ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หน้าปกไดอารี่...I LOVE
ปี 2114
"เอ...ประวัติจูเดนจิ ประวัติการต่อสู้..." เสียงของ อามี่ ยูซึกิกำลังจัดเรียงหนังสือที่อยู่เกลื่อนฐานสปิริตเบส โดยมีผู้ช่วยอย่างคิริว ได น้องชายของเธอที่ค่อยส่งหนังสือให้ และยังมีอิช ยอร์คเเลนด์กับ ริวปุกัง โซจิโร่ ที่กำลังนั่งคัดแยกหนังสือกันอยู่
"100 ปีมานี่ เคยคิดจัดเก็บของกันบ้างไหมเนี่ย" เสียงบ่นของอุปปี้ดังขึ้น ขณะที่เข้ากวาดพื้นกับ อุโดะ โนบุตะ
"อย่าบ่นเลยครับ ถ้าเราช่วยกันทำเดียวก็เสร็จ ดูสิ สะอาดตั้งเยอะเเล้ว" โนบุตะบอกกับอุปปี้ก่อนที่จะลงมือกวาดต่อ
"เอ่อ อามี่ ทำไมเธอกับไดไม่ใช้นามสกุลเดียวกันละ" อิชที่กำลังจัดหยังสือ บังเอิญไปเห็นชื่อของพวกปู่เข้า เลยหันไปถามเพื่อไม่มีอะไรค้างคาใจ
"ฉันไม่รู้หรอก ฉันรู้แต่ว่าปู่ชื่อคิวริว ไดโกะ ส่วนย่าชื่อเอมี่ ยูสึกิเท่านั้น" อามี่ตอบก่อนที่จะจัดหนังสือต่อ
"อะ" เอียนที่บังเอิญจับหนังสือได้เล่มหนึ่งก็อุทานเบาๆ
"มีอะไรหรอ อิช" โซจิโร่ที่เห็นอิชตกใจก็ถามด้วยความเป็นห่วง โดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้สึกเลยว่าเริ่มมีนิสัยเหมือนปู่เข้าทุกทีแล้ว
"เจ้านี่ไม่ใช่หนังสือหรือประวัติอะไรนะสิ มันเป็นของปู่ฉัน เป็นไดอารี่นะ ชื่อ I LOVE... คงเป็นหนังสือรวมเกี่ยวกับวิธีจีบหญิงแน่ๆเลย จะเอาไปอ่านหน่อยไหมล่ะ" อิชพูดจบก็ยื่นให้โซจิโร่
"ไม่ละ ขอบใจ" เมื่อเห็นว่าเป็นไดอารี่ก็ไม่อยากจะยุ่งด้วย หันไปจัดหนังสือต่อ โดยอิชไม่รอช้า รีบเปิดอ่านทันที ด้วยใบหน้าที่ยิ้มเเย้ม แต่พออ่านไปได้ซักพักสีหน้าเริ่มเปลี่ยนไป พร้อมกับรีบดึงโซจิโร่ออกมาคุยกันสองคนทันที
"ดึงฉันออกมาทำไมเนี่ย อิช" โซจิโร่เริ่มโวยวาย
"เราสองคนจะต้องอ่านไดอารี่เล่มนี้" อิชพูดด้วยเสียงที่จริงจัง จนโซจิโร่เริ่มรู้ว่านี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆแน่นอน จึงหยิบไดอารี่มาอ่านทันที
"สองคนนั้นทำท่าทีเเปลกๆไปนะ" ไดที่มองสองคนนั้นทำสีหน้าเคลียดก็เอ่ยบอกคนอื่นด้วยความเป็นห่วง
"เห็นอิชบอกว่าเป็นไดอารี่ของปู่ คงเขียนเกี่ยวกับสงครามเมื่อ100ปีก่อนมั้ง" อุปปี้ตอบความห่วงไยของได
