คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter two [100%]
Chapter two
Baekhyun part
‘น้องคนสวยนั่นแหละครับ น่ารักขนาดนี้สนใจเป็นแฟนพี่มั้ยครับ J’
“โง้ยยย //////” คนบ้า
“แบค”
“งื้ออออ//////” เมื่อเช้ายังดูเย็นชา ขี้เก็กอยู่เลย
“แบค!”
“ง่อววว //////” แต่ตอนนี้ทำไมเจ้าเล่ห์จังนะ
“ไอแบค!”
“ห้ะ! ว่าไงฮุนนา ตะโกนทำไมเล่า L” หูย ตกใจหมดเลย
“มัวแต่เหม่ออยู่นั่นแหละแบค เข้าคาบเรียนแล้วนะ เอ๊ๆ หรือว่า กำลังคิดถึงประธานกันน้า”
“บ้า ไม่ได้คิดถึงซะหน่อย” แค่เขินนะป่าวคิดถึงซะหน่อย
“เอาเถอะๆ แก้มแดงขนาดนี้ฮ่าๆ”
“ไม่เห็นน่าขำเลยฮุนนา เป็นใครถ้าโดนแบบชั้นตอนในโรงอาหารก็เขินเหมือนกันแหละน่า” จริงๆนะ
“จ้าจ้า เออนี่แบคบ้านอยู่ไหนอ่ะตอนเย็นกลับด้วยกันมั้ย” จริงสิ ยังไม่มีเพื่อนเดินกลับบ้านด้วยเลยนี่นา
“บ้านชั้นอยู่แถวxxx น่ะ”
“งั้นก็กลับด้วยกันได้สินะ ทางเดียวกันเลย”
“โอเคเลยยย กลับบ้านด้วยกันเนอะฮุนนา”
“อยู่แล้ว แต่ตอนนี้เรียนก่อนนะ ก่อนที่จะได้ไปคาบไม่บรรทัดหน้าห้องน่ะ”
“แหะๆ นั่นสิเนอะ”
-LIKES-
Chanyeol part
ย้อนกลับไปเมื่อพักกลางวัน
“เห้ยมึ.ง น้องเค้าเดินไปแล้วว่ะ”จิงอินที่นั่งมองอยู่พูดขึ้นแล้วส่งสายตามาที่ผม
“แล้ว?”
“มึ.งไม่ทำอะไรหน่อยหรอว่ะ ดูไอพวกนั้นมองน้องแบคดิ ให้เค้ารู้ว่าประธานนักเรียนชอบคนนี้อะไรงี้” ไอคริสพูดขึ้นบ้างพร้อมกับคนในกลุ่มที่ดูจะส่งกำลังใจน้อยๆให้ผม หึ
“น้องๆ” ผมตะโกนแล้วมองหน้าน้องแบคที่ตอนนี้เอานิ้วชี้เข้าตัวแล้วทำหน้าเหรอหราซะน่ารักน่าฟัดเชียว
“น้องคนสวยนั่นแหละครับ น่ารักขนาดนี้สนใจเป็นแฟนพี่มั้ยครับ J” ผมตะโกนขึ้นอีกทีแล้วยกยิ้มแบบที่รู้ว่าใครๆก็ต้องละลาย
‘ฮิ้วววววว’ และต่อด้วยเสียงกลุ่มของผมที่แซวกันออกนอกหน้า แต่ผมไม่สนใจหรอก ก็ดูตอนนี้สิน้องแบคเขินแน่ๆ ก้มหน้างุดแบบนั้นมันน่ารักจริงๆนะ โอ้ย น้องก็จะต้องโมเอ้ะจริงๆเลย พี่ชานยอลจะแย่แล้วนะครับ L
“เห้ยไอยอล คนนี้มึ.งเอาจริงป่ะวะ” ไอคริสสะกิดแล้วมองหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง
“ทำไม? มึ.งชอบรึไง .... แต่เสียใจว่ะคนนี้กูจอง” ผมพูดแล้วเดินออกจากโต๊ะอาหารทันที อ๋อ ไม่ได้โกรธอะไรไอคริสมันหรอกครับ แต่จะไปตามส่องคนสวยซักหน่อยน่ะ อ้ะ! ผมเห็นเค้าแล้ว เขินงุ้งงิ้งน่ารักจริงๆเลย เอาไว้ตอนเย็นเดี๋ยวได้เจอกันอีกแน่ หึหึ
