ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ
" คุณย่า... "
เสียงของเด็กเล็กอายุราว 7 ปี ดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศที่เคร่งเครียดภายในโรงพยาบาลที่เงียบสงับ ตอนนี้ภายในห้อง ICU ตอนนี้มี ผู้หญิงแก่คนหนึ่งกำลังนอนอย่างสงบ ไม่ขยับเคลื่อนไหวอะไรอีกแ้ล้ว
" ฮึก... ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ... ทั้งคุณพ่อ ทั้งคุณแม่ ... ฮึก.. ฮือ.." เจ้าของเสียงที่สั่นระริกยังคงพูดต่อไป
---- แอ๊ดดด ----
เสียงประตูห้อง ICU ที่ถูกเปิดออกดังขึ้น ปรากฏร่างของชายร่างใหญ่อายุราว 50 ปีกับ ผู้หญิงในชุดขาว เดินออกมา ด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย..
" เธอ ... " ร่างใหญ่พูดขึ้นกับเด็กน้อยอายุ 7 ขวบที่กำลังสั่นอยู่ " เธอเป็นญาติของ หญิงชราที่่ประสบอุบัติเหตุเรือล่มกลางทะเลใช่มั้ย ? "
" ฮึก.. อืม.. ครับ ฮือ.. " แม้ในใจอยากจะระเบิดร้องไห้ออกมาให้เต็มที่ แต่ก็ยังอดกลั้นไว้ไม่ปล่อยออกมา
" ลุงทำสุดความสามารถแล้ว... คุณย่าของหนูเสียชีวิตแล้วนะ ... "
" ....!!! "
" ลุงเสียใจด้วยนะ ... "
" ....... " จากแววตาที่พยายามอดกลั้นความรู้สึกไว้อย่างสุดชีวิต ตอนนี้ ได้กลายมาเป็นแววตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมา
หลังจากที่หมอและนางพยาบาลเดินออกไปแล้ว ทิ้งให้เหลือแต่เด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่กำลังนั่งซึมอยู่คนเดียวไว้
" ทำไม.. ทำไมกัน " เด็กชายพึมพำอยู่กับตัวเอง
" ทำไม.. ทำไมชีวิตชั้นถึงเป็นแบบนี้ตลอดเลย !! ถ้าเป็นแบบนี้ ตายๆไป ซะยังจะดีกว่า !!! " จากเสียงที่เบาจนแทบไม่ได้ยินเสียง กลายเป็นเสียงตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด
<<< !! โป๊ก !! >>>
" โอ๊ยยยย ! "
คนที่เพิ่งตะโกนไปเมื่อกี้ร้องอุทาน เมื่อเขารู็สึกถึงหมัดกำปั้นที่มาจรดบนหัวเขาให้เกิดซาลาเปาลูกงาม ลูกใหญ่หนึ่งลูก
" หนวกหูจริงๆ เลยนายน่ะ ! รู้รึปล่าว นี่มันโรงพยาบาลนะ ! " และคนที่เพิ่งให้กำปั้นก็พูดขึ้น
" O_O " เด็กชายได้แต่อึ้งกับการกระทำของผู้ที่อยู่ข้างหน้า... เธอเป็นเด็กผู้หญิงผมยาว สีชมพู ดวงตาสีมรกต... น่ารักจัง.. แต่พอดูกับการกระทำเมื่อตะกี้แล้วดูน่าเกลียดขึ้นมาทันใด - -"