ฝั่งอิชกับโซจิโร่ที่อ่านไดอารี่ผ่านๆก็เริ่มเหงื่อตก ไดอารี่เล่มนี้เขียนเกี่ยวกับความรักที่ไม่มีวันได้มาของเอียน ยอร์คแลนด์ จนกระทั่งอิชเริ่มสงสัยว่า พ่อของตัวเองเป็นลูกของปู่จริงๆหรือเปล่า
"นี่ปู่นายมีรสนิยทแบบนี้หรอเนี่ย" โซจิโร่ที่อ่านไปนิดหนึ่งก็หันไปถามอิช ก่อนที่จะเปิดหน้าสุดท้าย ก็พบกับคำตอบที่แท้จริงจนโซจิโร่กับอิชพูดไม่ออกเลย
"ถ้าหน้าสุดท้าย มันว่าอย่างนี้ ฉันว่าเรื่องราวทั้งหมดนี่ คงวิเศษมากเลยละ ฉันจะเอากลับไปอ่านที่บ้าน" โซจิโร่บอกกับอิชก่อนที่จะเอาไดอารี่เล่มนี้ไปวางไว้ที่โต๊ะ
"ฉันก็อยากอ่านนะ โซจิโร่ เอางี้ดีกว่า เราอ่านพร้อมกันเลย" อิชแนะนำ
"ไม่เอา ฉันอยากอ่านคนเดียว" โซจิโร่เริ่มเถียง
"แล้วทำไมนายไม่ถ่ายไว้ละ" เสียงของโนบุตะตะโกนบอกทั้งคู่ ทำให้ทั้งคู่นึกขึ้นได้ อิชเลยอาสาที่จะถ่ายเอง เพื่อให้โซจิโร่เอากลับไปอ่านที่บ้านได้
โซจิโร่มองไดอารี่เริ่มนี้ก่อนที่จะพบว่ามีแผนที่ลับอยู่ จึงชวนกันไปตามเเผนที่นี้ จนกระทั้งมาโผล่ที่ป่า พวกเขาเดินเข้าไปเรื่อย จนพบจูเดนริวตัวหนึ่ง เนื่องจากทุกไม่เคยเห็นต่างพากันกลัว จนกระทั้งมีเสียงหนึ่งมาช่วยเตือนสติไว้
"ใจเย็นก่อน พวกนายทุกคน จูเดนริวตัวนี้ชื่อซาคุเทอร์ มันไม่ทำอันตรายหรอก" เสียงของโทรินดังขึ้น ทำให้เหล่าเคียวริวเจอร์อุ่นใจขึ้น
"แผนที่นี้ คือแผนที่มาหาเจ้าไดโนเสาร์ตัวนี้หรอเนี่ย" โซจิโร่พูดก่อนที่จะทำท่าเซ็งๆ
"ไม่ใช่มาหาจูเดนริว แต่มาหาพวกปู่ของพวกนายตั้งหาก" โทรินพูดเสร็จก็เดินนำ ทำให้พวกเคียวริวเจอร์ริวเดินตามทันที ก็พบกับสุสานขนาดย่อม เหล่าเคียวริวเจอร์พากันอึ้ง
"ปู่ของพวกเจ้าเสียกันไปหมดแล้วละนะ" โทรินพูดจบก็หายไป
โซจิโร่เดินไปที่หน้าแผ่นหินที่สลักชื่อของปู่เขา ก่อนที่จะทำความเคารพ
"โซจิโร่ นายคิดจะอ่านหนังสือที่นี่หรอ" อิชที่เห็นโซจิโร่ทำท่าจะอ่านหนังสือก็เดินมาหาพร้อมกับถามไปด้วย
"ใช่ ฉันจะอ่านให้ปู่ฟัง ฉันว่าปู่คงคิดถึงเจ้าไดอารี่เล่มนี้แน่นอน" โซจิโร่ตอบกลับ
"แต่ฉันว่าอ่านที่บบ้านก็ได้นะ จริงๆแล้ว พวกเขาน่าจะรู้อยู่แก่ใจแล้วละนะ" อิชพูดจบก็มองบนฟ้า
"นั้นสินะ" โซจิโร่ยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะรีบกลับบ้าน เพราะเขาอยากอ่านเร็วๆแล้ว ว่าความรักของทั้งคู่นั้น มันเป็นอย่างไร...
