Genesis of Vampire Infinite : Bloody Vampire

ลำดับตอนที่ #6 : PART 5: I am sorry [Zetus]

PART 5: I am sorry [Zetus]

.

.

.

สภาพของผมในตอนนี้ ไม่สามารถเดินลุกออกจากเตียงในบ้านพักข้างคฤหาสน์หลังนี้ได้เลย…น้องสาวของไนต์ก็ได้แต่รอคอยให้ผมหลับไปเท่านั้น…เธอยังคงกลัวผม…แน่นอนว่าผมมีปัญหากับพวกหมาป่ามาหลายต่อหลายครั้ง เพราะพวกเขาชอบบุกรุกเข้าไปจับสัตว์ที่ฟาร์มปศุสัตว์อยู่บ่อยครั้ง…

แถมพวกเขาบางครั้งก็ชอบทำร้ายผู้คนบ่อยขึ้นด้วย…

'นี่เจ้า…ไม่ต้องรอข้าหลับไปก็ได้มั้ง…' ผมพูดขึ้นทันทีที่เริ่มทนกับสิ่งที่น้องสาวของไนต์ทำ 'ข้าไม่หลับง่ายขนาดนั้นหรอกนะ…'

'แต่นายอาจจะกัดฉันได้นะ…' น้องสาวของไนต์พูดขึ้นพร้อมกับเกาะขอบประตูแน่น

'ข้าดื่มแต่เลือดของมนุษย์…และก็เลือดของภรรยาของข้าเท่านั้นแหล่ะ' พูดพูดออกมาเสียงเรียบ 'เลือดของหมาป่ายังๆงก็ไม่น่าจะอร่อยเท่าไหร่หรอกนี่นะ…'

หลังจากที่ผมพูดออกไป ท่าทีของเด็กสาวคนนั้นคือไม่พอใจอย่างมาก…ทำไมกันล่ะ…

'น่าหมั่นไส้…' เธอพึมพำออกมา 'เพราะแบบนี้ไง…ถึงได้ถูกลอบกัดเอาง่ายๆ'

'นั่นมันนิสัยของพวกหมาเถื่อนอย่างพวกเธอไม่ใช่รึไง…จะเอากระดูกไปแทะซักชิ้นสองชิ้นก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ' ผมพูดบ่นออกมาเสียงดัง

'นายนี่มัน!' เธอเดินเข้ามาตบหน้าผมเต็มแรงทันที 'นายคิดว่าสัตว์เทพเป็นตัวอะไรกัน พวกฉันเองก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะ!'

นี่มันอะไรกัน… จู่ๆก็มาตบหน้าของผมจนหันไปอีกทาง…

'เธอมีสิทธิ์อะไร…' ผมหันไปมองเธอทันที 'ที่มาตบหน้าข้าแบบนี้น่ะ…'

'สิทธิ์? ของแบบนั้นฉันมีตั้งแต่ที่พี่ชายของฉันเข้าร่วมกับซุสแล้วล่ะย่ะ…' หล่อนพูดอย่างไม่พอใจใส่ผมทันที 'คิดว่าตัวเองมีค่าขนาดนั้นเลยรึไง'

'รอให้ข้าลุกจากเตียงนี่ได้ก่อนเถอะ…' ผมบ่นเสียงเรียบออกมาให้เธอได้ยิน

'งั้นฉันจะหักขานายอีกรอบก็แล้วกัน…' เธอพึมพำออกมา

ผมจ้องมองดวงตาสีฟ้าของเธอแล้วขมวดคิ้วทันที

'มีอะไรอีกล่ะ' เธอบ่นออกมาเสียงดังใส่ผมต่อ

'เธอดูต่างจากไนต์…มากเลยนะ…' ผมพูดกับเธอทันที 'ทำไมไนต์ยังจะดูใจเย็นยิ่งกว่าเธออีก'

'ฉันชื่อกลิว ลูป ซาเบรีย…ไม่ได้ชื่อเธอ' เธอพูดออกมาแล้วยังคงทำท่าไม่พอใจต่อ

'งั้นก็เรียกข้าว่าเซตัส…' ผมพูดบ่นบอกเธอทันที 'แล้วตอนนี้ไนต์ไปที่คฤหาสน์ตะวันออกแล้วงั้นรึ…'

'เขาออกไปทำธุระก่อน…เขาจะไปช่วงสองถึงสามวันก่อนจะถึงวันเกิดของหนูอลิเซียคะ…'

'ให้ตายสิ ปล่อยให้ข้าต้องมาอยู่กับเด็กแก่แดดแบบนี้อีก…' ผมบ่นออกมาอย่างไม่พอใจแล้วมองแสงอาทิตย์ที่กำลังจะลับฟ้าไป

