ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : นอนอย่างมีเทคนิค5
นอนอย่างมีเทคนิค5
มาถึงตอนนี้แล้วน้องๆหลายคนที่เข้ามาอ่านเทคนิคคงคิดว่ามันงมงายบ้างบางคนก็คงคิดว่าดีแต่เนื้อหามันน้อยแต่พี่คิดว่ามันน่าจะมีความสำคัญสำหรับคนหลายๆคนที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์หลายคนที่เคยมีประสบการณ์ก็คงจะเบื่อแต่พี่ว่าเราก็น่าที่จะศึกษากันสักนิดว่าการที่เราจะเริ่มต้นกับใครซักคนมันมีความหมายมากมายเพียงใดกว่าพี่จะมาถึงวันนี้ได้น้องรู้ไหมว่าพี่ต้องผ่านเหตุการณ์ที่เลวร้ายมากมายขนาดไหนพี่เลยอยากใช้ประสบการณ์ที่พี่ได้ผ่านมาหลายปัญหาได้แนะนำและช่วยแก้ไขและแนะนำปัญหาที่หลายๆคนอาจจะแก้ได้และก็ยังมีอีกหลายๆคนที่ไม่รู้ว่าจะปรึกษาใครแต่ในวันนี้พี่เป็นอีกหนึ่งคนที่โชคดีที่ประสบความสำเร็จเกี่ยวกับความรักอย่างมากเลยอยากเป็นตัวแทนที่ทำให้น้องๆทุกคนได้เจอกับความรักที่ดีที่สุดดังนั้น........การที่เราจะเลือกคบกับใครสักคนเราต้องทุ่มเททั้งกายและใจมากมายแค่ไหนกว่าที่เราจะได้พบกับความรักที่ดีแบบนี้เราต้องเอาใจเขามาใส่ใจเราและต้องเป็นฝ่ายที่มอบความรักให้กับคนที่เรารักก่อนที่เราจะได้ความรักตอบแทนจากเขาเราต้องเป็นฝ่ายที่เอาใจใส่หลายๆอย่างและเราต้องเก็บข้อมูลและรายละเอียดที่เกี่ยวกับคนที่เรารักให้ได้มากที่สุดตั้งแต่วันแรกที่เราเริ่มคบอ่านนิสัยและเราต้องรู้ว่าเขาต้องการอะไรและเป็นคนที่ใช่สำหรับเราหรือเปล่าเพราะคนเราถ้าคบกันไปแล้วมันเป็นการฝืนใจที่จะคบกันมันก็จะไม่มีความสุขดังนั้นน้องทั้งหลายก่อนที่เราจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเรานั้นเราก็ต้องดูด้วยว่าเราจะให้สิ่งที่ดีที่สุดกับใครได้หรือเปล่า......และเทคนิคที่พี่พูดมามันก็สามารถใช้ได้กับชีวิตของเราจริงๆการดูแลเอาใจใส่ความรู้สึกต่างๆไม่ว่าจะเป็นเรื่อง sex.หรือเรื่องอะไรก็ตามมันเป็นพื้นฐานที่ดีที่สุดสำหรับความรักที่ยาวนาน........ส่วนความรักของพี่ตอนนี้พี่กับแฟนของพี่เราคบกันมา13ปีแล้วมันไม่เคยจืดจางลงแม้แต่น้อยนิดเพราะว่าเรามีความเข้าใจซึ่งกันและกันมีทะเลาะกันบ้างแต่เราจะไม่เคยให้มันเกิน1วันเลยเพราะคนเราถ้าปล่อยปํญหาได้ผ่านเลยไปโดยที่เราไม่ปรับความเข้าใจกันมันจะยื่งสะสมปัญหา..ขึ้นชื่อว่าความรักแล้วไว่จะชายจริงหญิงแท้มันก็คือความรักที่เหมือนกันนั่นแหละแต่ใครจะเข้าใจความรักได้ดีที่สุดเท่ากับเราสองคนความรักมันมีทั้งทุกข์และสุขแต่เราจะเลือกมันให้เป็นความรักแบบไหน....ความรักของพี่ทั้งสองเรื่มต้นเมื่อปีพ.