ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เสร็จไอ้เสือ
"เ้าแมมุมหายไปไหนวะ ไม่เห็นมาหลายวันแล้ว"
สารัออไปยืนที่หน้าบ้าน พยายามมอไปที่บ้านอพราวนภา แ่็ไม่เห็นทั้นทั้แมว
"หึ อย่าเผลอเ้ามาในบ้านอี็แล้วัน ิับัไอ้เสือแน่ พี่ฟ้านสวย ้อมีสัวันล่ะ หึหึ ไปเรียนีว่าโว้ย"
มหาวิทยาลัยื่อัในัหวัเียใหม่
รถบิ๊ไบ์ยามาฮ่าR1ันสีน้ำเินับเ้ามาอภายในมหาวิทยาลัย เสียท่อรถที่ัระหึ่ม เรียวามสนใานัศึษาภายในมหาวิทยาลัยไ้มาพอสมวร ร่าสูในุนัศึษาาวสะอาา้าวาลารถบิ๊ไบ์ หมวันน็อถูถอออ ฝ่ามือนะเสยผมสอสามรั้ ทรผมรอทรสูที่รับับใบหน้าหล่อเหลา ผิวพรราวสะอาสะอ้าน รูปร่าสูล่ำสะสายาอสาวๆในมหาวิทยาลัยไ้เป็นอย่าี
"รถโรเท่เลยว่ะ เย็นนี้ไปิ่แ่ัน สนใหรือเปล่า"
น้ำเสียทุ้มอายหนุ่มรุ่นเียวันเอ่ยวนสารั ในะที่นเอ่ยวนับรถมาอที่ลานอรถอยู่่อนหน้านั้น
"เย็นนี้ไม่ว่าว่ะ เอาไว้วันเสาร์ีว่า"
"ะไปไหนวะ ไปแอบูสาว้าบ้าน"
สารัยัิ้วหนึ่้าให้ับเพื่อนสนิทในะที่เาำลัเอ่ยถึเ้าอแมวนสวย
"สวยไหมวะ"
"มา"
"ไ้แเาแล้วว่าั้น"
"ไอ้เี่ยเอ็ม อย่าูะไปแใรไ้วะ แ่็อยาเสียิว่ะ ฮ่าๆๆ"
"เี๋ยวูพาไปแ้เิ ไปไหม"
"ที่ไหนวะ"
สารัเอ่ยถามเอ็มพร้อมับมวิ้ว
"หอพัไอ้นัท แ***มีแ่แ่มๆเลย รุ่นพี่ปี 2 ว่ะ"
"มึไปเถอะ ูยัไม่อยาแ้เิอนนี้"
"หึ แล้วอย่ามาว่าูไม่วนนะมึ"
"เอ็ม แนนโทรหาเอ็มทำไมไม่รับสาย"
หิสาวร่าเล็ ในุนัศึษาระโปรสั้นเสมอหูเินรเ้ามาหาสอหนุ่มหล่อที่ำลัเินุยันมุ่หน้าไปยัห้อเรียน
"เมื่อืนเอ็มรู้สึไม่สบายน่ะ ็เลยปิเสียโทรศัพท์"
"ไม่ไ้แอบไปหาผู้หินอื่นใ่ไหม"
น้ำเสียเล็แหลมเอ่ยถามประพร้อมับทำหน้า้ำอ
"ะไปหาใรไ้ล่ะแนน เอ็ม็มีแ่แนนนเียว"
"หึ อย่าให้รู้นะว่าแอบไปหานอื่น"
"เื่อใันบ้าสิแนน"
"เื่อ็ไ้"
"แนน แนน รอ้วยสิ"
น้ำเสียหวานาหิสาวนัศึษาอีนร้อเรียเพื่อนสาวา้านหลันนทั้สาม้อหันลับไปมอ
"อ้าวเอิร์น เพิ่มาถึหรอ"
แนนเอ่ยถามเพื่อนสาวาวสวยหน้าหมวยหุ่นราวับนาแบบในุนัศึษาระโปรยาวเหนือเ่าเล็น้อย
"มาถึสัพัแล้ว แ่ันนั่เล่นที่ร้านาแฟหน้ามหาวิทยาลัยเพิ่ะเินเ้ามา ไปเรียนันเถอะ"
ฝ่ามือบาว้า้อมือเล็อเพื่อนสาวแล้วรีบเินไปทันที โยที่ไม่ไ้สนใหนุ่มหล่อทั้สอที่ยืนอยู่ใล้ๆ
"แนนไป่อนนะเอ็ม หลัเลิเรียนแนนะโทรหา"
เอ็มไ้แ่โบมือให้หิสาว พร้อมับพยัหน้าเป็นารอบลับ
