เจ้าหญิงจอมแก่นกับโรงเรียนมหาเวทย์

ลำดับตอนที่ #1 : คำสั่ง

  "อะ  องหญิงระวังตกนะ"เสียงตะโกนบ่งบอกว่ากำลังจะมีอะไรเกิดขึ้น

  "ไม่เป็นไรหรอกข้าไม่ตกอยู่แล้ว"เสียงตอบจากเจ้าหญิงตัวแสบที่ขณะนี้กำลังปีนต้นไม้อยู่


  "ฟาริโอน่า  ลงมาเดี๋ยวนี้!"เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้เจ้าหญิงตัวแสบหยุดปีนแล้วหันมาทางต้นเสียง

 
  "ส....เสด็จพ่อ"เจ้าหญิงตัวแสบเรียกแล้วยิ้มให้พ่อของเธอ

  "ไม่ต้องมายิ้ม คราวนี้พ่อไม่ใจอ่อน"

 
  ฟาริโอน่าหุบยิ้มแล้วรีบปีนลงมาจากต้นไม้  พอลงถึงพื้น เธอก็เงยหน้าสบตาสีน้ำเงินของพ่ออย่างสำนึกผิด


  "ไม่ต้องมาจ๋อย  กลับเข้าไปในห้องพ่อมีเรื่องจะคุยด้วย"  

 ขนาดที่ฟาริโอน่านั่งอยู่ในห้องนั้น  เธอก็มองไปยังบิดาซึ้งขนาดนี้ คิ้วขมวดมองลูกสาวตัวดี ก่อนจะเอ่ยว่า


  "เมื่อไรลูกจะเลิกทำตัวเป็นลิงทะโมน"

  "โธ่  เสด็จพ่อก็ลูกไม่มีเพื่อนเล่นนี่นา"เธอตอบก่อนจ้องหน้าบิดา

  "ฟาริโอน่า"เขาเอ่ยก่อนจะพูดต่อว่า "ลูกเป็นเจ้าหญิงนะ ลูกไม่ควรเล่นกับพวกผู้ชาย  ลูกก็รู้นี่"


  "แต่ลูกไม่มีอะไรทำ"ฟาริโอน่าเอ่ย  ก่อนจะมองพ่อของเธอ

  "ฟาริโอน่า   คาเรนเฟีย  เดอะปรินเซต  ออฟ  เซริเฟีย" ผู้เป็นพ่อเรียกชื่อเต็มก่อนจะมองหน้าลูกสาว  แล้วพูดต่อว่า

  
  "เป็นเจ้าหญิงก็ต้องเรียนรู้การเป็นเจ้าหญิง  ไม่ใช่ทำตัวเป็นลิงทะโมน  ไม่รู้แหละฟาริโอน่าพ่อจะส่งเจ้าไปเรียนที่โรงเรียนในเมือง ราฟาเอล"พ่อบอกก่อนที่จะมองฟาริโอน่า

  
  "แต่ที่นี่ก็ให้นักปราชญ์สอนลูกเรียนอยู่แล้วนี่"ฟาริโอน่าเถียงก่อนที่จะทำหน้างุด

  "แต่เมื่อกี้ลูกบ่นว่าไม่มีเพื่อนนี่นา"พ่อพูดย้อนทำให้ฟาริโอน่า  หน้าแดง

  "ก็.....ลูกไม่อยากไป"ฟาริโอน่าเอ่ยก่อนจะมองไปยังพ่อของเธอ

  "แต่มันเป็นสัญญาระหว่างกษัตริย์กับมหานักปราชญ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในตอนนี้นะลูก"

  "ไอ้มหานักปราชญ์แก่ๆนั้นน่ะหรอเสด็จพ่อ"ฟาริโอน่าพูดก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้

  "ฟา....ริ....โอ.....น่า"พ่อพูดด้วยน้ำเสียงออกเหี้ยมๆนิดๆ

  "ข....ขอโทษเพคะเสด็จพ่อ"  ฟาริโอน่าพูด

  "คราวหลังอย่าให้ได้ยินอีกเชียวนะ"

