เจ้าหญิงจอมแก่นกับโรงเรียนมหาเวทย์

ลำดับตอนที่ #3 : จุดจบของราชินี

       "เร็วเข้าเอเรียล"  มาเรียที่วิ่งหนีมาจากห้องโถง    วิ่งลัดเลาะผ่านอุทยานจนคิด

ว่าพ้นแล้วจึงหยุดอยู่ตรงหน้าพุ่มไม้แห่งหนึ่ง


       "เอเรียล  เข้ามาหลบในพุ่มไม่นี่เร็วเข้า"มาเรียสั่ง  พลางกวาดมือแยกพุ่มไม้เบื้อง

หน้าออกเพื่อให้มีช่องที่จะผ่านเข้าไปได้   หลังจากที่เข้ามาหลบแล้วมาเรียอุ้มฟาริ

โอน่าไว้ในอ้อมแขนพลางร่ายมนตราบางอย่างเพื่อปกป้องฟาริโอน่า


       "เอเรียล"มาเรียหันมาพูดกับเอเรียลหลังจากที่ส่งเด็กน้อยให้เอเรียลอุ้มต่อ

       "ครับ"เอเรียลตอบ

       "เจ้ารับปากน้าได้มั้ย    ว่าเจ้าจะปกป้องฟาริโอน่าอย่างสุดชีวิต"มาเรียถาม

       "ได้ครับ   ข้าจะปกป้องน้องเองครับ"เอเรียลตอบอย่างหนักแน่น

       "ถ้างั้น   เจ้าจงรีบหนีไปซะ"มาเรียสั่งแล้วดันร่างของเอเรียลผ่านทางพุ่มไม้ออกไป     มาเรียเห็นเอเรียลพาฟาริโอน่าไปแล้ว   จึงถอนใจเบาๆ   ก่อนที่จะออกมาจากที่ซ่อน 




       "อยู่ที่นี่เององค์ราชินีมาเรีย"  น้ำเสียงอันโหดเหี้ยมดังขึ้นข้างหลังมาเรีย

       "ไซเลนไดร์......เจ้....."เสียงของมาเรียขาดหายไป   ก่อนที่ร่างอันไร้สติจะอยู่ในอ้อมแขนอันแข็งแกร่งของไซเลนไดร์ 



        


     



      "เฮ้   คาร์ลเรนนายจะวิ่งอีกนานมั้ยเนี้ย"ปีเตอร์บ่นหลังจากที่วิ่งตามหามาเรียจนปวดชายโครง


      "อย่าหวังว่าชั้นจะหยุดปีเตอร์"คาร์ลเรนที่วิ่งนำหน้าไปไกลหันมาตะโกนบอก  น้ำเสียงบ่งบอกว่ากำลังหงุดหงิดเต็มที่


      "มาเรีย   ฟาริโอน่า  ขอให้ปลอดภัยด้วยเถอะ"คาร์ลเรนพึมพัมกับตัวเอง   พลางที่เท้าก้าวเข้าไปในเขตอาคมที่ไซเลนไดร์สร้างไว้


      ภายในเขตอาคม   พวกของคาร์ลเรนพยายามที่จะมองผ่านหมอกสีดำทมึนที่โอบล้อมพวกเขาไว้   ทำให้ไม่สามารถเดินต่อไปทางไหนได้   พลันความอดทนของคาร์ลเรนก็ขาด   เขาใช้เวทมนตร์ทำลายหมอกนั้น   เมื่อหมอกนั้นคลายลง   ทุกคนก็มองเห็นมาเรียที่นอนหมดสติอยู่บนแท่นที่บูชา


    "มาเรีย"คาร์ลเรนร้องพลางจะขยับเท้าก้าวไปหามาเรีย   เมื่อมาเรียได้ยินเสียงคาร์ลเรนจึงลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ  ปากพึมพัมเป็นเสียงกระซิบ


    "อย่าเข้ามา"มาเรียพูด   แต่ช้าไปเสียแล้ว


    ตูม!


   เสียงระเบิดดังขึ้นทันทีที่คาร์ลเรนก้าวเข้าไปไกล้มาเรีย   ส่งผลให้ร่างของคาร์ลเรนกระเด็นออกมา


   "เฮ้ย  คาร์ลเรนเป็นไรมั้ย"ปีเตอร์วิ่งเข้าไปดูอาการราชาแห่งปิศาจที่ตอนนี้โดนระเบิดซัดจนเลือดกระอัก


   "ข้า...ไม่เป็นไร"คาร์ลเรนพูดพลางที่จะยันกายตัวเองขึ้นโดยมีปีเตอร์ช่วยพยุง   

   "โอ้!  ท่านคาร์ลเรน  ทำไมหมดสภาพอย่างนั้นล่ะ"เสียงพูดเยาะเย้ยดังขึ้น  ข้างหลังมา้เรีย

   "ไซเลนไดร์  เจ้า!"คาร์ลเรนกัดฟันกรอด

   "จุ๊ๆ  ท่านอย่าเพิ่งโกรธข้านะ   นี่น่ะข้าแค่ล้อเล่น"ไซเลนไดร์พูููดหยุดจังหวะนิดนึงก่อนที่จะพูดต่อ

  
   "แต่ต่อไปนี้ข้าเอาจริง"สิ้นคำสุดท้ายท้องฟ้าที่สว่างสดใสกลับมืดมิดทุกสรรพสิ่งรอบข้างเงียบสนิท   เหลือไว้แต่เสียงของไซเลนไดร์

   "ข้าแต่ท่านพญามารโปรดมอบพละกำลังให้แก่ข้าไซเลนไดร์คนนี้"

   "โปรดประทานความมืดมิดให้แก่ฮาเดส"

   "แล้วข้าจะนำตัวธิดาแห่งความตายไปสังเวยท่าน"

   "ได้โปรดเถิดท่านพญามาร"

      
     สิ้นคำพูดคำสุดท้ายร่างของไซเลนไดร์ก็เปลี่ยนไป   ดวงตาสีดำสนิทบัดนี้กลับกลายเป็นสีแดงเพลิงอย่างน่ากลัว   ร่างกายใหญ่โตขึ้น   คทาในมือส่องแสงสว่างเจิดจ้าไปทั่วบริเวร


   "เอาล่ะคาร์ลเรน  ส่งตัวธิดาแห่งความมืดมาซะ   ไม่งั้นนางนี่ตายแน่"ไซเลนไดร์ขู่คำราม


   "อย่า!คาร์ลเรน   อย่าส่งลูกของเราให้มันนะ"มาเรียที่มีสติพอที่จะลงจากแท่นบูชาและกำลังเดินมาทางคาร์ลเรน