-LIKES-
Baekhyun part
“แบค กลับบ้านกันนน”
“หลังจากนี้คือไม่มีคลาสแล้วใช่เปล่า” ผมพูดเสร็จก็ยกนาฬิกาขึ้นมาดู เพิ่งสองโมงครึ่งเองนี่
“พวกเราไม่มีคลาสต่อแล้วล่ะ อยู่ที่ว่าจะกลับบ้านเลย หรือ หาชมรมอยู่จนถึงสี่โมงแล้วกลับ” ฮุนนาพูดพร้อมหาวน้อยๆ
“หาชมรมอยู่ดีกว่าน่า ชั้นอยากเข้าชมรมดนตรีนะ”
“มีอยู่นะ แต่ชั้นมีชมรมอยู่แล้ว แบคไปชมรมเองได้รึเปล่าล่ะ”
“แล้วฮุนนาอยู่ชมรมอะไรหรอ?” ถ้าฮุนนาไม่อยู่แล้วผมจะอยู่กับใครเล่า T T
“ชั้นอยู่ชมรมเต้นน่ะ อ้อจริงสิ คยองซูก็อยู่ชมรมดนตรีนะ”
“จริงเหรอ!?” ผมมีความหวังแล้วล่ะ อยู่กับคยองก็ได้เหมือนกันน่า คิคิ
“จริงสิ เดี๋ยวจะพาไปส่งแล้วกันนะ กลัวแบคโดนฉุดฮ่าๆ”
“บ้าเหรอ”
“เดี๋ยวพี่พาไปก็ได้นะ”
เอ๊ะ! เสียงแบบนี้มัน
พี่ชานยอล! แง๊ ยังเขินไม่หายเลยนะ
“จะดีหรอฮะ” ผมพูดไปพลางเอาหน้ามุดกับหลังฮุนนาไป
“ก็ดีนะแบค เราจะได้รีบเข้าชมรมไง” ฮุนนาไม่ช่วยเราเลย!
“อ่ะ..เอางั้นหรอ .__.”
“เอางั้นสิ เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง”
“งั้นฝากแบคด้วยนะฮะประธาน”
“ไม่มีปัญหาครับผม” ฮุนนาเดินไปแล้ว......
“ทำไมพี่มาอยู่ที่นี่ล่ะฮะ .////.”
“พี่ก็ตามน้องแบคมาไงครับ จะจีบน้องทั้งทีพี่ก็ต้องดูแลหน่อยเนอะJ” พี่พูดไรว่ะเขินนะเนี่ย
“พี่เอาจริงอ๋อเนี่ย”
“แน่นอนสิครับ” นี่ผมควรดีใจมั้ยเนี่ย แต่ว่านะ.......
“จะจีบผมเนี่ย ยากหน่อยน้า” ผมยิ้มกริ่มทันทีที่พูดจบ
“ไม่ต้องห่วงพี่หรอก เตรียมตัวมาเป็นแฟนพี่ดีๆแล้วกันJ”
-LIKES-
หลังจากนั้นพี่ชานยอลก็พาผมเข้ามาในห้องชมรม ทำให้ผมเจอกับคยองซู แล้วก็ยังได้รู้อีกว่าพี่ชานยอลนะอยู่ชมรมดนตรีเหมือนกัน โหย งี้ก็เจอพี่ชานยอลทุกวันเลยซิเนี่ย ชักกลัวแล้วนะ พี่ชานยอลพาผมไปรู้จักกับคนในชมรมหลายคน แล้วก็พาผมไปลองเล่นเครื่องดนตรีอีกด้วย ที่ผมชอบที่สุดเห็นจะเป็นเปียโนแล้วล่ะ เห็นยังงี้แต่ผมเรียนเปียโนแต่เด็กนะครับ จนเวลาล่วงเลยมาจนสี่โมงเย็น
“ผมกลับแล้วนะฮะ”
“แล้วนายกลับยังไงหื้ม?คยองซูก็กลับไปแล้วนี่”
“ผมบอกให้คยองซูกลับไปก่อนเองแหละฮะ ว่าจะให้เซฮุนมารับกลับด้วยกันนะฮะ”
“คงไม่ได้แล้วล่ะเด็กน้อย เมื่อกี้จงอินเพิ่งไลน์มาบอกว่ากลับบ้านไปกับเซฮุนแล้ว”
“อ้าว แล้วผมล่ะT T”
“เอางี้ นายกลับกับพี่ก่อนวันนี้ แล้วพรุ่งนี้ไปคุยกันใหม่กับเซฮุนให้รู้เรื่องโอเคมั้ย?”
