส้นประสาทา เธอยัไม่า แ่ว่ามันถูระทบระเทือน
อย่าแร ้อใ้เวลาเยียวยารัษา นะรับ นว่ามันะฟื้นัว ลับมาเหมือนเิม
ผมะัยาสมุนไพรบำรุ ประสาทและสมอให้ ุเอาไป้มให้เธอทาน มันมหน่อยนะ
แ่มันะ่วยไ้ ้อพยายามื่ม านั้นวรพาเธอ มาหาผมทุสัปาห์
เพื่อูผล ารรัษา " หมอหลวบอ
สายหยุีใ วรุับมือเธอ ให้ำลัใ " ันมีโอาส ะลับมามอเห็น อีใ่ไหมะ "
" อนนี้ หมอให้ 30% ่อนนะ ถ้าร่าายุ อบสนอี ็มีโอาส มาึ้น "
" อบุมารับหมอ ผมะทำามที่หมอบอ และพาเธอมาพบทุสัปาห์ " วรุบอ
-----------------------------//--------------------------
" ุาย สายหยุ มีโอาสะหายแล้ว อบุมาเลยนะรับ "
วรุเ้าไปอ ุาย ับ ุวริษา ้วยวามีใ
" ริเหรอ วรุ สายหยุ แม่ีใ้วยนะ " วริษา อสายหยุ
" พรุ่นี้ เราไป ทำสัทาน ันีไหม ให้หลวพ่อรว วะาให้้วย " วริษาเสนอ
" ็ีนะ ราวที่แล้ว ที่หลวพ่อบอไว้ ริทุอย่าเลย " ุายเห็น้วย
" ถ้าั้น ผมรีบพาสายหยุ ไปพัผ่อน่อน พรุ่นี้ะไ้ื่นแ่เ้านะรับ " วรุบอ
" ๊ะ ไปเถอะ อีเี๋ยว แม่็ะไปพัผ่อนเหมือนัน " ุวริษาบอ
" แม่อย่าเพิ่ปิรัวนะ ผมะลมา้มยาให้ สายหยุ " วรุบอ
" วรุะ้มเอ เลยเหรอลู เอามาแม่้มให้ีว่า " วริษา อถุยา
" ผมเรใ ุแม่น่ะรับ " " อะไรัน นี่แม่นะ ไม่ใ่นอื่น เอามาแม่้มเอ "
วรุ ำใส่ยาให้ " อบุนะะ ุแม่ " สายหยุยมือไหว้
" ไม่เป็นไร๊ะ เรารอบรัวเียวันนะ ้อ่วยัน เี๋ยวแม่ให้บายไปให้ "
" หนึ่ห่อ ้มหนึ่ั่วโม ให้เหลือน้ำ ถ้วยเียว แล้วทิ้ไปเลยนะรับ "
" ๊ะ แล้ว้อิน วันนะี่รั้ล่ะ " แม่ถาม
" สอรั้ ่อนอาหาร เ้าับ่อนนอน รับ " วรุบอ
" ั้นแม่ะรับผิอบ ้มให้ทุวันามนั้น วรุแ่ป้อนเธอ ็พอ "
" อบุรับ ุแม่ " วรุอหอมแม่ ่อนพาสายหยุ ึ้นไปอาบน้ำ รอยาบนห้อ
" เธอนี่ ุแม่ ัวอย่าริๆ น่ารัที่สุ " ุาย เ้ามาอ หอมวริษา
" แ่นี้ ลูๆ ็ทุ์มาพอ แล้วนะะ เรา้อ่วยให้ำลัใัน " วริษาบอ
" ถ้าั้น ันนั่อ่านหนัสือ รนี้ อยู่เป็นเพื่อนเธอ้มยา ละัน " ุายบอ
วริษา หอมแ้มุาย " ถึเวลาทีุ่าย ้อเป็นฝ่ายรอ ันบ้านะะ "
ุายยิ้มำเธอ ที่เล่นมุนี้ " 555 นานแ่ ไหน ัน็ะรอ " ุายหัวเราะ
ทำวริษา ำไป้วย " ้อรอทุวัน ้วยนะะ "
ุาย้มูบเธอเบาๆ " ันสัา ว่าะรอทุวัน " ุาย หยอล้อเธอ
เธอำ ีุายเบาๆ ่อนเินไปเ้าห้อรัว
---------------------------//---------------------------
วรุ อาบน้ำ ใสุ่นอน ให้สายหยุ แล้วพาเธอ ึ้นไปนั่ รอยาบนเีย
" อย่าเพิ่หลับนะ เี๋ยวยา็มาแล้ว " " ่ะ " วรุึ้นไปนั่อเธอ
" ัน้อไป ั้ใอ่านหนัสือสอบ แล้วล่ะ เผื่อสอบไ้ เธอะไ้เป็นุหิ
ภรรยาท่านูนะ ีไหม ุหิ สายหยุ " วรุแว
" ุมั่นใ นานั้นเลยเหรอะ ถ้าั้นรีบไปอ่านเลย ุายะไ้ีใ
ทีุ่สอบไ้ " สายหยุ ลูบอวรุ
" เธอลืมแล้วเหรอ ว่าันบเียรินิยม เียวนะ " วรุุย
" ุบเียรินิยมเลยเหรอะ ันำไม่ไ้เลย " สายหยุบอ
" ริสิ ันลืมไป ว่าเธอ เป็นวามำเสื่อม บาทียาหมอหลว อา่วยเธอไ้
้วยนะ เห็นหมอว่าบำรุประสาทและสมอ อให้มันเ้าับร่าายเธอไ้ีเถอะ "
" ัน็หวัอย่านั้น นะะ " วรุูบหน้าผาเธอ ให้ำลัใ
็อๆๆ " ยามาแล้วล่ะ " วรุลุาเีย ไปเปิประู
บายาน้ำาที่ใส่ยา ับแ้วา มาให้ เธอเินเอาไปวาที่โ๊ะ หัวเีย