  "แล้วตกลงลูกจะไปรึเปล่า"ผู้เป็นพ่อถามพลางรอคำตอบจากลูกสาวตัวแสบ

  "ไปก็ได้  แต่ลูกขอปลอมตัวเป็นชายนะ"ฟาริโอน่าขอ

  "หา.....ท...ทำไม"พ่ออึ้ง

  "ก็ลูกไม่อยากเป็นหญิงนี่นา"

  "ตามใจ"

  "เย้"ฟาริโอน่าตะโกนก่อนออกจากห้องแล้วไป  เล่นอีกตามเคย

  "เฮ้อ"ผู้เป็นพ่อฟังแล้วถอนหายใจ  ให้กับความคิดของเจ้าตัวแสบ    

  


  เมื่อฟาริโอน่าออกมาจากห้องเธอก็ไปนั่งในอุทยาน  แล้วนอนลงบนพื้นหญ้าสีเขียวขจี  พลางแหงนหน้ามองท้องฟ้า  ประกายตาของเธอในตอนนี้ออกจะเป็นประกายตาที่ซุกซน   

 
  "โรงเรียนงั้นหรือ  ไม่อยากไปนักหรอก  แต่....."ฟาริโอน่าคิดต่อ  "ถ้าแลกกับการได้เป็นผู้ชายล่ะก็  ค่อยน่าไปหน่อย"


  เหตุผลที่ฟาริโอน่าอยากเป็นผู้ชาย  คงไม่พ้นความซนเป็นลิงที่ทำให้ทุกคนเอือมระอา  เพราะไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตามที่ไม่อันตรายในความคิดของเธอ เช่นปีนกำแพงเมือง  ไปเล่นปีนต้นโอ๊คต้นใหญ่ที่หน้าปราสาท เป็นต้น  เหตุการณ์เหล่านี้ที่เธอชอบทำ มันกลับทำให้ผู้เป็นพ่อปวดหัวทุกครั้ง ( ผลของการหนีเที่ยว  )

ข้อ1.โดนท่านพ่อเทศ  ว่าด้วยเรื่อง.....

1.1ตัวเองเป็นผู้หญิงอย่าริอาจคบเพื่อนผู้ชาย

1.2เป็นเจ้าหญิงต้องหัดสำรวม

1.3ชีวิตมีค่าอย่าเสียเวลาไปเล่น

1.4อย่าทำอันตรายให้พ่อแม่เป็นห่วง

1.5เป็นเจ้าหญิงควรทำตัวอย่างที่ดีให้ประชาชนนำไปเป็นตัวอย่าง  

ข้อ2. ท่านพ่อสั่งอดอาหารจำพวกเนื้อสัตว์  ให้กินแต่ผัก(เกลียดผักโว้ย)

และข้อลงโทษอื่นๆนับจากนี้

  "เฮ้อในเมื่อเป็นคำสั่งยังไงก็ต้องทำ  แต่....ตอนนี้สงสัยเราจะหิวแล้วแฮะ"

โครก  คราก

  "โอ๊ย  หิว แอนนามีอะไรให้ฉันกินบ้าง"ฟาริน่าโอน่าถามแม่ครัวคนโปรด

  "ก็มีอาหารที่องค์หญิงทรงโปรดนั้นแหละเพคะ"แอนนาตอบพลางยิ้มแบบขำๆ

  "งั้นเดี๋ยวเราจะไปรอที่ห้องอาหารนะ"ฟาริโอน่าสั่งแล้วเดินออกจากห้องไป

 
  "เฮ้อ  องค์หญิงจะไปเรียนที่อื่นมันน่าใจหายเนอะ  ท่านพี่แอนนา"เสียงสาวใช้ที่เพิ่งเดินเข้ามาพูด

  "นั้นสิ  โกเวล  ถ้าองค์หญิงไปในวังคงจะเงียบน่าดู"แอนนาว่า    

__________________________________________________________________


  "ฝ่าบาท  จะทรงส่งองค์หญิงไปเรียนจริงๆหรอพ่ะย่ะค่ะ"ขุนนางคนสนิทถาม

  "พูดอย่างกับเราเต็มใจส่งไปงั้นแหละ"กษัตริย์ตอบ

  "ก็ในเมื่อฟาริโอน่าอายุครบ15ปี  ตามธรรมเนียมจะต้องส่งไปเรียนนี่นา"กษัตริย์บอก

  "แต่ถ้าองค์หญิงทรงแปลงเป็นชาย  พระองค์จะไม่ทรงถูกประนามหรอกหรือ"ขุนนางคนสนิทถาม

  แต่ก็ยังไม่ได้คำตอบเมื่อผู้เป็นกษัตริย์ทำสีหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