"เมียมึหรอวะ"
สารัเอ่ยถามในะที่สายายัมอามหลัหิสาวทั้สอ
"ไม่ใ่เมีย แ่ไ้เสียันแล้ว"
"หึ ล้าทำ็ล้ายอมรับหน่อยสิวะ"
"ูเปล่านะ เามาเอ"
"แล้วผู้หินนั้นล่ะ สวยว่ะ"
"เอิร์นน่ะหรอ เพื่อนสนิทอแนนนั่นแหละ อย่าบอนะว่าอบ"
"็สวยี"
"ถ้าิะีบ ู่แ่เยอะนะเว้ย"
"หึ ยัไม่ไ้บอว่าะีบเลย รีบไปเ้าห้อเรียนไ้แล้ว"
เย็นวันศุร์
รถเ๋ ฮอน้าีวิ ันสีาวับผ่านหน้าบ้านอสารัไป พราวนภาไ้แ่ปรายามอเ้าไปในบ้านอายหนุ่มรุ่นน้อ บ้านอสารัยัปิสนิท ประูรั้ว้านนอถูล็อไว้ บ่บอว่านในบ้านยัไม่ลับเ้ามา
"เหนื่อยไหมแมมุม เ้าบ้านันเถอะ"
(เมี้ยว)
ลำแนเล็โอบอุ้มเ้าแมวัวอ้วนลารถแล้วเินเ้าไปในห้อนอนทันที ่อนะวาเ้าแมวแสนรู้ลที่พื้นภายในห้อนอน
หลัาที่พราวนภาอาบน้ำเสร็ หิสาว็เผลอหลับไป้วยวามเหนื่อยล้า เนื่อาเธอ้อไป่วยานป้าอเธอิ่อันหลายวัน
"ไฟเปิแล้ว หึ เ้าอบ้านลับมาแล้วสินะ หายไปไหนั้หลายวัน"
สารัพูพึมพำนเียวในะที่ำลัะเ้อมอผ่านรั้วบ้านไปยับ้านที่อยู่เยื้อันถัไปสามหลั
สอั่วโมผ่านไปยัไม่ปราเห็นแมวัวอ้วนมาเินเพ่นพ่านเหมือนที่เยเป็น
"แมมุม แมมุม"
น้ำเสียแหบพร่า เอยเรียเ้าแมวา้านหน้าประูรั้วบ้านอพราวนภา
(เมี้ยวเมี้ยว)
(พรึ่บ)
เ้าแมวรีบระโออารั้วบ้านทันทีเมื่อไ้ยินเสียุ้นเยที่ำลัเรียอยู่หน้าบ้าน
"หายไปไหนมา ไม่เอั้หลายวัน"
(เมี้ยว)
"ไปันเถอะ ไปนอนบ้านเสือนะ"
(เมี้ยว)
สารัว้าเ้าแมวมาอุ้มแล้วรีบเินลับบ้านทันที ใบหน้าหล่อเหลาลายเป็นหล่อร้าย เนื่อาเ้าัวมีแผนารในหัวที่ิไว้หลายวัน
"อื๊อ"
พราวนภา่อยๆลืมาื่น มือบาหยิบโทรศัพท์ึ้นมาูนาฬิา
"สี่ทุ่มแล้วหรอเนี่ย"
ร่าบาลุึ้นนั่ที่ปลายเียนอน้วยอาารัวเีย
"แมมุม แมมุม มานอนไ้แล้ว"
(....)
"แมมุม"
พราวนภาเรียหาเ้าแมวัวอ้วนหลายรั้ แ่็ไม่มีเสียอบลับ เธอึลุึ้นาเียนอนแล้วเินหาเ้าแมวนทั่วบ้าน
"อย่าบอนะ ว่าแอบหนีไปบ้านอนายเสืออี"
ร่าบอบบาในุนอนสายเี่ยวสีรีมแบบระโปรยาวลุมเ่าเล็น้อยรีบเินไปยับ้านอสารั แ่็ไม่ลืมที่ะหยิบผ้าเ็ัวลุมไหล่่อนออาบ้าน
เมื่อเห็นว่าประูรั้วหน้าบ้านไม่ไ้ถูล็อ พราวนภาึเินเ้าไปทันที และประูภายในบ้าน็แ้มไว้
"แมมุม แมมุม"
"ู่ว...อย่าร้อนะ นอนเถอะ"
สารัพูับเ้าแมวเบาๆ ในะที่ัวเาำลันอนอเ้าแมวอยู่ลาเียนอน
"นายเสือ อยู่หรือเปล่า ันมาามหาแมมุม"
"...."