“ก็ได้ฮะ .__.” ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นไปก่อนนั้นแหละเนอะ
“นายบอกทางพี่ด้วยแล้วกัน”
“นี่เหรอบ้านนาย” พอพี่ชานยอลจอดรถก็ได้โอกาสส่องบ้านผมเลยสินะ
“ฮะ บ้านผมเอง”
“งั้นพี่ไปล่ะ บายนะ”
“พี่ชานยอลฮะ! เอ่อ ฝันดีนะฮะ ‘///’ ” ผมพูดเสร็จแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านทันที ก็ใครจะไปอยู่มองสายตาเจ้าเล่ห์แบบนั้นกันเล่า!!
-50%-
Sehun part
“จ๊ะเอ๋! ที่รักทำไรอยู่ครับ”
“อ๋า~ พี่จงอิน ทำไมมาช้าล่ะฮะ” ผมพูดไปแล้วทำหน้างองุ้มเล็กน้อยไม่ได้งอนอะไรหรอกฮะ ก็แค่อยากให้สนใจน่า
“งอนพี่เหรอครับ? ไม่เอาซี ดีกันนะ”
“ไม่ได้งอนหรอกน่า ไหนมาจุ๊บฮุนหน่อยยย”
“ระวังไม่จบที่จุ๊บนะครับที่รัก” หื่นตลอดเล้ย
“บ้า!”
วันนี้เป็นวันเสาร์ฮะ ผมนัดพี่จงอินมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะน่ะ มันเป็นปกติของคู่รักที่จะไปเดทกันในวันหยุดใช่มั้ยล่ะฮะ? แต่แหมทั้งห้าง ร้านกาแฟ ร้านขนม ร้านไอติม ผมไปจนเบื่อแล้วนี่นา วันนี้เลยอยากลองเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง แล้วก็ถ้าพูดถึงพี่จงอินแล้วต้องบอกว่าดูท่าทางขี้เล่นแบบนั้นแต่ที่จริงแล้วใจดีมากๆเลย แถมชอบทำให้ผมเขินบ่อยๆอีกต่างหาก ก็ดูสิช่วงคบกันแรกๆก็เรียกผมเซฮุนธรรมดาแหละ คบไปคบมาเรียกผมที่รักเฉยเลยT/////T จนทุกวันนี้ผมยังไม่ชินเลยล่ะฮะ พี่จงอินเป็นคนชอบเทคแคร์คนอื่นฮะ ตั้งแต่คบกันมาเราทะเลาะกันนับครั้งได้เลยเพราะพี่จงอินเป็นคนไม่ใช้อารมณ์ฮะ เค้าจะคุยกับผมด้วยเหตุผลเสมอเลยและนั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมกับเค้าคบกันมาได้ตั้งสามเดือนไงล่า โอ้ะ พูดแล้วก็เขินนะเนี่ย
“ที่รักครับ วันนี้อยากกินขนมมั้ยเอ่ย?พี่ไปเจอร้านขนมน่านั่งมาด้วยนา” เนี่ย!ก็รู้ใจผมตลอดไง
“ไปสิฮะ พี่ถามทุกครั้งฮุนก็ไปทุกครั้งแหละน่า อ้ะ!”
“เมื่อกี้ยังไม่ได้จุ๊บเลยครับ เราเดินหนีมาก่อนทำไม”
พูดจบมือหนาก็คว้าไหล่คนตัวเล็กแล้วเริ่มไล้เล็มริมฝีบาง กดจูบหนักสลับเบาแล้วเริ่มกวาดลิ้นสำรวจความหวานคนตรงหน้าโดนไม่สนใจแม้แต่น้อยว่านี่ยังอยู่ที่สวนสาธารณะ!
