วิจารณ์นิยายโดยมาจะกล่าวบทไป...

ลำดับตอนที่ #3 : วิจารณ์นิยาย-Xander's Love Melodies แผนการร้ายผสานหัวใจใส่ทำนองรัก

ABCD Commet โดย มาจะกล่าวบทไป...

เรื่อง :: Xander's Love Melodies แผนการร้ายผสานหัวใจใส่ทำนองรัก

ผู้แต่ง :: Porshenocchio

ก่อนอื่นมาแนะนำตัวกันก่อน ชื่อมุกนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่วิจารณ์อย่างเป็นทางการเรื่องที่ ๒ ไม่ว่าจะเป็นข้อติ-ชมก็อยากให้นำไปปรับใช้ค่ะ ทุกจุดวิจารณ์ให้อย่างจริงใจไม่มีอคติ หรือเข้าข้างใดๆ ผิดคือผิด ถูกคือถูก อาจจะแรงไปบ้างก็ขออภัยนะคะ ขอให้เปิดใจรับฟังและนำไปปรับใช้ รับรองว่าได้ประโยชน์ไม่มากก็น้อยค่ะ

เอาล่ะ ถ้าพร้อมแล้วก็มาเริ่มกันเลยจ้า~

(ถ้าพบคำผิดขอให้อ่านข้ามๆ มันไปเถอะค่ะ มุกอาจจะไม่ได้อ่านทวนหลายรอบนัก ขออภัยในความไม่รอบคอบ)

-     ชื่อเรื่อง (๙/10)

ขอหัก ๑ คะแนนนะคะ สำหรับชื่ออังกฤษคำว่า “Xander” เป็นชื่อเมือง และชื่อโรงเรียนด้วย มันเข้ากับเนื้อเรื่องพอสมควรค่ะ แต่ที่หักเพราะชื่อไทยยังไม่ค่อยเข้ากับเนื้อหาปัจจุบันสักเท่าไหร่ ตัวละครยังไม่มีแผนการอะไรจะมาสาดใส่กันอ่ะค่ะ

โดยส่วนตัวชื่อเรื่องเป็นความคิดขอผู้แต่ง ชื่อที่ได้มาคือชื่อที่คุณคิดว่าดีแล้วก็ไม่ขอพูดถึงมากนักค่ะ

-       ตัวละคร (๑๔/20)

จุดเดนของตัวละครค่อนข้างชัดเจนค่ะ แต่การกระทำบางอย่างค่อนข้างจะโอเว่อร์ไปบ้าง เช่นครูใหญ่โรงเรียนนางเอกการแต่งตัวของชีในงานค่อนข้างแหวก ไม่สิ... แหวกชาวบ้านสุดๆ

หญิงเสียงสูงที่อยู่บนเวทีในตอนนี้เธอคือ ผอ.ลูฟฟี่ ตาราโนร่า สุดโอเว่อร์แอ็กติ้งของโรงเรียนฉันนั่นเอง วันนี้เธอเปลี่ยนสีผมเป็นสีเขียวอ่อน (จริงๆ แล้วเธอเปลี่ยนสีผมทุกๆ หนึ่งเดือน -_-;) สวมชุดสีชมพูสดเป็นประกายระยิบระยับแสบตา แถมใส่รองเท้าส้นสูง พระเจ้า! หล่อนใช้ชีวิตอยู่บนส้นสูงที่สูงหนีน้ำแบบนั้นได้ยังไงกัน O_o?? และที่เด่นที่สุด เห็นจะเป็นนกกระสาสีขาวที่มีลักษณะเหมือนจริงมาก เกาะอยู่บนหัวฟูฟ่องสีเขียวของหล่อน 

ผมสีเขียวอ่อน ชุดสีชมพูประกาย แถมนกเกาะหัว? คนแต่งตัวรึนั่น? แต่ส่วนนี้ทำให้ดูตลกดีค่ะ เพียงแค่ลดความน่าเชื่อถือของ ผอ. โรงเรียนมาโขทีเดียว มุกไม่ได้ซีเรียสกับตรงนี้ มันเพิ่งสีสันให้นิยายได้นะเนี่ย อิอิ

อีกอย่างที่ทำให้หักเยอะหน่อยคือบุคลิกตัวละคร ธีมของเรื่องค่อนข้างจะเป็นต่างประเทศ แต่เท่าที่อ่านมา เหมืออ่านนิยายไทยที่ชื่อตัวละครเป็นภาษาต่างประเทศเท่านั้น อาจจะเพราะเนื้อเรื่องยังดำเนินไปได้ไม่ไกลนักเลยทำให้ยังไม่เข้าถึงความเป็นต่างประเทศของธีมเรื่อง ให้ความสำคัญกับส่วนนี้ให้มากนะคะ