" หืมมมม ? เอ๋ ..อะไรกัน ร้องไห้อยู่หรอ ?? -_- " เธอถาม
" ปะ... ปล่าวซักหน่อย !! " เด็กชายรีบยกมือปาดน้ำตาแล้วปั้นหน้าให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้
" เอาเถอะ ฮ่า ๆๆๆ X'D หน้านายฮาเป็นบ้าเลย "
' เอ่ ? - - หน้าผมมันมีไฝเม็ดเป้งอยู่บนหน้าผากรึไง -*- '
" หนวกหูน่า - -* "
" ชั้นรู่น่า ว่านายกำลังร้องไห้ ! ชั้นให้นี่เป็นของปลอบใจล่ะกัน " ทันที่เด็กชายกำลังจะอ้าปากค้าน ก็ถูกยัดด้วย ' ของ ' ที่เด็กผู้หญิง ' ยัด ' ใส่ปากให้ และทันทีที่เด็กผู้ชายเห็นก็ได้คายมันออกมาอย่างไม่ปราณีน้ำใจของคนให้ เลยซักนิดเดียว ( write // มันก็น่าอยู่น่ะ - - )
" นี่ ! นาย นั่นมันแพงนะยะ ทำให้มันดีๆหน่อยเซ่ ~ " เด็กหญิงตะโกนขึ้น
" นี่เธอ !! -_____- นี่มัน ' อาหารปปลา ตรา ซากุระ ' นะ เธอจะให้ชั้นกินมันหรือไง !! รู็มั้ยว่าสชาติมัน แหย่ะ มากแค่ไหน !! T_T ชั้นไม่ใ่ช่ปลานะ =_= "
" ชั้นไม่ได้ให้กินซักหน่อย " เด็กสาวทำหน้าไม่พอใจนิดๆ เพราะอีกฝ่าย เข้าใจผิดในจุดประสงค์ของตัวเอง
" แล้วเธอให้ชั้นเพิ่ออะไรเนี่ย -*- " ทางฝ่ายเด็กชายก็เริ่มมีน้ำโหบ้างแล้ว
" ชั้นจะให้ดูนี่.. ต่างหาก " แล้วเธอก็ยื่นมืออันเรียวเล็กชี้ให้ดูรู)ดอกซากุระให้อีกฝ่ายดู " นายรู้รึปล่าวว่า ซากุระคืออะไร ?? "
" ดอกไม้ -__________- "
" ชั้นรู้ - - ไม่ได้โง่ "
" แล้วเธอจะถามชั้นทำไมเล่าาา !! "
" เฮ้อ.. เอาเถอะ ที่ชั้นให้นายเพราะว่ามีรูปดอกซากุระต่างหาก ไม่ใช่ให้นายกิน ! = = "
"แล้วยังไงล่ะ - - ? "
" เฮ้ออ.. นายนี่มัน.... เอาเถอะ ชั้นจะบอกให้ก็ได้.. " เด็กสาวเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะพูดอีกครั้งหนึ่ง " ซากุระเป็นดอกไม้แห่งคุณธรรม ที่ทั้งแข็งแกร่งและอ่อนโยน แถมยังเท่ยังไงล่ะ !! =w=' ชั้นไม่อยากให้มีใครมานั่งอ่อนแออยู่ข้างหน้าชั้นอ่ะนะ - - "
เมื่อพูดเสร็จ เด็กชายหัวแดง ถึงกับอึ้ง พูดไม่ออกกับคำพูดของเด็กอายุราวคราวเดียวกับเขา .
" อีกอย่างซากุระทำให้ชั้นแข็งแรงขึ้นด้วยนะ ! >[ ]< "
" เธอกินอาหารปลายังงั้นหรอ -__- "
" แน่ใจว่า นายใช้หัวคิดนะ ? -*- "
" เออ. -_- มิน่าล่ะ ทำไมถึงแรงควาย เพราะเห็นซากุระนี่เอง... "