ไม่ว่าะเรียี่รั้ ็ไม่มีเสียอบลับาสารัและเ้าแมวแมมุม พราวนภาึถือวิสาสะเินเ้าไปภายในห้อนอนอเา
"นายเสือ! นายปล่อยแมวอันเลยนะ นายะเอาแมวอันมานอนอทำไม"
"อื๊อ...อย่ารบวน นำลัะนอน"
"ะนอน็นอนไปสิ นายะเอาแมวอันมานอนอทำไม"
"เ้าแมมุมมาหาผมเอ สสัยะิถึผมน่ะ ผม็เลยนอนอไ"
"ส่แมวมาให้ัน แมมุมลับบ้าน"
(....)
เ้าแมวอมนเมินหน้าหนีราวับว่านที่เป็นเ้าอือสารั
"เห็นไหม เ้าแมมุมไม่ลับ อยาะนอนับผม"
"ส่เ้าแมมุมมาให้ัน ันะพาเ้าแมมุมลับบ้าน"
"ไม่"
"นายเสือ"
"ว่า"
"ันบอให้ส่เ้าแมมุมมาให้ัน"
"ถ้าแมวอพี่อยาลับบ้าน ไม่นอนนิ่อยู่แบบนี้หรอ"
สารันอนอเ้าแมวไว้แน่นในะที่สายา้อมอพราวนภาที่ยืนอยู่ปลายเีย
"ทำไมนายถึื้อ้านแบบนี้นะ"
"แล้วทำไมถึอยาพาเ้าแมมุมลับบ้าน นอนไม่หลับหรือไถ้าไม่ไ้อแมว"
"ใ่"
"เ้ามาใล้ๆ ถ้าอยาไ้แมวลับไป ็เินมาอุ้มไปสิ"
"แล้วนายะอแมวอันไว้ทำไม"
"อยาไ้็เินเ้ามาสิรับ"
พราวนภาเินเ้าไปเพื่อะว้าเ้าแมวแมมุมมาอุ้ม
(พรึ่บ)
"ว้ายยยย!"
"หึหึ เสร็ไอ้เสือแน่"
-------------------------------
นั่นไ พี่ฟ้าะเสร็นายเสือริไหม ฝาไล์อมเม้นท์้วยนะะ
สารัออไปยืนที่หน้าบ้าน พยายามมอไปที่บ้านอพราวนภา แ่็ไม่เห็นทั้นทั้แมว
"หึ อย่าเผลอเ้ามาในบ้านอี็แล้วัน ิับัไอ้เสือแน่ พี่ฟ้านสวย ้อมีสัวันล่ะ หึหึ ไปเรียนีว่าโว้ย"
มหาวิทยาลัยื่อัในัหวัเียใหม่
รถบิ๊ไบ์ยามาฮ่าR1ันสีน้ำเินับเ้ามาอภายในมหาวิทยาลัย เสียท่อรถที่ัระหึ่ม เรียวามสนใานัศึษาภายในมหาวิทยาลัยไ้มาพอสมวร ร่าสูในุนัศึษาาวสะอาา้าวาลารถบิ๊ไบ์ หมวันน็อถูถอออ ฝ่ามือนะเสยผมสอสามรั้ ทรผมรอทรสูที่รับับใบหน้าหล่อเหลา ผิวพรราวสะอาสะอ้าน รูปร่าสูล่ำสะสายาอสาวๆในมหาวิทยาลัยไ้เป็นอย่าี
"รถโรเท่เลยว่ะ เย็นนี้ไปิ่แ่ัน สนใหรือเปล่า"
น้ำเสียทุ้มอายหนุ่มรุ่นเียวันเอ่ยวนสารั ในะที่นเอ่ยวนับรถมาอที่ลานอรถอยู่่อนหน้านั้น
"เย็นนี้ไม่ว่าว่ะ เอาไว้วันเสาร์ีว่า"
"ะไปไหนวะ ไปแอบูสาว้าบ้าน"
สารัยัิ้วหนึ่้าให้ับเพื่อนสนิทในะที่เาำลัเอ่ยถึเ้าอแมวนสวย
"สวยไหมวะ"
"มา"
"ไ้แเาแล้วว่าั้น"
"ไอ้เี่ยเอ็ม อย่าูะไปแใรไ้วะ แ่็อยาเสียิว่ะ ฮ่าๆๆ"
"เี๋ยวูพาไปแ้เิ ไปไหม"
"ที่ไหนวะ"
สารัเอ่ยถามเอ็มพร้อมับมวิ้ว
"หอพัไอ้นัท แ***มีแ่แ่มๆเลย รุ่นพี่ปี 2 ว่ะ"
"มึไปเถอะ ูยัไม่อยาแ้เิอนนี้"
"หึ แล้วอย่ามาว่าูไม่วนนะมึ"
"เอ็ม แนนโทรหาเอ็มทำไมไม่รับสาย"
หิสาวร่าเล็ ในุนัศึษาระโปรสั้นเสมอหูเินรเ้ามาหาสอหนุ่มหล่อที่ำลัเินุยันมุ่หน้าไปยัห้อเรียน
