เทพเซียนเกรียนยุทธภพ!

ลำดับตอนที่ #68 : ห้าสำนักกับยานอวกาศ

     หลังจบจากศึกประลองเจ้ายุทธจักร  หลิวเย่อจื่อแห่งสำนักหมาป่าเงินก็อุตส่าห์เดินทางมาถึงสำนักมังกรทองเพื่อเยี่ยมเยียนสหายเก่าของบิดาอย่างจางเหอลู่  แม้ว่าในระหว่างการประลองอีกฝ่ายจะดูถูกดูแคลนและลงมือทำร้ายตนเองและพ่อ  แต่ประมุขหลิวก็ยังให้ราคากับมิตรภาพแต่เก่าก่อนอยู่บ้าง  จึงไหว้วานให้ลูกชายเดินทางมาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบแทนตัวเองที่ยังรักษาอาการบาดเจ็บอยู่เช่นกัน

     "เจ้าให้เกียรติมาเยี่ยมถึงที่นี่พวกข้าซาบซึ้งใจยิ่งนัก  หากแต่..."

     เจ็ดหน้าหยกเป็นฝ่ายออกมาต้อนรับเย่อจื่อด้วยใบหน้าซึมเศร้า  นั่นเพราะนับตั้งแต่จบศึกงานประลอง  บิดาของตนก็เอาแต่เก็บตัวเงียบไม่พบปะผู้ใดอีกเลย  ขนาดข้าวปลายังแทบไม่แตะต้อง  ทำเอาบรรดาลูก ๆ กลุ้มใจไปตาม ๆ กัน  โชคดีที่บาดแผลจากการปะทะกับจอมมารไม่สาหัสเท่าไหร่  ทำให้ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นมากนัก

     "เช่นนั้นข้าจะแจ้งบิดาตามที่ว่ามาก็แล้วกัน  รักษาตัวด้วย"

     ทั้งคู่ร่ำลากันก่อนที่เจ็ดหน้าหยกจะเดินมาส่งถึงหน้าประตูพรรค  และจังหวะนั้นเองที่เกิดเหตุวิปริตขึ้นบนท้องฟ้า  เมื่อยานอวกาศขนาดมหึมาพลันปรากฏตัวขึ้นเหนือน่านฟ้าอย่างกะทันหัน  ทำเอาผู้คนร้านตลาดแตกตื่นวิ่งหนีกันคนละทิศละทาง  พลางส่งเสียงโหวกแหวกโวยวายลั่นราวกับเป็นวันอวสานโลก 

     "นั่นมัน!"

     "พวกเรารีบไปดูกันเถอะ!"

     จอมยุทธทั้งสองต่างใช้วิชาตัวเบาเหาะไปตามหลังคาบ้านเรือนเพื่อเข้าไปดูให้ชัด ๆ ว่าเจ้าสิ่งปลูกสร้างขนาดมหึมานั่นมันคืออะไรกันแน่  แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่าการที่ยานอวกาศลำนั้นกำลังมุ่งหน้าไปที่พระราชวังหลวงด้วยนี่สิ!

     "แย่ล่ะ! ดูท่าว่ามันจะมุ่งไปหาองค์ฮ่องเต้เสียด้วย!"

     เย่อจื่อรู้สึกร้อนใจ  เขาไม่เคยพบหรือพูดคุยใด ๆ กับองค์ราชาผู้ปกครองแดนดิน  ไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัวหรือให้พูดก็คือตนนั้นมิได้ยินดียินร้ายใด ๆ กับฮ่องเต้  เพียงแต่หากเกิดเหตุร้ายใดขึ้นกับราชา  นั่นหมายความว่าหายนะครั้งใหญ่อาจมาเยือนดินแดนแห่งนี้ได้

     "เย่อจื่อ!"

     ในระหว่างที่กระโดดไปตามหลังคาบ้านเรือนนั้น  ทั้งคู่ก็พบกับต้าเหยียนกังเจ้าสำนักคชสารเขียวโดยบังเอิญ  ด้วยประมุขต้าเองก็ไล่ตามเจ้าสิ่งประหลาดนั่นมาเช่นกัน  นอกจากนี้ยังมีพวกลูกพรรคของสำนักเหยี่ยวดำที่ไล่ตามมาด้วยคำสั่งของประมุขหยางอีก

     "พวกเจ้าเองก็ไล่ตามสิ่งนี้มาเช่นกันรึ?  แต่คราวนี้ดูท่าว่ามันจะร้ายแรงยิ่งกว่าครั้งรับมือจอมมารจากเทียนซานเสียอีกนะ!"

     แม้แต่ต้าเหยียนกังยังอดเป็นห่วงกับสถานการณ์ในปัจจุบันไม่ได้  ถึงจะยังไม่ทราบวัตถุประสงค์ของอาคันตุกะลึกลับบนฟ้าก็ตามที  แค่เฉพาะขนาดอันใหญ่โตของมันก็สร้างภาพลักษณ์อันคุกคามให้แก่ทุกชีวิตบนดินแดนต้าหลงได้แล้ว

     "ประมุขต้าอาจจะเร็วไปที่ด่วนสรุปว่าสิ่งนี้เป็นอันตรายกับเรา  ต้องสืบให้รู้แน่ชัดเสียก่อนว่ามันคือสิ่งใดกันแน่?"

