fic nurarihyon no mago (RyotaXKuroumaru)

ลำดับตอนที่ #2 : แก้วที่ 2:คุบินาชิ

(คุโรอุมารุ)
"กลับบ้านใหญ่ล่ะเรียวตะ"
"อื้อ"
จุ๊บ!
"หือ เรียวตะเนโกะ -*-"
"บ๊าย บาย"
พรึ่บ พรึ่บ
ณ บ้านใหญ่กลุ่มนูระ
ห้องซันบะคาราซึ
-___-''' ไม่กล้าเข้าแฮะ
ครืด
"ท่านพี่"
-*- อุ๊ ซาซามิ
"ท่านพี่ไปไหนมาน่ะ"
"ไปเที่ยวมาหน่ะซาซามิ"
"ไม่เห็นเขียนจดหมายหรือทิ้งข้อความอะไรไว้เลยน่ะพี่คุโร"
คนที่อยู่ในห้องและมัวแต่กดเกมPHPอยู่อย่างเมามัน นั้นคือ
"โทซากะมารุ พูดดีๆหน่อยก็ดีน่ะ"
"คร้าบๆ"
"ฮึ่มจริงๆเลย งั้นพี่ขอไปเปลี่ยนชุดก่อนน่ะ เดี่ยวต้องไปคุมการจราจรบนอากาศ"
"เปลี่ยนชุดเสร็จไปหานายน้อยก่อนน่ะ"
โทซากะมารุ 
"ว่าไงน่ะ โทซากะมารุ"
"นายน้อยเรียกว่าตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว ไม่รู้จะให้ตอบยังไง"
"เหรอ..."
รีบไปดีกว่า นายน้อยรออยู่
ตึก ตึก ตึก
"คุโรอุมารุ"
"ท่านพ่อ"
"เจ้าไปไหนตั้งแต่เช้า"
"ข้าไปธุระส่วนตัวน่ะท่านพ่อ"
"วันหลังไปไหนบอกบ้างน่ะ เวลาเรียกใช้งานจะได้เรียกน้องเจ้าแทน"
"ครับ"
พวกผู้บริหารคุยกันแต่เรื่องของเราแฮะ
ครืด
"สวัสดียามเย็นครับนายน้อย"
"ไง คุโรอุมารุตัวเจ้ามีกลิ่นเหล้ามาทาทิบิของร้านเรียวตะเนโกะน่ะ"
อึ๋ย~กะจะอาบน้ำก่อนมาห้องนี้ซ่ะก่อนเพราะกินเหล้าที่แรงที่สุดในร้านนั่นไปทำให้กลิ่นมันติดตัว
"ครับ ผมไปดื่มมานิดหน่อย"
"กับใครรึ...คุโรอุมารุ"
"คือว่า"
"ทั้งๆที่เจ้าคออ่อนขนาดนั้นยังคิดจะไปดื่มอีกน่ะ"
จ๋อย~
"วันนี้ไม่ต้องไปทำงาน"
"เอ๊! ทำไมล่ะครับ!"
"คาราสึเท็นงุส่งเหล่าอีกาไปแทนเจ้าวันนึง แล้ววานข้าสอบสวนเจ้านี่ไง"
โทซากะมารุ!
******************************************************************************************
ด้านโทซากะมารุ
ฮัดเช้ย!
"มีใครคิดถึงอีกล่ะพี่ สาวๆหร่อ"
"ไม่ใช่หรอก คนที่ใกล้ตัวเราที่สุดไง"
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
"อืม กลิ่นตัวเจ้าตอนนี้ กลิ่นแมวสิน่ะ ทำไมถึงมีกลิ่นของพวกเรียวตะเนโกะ อยู่ที่ตัวเจ้าได้ แล้วกลิ่นนี้มันเป็นกลิ่นของเรียวตะเนโกะนี่ มีกลิ่นเลือดโชยมาด้วย เซ็น!"
"หือ มีอะไร ริคุโอะ"
"คุโรอุมารุ ถอดเสื้อ"
ว่าแต่ทำไมท่านเซ็นถึงมาอยู่ในห้องของท่านริคุโอะ =__=''
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คุโรอุมารุโดนเซนกดลงที่พื้นพร้อมกับถอดฮากามะครึ่งบนออก
"นะ...นี่มัน รอยข่วนนี่ เจ้าคงไม่ได้ไปทำอะไรเรียวตะเนโกะหรอกน่ะ"
"..."
"คุโรอุมารุ..."
"คบกันอยู่ครับ"
"=___='''/=[ ]= ห๊า!"