" ว่าไงนะ ?! นายมันก็หัวประจำเดือนเหมือนกันนั่นแหล่ะน่า ! " เด็กหญิงเริ่มเถียงกลับบ้าง
" เหอะ - - ยัยเถิก "
" นายแมงป่องง !! "
" เกี่ยวอะไรน่ะนั่น ? =____=; "
" โอ้ยยย อยู่กับนายแล้วปวดตับ -*- ชั้นไปล่ะ เพื่อนเรียก " เด็กหญิงหยุดสงครามด้วยการขอแยกไปหาผู้หญิงคนหนึ่งที่คิดว่าเป็นเพื่อนของเธอ " ไปนะ "
แล้วเด็กหญิงก็วิ่งออกไปหาเพื่อนของเธอ
" ด... เดี๋ยวก่อน !! " แต่ถูกห้ามไว้โดยเด็กหัวประจำเดือนซะก่อน ทำให้เกือบล้ม
" หะ ? - -' มีอะไรหรอ ? " เธอหันกลับมาด้วยใบหน้าเซ็งๆนิดๆ
" ยัยถึก "
" -*- เรียกชั้นมาด่าเนี่ยนะ ? "
<<< !! โป๊กกก !! >>>
" โอ๊ยยย ปัดโธ่ !! อย่าทุบหัวชั้นบ่อยๆจะได้มั้ย ถ้าหัวชั้นยุบจะทำยังไงกัน ?! "
แล้วเด็กชายก็โวยวายอีกครั้งเมื่อกำปั้นมาเยือนบนหัวเขาอีกรอบหนึ่ง
" ..ฮารุโนะ ... "
" หือ ?? =___="
" ชั้นชื่อ ฮารุโนะ ซากุระ !! จำชื่อชั้นไว้ดีๆล่ะ X'D "
ว่าแล้วเด็กสาวที่เรียกตัวว่า ฮารุโนะ ซากุระ ก็วิ่งไปหาเพื่อน เหลือเพียงเด็กผู้ชายผมสีแดงกับอาหารปลาหนึ่งซอง -___-'
จนเด็กหญิงทั้งสองคนเดินหายลิบไปแล้ว แต่เด็กผู้ชายยังคงอยู่ที่เดิม พร้อมกับความคิดต่างๆนานา
' แปลกแฮะ... '
' พอได้คุยกับเธอคนนั้น ...ความรู้สึกที่ซึมเศร้าก็หายไปหมดเลย '
' ซากุระ .. งั้นหรอ ? '
' น่าสนใจดีนี่ ..... '
" อันที่จริง อากาซึนะ โนะ ซากุระ .... หึ.. เป็นชื่อที่ไม่เลวเหมือนกันนะ หึหึ "
ว่าแล้วเด็กผู้ชายคนนั้นก็ขยับตัวเดินออกมาจากหน้าห้อง ICU พร้อมกับรอยยิ้มอันอ่อนโยน.. แล้วก็หกล้มดัง ' พลั่ก .. '
เสียงของเด็กเล็กอายุราว 7 ปี ดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศที่เคร่งเครียดภายในโรงพยาบาลที่เงียบสงับ ตอนนี้ภายในห้อง ICU ตอนนี้มี ผู้หญิงแก่คนหนึ่งกำลังนอนอย่างสงบ ไม่ขยับเคลื่อนไหวอะไรอีกแ้ล้ว
" ฮึก... ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ... ทั้งคุณพ่อ ทั้งคุณแม่ ... ฮึก.. ฮือ.." เจ้าของเสียงที่สั่นระริกยังคงพูดต่อไป
---- แอ๊ดดด ----
เสียงประตูห้อง ICU ที่ถูกเปิดออกดังขึ้น ปรากฏร่างของชายร่างใหญ่อายุราว 50 ปีกับ ผู้หญิงในชุดขาว เดินออกมา ด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย..
