คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คดีแสนป่วน กับแมวแสนแสบ
Poor Detective นักสืบยาจก
2
[คดีแสนป่วน กับแมวแสนแสบ]
หลังจากอรและนิดาทำงานผ่านไปได้ราวๆ 3-4 เดือน
ณ สำนักงานนักสืบมือฉมัง
“หา ไม่จริงใช่ใหม่ค่ะ!!!” สองสาวพูดอย่างตื่นตระหนกตกใจขั้นรุนแรง เพราะสิ่งที่จอห์นบอกไปนั้น ทำให้อรนั้นกลายเป็นร่างที่ไร้วิญญาณเกินที่จะเรียกกลับมาได้
“ฮือๆ สำนักงานเราคงต้องปิดตัวลงแล้วล่ะ เจ้าของที่เขาไล่พวกเราแล้วล่ะ”จอห์นพูดพลางเช็ดน้ำตา นิดาพอได้ฟังจอห์นพูดอย่างนั้นก็แทบจะเป็นลมหน้ามืดทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองจะไม่มีที่ไป
“แล้วฉันจะมาทำงานกับคุณ เพื่ออะไรล่ะห่ะ!!!”อรพูดอย่างหงุดหงิดอารมณ์เสีย เพราะว่ากลัวที่ตนเองจะไม่มีที่ไปแล้วเหมือนกัน จอห์นหยิบไข่ 2 ใบที่พวกเธอเจอกันตอนมาทำควาสะอาดครั้งแรกให้พวกเธอดู
“นี่ๆ...นี่มันไข่ที่พวกเราเจอกันตอนแรกนี่น่า ใช่ไหม นิดา” อรพูดด้วยวามประหลาดใจนิดๆ พร้อมกับนิดาได้พยักหน้าตอบว่าใช่
“นี่คงจะเป็นสิ่งเดียวที่ฉันจะพอชดเชยค่าเสียเวลาของพวกเธอได้ รับมันไปพร้อมดูและมันดีๆด้วยล่ะ”จอห์นพูดแล้วยื่นไข่ใบลายขาวสลับน้ำตาสให้อร และใบเขียวปนฟ้าให้กับนิดา
“จะดีเหรอค่ะ.. พวกเราไม่รับมันไว่ก็ได้นะค่ะ”นิดาพูดเพราะไม่ต้องการสินน้ำใจอะไร
“มันจะดีต่อพวกเธอในอนาคต เมื่อถึงเวลา มันจะแสดงฤทธิ์ออกมาเอง” จอห์นพูดพลางยิ้มอย่างมั่นใจและมีเล่ห์นัยนิดๆ พร้อมกับยื่นใบหางานในคฤหาสน์แห่งหนึ่ง ซึ่งทั้งสองก็รับไป
หน้าคฤหาสน์อินทรเศรษฐี กรุงเทพมหานครฯ
“ในที่สุดก็ปิดตัวลงแล้ว เราคงต้องมาทำงานที่นี่ใช่ไหมค่ะ?”นิดาถามอรอย่างอ้ำๆอึ้งเพราะกลัวว่าจะพามาไม่ถูกที่ “ใช่แล้วล่ะ ที่นี่นี่แหละ คฤหาสน์อินทรเศรษฐี” อรพุดอย่างตะกุกตะกักอย่างไร้ความมั่นใจแม้แต่น้อยเช่นเดียวกับนิดา
“จะมาสมัครงานเป็นแม่บ้านคนใหม่ สินะครับเชิญทางนี้เลยครับ”เสียงตอบมาจากชายหนุ่มอายุประมาณ 23-24 ปี สูงปานกลางนัก ผิวนั้นสีคล้ำนิดๆ ดวงตาสีเขียวลูกครึ่งเยอรมันดูเป็นมิตร ใช่แล้วผู้ชายคนนี้ก็คือลูกชายคนรองของตระกูลอินทรเศรษฐี “เลสเทรด อินทรเศรษฐี”
“ตามมาเลยครับ คุณ..เอ่อ..”เลสเทรดพูดไม่ออกเพราะไม่รู้จักชื่อของหญิงสาวทั้งสอง