__________________________________________________________________


  ก๊อกๆก๊อก

  "ฟาริโอน่า  นอนรึยังลูก"

  "ลูกยังไม่นอน"เสียงดังมาจากในห้อง

  ขณะที่เปิดประตูออก  ตาก็มองเห็นลูกสาวตัวแสบกำลังนั่งเล่นไพ่กับพวกทหารคนสนิทอย่างสนุกสนาน  ทำให้ผู้เป็นพ่อปวดขมับขึ้นมาทันใด

  
  
  "ฟาริโอน่า"   สิ้นเสียงตะโกนจากกษัตริย์  ทำให้ผู้คนภายในห้องของเจ้าหญิงต่างรีบพากันออกจากห้อง  เหลือไว้แต่เพียงองค์หญิงผู้โชคร้ายที่ตอนนี้กำลังคิดหาข้อแก้ตัวจาก บิดาที่กำลังโกรธอยู่


  "เสด็จพ่อ  ลูกแค่เล่นเพื่อความสนุกเฉยๆนะเพคะ"ฟาริโอน่ารีบแก้ตัว

  "ไม่ต้องมาแก้ตัว  พ่อไม่อยากฟัง"

  "ก....ก็ลูกแค่เล่นเฉยๆนี่นาเสด็จพ่อ" เจ้าหญิงตัวแสบยังคงแก้ตัวต่อไป

  "ฟาริโอน่า  ลูกรู้มั้ยว่าการพนันมันเป็นสิ่งไม่ดีนะ "
 
  "ลูกรู้  แต่ลูกเล่นเพื่อความสนุกนี่"  ประโยคนี่ทำเอาผู้เป็นพ่อถอนหายใจด้วยความเนื่อยที่ลูกสาวตัวแสบยังคงแก้ตัวไม่ยอมรับผิด


  "ถ้าความสนุกของลูกเกิดขึ้นบ่อยๆ  ลูกก็จะติดมันจนถอนตัวไม่ขึ้น  จากตอนแรกพนันเพียงแค่เล็กน้อย  ถ้าบ่อยๆเข้าจะไม่ต้องพนันบ้านเมืองเลยหรอ"

   ฟาริโอน่าสะอึกกับคำสั่งสอนสั้นๆแต่ได้ใจความของผู้เป็นพ่อ  ทำให้เธอสำนึกกับความผิดจึงรีบขอโทษท่านพ่อโดยด่วน

  "ท่านพ่อ  โปรดให้อภัยลูกด้วยลูกยอมสำนึกผิดแล้ว"ฟาริโอน่าพูดก่อนทำหน้างุด

  "พ่อให้อภัย  แต่ลูกต้องไม่ทำอีกนะ  ไม่ว่าพ่อจะอยู่หรือไม่อยู่ก็ตาม เข้าใจนะ"

  "ลูกให้สัญญา"ฟาริโอน่าบอกก่อนจะเงยหน้าสบตาผู้เป็นพ่อ

  "ฟาริโอน่า  เรื่องโรงเรียนน่ะ  ลูก...เอ่อ  อยากจะปลอมตัวเป็นชายใช่มั้ย"

  "อือ  ลูกอยากปลอมตัวเป็นชาย  ถ้าอยู่โรงเรียนแบบนั้นถ้าอยู่รวมกับพวกผู้หญิงน่ารำคาญจะตาย"ฟาริโอน่าพูดพล่าม

  "แต่มนต์แบบนั้นมันคงไม่มี  แต่มันก็มีอีกแบบนึงนะลูก"ผู้เป็นพ่อบอกแล้วมองลูกสาวตัวดี