“โอยพ่อหนุ่ม จะทำอะไรกันก็ไปหาที่ดีๆกว่านี้หน่อยนะลูก” อาจุมม่าที่ใส่ชุดวอร์มอย่างดีพาดผ้าขนหนูไว้ที่หัวไหล่พูดขึ้นด้วยความเก้อเขินเล็กน้อยทำเอาคู่รักที่กำลังดูดดื่ม(?)สะดุ้งออกจากกันทันที คนตัวเล็กก้มหน้างุดด้วยความเขินอายตามแบบฉบับเคะน้อยทั่วไป แต่คนเริ่มนี่สิ!
“อายอะไรครับที่รัก หึหึ” เพราะอาจุมม่าเดินออกไปแล้วร่างสูงจึงพูดขึ้น
“พี่จูบไม่ดูเลย ฮุนอายมากเลยนะเมื่อกี้อ่ะT^T”
“โอ๋ๆ ไม่เอาน่าเดี๋ยวพี่เลี้ยงขนมปลอบใจนะครับ”
ก็.....ดีขึ้นมาหน่อยแฮะ
-LIKES-
Baekhyun part
หลังจากเมื่อวานไปเรียน วันนี้ก็เป็นวันเสาร์แล้วล่ะฮะแน่นอนว่าผม ฮุนนา แล้วก็คยองซูแลกเบอร์กันเรียบร้อยแล้วล่ะฮะ แล้วก็ เห็นฮุนนาบอกว่าวันนี้จะไปเดทกับพี่จงอินด้วยแหละ ผมอิจฉาจังเลย แล้วนี่อยู่บ้านผมจะทำอะไรดีเนี่ย ฟู่ววว~
“บี๋ลูก! เพื่อนมาหาแน่ะ” เพื่อน? ใครอ่ะ หรือจะเป็นเพื่อนเก่ากันนะ?
“ฮะม๊า เดี๋ยวบี๋ลงไป”
ใครกันนะเนี่ย อยากรู้จริงๆ
“มาแล้วฮะม๊า ว่าแต่ใครมะ......พี่ชานยอล!” โอ้มายก็อด พี่ชานยอล กรี๊ดดดเค้ามาบ้านผมอ่ะม๊า แง๊เขิน T////T
“อ้าว แล้วกันรุ่นพี่เราเหรอบี๋?” อ้าวแล้วพี่ชานยอลไปบอกว่าอะไรเนี่ย
“อะ เอ่อฮะม๊า รุ่นพี่ที่โรงเรียน”
“เอาเถอะ ตามสบายนะ ม๊าจะออกไปห้างซักหน่อย ชาน..ชานยอลใช่มั้ยเรา ม๊าฝากบี๋ด้วยนะลูก” แล้วม๊าไปฝากผมไว้กับเค้าทำไมเนี่ย! //////
“ผมอาจจะพาน้องออกไปข้างนอกนะครับ ขออนุญาติคุณน้าก่อนนะครับ” โอ้ย มีมารยาทที่สุดอ่ะ ‘//////’
“ตามสบายเลยลูก บี๋ม๊าไปก่อนนะอย่าทำพี่เค้าป่วนล่ะลูก”
“เอ่อ...ฮะม๊า”
ม๊าออกไปแล้วล่ะ........
เงียบ........
“พะ..พี่ชานยอลมาหาแบคมีเรื่องอะไรรึเปล่าฮะ .////.”
“แค่คิดถึง.... มาได้มั้ยครับ น้องบี๋” พูดจบแล้วยิ้มกว้างอีกหนึ่งที ม๊า บี๋จะตายแหล่ว แต่!เดี๋ยวนะ?
“เดี๋ยวนะพี่ชานยอล! ชื่อบี๋มีแค่ครอบครัวผมเรียกได้นะฮะ พี่ห้ามเรียกเลยผมไม่อนุญาติฮะ” ไม่ยอมฮะเรื่องนี้ยอมไม่ได้ ชื่อบี๋นี่เรียกได้แค่คนในครอบครัวนะ! แล้วพี่เป็นใครเนี่ย!
“ว้า งั้นพี่ก็ใช้ได้สิครับ ก็เป็นว่าทีแฟนเจ้าของชื่อนี่นาJ” ร้าย! ร้ายที่สุดอ่ะคนเนี้ย!
“พี่ชานยอล!”
“โอเคครับโอเค ที่จริงมาวันนี้แค่อยากจะพาไปเที่ยวน่ะ” เที่ยว?
“เที่ยวที่ไหนกันฮะ?”