วรุเินไปส่เธอ แล้วปิล็อประู เินลับมา เทยาในาใส่แ้วา
แล้วเินไปให้สายหยุ " ยัร้อนอยู่นะ " วรุเป่ายาในแ้ว ลิ่นมันโยึ้นมา
เป็นลิ่นสมุนไพรที่แรมา " ท่าทา มันะมมา " วรุบอ
สายหยุรับแ้วยามา เธอ่อยๆื่ม มันนหมแ้ว โยไม่บ่นอะไรเลย
" ไม่มเลยเหรอ " วรุถาม สายหยุยิ้ม ไม่อบ วรุลอเทยา ที่เหลือในาอยู่นิ
มาิม เารีบวิ่ไป บ้วนปาทันที " นี่มันมสุๆ เธอื่มเ้าไปไ้ไ "
" ็ันอยาหาย นี่ะ " สายหยุ บอ วรุรีบเทน้ำ ใส่แ้วมาให้เธอื่ม ล้าปา
เธอื่มน้ำไปรึ่แ้ว แล้วอบุเา เาเอาแ้วไปเ็บ แล้ว พยุเธอนอนล
ึ้นไปนอนอเธอ แล้วปิไฟ หัวเีย
---------------------------//------------------------
รุ่เ้า บนโ๊ะอาหาร
" สายหยุ ยา๊ะ " ุวริษา เอายาอุ่นๆ เทใส่แ้ว มาให้เธอ ทาน่อนอาหาร
" อบุ่ะ ุแม่ " เธอื่มนหมแ้ว เหมือนเิม วรุรีบเอาน้ำให้ื่มาม
---------------------------//------------------------
ที่วั
ทุน รับศีล ถวายสัทาน วาน้ำ อุทิศส่วนบุส่วนุศล ให้าิโยม
และเ้ารรม นายเวร เสร็แล้ว็สนทนาับหลวพ่อ
" หลวพ่อ ่วยูให้หน่อยสิะ หนูสายหยุ ับวรุ หมเวรหมรรม หรือยั "
วริษา ให้หลวพ่อ ่วย รวูะาให้
" ยัอีสัพันะ แ่ทุอย่าำลัีึ้น แล้วล่ะ พอมันหมเรื่อร้ายๆ
็ะมีแ่ อะไรีๆ เ้ามา หลวพ่อแนะนำให้ใส่บารทุวัน อุทิศส่วนบุุศล
ให้เ้ารรมนายเวรนะ แล้ว็ ถ้ามีเวลา มีโอาส ็มาบวพราหม์ ถือศีล
นั่สมาธิันบ้า รรมมันะไ้ทุเลาเบาบา " หลวพ่อแนะนำ
" ถ้าาเธอ ลับมามอเห็นอี ผมะมาบวพระ ัสิบห้าวันนะรับ " วรุบอ
" เอ่อ.. ั้นแม่วริษา ไ้เาะายผ้าเหลือ ลูาย็ราวนี้แหละ " หลวพ่อบอ
" แปลว่า เธอะหายเหรอรับ หลวพ่อ " วรุื่นเ้น ีใ
" 5555 ไม่ใ่ิอส์ ที่ะมาพยาร์ นะ " หลวพ่อหัวเราะำ
ทุนยิ้มีใ มอหน้าัน
-------------------------------//--------------------------
วรุ พาสายหยุ มายืนใส่บาร และวาน้ำ ที่หน้าบ้าน
ามที่หลวพ่อแนะนำ ทุเ้า ให้เธอทานยา ามที่หมอหลวสั่ ทุวัน
และพาเธอลับไปหาหมอ ทุสัปาห์ นสอเือนผ่านไป
ในห้อนอน
วรุเอายา และน้ำ ให้สายหยุ ื่ม่อนนอน แล้ว็่วยับเธอนอนล เหมือนเิม
" พรุ่นี้ ไ้เวลาไปหาหมอหลว อีแล้ว เธอรู้สึีึ้นบ้าไหม " วรุถาม
" ันำไ้ ว่าุอบ่อว่าัน เวลาลืมอ ุอบทำหน้ายัษ์ ใส่ัน "
" 55555 ็เธอมันี้ลืม มาไป นาันว่าแรๆ เธอ็ยัลืมอยู่เหมือนเิม "
" แ่ันรัุนะะ รัั้แ่โนุว่า รั้แร " สายหยุบอ
" แสว่าเธอ าิสม์ อบให้นว่า " วรุ้มูบเธอ แล้ว็เริ่มเลื่อนหน้าลไป
เาปลระุมเสื้อเธอ ทีละเม็ " ุะไม่ปิไฟ่อนเหรอะ " สายหยุบอ
วรุหยุแะระุม " นี่เธอ มอเห็นแสไฟเหรอ " วรุื่นเ้น เาเอื้อมมือไปปิไฟ
" นี่ปิหรือเปิ " " ปิ่ะ " วรุแล้เปิๆปิๆ เธอ็บอถู " ปิ่ะ เปิ่ะ "
" สายหยุ เธอใล้ะมอเห็นแล้ว เธออบถูหมเลย รู้ไหม " วรุอูบเธอ
" ปิไฟ่อนสิะ ันอายนะ " สายหยุบอ วรุหัวเราะำ
" ันเยเห็นหมแล้ว เธอะอายทำไม " วรุบอ
" อนนั้น ันไม่รู้ว่าุเห็น แ่อนนี้ ันรู้ " สายหยุบอ วรุยิ้ม ปิไฟ
----------------------------บอนสิบสี่----------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น