  "แบบไหนล่ะ"ฟาริโอน่าถาม

  "ก็  ถ้าลูกเปลี่ยนเป็นชาย  ภายในหนึ่งเดือนลูกจะกลายร่างเป็นหญิงตอนคืนวันเพ็ญไม่ก็ถ้าร่างกายลูกได้รับบาดเจ็บสาหัสก็จะกลายเป็นหญิงเหมือนกัน"ผู้เป็นพ่อเอ่ย


  "แบบนั้นก็ได้  แล้วจะให้ลูกไปเมื่อไหร่"ฟาริโอน่าถาม

  "อีกสองเดือนโรงเรียนเปิดรับสมัคร  แต่ในระหว่างนี้ลูกต้องฝึกควบคุมเวทย์มนต์  ฝึกการฟันดาบ  ขี่ม้าและอื่นๆอีกนะ"ผู้เป็นพ่อบอก

  "เอาแบบนั้นก็ได้ ก็ยังดีกว่าเป็นผู้หญิง"ฟาริโอน่าตอบ

  "งั้นก็ดีแล้ว  เอาล่ะนอนได้แล้วพ่อง่วงแล้วล่ะ"

  "ราตรีสวัสเพคะ"

  "ฝันดีนะลูก"

  "อื้อ"

ขนาดที่ออกจากห้องและกำลังเดินไปยังห้องของตัวเอง  พลันก็ได้สัมผัสถึงกลิ่นอายแห่งเวทย์มนต์อันรุนแรง  แต่ก่อนที่จะทำอะไรก็มีควันสีขาวมาดักตรงหน้า

  "สวัสดีตอนดึกท่านเรย์นาล"แขกผู้มาเยือนกล่าวทักทาย

  "อ้อ  สวัสดีท่านวีนอาร์ล"

  "มีเรื่องที่จะแจ้งท่าน"วีนอาร์ลพูดขึ้น

  "เรื่องอะไร"เรย์นาลถาม

  "เกี่ยวกับเจ้าหญิงฟาริโอน่า"

  "เกี่ยวกับองค์หญิง"เรย์นาลทวนคำอย่างสงสัย

  "จาก คาร์ลเวน  มูลดาร์ค  เดอะปริน  อ๊อฟ ฮาเดส"วีนอาร์ลพูดขึ้น

  "จากคาร์ลเวนงั้นหรอ  งั้นเค้าจะมารับลูกของเค้าไปเลยหรือ"เรย์นาลถาม

  "ม่ายช่าย"วีนอาร์ลลากเสียงยาว  "เค้าแค่จะมาบอกว่า  ฝากดูแลองค์หญิงเข้าโรงเรียนเวทย์ด้วย  แล้วก็ห้ามบอกองค์หญิงว่าท่านเป็นพ่อบุญธรรม"วีนอาร์ลสั่ง

  "โธ่  ใครจะไปบอกได้เล่า  ข้าก็รักฟาริโอน่าเหมือนลูกแท้ๆเหมือนกันนะ"เรย์นาลตอบ

  "แล้วจอมปิศาจแห่งฮาเดส  ส่งข่าวมาบอกข้าแค่นี้ใช่มั้ย"เรย์นาลถามต่อไป

  "เปล่ายังมีอีก  ปกปิดองค์หญิงเรื่องธิดาแห่งความมืดไว้ให้ดี  แล้วเจ้าก็ต้องฝึกองค์หญิงควบคุมเวทย์มืดเอาไว้  แล้วก็ต้องสอนองค์หญิงเรื่องการใช่คทา  แล้ว....."


  "แล้วก็บอกองค์หญิงว่าไปอยู่โรงเรียนห้ามใช่เวทมนต์โดยไม่ใช้คทา  ถ้าหากจำเป็นจริงๆก็ใช้ได้ "เรย์นาลต่อให้

  "เออๆนั้นแหละ  อ้อเกือบลืมครั้งที่แล้วข้าเจอองค์หญิงข้าเป็นคนบอกให้นางทำตัวเป็นลิงทะโมนเองแหละ "วีนอาร์ลบอกแล้วทำสีหน้าเตรียมรับผิด
 
  "ไอ้วีนอาร์ล  ไม่น่าล่ะเมื่อก่อนฟาริโอน่าเป็นคนเงียบจะตาย  ไหงเดี๋ยวนี้ถึงทำตัวเป็นลิงทะโมน  สังสัยที่ทำอยู่นี่คงฝืนทำใช่มั้ยเนี้ย"เรย์นาลว่า  