แต่ถ้าพูดถึงบุคลิกเฉพาะตัวของแต่ละตัวละครนั้นถือว่าเป็นเอกลักษณ์ดีค่ะ อ่านแล้วไม่ งง พอเข้าใจว่าใครเป็นใคร

-       เนื้อเรื่อง (๑๘/30)

ถ้าถามว่าเนื้อเรื่องแปลกใหม่ไหม? เราว่าไม่นะ พล็อตโรงเรียน แต่ที่แหวกหน่อยคือการประมูลนั่นเอง มุกยังเจอพล็อตแบบนี้ไม่ค่อยบ่อยจึงค่อนข้างแปลกใหม่ การดำเนินเรื่องค่อนข้างจะสบายๆ ช้าๆ ไหลไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน ส่วนนี้โอเคดีค่ะ

-       การใช้ภาษา (๑๕/30)

สำหรับภาษาของไรเตอร์นั้นโอเคทีเดียวค่ะ อ่านเข้าใจ ไหลลื่น แต่ส่วนที่ติดขัดก็ยังมี เพียงแต่ว่าการบรรยายจะเยอะไปนิดนะคะ ตัวหนังสือเยอะจนเรียงกันเป็นพรืด บางย่อหน้าที่ยาวๆ ก็ทำให้ขี้เกียจอ่าน (โดยเฉพาะ :::[Prologo Xander Story I]:::)

มาถึงชื่อโรงเรียนอันจำยาก และยาวกันบ้างถ้าจะมีตรงไหนที่เผลอพิมพ์ผิด ชื่อโรงเรียนสลับกันขอบอกว่ามุกไม่รู้เลยค่ะ ชื่อโรงเรียนของใครเป็นของใครมุกยังจำไม่ได้เลย เวลาพูดถึงโรงเรียนก็ใช้ชื่อเต็มตลอดจนอ่านข้ามไป ไม่รู้ว่าผิด-ถูกยังไง ตรงนี้มุกว่าใช้ชื่อย่อโรงเรียนน่าจะโอเคกว่านะคะ

การใช้อีโมติคอนเยอะเกินไป เราว่าในบทบรรยายบางทีถ้าเราบรรยายแล้วไม่จำเป็นต้องใส่อีโมฯเข้าไปหรอกค่ะ มันจะทำให้รกเปล่าๆ

“:)” ฉันได้แต่ส่งยิ้มสวยๆ ให้ตากล้องเก็บภาพของฉันให้สะใจกันไปข้างนึง วันนี้ฉันใส่เดรสสั้นโชว์ไหล่สีแดงสด ร้องเท้าส้นสูง4นิ้วสีเดียวกับชุด พร้อมกับเฟอร์ขนหมีขาวคลุมไหล่ไม่ให้ดูโป๊เกินงาม บนคอประดับด้วยสร้อยคริสตัลรูปกุญแจซอลระยิบระยับ ผมสีช็อกโกแลตถูกรวบเป็นมวยไว้ข้างหลังอย่างลวกๆ เพื่อให้มีปอยผมหล่นมาคลอเคลียกับไหล่ขาวนวลของฉัน บอกแล้ววันนี้ฉันต้องเริด เพราะตอนนี้ฉันเป็นคนที่ทุกคนกำลังให้ความสนใจอย่างมาก

บรรยายแล้วว่ายิ้มไม่ต้องใส่อีโมฯก็ได้ค่ะ

ฉันรู้สึกว่าหูเริ่มอื้อเสียงรอบข้างค่อยๆ เบาหายไป ภาพตรงหน้าเริ่มเบลอเหมือนมีหมอกสีขาวขุ่นปกคลุม...ฉันได้ยินแต่เสียงหัวใจของตัวเองที่กำลังเต้นเป็นจังหวะHip-hopอย่างเมามันส์โดนไม่มีใครมาเฟชเชอริ่ง...แถมเสียง ผอ.ที่เรียกชื่อฉันยังคงดังก้องกังวานอยู่ในหัว ฉันกำลังจะหัวใจวายตายใช่มั้ย...ใครก็ได้บอกที >O<!!