ผมได้แต่เฝ้ารอคอย…รอคอยให้ผมผ่านพ้นช่วงเวลานี้ไป…แน่นอน…ร่างกายของผมตอนนี้เยียวยาตัวเองได้ไม่เร็วเพราะพลังของแร่สีเลือดที่อยู่ในภูเขาลูกนี้…

`น่าเบื่อแฮะ…' ผมพึมพำออกมา 'ได้แต่นั่งๆนอนๆอยู่ที่นี่น่ะ…'

ผมนั่งบ่นอยู่คนเดียว…เพราะกลิว…น้องสาวของไนต์ได้แต่นั่งเงียบ…

'โกรธข้ารึไงกัน…' ผมพึมพำออกมา

หลังจากที่ผมบ่นออกมาเธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินหนีออกไป…

'เดาถูกด้วยแฮะ…’ ผมพึมพำออกมาเบาๆ

.

.

.

สักพักหนึ่งเธอก็กลับมาพร้อมกล่องอะไรบางอย่าง…

'นั่งดีๆซ่ะสิ…จะเปลี่ยนผ้าพันแผลให้' เธอพูดบ่นออกมา

'นึกว่าจะปล่อยเกาะข้าจะแล้วนะ…' ผมพูดแล้วขยับตัวนั่งทันที

'ก็ในเมื่อ…ท่านพี่สั่งข้านี่…' เธอพูดพึมพำออกมาเหมือนมีอะไรปิดบังผม

'ข้ามีเรื่องจะถามเจ้านะ…' ผมพูดถามเธอขึ้น

'มีอะไรล่ะ' เธอหันมามองมองแล้วก็หลบตาอีกครั้ง

ต้องมีอะไรปิดบังกันแน่ๆ…ไม่อย่างนั้นเธอคงจะทำตัววุ่นวายมากกว่านี้

เธอขยับมือจะแกะผ้าพันแผลตัวตัวของผมออกช้าๆ

'ตอนที่ข้ามาเมื่อวาน ข้าพบกับสุนัขป่าระหว่างทางขึ้นเขา…เจ้านั่นใช่พวกเดียวกับเธอรึเปล่า' ผมพูดแล้วเอียงคอไม่มองเธอ

เธอตกใจแล้วพลั้งมือใส่แรงลงที่มือของเธอทันที

'ขะ…ขอโทษนะ…' เธอตกใจแล้วผละมือของเธอออกทันที

'ไม่เจ็บเท่าไหร่…รู้ใช่มั้ย' ผมขมวดคิ้วถามเธอทันที 'ปิดบังอะไรข้ารึเปล่า…'

'เปล่า…ไม่มีอะไร' เธอตอบแล้วหลบตาผมอีกครั้ง

'พวกสุนัขป่านี่มีนิสัยชอบโกหกกันด้วยสินะ' ผมบ่นออกมา 'งั้นข้อมูลในหนังสือเกี่ยวกับพวกเจ้าข้าจะเปลี่ยนมันเอง'

.

.

.

น่าแปลกที่ไม่มีท่าทีที่เธอจะแสดงความก้าวร้าวออกมาเลย…

'ไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบ…' ผมบ่นพึมพำออกมาแล้วหลับตาลงทันที 'ถ้าไม่รีบทำแผล ระวังมันจะวุ่นวายกว่าเดิมนะ…'

'…ขอโทษ' เธอตกใจแล้วรีบหยิบผ้าพันแผลผืนใหม่ขึ้นมาพันร่างกายของผมทันที

'ไม่ต้องขอโทษหรอก…' ผมพึมพำออกมาเบาๆ

'ไม่ได้หรอก…พี่ชายบอกฉันให้ดูแลนายดีๆ รับปากไว้แล้วด้วย' เธอพูดออกมา

'ขอโทษ…ที่พูดไม่ดีใส่' ผมพูดแล้วหลับตาลงทันที

'…เมื่อกี้ว่ายังไงนะ' เธอเงยหน้ามองผมทันที

'ข้าขอโทษ…ที่พูดแบบนั้นใส่เจ้า' ผมพูดเสียงเรียบออกมาทันที 'ขอโทษ…'

ผมพูดแล้วหรี่ตามองคนตรงหน้าทันที

'เก็บคำขอโทษไว้พูดกับน้องชายของคุณเถอะคะ…' เธอพูดเสียงเรียบออกมาทันที

'งั้นช่วยอะไรบางอย่างหน่อยสิ…' ผมพึมพำออกมา

'อะไร…ล่ะ' เธอขมวดคิ้วแล้วมองผม

'รักษาแผลของข้าให้ทันวันเกิดของอลิเซียที…' ผมพึมพำออกมา 'ให้พอเดินทางไปคฤหาสน์ตะวันออกโดยที่ไม่เป็นตัวถ่วงไนต์ได้ก็พอ'

มันคงจะดีกว่าถ้าผมยอมไปเปิดใจคุยกับเจ้านั่นอีกครั้ง