ศ.2537มันเป็นความรักที่ดูเหมือนจะต้องพรัดพรากกันตั้งแต่ต้นเลยก็ว่าได้ครั้งแรกที่พี่ได้พบกับคนที่พี่รักพี่ได้แต่แอบดูเขาอยู่ห่างๆเวลาที่เขามาหาเพื่อนคือว่าเราเรียนต่างสถาบันกันตอนนั้นพี่เรียนที่สถาบันแห่งหนึ่งแต่แฟนพี่ก็เรียนอยู่อีกที่เพื่อนของเขาเรียนอยู่ที่เดียวกันกับพี่มันเหมือนเหตุบังเอิญมากกว่าที่ทำให้เราได้มาพบกันเขาเป็นผู้หญิงน่ารักมากๆผมหยิกเหมือนตุ๊กตาตัวเล็กๆเห็นแล้วอยากได้มาเป็นเจ้าของเขาจะมาหาเพื่อนของเขาบ่อยๆส่วนตัวพี่ก็ได้แต่แอบมองและจะพูดกับเพื่อนสนิทของพี่ว่าจะต้องจีบผู้หญิงคนนี้ให้ได้พี่ยอมรับนะว่าตอนนั้นตัวพี่เองเป็นคนข่อนข้างจะเจ้าชู้มากๆแต่จะค่อนข้างเงียบและก็ดูสุขุมและสิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือเพื่อนของแฟนพี่ได้เขามาบอกว่ามีคนเขาสนใจและเขาก็แอบเขียนเบอร์โทรให้รู้แล้วว่าต้องเป็นเขาแน่ตอนนั้นดีใจมากๆเพราะเคยพูดกับเพื่อนสนิทว่าต้องจีบให้ได้ถ้าไม่ได้มาเป็นแฟนละก็จะให้เพื่อนเอาตีนเหยียบหน้าเลยและก็ได้พนันกับเพื่อนด้วยว่าถ้าจีบไม่ติดจะเลี้ยงข้าวเพื่อนทั้งห้องเลยแต่ด้วยเหตุอะไรไม่รู้เรายังไม่เคยได้พูดกันเลยเขาก็ต้องไปเชียงรายนานพอสมควรจนทำให้เราเกือบลืมเขาไปแล้วคิดถึงมากอยากติดต่อก็ติดต่อไม่ได้แต่วันนั้นก็มาถึงเขากลับมาครั้งแรกที่เห็นดีใจมากตอนนี้แหละคิดว่าทำอย่างไรก็ได้ต้องคุยและจะต้องรู้จักให้ได้เรียนเขียนแบบอยู่เห็นเขาเดินผ่านไปผ่านมาตื่นเต้นมากเขาน่ารักมากและวันนี้เองที่ทำให้เราได้คุยและรู้จักกันมากขึ้นโทรคุยกันบ้างและพี่ก็เริ่มศึกษาเกี่ยวกับตัวเขามากขึ้นและก็ได้รู้ว่าเขาก็มีแฟนอยู่เสียใจนะแต่ทำไงได้เราชอบเขานิแต่เราก็ไม่ได้แย่งใครนะ
มาถึงตอนนี้แล้วน้องๆหลายคนที่เข้ามาอ่านเทคนิคคงคิดว่ามันงมงายบ้างบางคนก็คงคิดว่าดีแต่เนื้อหามันน้อยแต่พี่คิดว่ามันน่าจะมีความสำคัญสำหรับคนหลายๆคนที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์หลายคนที่เคยมีประสบการณ์ก็คงจะเบื่อแต่พี่ว่าเราก็น่าที่จะศึกษากันสักนิดว่าการที่เราจะเริ่มต้นกับใครซักคนมันมีความหมายมากมายเพียงใดกว่าพี่จะมาถึงวันนี้ได้น้องรู้ไหมว่าพี่ต้องผ่านเหตุการณ์ที่เลวร้ายมากมายขนาดไหนพี่เลยอยากใช้ประสบการณ์ที่พี่ได้ผ่านมาหลายปัญหาได้แนะนำและช่วยแก้ไขและแนะนำปัญหาที่หลายๆคนอาจจะแก้ได้และก็ยังมีอีกหลายๆคนที่ไม่รู้ว่าจะปรึกษาใครแต่ในวันนี้พี่เป็นอีกหนึ่งคนที่โชคดีที่ประสบความสำเร็จเกี่ยวกับความรักอย่างมากเลยอยากเป็นตัวแทนที่ทำให้น้องๆทุกคนได้เจอกับความรักที่ดีที่สุดดังนั้น........การที่เราจะเลือกคบกับใครสักคนเราต้องทุ่มเททั้งกายและใจมากมายแค่ไหนกว่าที่เราจะได้พบกับความรักที่ดีแบบนี้เราต้องเอาใจเขามาใส่ใจเราและต้องเป็นฝ่ายที่มอบความรักให้กับคนที่เรารักก่อนที่เราจะได้ความรักตอบแทนจากเขาเราต้องเป็นฝ่ายที่เอาใจใส่หลายๆอย่างและเราต้องเก็บข้อมูลและรายละเอียดที่เกี่ยวกับคนที่เรารักให้ได้มากที่สุดตั้งแต่วันแรกที่เราเริ่มคบอ่านนิสัยและเราต้องรู้ว่าเขาต้องการอะไรและเป็นคนที่ใช่สำหรับเราหรือเปล่าเพราะคนเราถ้าคบกันไปแล้วมันเป็นการฝืนใจที่จะคบกันมันก็จะไม่มีความสุขดังนั้นน้องทั้งหลายก่อนที่เราจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเรานั้นเราก็ต้องดูด้วยว่าเราจะให้สิ่งที่ดีที่สุดกับใครได้หรือเปล่า......