  "ก็คงงั้น  เออว่าแต่ว่าเจ้าแน่ใจนะว่าองค์หญิงไม่รู้ว่าตัวเองเป็นลูกของจอมปิศาจแห่งฮาเดส"วีนอาร์ลถาม

  
  "ไม่หรอก  ไม่มีทางรู้อยู่แล้ว  ก็ข้าอุตส่าปกปิดเรื่องนี้ตั้งแต่องค์หญิงอายุครบรอบ3เดือนล่ะมั่ง"เรย์นาลตอบ

  "อืม  ตั้งแต่ที่ท่านมาเรียถูกลอบสังหาร  ดังนั้นท่านคาร์ลเวนจึงนำองค์หญิงฟาริโอน่ามาฝากท่านดูแล"วีนอาร์ลต่อ

  
  "ข้ารับรองว่าข้าจะปกปิดเรื่องนี้เป็นอย่างดี  ฝากบอกท่านคาร์ลเวนด้วย"เรย์นาลว่า

  "อือ  งั้นข้าไปล่ะ  อ๊ะ เกือบลืม  ท่านฝากดาบจันทรา  กับคทาแบล็กดาร์ดมาให้องค์หญิงแน่ะ"วีนอาร์ลกล่าวพร้อมกับยื่นสิ่งของบางอย่างให้

  "ขอบใจ"เรย์นาลพูดพลางรับของแล้วมองวีนอาร์ลหายตัวไป  แล้วจากนั้นก็เดินกลับห้อง  โดยที่ไม่ทันคิดว่าจะมีใครที่ไม่ควรรู้เรื่องที่เขาพูดกับวีนอาร์ลเมื่อกี๊จะมาแอบฟังอยู่ด้วย

  ฟาริโอน่าแอบย่องตามหลังพ่อของเธอ  แล้วก็แอบฟังทุกสิ่งทุกอย่างที่เรย์นาลปิดบังเธอมาตลอด15ปี

  เมื่อได้ยินเรื่องทั้งหมดแล้ว  น้ำตาของเธอก็เริ่มรินไหลลงมาจากดวงตาคู่สวย  ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องของตัวเอง

  ฟาริโอน่านอนร้องไห้อยู่บนเตียงพลางคิดถึงเรื่องที่ท่านพ่อกับท่านนักบวชคุยกันเมื่อกี๊

  "งั้นหรอ"ฮึก  ฮึก"ร...เราไม่ได้เป็นลูกของท่านพ่อเรย์นาล  แต่เราเป็นลูกของจ้าวปิศาจแห่งฮาเดส  งั้นในตัวเราคงต้องมีเลือดปิศาจอยู่น่ะสิ"ฟาริโอน่าคิดพลางเช็ดน้ำตา  "งั้นต่อไปเราคงไม่ต้องกลับไปทำตัวลิงทะโมนอีกแล้ว  คอยดูเถอะจากข้าผู้ซึ่งเป็นเจ้าหญิงที่ร่าเริง  ต่อไปนี้ข้าจะขอกลับไปเป็นอย่างเก่าล่ะ"ฟาริโอน่าคิดพลางปลดปล่อยรังสีอำมหิตที่ไม่เคยได้ปล่อยออกมานับตั้งแต่ท่านนักบวชวีนอาร์ลบอกให้ทำตัวลิงทะโมน


  รังสีอำมหิตกระจายไปทั่วปราสาท  จนทำให้เรย์นาลสะดุ้งจากการนอนพลางสงสัยว่าใครที่สามารถปลดปล่อยรังสีอำมหิตได้ขนาดนี้   ก็คงมีแต่คาร์ลเวนกับธิดาแห่งความมืด

  "ธิดาแห่งคว่ามมืด  รึว่า"เรย์นาลคิด  "ฟาริโอน่าแอบฟังเรื่องเมื่อกี๊"เรย์นาลคิด ทีนี้ก็คงจะต้องเล่าความจริงให้ฟังสะแล้วมั้ง  เรย์นาลบอกกับตัวเองพลางล้มตัวลงนอน