“มาด้วยกันสิครับ เดี๋ยวพี่พาไป”
“เอ่อ.. ก็ได้ฮะ” แต่เหมือน เค้าจะล่อลวงเรายังไงก็ไม่รู้แฮะ ;////;
-MIN’ CAFÉ-
ว้าววว ร้านขนมนี่นา ดูน่านั่งมากๆเลย ร้านสีสันสวยมากๆเลยนะเนี่ย
“อ้าว! ไงชานยอลวันนี้พาสาวคนไหนมาล่ะเนี่ย” สาว? แสดงว่าสาวเยอะสินะเนี่ย เหอะ! แล้วทำไมผมจะต้องไม่พอใจด้วยล่ะเนี่ย
“ไม่หรอกครับพี่มินซอก คนนี่จริงจังน่า” แอ๊ะ! เขินอีกและ.//.
“น้องแบค นี่พี่เจ้าของร้าน พี่มิกซอกน่ะ” โห น่าตาน่ารักมากๆเลยนะเนี่ยเหมือนรุ่นพี่โซฮีที่โรงเรียนเก่าเลยญาติกันรึเปล่าเนี่ย *^*
“อ่ะฮะ ผมแบคฮยอนฮะ”
“พี่ชื่อมินซอกน่ะ ว่างๆมาทานขนมร้านนี้ได้เสมอเลยนะ”
“ฮะ ><”
“เอาล่ะๆไปหาที่นั่งกันน้องแบค แล้วก็พี่มิกซอกผมขอช็อกโกแลตเค้กที่นึงให้น้องแบคด้วยครับ ส่วนผมเอาแบบเดิม”
หลังจากนั่งได้แปปเดียวขนมที่ถูกสั่งไว้ก็มาเสิร์ฟพร้อมกับกาแฟคาปูชิโน่ทันที
“พี่ชานยอลลล น่ากินมากๆเลย”
“ลองกินดูซิครับ เป็นขนมหวานอย่างเดียวที่พี่กินได้เลยนา”
“พี่ไม่ชอบของหวานหรอฮะ”
“ก็ประมาณนั้น แต่ถ้ามากับน้องแบคพี่ว่าอะไรก็อร่อยนะ” แน่ะ หยอดอีกและ
ผมไม่สนใจคำพูดหยอดของอีกคนที่ชวนเขินแต่ก้มลงใช้ช้อนสแตนเลสคันเล็กที่มีปลายด้ามเป็นอักษรตัวเอ็มสลักไว้ ค่อยตักช็อกโกแลตเค้กน่าตาหน้ากินเข้าปากทันที
“อร่อยมากอ่ะ *0*” จริงๆนะอร่อยมากๆเลย
“อร่อยเดี๋ยววันหลังพามากินอีก” หูย คำพูดก็ดีแต่หน้าตาเจ้าเล่ห์มากเลยอ่ะ แล้วผมก็กินเค้กหมดภายในเวลาอันรวดเร็ว หลังจากที่คิดว่าจะกินต่อ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วล่ะ
“กลับบ้านกันเถอะฮะ._.”
“อยากกลับแล้วหรอเนี่ย ไปสิไปกลับบ้านกันๆ” นี่ก็ตามใจผมจังเล้ย
“พี่มินซอกกลับล่ะนะ”
“แบคไปก่อนนะฮะ วันหลังจะหาทางมากินเค้กอีกแน่นอนฮะ”
“ไว้มาอีกน้าแบคฮยอน”
หลังจากขับรถออกมาได้ซักพักก็ถึงหน้าบ้านหลังคุ้นเคยภายในเวลาไม่นาน
“ถึงบ้านแล้ว ผมไปนะฮะ ขอบคุณสำหรับวันนี้มากๆเลยนะ แล้วก็..” ผมพูดรัวๆแบบช่วยแก้เขินด้วยแหละ
“เดี๋ยว! เมื่อวันนั้นน้องแบคพูดแล้ว วันนี้พี่พูดเอง ฝันดีนะครับผมJ”
แบคฮยอนเขินรอบที่ล้าน!
‘ปล่อยเธอผ่านไปไม่ได้หรอก ไม่รู้จักเธอไม่ได้หรอก’
TBC
TALK :
ขอบคุณที่มีคนหลงเข้ามาอ่านฟิคเรานะคะ T^T
ความคิดเห็น