"เอ...ประวัติจูเดนจิ ประวัติการต่อสู้..." เสียงของ อามี่ ยูซึกิกำลังจัดเรียงหนังสือที่อยู่เกลื่อนฐานสปิริตเบส โดยมีผู้ช่วยอย่างคิริว ได น้องชายของเธอที่ค่อยส่งหนังสือให้ และยังมีอิช ยอร์คเเลนด์กับ ริวปุกัง โซจิโร่ ที่กำลังนั่งคัดแยกหนังสือกันอยู่
"100 ปีมานี่ เคยคิดจัดเก็บของกันบ้างไหมเนี่ย" เสียงบ่นของอุปปี้ดังขึ้น ขณะที่เข้ากวาดพื้นกับ อุโดะ โนบุตะ
"อย่าบ่นเลยครับ ถ้าเราช่วยกันทำเดียวก็เสร็จ ดูสิ สะอาดตั้งเยอะเเล้ว" โนบุตะบอกกับอุปปี้ก่อนที่จะลงมือกวาดต่อ
"เอ่อ อามี่ ทำไมเธอกับไดไม่ใช้นามสกุลเดียวกันละ" อิชที่กำลังจัดหยังสือ บังเอิญไปเห็นชื่อของพวกปู่เข้า เลยหันไปถามเพื่อไม่มีอะไรค้างคาใจ
"ฉันไม่รู้หรอก ฉันรู้แต่ว่าปู่ชื่อคิวริว ไดโกะ ส่วนย่าชื่อเอมี่ ยูสึกิเท่านั้น" อามี่ตอบก่อนที่จะจัดหนังสือต่อ
"อะ" เอียนที่บังเอิญจับหนังสือได้เล่มหนึ่งก็อุทานเบาๆ
"มีอะไรหรอ อิช" โซจิโร่ที่เห็นอิชตกใจก็ถามด้วยความเป็นห่วง โดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้สึกเลยว่าเริ่มมีนิสัยเหมือนปู่เข้าทุกทีแล้ว
"เจ้านี่ไม่ใช่หนังสือหรือประวัติอะไรนะสิ มันเป็นของปู่ฉัน เป็นไดอารี่นะ ชื่อ I LOVE... คงเป็นหนังสือรวมเกี่ยวกับวิธีจีบหญิงแน่ๆเลย จะเอาไปอ่านหน่อยไหมล่ะ" อิชพูดจบก็ยื่นให้โซจิโร่
"ไม่ละ ขอบใจ" เมื่อเห็นว่าเป็นไดอารี่ก็ไม่อยากจะยุ่งด้วย หันไปจัดหนังสือต่อ โดยอิชไม่รอช้า รีบเปิดอ่านทันที ด้วยใบหน้าที่ยิ้มเเย้ม แต่พออ่านไปได้ซักพักสีหน้าเริ่มเปลี่ยนไป พร้อมกับรีบดึงโซจิโร่ออกมาคุยกันสองคนทันที
"ดึงฉันออกมาทำไมเนี่ย อิช" โซจิโร่เริ่มโวยวาย
"เราสองคนจะต้องอ่านไดอารี่เล่มนี้" อิชพูดด้วยเสียงที่จริงจัง จนโซจิโร่เริ่มรู้ว่านี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆแน่นอน จึงหยิบไดอารี่มาอ่านทันที
"สองคนนั้นทำท่าทีเเปลกๆไปนะ" ไดที่มองสองคนนั้นทำสีหน้าเคลียดก็เอ่ยบอกคนอื่นด้วยความเป็นห่วง
"เห็นอิชบอกว่าเป็นไดอารี่ของปู่ คงเขียนเกี่ยวกับสงครามเมื่อ100ปีก่อนมั้ง" อุปปี้ตอบความห่วงไยของได
ฝั่งอิชกับโซจิโร่ที่อ่านไดอารี่ผ่านๆก็เริ่มเหงื่อตก ไดอารี่เล่มนี้เขียนเกี่ยวกับความรักที่ไม่มีวันได้มาของเอียน ยอร์คแลนด์ จนกระทั่งอิชเริ่มสงสัยว่า พ่อของตัวเองเป็นลูกของปู่จริงๆหรือเปล่า