และ2คนนั้นก็ตามเรียวตะเนโกะมาในที่สุด
"เรียวตะเนโกะ" ท่านเซ็น
"คะ ครับ =.="
"คุโรอุมารุ" ท่านริคุโอะ
"คะ ครับ =.="
"ใครรุกใครรับ" ถามพร้อมกันอีก
โครม!
คำถามบ้าอะไรกัน
"ตอบมา ใครรุก" เซ็น 
"ผะ ผมครับ"
"คุโรอุมารุทำไมนายหัวหดหยั่งงั้นล่ะ" ริคุโอะ
"กลัวเรอะ" เซ็น
"ครับ"
"งั้นก็แสดงว่าเรียวตะรับสิน่ะ" ริคุโอะ
"ครับ"
"เอา่่น่าพวกข้าไม่บอกใครหรอก"
"แค่กๆ วันนี้เจอแต่เรื่องน่าช็อคเอ้าคุโรอุมารุยา"
"ยาอะไรครับ"
"ยาแก้พิษไอ้นั่นที่เจ้ากินไง เรียวตะบอกมาแล้ว"
"=__=''' ครับ"
"ไปนอนล่ะริคุโอะ"
"วันนี้เจ้าค้างที่นี้ก็ได้น่ะเรียวตะเนโกะ"
"ครับ"
22.45 o'clock
ห้องพักเรียวตะเนโกะ
(เรียวตะเนโกะ)
ก๊อก ก๊อก(มันเอาที่ไหนเคาะฟร่ะ)
"ครับ"
"ไงเรียวตะ"
"คุบินาชิ"
"ไง วันนี้เป็นไงมาไงถึงได้มาล่ะ"
"ว่าแต่มานี้คิโนะไม่ว่าหร่อ"
"ไม่ว่าหรอก เธอไปธุระกับซึราระที่โอซาก้าน่ะ ตาเจ้าตอบคำถามข้าบ้างแล้ว"
"โดนเรียกตัวโดยท่านริคุโอะน่ะ แหะแหะ"
"หร่อ เรื่องอะไรล่ะ"
"บอกไม่ได้หรอก"
"งั้นหร่อ"
"แต่ อุ้บส์"
โดนอีกแล้ว งานนี้ไม่รอดแน่ เอ๊ะ!คุบินาชิเอาอะไรยัดปากเราอีกล่ะรสชาติมันคุ้นมากๆเลย
รู้สึกว่าเหมือนกับตอนคุโรอุมารุ
..............................................................................................................................
ปากหนายึดกุมปากบางอย่างรัดกุมไม่มีสิ่งที่เรียกว่าความปรานีร่างกายของปากหนารุกเร้าร่างบางอย่างช้าๆมือได้ซุกไซ้ไปทั่วร่าง แต่ร่างบางนั้นกลับนอนทรมานดิ้นทุรนทุรายขัดชืนกลับมิได้
"อึก คุบินาชิ"
ไร้เสียงตอบรับ
"พอได้แล้วน่ะ"
"มาจนขนาดนี้เจ้ายังจะบอกพออีกรึ เรียวตะเนโกะ"
และแล้วร่างบางในค่ำคืนนี้ก็ตกเป็นของคุบินาชิในที่สุด
..............................................................................................................................
ทางด้านคุโรอุมารุ
"นี่โทซากะนายเล่นอะไรอยู่อ่ะ"
"เกมต่อสู้ไง"
"ซาซามิเธออ่านอะไรอยู่อ่ะ"
"หนังสือความรู้"
"เฮ้อไม่มีอะไรทำเลย"
"มีสิ นอนไง"
"นอนดีกว่า"
"ตามแผน"
อีกาทั้งสองคลานมานอนทับคุโรอุมารุ
"อุ๊!ทำอะไรน่ะ""หาหมอนพิงไง"
คุโรอุมารุคงจะคิดว่า หายใจไม่ออก
******************************************************************************************
เช้า
(นูระ ริคุโอะ)
"เรียวตะเนโกะจะกลับมั้ยวันนี้ เฮ้ย!"