ฉันนั่งนิ่งปล่อยให้สมองประมวลผลเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผอ. จับรายชื่อขึ้นมาจากโหลคริสตัล และวหล่อนก็เปิดอ่าน 'แฮมป์เชียร์ แคนเนดี้' ผอ.เรียกชื่อฉัน ชัดเจนเลย!...ฉันคือนักเรียนผู้โชคร้ายคนนั้นที่ต้องโดนประมูลไปอยู่ต่างโรงเรียน! TT ทำไมพระเจ้าใจร้ายกับหนูอย่างนี้ หนูเป็นคนดีนะ หนูไปร้องเพลงในเด็กๆ ฟังในโบสถ์ทุกสัปดาห์ ไม่เคยแย่งขนมสุนัขกิน ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด ไม่เคยแย่งแฟนชาวบ้าน แถมยังเป็นลูกที่ดีของคุณพ่อด้วย ทำไมพระเจ้าไม่เมตตาหนูล่ะคะ TT

“นี่ ยัยแฮมป์ แฮมป์เชียร์!” แรงเขย่าพร้อมเสียงเรียกของยัยเบรีฟดึงฉันให้ตื่นจากอาการบิ๊กดับเบิ้ลช็อค เสียงฮือฮาเริ่มกลับมาเข้าสู่โสตประสาทอีกครั้ง สายตาเริ่มปรับโฟกัสให้ชัดขึ้น และตอนนี้ทุกสายตาภายในห้องโถงจับมาที่ฉัน แฮมป์เชียร์ แคนเนดี้ คนนี้เพียงผู้เดียว

“นี่ฉัน ไม่ได้ฝันอยู่ใช่มั้ย TOT”

“ฉันก็อยากให้เป็นแค่ความฝันนะ แต่มันคือเรื่องจริง แกคือ ‘ตัวประมูล’ -O-” ยัยเบรีฟเน้นคำหลังให้ฉันฟัง ดูมันสิ จะให้กำลังใจฉันสักหน่อยก็ไม่ได้ แถมยังมาย้ำว่าฉันคือ ‘ตัวประมูล’ อีก

รู้สึกมั้ยคะว่าอีโมฯเรียงเป็นพรืดจนดูเหมือนเยอะเกินไป ลองลดการใช้อีโมฯ แล้วใส่การบรรยายเข้าไปแทนจะทำให้นิยายดูมีเสน่ห์มากขึ้นนะคะ

ต่อไปเรามาดูคำผิดกันบ้างนะคะ ซึ่งเรียกได้ว่าเยอะมากกก! ตรงนี้เป็นจุดแสดงถึงความเอาใจใส่ของไรเตอร์เลยนะคะ

โรเงรียน-โรงเรียน

มนขลัง-มนต์ขลัง

ตระง่า-ตระหง่าน

ปะกอบ-ประกอบ

ขั้นดี-ชั้นดี

สุดสง่างดงาม-สง่าหรืองดงามเลือดเอาสักอย่างค่ะ ความหมายเดียวกัน

มาจนถึงปี20XXนี้ เป็นครั้งที่13แล้ว-ถ้าจะไม่บอก พ.ศ. ก็ไม่ต้องบอกค่ะ แค่ “มาจนถึงปีนี้” ก็เข้าใจแล้วค่ะ

ท่องถิ่น-ท้องถิ่น

อยู่นั่เอง-นั่น

ภายในงานเต็มไปด้วยนักเรียนเกรด12ของทั้งสามโรงเรียนเดินสวนกันไปมาอย่างคับคั่ง ต่างคนต่างแต่งตัวจัดเต็มทั้งเสื้อผ้าหน้าผมทำให้ตัวเองดูดีที่สุด แต่กลับมีบางคนแต่งตัวธรรมดาจนเกินไปอย่างชายหนุ่มที่เพิ่งเดินผ่านหน้าฉันไป เขาใส่แว่นหนาเตอะ สวมสเว็ตเตอร์ลายตารางเห่ยๆ แถมผูกหัวกระต่ายสีแสบตาอีก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านายคนนั้นต้องมาจากโรงเรียนเกรเซ็นท์สุดเฉิ่มอย่างแน่นอน แต่ให้ตายเถอะ คนเยอะขนาดนี้ฉันจะหาเพื่อนสาวของฉันเจอได้ยังไงเนี่ย ยัยนั่นไปมุดหัวอยู่ส่วนไหนของงานเนี่ย ฉันเริ่มจะเวียนหัวเพราะคนพวกนี้แล้วนะ -_-+