“นิดาค่ะ ส่วนคนนั้นเพื่อนของฉันเองชื่ออรค่ะ”นิดาตอบตัดหน้าอรที่กำลังจะพูดแนะนำตัวก่อนพอดิบพอดี ทั้ง2ก็ได้ตามคุณเลสเทรด ซึ่งทั้ง 2 รู้ชื่อคุณเลสเทรดเพราะชื่ออยู่ในอยู่ในใบสมัครงานแล้ว จนมาถึงห้องทำงานของ “เบนอล์ฟ อินทรเศรษฐี ” ผู้เป็นพี่คนโตของคุณเลสเทรด มีข่าวลือว่านิสัยนั้นเลวร้าย ชั่วช้ามากมาย ขนาดพยายามที่จะฆ่าคุณปู่ของตนเองเพราะหวังสมบัติ หลังจากดูข้อมูลที่ทางจอห์นเองได้ให้มาก่อนหน้านี้แล้ว ก็ตกลงรับทั้ง 2 เข้าทำงาน
ณ ห้องรับแขก คฤหาสน์อินทรเศรษฐี
ปุ้งๆ ปังๆ มีเสียงดังสนั่นของพลุปาร์ตี้มาจากห้องรับแขก ซึ่งเป็นเสียงจากงานเลี้ยงต้อนรับคนใช้คนใหม่ ซึ่งคุณ “แมรีด้า อินทรเศรษฐี”น้องสาวคนเล็กของบ้านนี้เป็นคนจัดการให้ (สงสัยกันละสิ ว่าจัดงานเลี้ยงกันทำไม) ที่จัดงานเลี้ยงขึ้นเพราะเป็นธรรมเนียมการต้อนรับคนใช้ใหม่ของตระกูลนี้ ซึ่งทำให้อรนั้นดูอิ่มอกอิ่มใจกับการเลี้ยงต้อนรับมาก เพราะเจ้าตัวเล่นกินไปตั้งเยอะเช่นเดียวกัน
อีก 3 วันต่อมาก็ได้มีคนใช้ใหม่ เป็นผู้ชายรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาเอาการเมื่อได้เข้ามาทำงาน ก็เรียกกำลังใจในการทำงานให้กับเหล่าคนใช้ที่เป็นผู้หญิงไม่น้อย แล้วก็มีงานเลี้ยงที่เหล่าคนใช้เก่าๆจัดกันอีกเช่นเคย แต่เรื่องมันไม่จบเพียงเท่านั้น ในขณะที่ทุกคนกำลังมีความสุข คุณป้าโฉมรตี หัวหน้าคนใช้ในคฤหาสน์ ได้มอบหมายให้อร ไปเรียกท่านเจ้าคุณปู่ ซึ่งนอนหลับอยู่ในห้อง ให้ออกมารับประทานอาหารเย็น หลังจากนั้นไม่นาน
“กรี้ดดๆๆๆๆๆ” เสียงกรีดร้องดังสนั่นหวั่นไหวมาจากห้องของท่านเจ้าปู่ ซึ่งทุกคนก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ป้าโฉมรตี นิดา และคุณเลสเทรดรู้ได้ทันทีว่านี่คือเสียงของอร ทั้ง 3 จึงรีบวิ่งไปยังห้องของท่านเจ้าคุณปู่ว่าเกิดอะไรขึ้น ปรากฏว่าเจออรหน้าซีดอยู่ในห้อง แล้วถัดไปบนพิ้นมีคนๆหนึ่งนอนจมกองเลือดอยู่ พอได้เห็นซักพัก ป้าโฉมรตีก็ร้องว่า “คุณผู้ชายค่ะ”
“เดี๋ยวผมจะไปแจ้งตำรวจกับอร ป้าโฉมรตีไปบอกเรื่องที่เกิดขึ้นกับทุกคนก่อนนะ ส่วนเธอ นิดารีบไปบอกเรื่องนี้กับพี่และแมรีด้าเร็ว!!!” เลสเทรดคนที่ควบคุมสติไว้ได้มากที่สุดสั่งการทุกคน
ไม่นานตำรวจมาถึง และก็ได้มาดูสภาพของที่เกิดเหตุ และพบท่านเจ้าปู่นอนจมกองเลือดอยู่
“ผมเจอหลักฐานชิ้นสำคัญแล้วครับ” ตำรวจนายหนึ่งได้บอกกับ “สารวัตรองอาจ พิจารณาอนุมาน”หัวหน้าของแผนกสืบสวนสอบสวนทางกรมตำรวจ พอสารวัตรองอาจได้ไปดูก็พอว่ามีกระดาษถูกกำอยู่ในมือของท่านเจ้าปู่ โดนเขียนว่า “B” มีปากกาแบบกด ที่ตกอยู่ไม่ไกลจากร่างท่านเจ้าคุณปู่ ทำให้ทางตำรวจคาดการว่า เจ้าคุณปู่เป็นคนใช้ปากกาด้ามนี้