และเทคนิคที่พี่พูดมามันก็สามารถใช้ได้กับชีวิตของเราจริงๆการดูแลเอาใจใส่ความรู้สึกต่างๆไม่ว่าจะเป็นเรื่อง sex.หรือเรื่องอะไรก็ตามมันเป็นพื้นฐานที่ดีที่สุดสำหรับความรักที่ยาวนาน........ส่วนความรักของพี่ตอนนี้พี่กับแฟนของพี่เราคบกันมา13ปีแล้วมันไม่เคยจืดจางลงแม้แต่น้อยนิดเพราะว่าเรามีความเข้าใจซึ่งกันและกันมีทะเลาะกันบ้างแต่เราจะไม่เคยให้มันเกิน1วันเลยเพราะคนเราถ้าปล่อยปํญหาได้ผ่านเลยไปโดยที่เราไม่ปรับความเข้าใจกันมันจะยื่งสะสมปัญหา..ขึ้นชื่อว่าความรักแล้วไว่จะชายจริงหญิงแท้มันก็คือความรักที่เหมือนกันนั่นแหละแต่ใครจะเข้าใจความรักได้ดีที่สุดเท่ากับเราสองคนความรักมันมีทั้งทุกข์และสุขแต่เราจะเลือกมันให้เป็นความรักแบบไหน....ความรักของพี่ทั้งสองเรื่มต้นเมื่อปีพ.ศ.2537มันเป็นความรักที่ดูเหมือนจะต้องพรัดพรากกันตั้งแต่ต้นเลยก็ว่าได้ครั้งแรกที่พี่ได้พบกับคนที่พี่รักพี่ได้แต่แอบดูเขาอยู่ห่างๆเวลาที่เขามาหาเพื่อนคือว่าเราเรียนต่างสถาบันกันตอนนั้นพี่เรียนที่สถาบันแห่งหนึ่งแต่แฟนพี่ก็เรียนอยู่อีกที่เพื่อนของเขาเรียนอยู่ที่เดียวกันกับพี่มันเหมือนเหตุบังเอิญมากกว่าที่ทำให้เราได้มาพบกันเขาเป็นผู้หญิงน่ารักมากๆผมหยิกเหมือนตุ๊กตาตัวเล็กๆเห็นแล้วอยากได้มาเป็นเจ้าของเขาจะมาหาเพื่อนของเขาบ่อยๆส่วนตัวพี่ก็ได้แต่แอบมองและจะพูดกับเพื่อนสนิทของพี่ว่าจะต้องจีบผู้หญิงคนนี้ให้ได้พี่ยอมรับนะว่าตอนนั้นตัวพี่เองเป็นคนข่อนข้างจะเจ้าชู้มากๆแต่จะค่อนข้างเงียบและก็ดูสุขุมและสิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือเพื่อนของแฟนพี่ได้เขามาบอกว่ามีคนเขาสนใจและเขาก็แอบเขียนเบอร์โทรให้รู้แล้วว่าต้องเป็นเขาแน่ตอนนั้นดีใจมากๆเพราะเคยพูดกับเพื่อนสนิทว่าต้องจีบให้ได้ถ้าไม่ได้มาเป็นแฟนละก็จะให้เพื่อนเอาตีนเหยียบหน้าเลยและก็ได้พนันกับเพื่อนด้วยว่าถ้าจีบไม่ติดจะเลี้ยงข้าวเพื่อนทั้งห้องเลยแต่ด้วยเหตุอะไรไม่รู้เรายังไม่เคยได้พูดกันเลยเขาก็ต้องไปเชียงรายนานพอสมควรจนทำให้เราเกือบลืมเขาไปแล้วคิดถึงมากอยากติดต่อก็ติดต่อไม่ได้แต่วันนั้นก็มาถึงเขากลับมาครั้งแรกที่เห็นดีใจมากตอนนี้แหละคิดว่าทำอย่างไรก็ได้ต้องคุยและจะต้องรู้จักให้ได้เรียนเขียนแบบอยู่เห็นเขาเดินผ่านไปผ่านมาตื่นเต้นมากเขาน่ารักมากและวันนี้เองที่ทำให้เราได้คุยและรู้จักกันมากขึ้นโทรคุยกันบ้างและพี่ก็เริ่มศึกษาเกี่ยวกับตัวเขามากขึ้นและก็ได้รู้ว่าเขาก็มีแฟนอยู่เสียใจนะแต่ทำไงได้เราชอบเขานิแต่เราก็ไม่ได้แย่งใครนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น