" เธอ ... " ร่างใหญ่พูดขึ้นกับเด็กน้อยอายุ 7 ขวบที่กำลังสั่นอยู่ " เธอเป็นญาติของ หญิงชราที่่ประสบอุบัติเหตุเรือล่มกลางทะเลใช่มั้ย ? "
" ฮึก.. อืม.. ครับ ฮือ.. " แม้ในใจอยากจะระเบิดร้องไห้ออกมาให้เต็มที่ แต่ก็ยังอดกลั้นไว้ไม่ปล่อยออกมา
" ลุงทำสุดความสามารถแล้ว... คุณย่าของหนูเสียชีวิตแล้วนะ ... "
" ....!!! "
" ลุงเสียใจด้วยนะ ... "
" ....... " จากแววตาที่พยายามอดกลั้นความรู้สึกไว้อย่างสุดชีวิต ตอนนี้ ได้กลายมาเป็นแววตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมา
หลังจากที่หมอและนางพยาบาลเดินออกไปแล้ว ทิ้งให้เหลือแต่เด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่กำลังนั่งซึมอยู่คนเดียวไว้
" ทำไม.. ทำไมกัน " เด็กชายพึมพำอยู่กับตัวเอง
" ทำไม.. ทำไมชีวิตชั้นถึงเป็นแบบนี้ตลอดเลย !! ถ้าเป็นแบบนี้ ตายๆไป ซะยังจะดีกว่า !!! " จากเสียงที่เบาจนแทบไม่ได้ยินเสียง กลายเป็นเสียงตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด
<<< !! โป๊ก !! >>>
" โอ๊ยยยย ! "
คนที่เพิ่งตะโกนไปเมื่อกี้ร้องอุทาน เมื่อเขารู็สึกถึงหมัดกำปั้นที่มาจรดบนหัวเขาให้เกิดซาลาเปาลูกงาม ลูกใหญ่หนึ่งลูก
" หนวกหูจริงๆ เลยนายน่ะ ! รู้รึปล่าว นี่มันโรงพยาบาลนะ ! " และคนที่เพิ่งให้กำปั้นก็พูดขึ้น
" O_O " เด็กชายได้แต่อึ้งกับการกระทำของผู้ที่อยู่ข้างหน้า... เธอเป็นเด็กผู้หญิงผมยาว สีชมพู ดวงตาสีมรกต... น่ารักจัง.. แต่พอดูกับการกระทำเมื่อตะกี้แล้วดูน่าเกลียดขึ้นมาทันใด - -"
" หืมมมม ? เอ๋ ..อะไรกัน ร้องไห้อยู่หรอ ?? -_- " เธอถาม
" ปะ... ปล่าวซักหน่อย !! " เด็กชายรีบยกมือปาดน้ำตาแล้วปั้นหน้าให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้
" เอาเถอะ ฮ่า ๆๆๆ X'D หน้านายฮาเป็นบ้าเลย "
' เอ่ ? - - หน้าผมมันมีไฝเม็ดเป้งอยู่บนหน้าผากรึไง -*- '
" หนวกหูน่า - -* "
" ชั้นรู่น่า ว่านายกำลังร้องไห้ ! ชั้นให้นี่เป็นของปลอบใจล่ะกัน " ทันที่เด็กชายกำลังจะอ้าปากค้าน ก็ถูกยัดด้วย ' ของ ' ที่เด็กผู้หญิง ' ยัด ' ใส่ปากให้ และทันทีที่เด็กผู้ชายเห็นก็ได้คายมันออกมาอย่างไม่ปราณีน้ำใจของคนให้ เลยซักนิดเดียว ( write // มันก็น่าอยู่น่ะ - - )
" นี่ ! นาย นั่นมันแพงนะยะ ทำให้มันดีๆหน่อยเซ่ ~ " เด็กหญิงตะโกนขึ้น
" นี่เธอ !! -_____- นี่มัน ' อาหารปปลา ตรา ซากุระ ' นะ เธอจะให้ชั้นกินมันหรือไง !! รู็มั้ยว่าสชาติมัน แหย่ะ มากแค่ไหน !! T_T ชั้นไม่ใ่ช่ปลานะ =_= "
" ชั้นไม่ได้ให้กินซักหน่อย " เด็กสาวทำหน้าไม่พอใจนิดๆ เพราะอีกฝ่าย เข้าใจผิดในจุดประสงค์ของตัวเอง
" แล้วเธอให้ชั้นเพิ่ออะไรเนี่ย -*- " ทางฝ่ายเด็กชายก็เริ่มมีน้ำโหบ้างแล้ว
" ชั้นจะให้ดูนี่.. ต่างหาก " แล้วเธอก็ยื่นมืออันเรียวเล็กชี้ให้ดูรู)ดอกซากุระให้อีกฝ่ายดู " นายรู้รึปล่าวว่า ซากุระคืออะไร ?? "
" ดอกไม้ -__________- "
" ชั้นรู้ - - ไม่ได้โง่ "
" แล้วเธอจะถามชั้นทำไมเล่าาา !! "
" เฮ้อ.. เอาเถอะ ที่ชั้นให้นายเพราะว่ามีรูปดอกซากุระต่างหาก ไม่ใช่ให้นายกิน ! = = "
"แล้วยังไงล่ะ - - ? "
" เฮ้ออ.. นายนี่มัน.... เอาเถอะ ชั้นจะบอกให้ก็ได้.. " เด็กสาวเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะพูดอีกครั้งหนึ่ง " ซากุระเป็นดอกไม้แห่งคุณธรรม ที่ทั้งแข็งแกร่งและอ่อนโยน แถมยังเท่ยังไงล่ะ !! =w=' ชั้นไม่อยากให้มีใครมานั่งอ่อนแออยู่ข้างหน้าชั้นอ่ะนะ - - "
เมื่อพูดเสร็จ เด็กชายหัวแดง ถึงกับอึ้ง พูดไม่ออกกับคำพูดของเด็กอายุราวคราวเดียวกับเขา .
