ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Shamanking with cinderella

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 9 มี.ค. 50


    คุณจะทำอย่างไรเมื่อเกิดเหตูไม่คาดฝันขึ้นกับตัวคุณ
    ได้พบคนที่คุณอยากพบ  ....พวกเขาได้พบประสปการณ์เหล่านี้มาแล้ว       อ่านเลยอ่านเลยทุกท่าน

    เรลเด็กหญิงคนหนึ่งกำลังเดินทางไปที่บ้านของเรนเพื่อคืนหนังสือการ์ตูนที่ยืมมา
    ระหว่างทางก็บ่นไปพลางๆ
    "ชั้นยังอ่านไม่จบเลยน้าเจ้าเรนนี่จะให้คืนซะละ"
    เมื่อไปถึงบ้านเด็กชายผมเทาก็ก้าวออกมา
    "ดีมาคืนตรงเวลาดีนี่เข้ามาก่อนสิ"
    "ก็ดีย่ะชั้นยังอ่านไม่จบเลย"เรลพูด
    "ไปรอที่ห้องนั่งเล่นก่อนเลย"
    แล้วเรลก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านทั้งๆที่พรุ่งนี้สอบวันสุดท้ายแล้วแท้ๆ

    เรลน่ะบ้าชาแมนคิงมานานแล้วเธอชอบ  เต๋า เร็น  เปงพิเศษแล้วเธอยังเป็นเจ้าแม่ฟิคชาแมนคิงที่ดังมากคนนึงด้วย
     ส่วนเรนนะชอบ โย  เพราะบอกว่าเรื่อยเปื่อย  ตลกดี  เรนเป็นคนหน้าตาดี(จิงๆนะ)เป็นหนุ่มดังของโรงเรียนไม่มีใครที่ไม่รุ้จักเขา
    "เฮ้ออ่านมาตั้งแต่เล่ม1-23ยังไม่เบื่อเล้ยสนุกดีออกถ้าเราเข้าไปอยุ่ในโลกนั้นได้จาเปงไงน้า"
    แล้วเรนก็เดินเข้ามา
    "เอ้านี่น้ำและขนม"เรนบอก แล้วนำน้ำและขนมมาเสริฟ
    "บอกกี่ครั้งว่าไม่กินโคล่ากินแต่น้ำเปล่าพรุ่งนี้สอบวันสุดท้ายแล้วแท้ๆขอมีความสุขบ้างสิ"เรลบ่น
    "เอาน่าไหนๆพรุ่งนี้ก็สอบวันสุดท้ายแล้วก็จะไปซื้อการ์ตูนกันนี่นา"
    "ก็ได้"เรลตอบแบบช่วยไม่ได้

    วันรุ่งขึ้น

    "งายเพื่อนๆ"เรลทักเพื่อนๆของตนเอง
    "อยากสอบเร็วๆอะคิดถึงหน้าท่านเร็นจัง"เรลคลั่ง
    "ใช่ๆท่านเร็นน่ะน่ารักมากเลยล่า"เพื่อนๆเห็นด้วย
    "แหมคุยกันเพลินเลยไม่ได้ทักชั้นรึไง"
    แล้วเด็กหนุ่มก็เดินเข้ามา
    "อ้าวเรนเธอนี่เอง  มาสายเหรอ"เรลถาม
    "ปล่าวๆเมื่อคืนอ่านหนังสือสอบดึกเลยเผลอหลับนานน่ะ"
    ที่จริงอ่านการ์ตูนถึงตี3
    "นั่นละมาสาย"เรลหาเรื่อง
    "ช่างเถอะชั้นเบื่อจะเยงเธอแล้ว"เรนบ่นแบบเบื่อ
     

    หลังสอบเสร็จ
    ทั้ง2ตรงดิ่งไปยังร้านการ์ตูนอย่างเร็ว
    "ซื้อเล่ม24-32ใช่มะ"เรลถาม
    "เฮ้ยเงินไม่พอเฟ้ย24-26พอแล้ว"
    แล้วทั้ง2ก้อๆไปอ่านที่บ้านเรนและแล้ว....
    "กรี๊ดดดดด"เรลกรีดร้อง
    "อะไรมีอะไร"เรนวิ่งมาจากคัรว
    "หนัง..ส..สื..อมัน..ดูดชะ..ชั้นเข้าไปแล้ว"
    "เอ๋อะไรนะ"เรนจึงวิ่งไปช่วยแต่ไม่สามารถเอชนะแรงดูดได้
    ทั้ง2จึงหายเข้าไปในหนังสือ

    หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นผมก็ไม่รู้

    พวกเราอยุ่ที่ไหนนะ..

    มะกี้ใช่ความฝันรึเปล่า

    และแล้วผมก็ได้ยินเสียงๆหนึ่ง

    "เฮ้ไม่เป็นอะไรนะ"

    เสียงหนึ่งพูดขึ้น...

    ผมจึงค่อยๆลืมตา...
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×