"เมื่อืนเอ็มรู้สึไม่สบายน่ะ ็เลยปิเสียโทรศัพท์"
"ไม่ไ้แอบไปหาผู้หินอื่นใ่ไหม"
น้ำเสียเล็แหลมเอ่ยถามประพร้อมับทำหน้า้ำอ
"ะไปหาใรไ้ล่ะแนน เอ็ม็มีแ่แนนนเียว"
"หึ อย่าให้รู้นะว่าแอบไปหานอื่น"
"เื่อใันบ้าสิแนน"
"เื่อ็ไ้"
"แนน แนน รอ้วยสิ"
น้ำเสียหวานาหิสาวนัศึษาอีนร้อเรียเพื่อนสาวา้านหลันนทั้สาม้อหันลับไปมอ
"อ้าวเอิร์น เพิ่มาถึหรอ"
แนนเอ่ยถามเพื่อนสาวาวสวยหน้าหมวยหุ่นราวับนาแบบในุนัศึษาระโปรยาวเหนือเ่าเล็น้อย
"มาถึสัพัแล้ว แ่ันนั่เล่นที่ร้านาแฟหน้ามหาวิทยาลัยเพิ่ะเินเ้ามา ไปเรียนันเถอะ"
ฝ่ามือบาว้า้อมือเล็อเพื่อนสาวแล้วรีบเินไปทันที โยที่ไม่ไ้สนใหนุ่มหล่อทั้สอที่ยืนอยู่ใล้ๆ
"แนนไป่อนนะเอ็ม หลัเลิเรียนแนนะโทรหา"
เอ็มไ้แ่โบมือให้หิสาว พร้อมับพยัหน้าเป็นารอบลับ
"เมียมึหรอวะ"
สารัเอ่ยถามในะที่สายายัมอามหลัหิสาวทั้สอ
"ไม่ใ่เมีย แ่ไ้เสียันแล้ว"
"หึ ล้าทำ็ล้ายอมรับหน่อยสิวะ"
"ูเปล่านะ เามาเอ"
"แล้วผู้หินนั้นล่ะ สวยว่ะ"
"เอิร์นน่ะหรอ เพื่อนสนิทอแนนนั่นแหละ อย่าบอนะว่าอบ"
"็สวยี"
"ถ้าิะีบ ู่แ่เยอะนะเว้ย"
"หึ ยัไม่ไ้บอว่าะีบเลย รีบไปเ้าห้อเรียนไ้แล้ว"
เย็นวันศุร์
รถเ๋ ฮอน้าีวิ ันสีาวับผ่านหน้าบ้านอสารัไป พราวนภาไ้แ่ปรายามอเ้าไปในบ้านอายหนุ่มรุ่นน้อ บ้านอสารัยัปิสนิท ประูรั้ว้านนอถูล็อไว้ บ่บอว่านในบ้านยัไม่ลับเ้ามา
"เหนื่อยไหมแมมุม เ้าบ้านันเถอะ"
(เมี้ยว)
ลำแนเล็โอบอุ้มเ้าแมวัวอ้วนลารถแล้วเินเ้าไปในห้อนอนทันที ่อนะวาเ้าแมวแสนรู้ลที่พื้นภายในห้อนอน
หลัาที่พราวนภาอาบน้ำเสร็ หิสาว็เผลอหลับไป้วยวามเหนื่อยล้า เนื่อาเธอ้อไป่วยานป้าอเธอิ่อันหลายวัน
"ไฟเปิแล้ว หึ เ้าอบ้านลับมาแล้วสินะ หายไปไหนั้หลายวัน"
สารัพูพึมพำนเียวในะที่ำลัะเ้อมอผ่านรั้วบ้านไปยับ้านที่อยู่เยื้อันถัไปสามหลั
สอั่วโมผ่านไปยัไม่ปราเห็นแมวัวอ้วนมาเินเพ่นพ่านเหมือนที่เยเป็น
"แมมุม แมมุม"
น้ำเสียแหบพร่า เอยเรียเ้าแมวา้านหน้าประูรั้วบ้านอพราวนภา
(เมี้ยวเมี้ยว)
(พรึ่บ)
เ้าแมวรีบระโออารั้วบ้านทันทีเมื่อไ้ยินเสียุ้นเยที่ำลัเรียอยู่หน้าบ้าน
"หายไปไหนมา ไม่เอั้หลายวัน"
(เมี้ยว)
"ไปันเถอะ ไปนอนบ้านเสือนะ"
(เมี้ยว)
สารัว้าเ้าแมวมาอุ้มแล้วรีบเินลับบ้านทันที ใบหน้าหล่อเหลาลายเป็นหล่อร้าย เนื่อาเ้าัวมีแผนารในหัวที่ิไว้หลายวัน
"อื๊อ"
พราวนภา่อยๆลืมาื่น มือบาหยิบโทรศัพท์ึ้นมาูนาฬิา
"สี่ทุ่มแล้วหรอเนี่ย"
ร่าบาลุึ้นนั่ที่ปลายเียนอน้วยอาารัวเีย
"แมมุม แมมุม มานอนไ้แล้ว"
(....)