" อีกอย่างซากุระทำให้ชั้นแข็งแรงขึ้นด้วยนะ ! >[ ]< "
" เธอกินอาหารปลายังงั้นหรอ -__- "
" แน่ใจว่า นายใช้หัวคิดนะ ? -*- "
" เออ. -_- มิน่าล่ะ ทำไมถึงแรงควาย เพราะเห็นซากุระนี่เอง... "
" ว่าไงนะ ?! นายมันก็หัวประจำเดือนเหมือนกันนั่นแหล่ะน่า ! " เด็กหญิงเริ่มเถียงกลับบ้าง
" เหอะ - - ยัยเถิก "
" นายแมงป่องง !! "
" เกี่ยวอะไรน่ะนั่น ? =____=; "
" โอ้ยยย อยู่กับนายแล้วปวดตับ -*- ชั้นไปล่ะ เพื่อนเรียก " เด็กหญิงหยุดสงครามด้วยการขอแยกไปหาผู้หญิงคนหนึ่งที่คิดว่าเป็นเพื่อนของเธอ " ไปนะ "
แล้วเด็กหญิงก็วิ่งออกไปหาเพื่อนของเธอ
" ด... เดี๋ยวก่อน !! " แต่ถูกห้ามไว้โดยเด็กหัวประจำเดือนซะก่อน ทำให้เกือบล้ม
" หะ ? - -' มีอะไรหรอ ? " เธอหันกลับมาด้วยใบหน้าเซ็งๆนิดๆ
" ยัยถึก "
" -*- เรียกชั้นมาด่าเนี่ยนะ ? "
<<< !! โป๊กกก !! >>>
" โอ๊ยยย ปัดโธ่ !! อย่าทุบหัวชั้นบ่อยๆจะได้มั้ย ถ้าหัวชั้นยุบจะทำยังไงกัน ?! "
แล้วเด็กชายก็โวยวายอีกครั้งเมื่อกำปั้นมาเยือนบนหัวเขาอีกรอบหนึ่ง
" ..ฮารุโนะ ... "
" หือ ?? =___="
" ชั้นชื่อ ฮารุโนะ ซากุระ !! จำชื่อชั้นไว้ดีๆล่ะ X'D "
ว่าแล้วเด็กสาวที่เรียกตัวว่า ฮารุโนะ ซากุระ ก็วิ่งไปหาเพื่อน เหลือเพียงเด็กผู้ชายผมสีแดงกับอาหารปลาหนึ่งซอง -___-'
จนเด็กหญิงทั้งสองคนเดินหายลิบไปแล้ว แต่เด็กผู้ชายยังคงอยู่ที่เดิม พร้อมกับความคิดต่างๆนานา
' แปลกแฮะ... '
' พอได้คุยกับเธอคนนั้น ...ความรู้สึกที่ซึมเศร้าก็หายไปหมดเลย '
' ซากุระ .. งั้นหรอ ? '
' น่าสนใจดีนี่ ..... '
" อันที่จริง อากาซึนะ โนะ ซากุระ .... หึ.. เป็นชื่อที่ไม่เลวเหมือนกันนะ หึหึ "
ว่าแล้วเด็กผู้ชายคนนั้นก็ขยับตัวเดินออกมาจากหน้าห้อง ICU พร้อมกับรอยยิ้มอันอ่อนโยน.. แล้วก็หกล้มดัง ' พลั่ก .. '
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น