"นี่ปู่นายมีรสนิยทแบบนี้หรอเนี่ย" โซจิโร่ที่อ่านไปนิดหนึ่งก็หันไปถามอิช ก่อนที่จะเปิดหน้าสุดท้าย ก็พบกับคำตอบที่แท้จริงจนโซจิโร่กับอิชพูดไม่ออกเลย
"ถ้าหน้าสุดท้าย มันว่าอย่างนี้ ฉันว่าเรื่องราวทั้งหมดนี่ คงวิเศษมากเลยละ ฉันจะเอากลับไปอ่านที่บ้าน" โซจิโร่บอกกับอิชก่อนที่จะเอาไดอารี่เล่มนี้ไปวางไว้ที่โต๊ะ
"ฉันก็อยากอ่านนะ โซจิโร่ เอางี้ดีกว่า เราอ่านพร้อมกันเลย" อิชแนะนำ
"ไม่เอา ฉันอยากอ่านคนเดียว" โซจิโร่เริ่มเถียง
"แล้วทำไมนายไม่ถ่ายไว้ละ" เสียงของโนบุตะตะโกนบอกทั้งคู่ ทำให้ทั้งคู่นึกขึ้นได้ อิชเลยอาสาที่จะถ่ายเอง เพื่อให้โซจิโร่เอากลับไปอ่านที่บ้านได้
โซจิโร่มองไดอารี่เริ่มนี้ก่อนที่จะพบว่ามีแผนที่ลับอยู่ จึงชวนกันไปตามเเผนที่นี้ จนกระทั้งมาโผล่ที่ป่า พวกเขาเดินเข้าไปเรื่อย จนพบจูเดนริวตัวหนึ่ง เนื่องจากทุกไม่เคยเห็นต่างพากันกลัว จนกระทั้งมีเสียงหนึ่งมาช่วยเตือนสติไว้
"ใจเย็นก่อน พวกนายทุกคน จูเดนริวตัวนี้ชื่อซาคุเทอร์ มันไม่ทำอันตรายหรอก" เสียงของโทรินดังขึ้น ทำให้เหล่าเคียวริวเจอร์อุ่นใจขึ้น
"แผนที่นี้ คือแผนที่มาหาเจ้าไดโนเสาร์ตัวนี้หรอเนี่ย" โซจิโร่พูดก่อนที่จะทำท่าเซ็งๆ
"ไม่ใช่มาหาจูเดนริว แต่มาหาพวกปู่ของพวกนายตั้งหาก" โทรินพูดเสร็จก็เดินนำ ทำให้พวกเคียวริวเจอร์ริวเดินตามทันที ก็พบกับสุสานขนาดย่อม เหล่าเคียวริวเจอร์พากันอึ้ง
"ปู่ของพวกเจ้าเสียกันไปหมดแล้วละนะ" โทรินพูดจบก็หายไป
โซจิโร่เดินไปที่หน้าแผ่นหินที่สลักชื่อของปู่เขา ก่อนที่จะทำความเคารพ
"โซจิโร่ นายคิดจะอ่านหนังสือที่นี่หรอ" อิชที่เห็นโซจิโร่ทำท่าจะอ่านหนังสือก็เดินมาหาพร้อมกับถามไปด้วย
"ใช่ ฉันจะอ่านให้ปู่ฟัง ฉันว่าปู่คงคิดถึงเจ้าไดอารี่เล่มนี้แน่นอน" โซจิโร่ตอบกลับ
"แต่ฉันว่าอ่านที่บบ้านก็ได้นะ จริงๆแล้ว พวกเขาน่าจะรู้อยู่แก่ใจแล้วละนะ" อิชพูดจบก็มองบนฟ้า
"นั้นสินะ" โซจิโร่ยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะรีบกลับบ้าน เพราะเขาอยากอ่านเร็วๆแล้ว ว่าความรักของทั้งคู่นั้น มันเป็นอย่างไร...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น