หลังจากนั้นตำรวจก็ได้สอบถามพยานและผู้ที่มีเหตุจูงใจ และผู้ต้องสงสัยคือ คุณเบนอล์ฟ คุณเลสเทรด คุณแมรีด้า และอร ผู้ที่มาพบที่เกิดเหตุเป็นคนแรก แต่สุดท้ายตำรวจก็ต้องปล่อยอรไปเพราะไม่มีเหตุจูงใจ
“เหตุจูงใจที่จะฆ่าของคุณเบนอล์ฟและคุณเลสเทรดคือต้องการสมบัติสินะ ยิ่งคุณเบนอล์ฟ ท่านเจ้าคุณปู่เขียนชื่อคุณเอาไว้ด้วย คุณนะ น่าสงสัยที่สุด”สารวัตรองอาจพูด
“และของคุณแมรี่ก็คือ เป็นหลานคนโปรดเลยมีชื่ออยู่ในพินัยกรรม ยิ่งช่วงนี้ติดหนี้พนันอยู่ จะฆ่าเพื่อสมบัติก็ไม่แปลกใจ”สารวัตรองอาจพูดต่อ
“อะไรกันนี่เธอมีชื่ออยู่ในพินัยกรรมของคุณปู่เหรอนี่” เบนอล์ฟพูดด้วยกิริยาท่าทางที่เกรี้ยวกราด ตามข่าวที่ลือกัน “ที่คุณปู่ไมได้บอกพวกพี่ เพราะว่าคุณปู่ไม่อยากให้พวกพี่ทะเลาะกันอีกนะค่ะ”แมรีด้าพูดพลางร้องไห้อย่างเสียใจ
“พวกเราไปกันเถอะนิดา”อรพูดบอกนิดาที่กำลังเสียขวัญ เพราะเกิดเรื่องสำนักงานปิดตัวได้ไม่นาน พอมาทำงานที่ใหม่ก็ได้เจอกับเหตุการณ์แบบนี้อีก ในขณะนั้นเอง ในกระเป๋าหนังของนิดา ก็รู้สึกว่าเหมือนมีตัวอะไรอยู่ในกระเป๋า จึงบอกอรว่าให้รีบกลับไปที่ห้อง
ณ ชั้น1 ห้องพักคนใช้ G7
“นี่มันอะไรกันนี่!!” นิดากับอรร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ เพราะสิ่งที่เห้นในกระเป๋าหนังของนิดาคือ สิ่งที่เป็นไข่ ซึ่งทั้ง 2 เก็บมันไว้ในนี้ บัดนี้ได้กลายเป็นแมวน้อยแสนน่ารักไปเสียแล้ว
“ผมชื่อ ไวท์เบิร์นฮะ ส่วนนี่คือแบลคไมน์ฮะ”แมวตัวสีขาว ดวงตากลมโตสีแดงได้กล่าวหพ้อมชี้ไปที่แมวอีกตัวสีดำ ควงตาเหลืองอำพันประกายแวววาว
“นี่มันแมวปีศาจ อะไรนี่ๆๆ พูดได้ไม่พอยังชื่อเหมือนนามสกุลห่วยขั้นเทพอีกๆ” อรพุดอย่างตกใจเป็นที่สุดเพราะไม่เคยเห็นอะไรยังงี้มาก่อน นิดาเองก็ตกใจไม่แพ้กัน
“พวกเราฟักออกมาตอนนี้ เพราะได้กลิ่นคดีนะฮะ” ไวท์เบิร์นทำจมูกฟุดฟิดเพื่อดมกลิ่นคดีๆ
“พวกคุณต้องไขคดีที่เกิดขึ้นให้ได้นะค่ะ ไม่งั้นเสียชื่อที่พวกคุณเป็นเจ้าของพวกเรากันหมด” แบลคไมน์พูดเสริมต่อ
“ทำไมพวกเราต้องมาไขคดีล่ะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเราอยู่แล้ว!!!” ทั้ง 2 ตะโกนเพราะเกิดอาการ ช็อคจากที่แมวพูดได้อยู่สักพักหนึ่ง
“ก็เพราะว่าพวกคุณยังอยู่ในฐานะ นักสืบมือฉมังยังไงล่ะค่ะ” แบลคไมน์พูดต่อว่านิดากับอร ที่ดูเหมือนจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย แมวทั้ง 2 เริ่มคิดในใจแล้ว มาคนพวกนี้ ใช่เจ้าของจริงๆของตนเองหรือเปล่า
ความคิดเห็น