“กำลังมองหาใครอยู่ยะ แม่สาวสวยเสียงสวรรค์” เสียงทักทำให้ฉันหันไปมองตามต้นเสียง ก็พบกับหญิงสาวที่ฉันกำลังมองหายืนยิ้มแฉ่งอยู่ด้านหลัง

เว้นบรรทัดทำไม? ยังเป็นเหตุการณ์เดิมไม่ต้องเว้นบรรทัดนะคะ

มัดรวย-รวบ

เมาปริ้น-เมาปลิ้น

อย่าน้อย-อย่างน้อย

เจ็บนะย่ะ-เจ็บนะยะ

หน้าพาก-หน้าผาก

รึกัน-ละกัน, แล้วกัน, ก็แล้วกัน

เสาสีปูนขาวข้างๆ-เสาปูนสีขาว???

ลดน้อยลง-ลดลง, น้อยลง เลือกสักคำค่ะ ความหมายเดียวกัน

"สวัสดีนักเรียนที่รักทุกคนนะจ้ะ..." เสียงแหลมสูงดังขึ้นดึงดูดให้ทุกคนหันมองไปยังเวทีข้างหน้า "...ทุกคนคงรู้จักดิฉันแล้วใช่มั้ย โฮะๆๆ ^[]^ ถูกต้องแล้วจ้ะ นักเรียนที่รัก ดิฉันคือ ลูฟฟี่ คาราโนร่า ผอ.ของเกรเซ็นท์ซานเดอร์ไฮสคูล เจ้าภาพงานในวันนี้นี่เอง วู้ว~"

              หญิงเสียงสูงที่อยู่บนเวทีในตอนนี้เธอคือ ผอ.ลูฟฟี่ ตาราโนร่า สุดโอเว่อร์แอ็กติ้งของโรงเรียนฉันนั่นเอง วันนี้เธอเปลี่ยนสีผมเป็นสีเขียวอ่อน (จริงๆ แล้วเธอเปลี่ยนสีผมทุกๆ หนึ่งเดือน -_-;) สวมชุดสีชมพูสดเป็นประกายระยิบระยับแสบตา แถมใส่รองเท้าส้นสูง พระเจ้า! หล่อนใช้ชีวิตอยู่บนส้นสูงที่สูงหนีน้ำแบบนั้นได้ยังไงกัน O_o?? และที่เด่นที่สุด เห็นจะเป็นนกกระสาสีขาวที่มีลักษณะเหมือนจริงมาก เกาะอยู่บนหัวฟูฟ่องสีเขียวของหล่อน 

ชื่ออะไรกันแน่???

และวหล่อน-แล้วหล่อน, และแล้วหล่อน

หนูเป็นคนดีนะ หนูไปร้องเพลงในเด็กๆ ฟังในโบสถ์-หนูไปร้องเพลงให้เด็กๆ ฟังในโบสถ์???

หมอนนี่- หมอนี่

ปลอยได้แล้ว- ปล่อย

-     มารยาทของนักเขียน (๕/10)

ทำไมตรงนี้หักเยอะมาก? เพราะแอบไปส่องมาค่ะสำนักวิจารณ์หลายที่แนะนำไรเตอร์ว่าตรงนี้ผิดนะ แต่ไรเตอร์ไม่ทำการแก้ไขเลย...

การที่จะวิจารณ์นิยายให้ใครสักคน มุกก็หวังว่าไรเตอร์จะได้ประโยชน์จามันบ้าง ไม่มากก็น้อย แต่นี่ไรเตอร์เหมือนว่าลงไว้ให้วิจารณ์เท่านั้น สำนักวิจารณ์ไหนเปิดก็ไปแปะๆ ฝากไว้ มุกรู้ค่ะว่าเวอร์ชั่นที่ลงให้อ่านนี้ไม่ใช่เวอร์ชั่นสมบูรณ์ แต่มุกก็อยากจะเห็นพัฒนาการของนักเขียนที่มุกไปแวะไปเยี่ยมเยียน และหวังว่าคำวิจารณ์จะไม่สูญเปล่าา

-       สรุปคะแนน : 100 - 80 (เกรด A)   79 – 70 (เกรด B)

69 – 60 (เกรดC)

-       คำแนะนำ :

สรุปนะคะส่วนที่ไรเตอร์ควรจะให้ความสำคัญมากที่สุดคือคำผิด และอยากจะให้อ่านทวนลายๆ รอบเพื่อความเพอร์เฟกต์ค่ะ