"แมมุม"
พราวนภาเรียหาเ้าแมวัวอ้วนหลายรั้ แ่็ไม่มีเสียอบลับ เธอึลุึ้นาเียนอนแล้วเินหาเ้าแมวนทั่วบ้าน
"อย่าบอนะ ว่าแอบหนีไปบ้านอนายเสืออี"
ร่าบอบบาในุนอนสายเี่ยวสีรีมแบบระโปรยาวลุมเ่าเล็น้อยรีบเินไปยับ้านอสารั แ่็ไม่ลืมที่ะหยิบผ้าเ็ัวลุมไหล่่อนออาบ้าน
เมื่อเห็นว่าประูรั้วหน้าบ้านไม่ไ้ถูล็อ พราวนภาึเินเ้าไปทันที และประูภายในบ้าน็แ้มไว้
"แมมุม แมมุม"
"ู่ว...อย่าร้อนะ นอนเถอะ"
สารัพูับเ้าแมวเบาๆ ในะที่ัวเาำลันอนอเ้าแมวอยู่ลาเียนอน
"นายเสือ อยู่หรือเปล่า ันมาามหาแมมุม"
"...."
ไม่ว่าะเรียี่รั้ ็ไม่มีเสียอบลับาสารัและเ้าแมวแมมุม พราวนภาึถือวิสาสะเินเ้าไปภายในห้อนอนอเา
"นายเสือ! นายปล่อยแมวอันเลยนะ นายะเอาแมวอันมานอนอทำไม"
"อื๊อ...อย่ารบวน นำลัะนอน"
"ะนอน็นอนไปสิ นายะเอาแมวอันมานอนอทำไม"
"เ้าแมมุมมาหาผมเอ สสัยะิถึผมน่ะ ผม็เลยนอนอไ"
"ส่แมวมาให้ัน แมมุมลับบ้าน"
(....)
เ้าแมวอมนเมินหน้าหนีราวับว่านที่เป็นเ้าอือสารั
"เห็นไหม เ้าแมมุมไม่ลับ อยาะนอนับผม"
"ส่เ้าแมมุมมาให้ัน ันะพาเ้าแมมุมลับบ้าน"
"ไม่"
"นายเสือ"
"ว่า"
"ันบอให้ส่เ้าแมมุมมาให้ัน"
"ถ้าแมวอพี่อยาลับบ้าน ไม่นอนนิ่อยู่แบบนี้หรอ"
สารันอนอเ้าแมวไว้แน่นในะที่สายา้อมอพราวนภาที่ยืนอยู่ปลายเีย
"ทำไมนายถึื้อ้านแบบนี้นะ"
"แล้วทำไมถึอยาพาเ้าแมมุมลับบ้าน นอนไม่หลับหรือไถ้าไม่ไ้อแมว"
"ใ่"
"เ้ามาใล้ๆ ถ้าอยาไ้แมวลับไป ็เินมาอุ้มไปสิ"
"แล้วนายะอแมวอันไว้ทำไม"
"อยาไ้็เินเ้ามาสิรับ"
พราวนภาเินเ้าไปเพื่อะว้าเ้าแมวแมมุมมาอุ้ม
(พรึ่บ)
"ว้ายยยย!"
"หึหึ เสร็ไอ้เสือแน่"
-------------------------------
นั่นไ พี่ฟ้าะเสร็นายเสือริไหม ฝาไล์อมเม้นท์้วยนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น