สิ่งที่ผมเห็นมันคือภาพลวงตาหรืออะไรกันแน่ สภาพของเรียวตะเนโกะที่นอนซุกผ้าห่มร้องไห้อยู่กับคุบินาชิที่นอนกอดเรียวตะเนโกะอยู่
"หือ นายน้อย"
"ฮึก นายน้อย"
เสียงต่างกันมาก
"คุบินาชิแต่งตัวแล้วตามผมมา"
"ครับ เรียวตะ"
"อย่ามาพูดกับผม"
"ฉันจะรับผิดชอบนายแน่"
แย่จริงถ้าคุโรอุมารุมาเห็นสภาพของเรียวตะเนโกะในตอนนี้งจะเกิดสงครามอีกาปะทะผีหัวขาดขึ้นแฮะ
(เรียวตะเนโกะ)
ฮึก คุบินาชิคนบ้า ไหนว่าเราเป็นเพื่อนกันไง ทำไมถึงเอายาบ้านั่นใส่ในขวดเหล้า ทำไมถึงมาทำกับผมแบบนี้ คนที่ปกป้องเราก็มีแค่นายน้อยกับคุโรอุมารุเรอะ
ทางด้านริคุโอะ
"นายน้อยครับ"
"มาแล้วเรอะคุบินาชิ"
"ที่นายน้อยเห็นมันเป็น"
"เรื่องเข้าใจผิดสิน่ะ"
"ครับ"
"ฟังน่ะคุบินาชิ เรียวตะเนโกะกับคุโรอุมารุคบกันอยู่แล้วก็มีอะไรกันก่อนนายทำอีก"
"ว่าไงน่ะครับ"
"นายช้าไปก้าวนึงไงล่ะ"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ครืด
"ฮึก ใครน่ะ"
"ฉันเอง"
"ท่านผู้นำ"
"ลุกขึ้นมาสิ"
"ครับ"
"ไม่เป็นอะไรน่ะ"
"นิดนึงครับ"
"เจ็บตรงไหนจิกไปตรงนั้นแรงๆเลย"
"หา"
"ลองดูสิ"
ผมก็ทำตามที่ท่านผู้นำว่า ผมจิกลงไปที่อกของตนเองแต่ก็ได้ผลตอบรับกลับมาก็คือ
"เจ็บ"
"เจ็บกายดีกว่าเจ็บใจ"
แล้วท่านก็ส่งถ้วยน้ำชาให้ผม
"ท่านผู้นำคุบินาชิจะโดนอะไร"
"ไม่โดนอับเปหิหรอกน่า ริคุโอะซ่ะอย่าง"
"แต่ว่า"
"ความสัมพันธ์ชายกับชายก็มีถมเถไปน่า ดูอย่างโกะซึกับเมะซึสิ สนิทอย่างกะแฝด"
"แต่นั่นมันคล้ายพี่น้อง แต่ของผมน่ะมันคนรักเลยน่ะครับ ฮึก"
(นูราริเฮียง)
หึ คุบินาชิ เจ้าเป็นคนรักของงเคะโจโร และเป็นทั้งเพื่อนรักของเรียวตะเนโกะนายกลับหักหลังเพื่อนนายอย่างนี้รึคุบินาชิ
"งั้นนายอยากให้คุโรอุมารุรู้เรื่องนี้มั้ยล่ะ"
"ไม่ครับ ผมไม่อยากให้คุบินาชิโกรธ"
โป๊ก
"เจ็บน่ะครับ ท่านผู้นำ"
"เจ็บซ่ะบ้างจะได้จำ มันทำกับนายอย่างนี้นายยังจะกลัวมันอีกเหรอ มันเหมือนคนที่ทรยศเราก่อนน่ะ เรียวตะเนโกะ"
"o^o ว่าอะไรน่ะครับ"
"ไม่ต้องไปสนใจเจ้าผีหัวขาดมันสิ อย่าลืมว่าริคุโอะจะคอยปกป้องนายเอง"
"ครับ"
"เอาหล่ะ จะให้ข้าบอกเรื่องนี้ให้คุโรอุมารุรู้มั้ย"
"ตามใจสิครับ ท่านผู้นำ"
"เอาล่ะ งั้นไปกัน"
(เซ็น)
เสียงริคุโอะดังลั่นบ้านเลยเกิดอะไรขึ้น
"ไงริคุโอะ โอ้ผีหัวขาดก็อยู่ด้วย"
"ไงเซ็น เจ้านี่แหล่ะตัวดีเอายานั่นใส่ขวดเหล้าของเรียวตะเนโกะแล้วก็เข้าไปข่มขื่นเรียวตะเนโกะอีกเนี่ย"
"ห๊ะ จริงหร่อคุบินาชิ"(ถามตรงอย่างนี้ใครจะไปตอบได้)
"คะ ครับ"(ไอ้นี่มันหน้าด้านว่ะ)
"อ่อ ใช่ท่านหัวหน้าใหญ่พาเรียวตะเนโกะไปหาคุโรอุมารุแล้ว"
"ว่าไงน่ะ"
"เห็นว่าต้องบอกเรื่องนี้ให้ได้น่ะ"
"ซวยแล้วไง"
"..."
(คุโรอุมารุ)
แฮ่ก แฮ่ก หายใจมฃไม่ออก
"คุโรอุมารุ"
"ท่านผู้นำมีอะไรหรือครับ"
"ออกมานี่เดี่ยวสิ"
"ครับ"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบไปอีกหนึ่งตอน