     เย่อจื่อยังตั้งความหวังไว้ว่าเจ้าวัตถุลึกลับบนฟ้านั่นจะมาอย่างฉันท์มิตร  ไม่ได้เป็นภัยร้ายต่อแดนดิน  และเมื่อมันเคลื่อนที่เข้าใกล้ราชวังก็มีวัตถุขนาดเล็กพุ่งออกจากส่วนใต้ท้องของมัน  พุ่งลงไปยังพื้นที่ด้านล่าง

     "มันเริ่มโจมตีแล้วรึ?  หรือว่าจะเป็นพวกจากนอกด่านกัน!"

     เจ็ดหน้าหยกเริ่มกังวลมากขึ้นทุกที  ลางสังหรณ์บ่งว่านี่อาจจะเป็นหายนะที่เกิดจากน้ำมือของพวกคนเถื่อนที่นอกด่านซึ่งจ้องหาทางโจมตีดินแดนแห่งนี้มาช้านานแต่ยังไม่เคยประสบผลสำเร็จสักที  แล้วในที่สุดทั้งหมดก็เดินทางมายังลานกว้างด้านหน้าพระราชวังซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนและกองทหารรักษาการณ์ล้อมรอบ  สถานการณ์ดูสับสนวุ่นวายและปราศจากการควบคุมโดยสิ้นเชิง  ด้านวัตถุลึกลับบนฟ้าก็ยังคงลอยตัวนิ่งอยู่เบื้องบนโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ทั้งสิ้น

     "ข้าคือต้าเหยียนกังประมุขแห่งพรรคคชสารเขียว  ขอให้พวกเจ้าจงหลีกทางให้ข้าเดินทางเข้าเฝ้าฮ่องเต้เป็นการฉุกเฉินด้วยเถอะ!"

     ประมุขต้ากล่าวกับกองทหารที่หน้าประตูวัง  เหล่าผู้คนเมื่อได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของหนึ่งในห้าพรรคใหญ่ต่างก็สงบท่าทีลง  และเปิดทางเดินให้แก่เย่อจื่อและเพื่อนร่วมทางคนอื่น ๆ

     "เรียนประมุขต้า  พวกข้าคงไม่อาจทำตามที่ท่านเรียกร้องได้  ด้วยมีโองการด่วนจากในวังให้ปิดทางเข้าออกอย่างแน่นหนาที่สุดขอรับ!"

     "เจ้าพูดอะไรเช่นนั้น! ไม่เห็นรึไงว่าตอนนี้มันวิกฤตแค่ไหน  เจ้าตาบอดหรือถึงมองไม่เห็นไอ้ของที่อยู่บนฟ้านั่นได้?"

     ต้าเหยียนกังกล่าวอย่างหัวเสีย  บรรดาผู้คนที่มุงดูอยู่ต่างก็ร้องตะโกนด้วยความไม่พอใจเช่นเดียวกัน  เนื่องจากทุกคนกาหัวไว้แล้วว่าเจ้าของประหลาดนั่นต้องไม่ได้มาดีอย่างแน่นอน  แม้จะมีบางคนยังปักใจเชื่อว่านั่นอาจเป็นพาหนะของท่านเซียนหรือเทพเจ้าที่เดินทางมาเข้าเฝ้าฮ่องเต้ก็เป็นได้?

     "ไม่น่าแปลกใจเท่าไรนักที่ราชสำนักจะออกคำสั่งเช่นนี้  ไม่แน่ว่าผู้มาเยือนอาจกำลังเจรจากับฮ่องเต้อยู่ก็เป็นได้?"

     เย่อจื่อเริ่มการสันนิษฐาน  อย่างไรเสียหากเมื่อครู่ไม่ใช่การโจมตีตามที่เจ็ดหน้าหยกกังวล  ก็อาจเป็นการเดินทางลงมาของคนบนฟ้าเพื่อพูดคุยกับองค์ราชาเป็นแน่  แต่ระดับเทพเจ้าบนฟากฟ้าจะต้องการอะไรจากต้าหลงกันเล่า?

     "ในเมื่อขอดี ๆ ไม่รู้ฟัง  คงต้องใช้กำลังกันหน่อยแล้ว!"

     ต้าเหยียนกังเกร็งพลังที่สองฝ่ามือเพื่อเตรียมเล่นงานทหารที่ด่านหน้า  หากแต่เย่อจื่อก็ออกมือห้ามไว้เสียก่อน  ด้วยไม่อยากให้เกิดเรื่องบาดหมางระหว่างพรรคใหญ่กับทางการ  กระนั้นในเมื่อไม่มีทางเลือกอื่นก็คงต้องลอบเข้าไปข้างในเพื่อสืบหาเบาะแสเท่านั้น!

     "ประมุขต้า  ประเดี๋ยวข้ากับเจ็ดหน้าหยกจะชิงลอบเข้าไปสืบข่าวด้านในเอง  ของให้ท่านและคนจากพรรคเหยี่ยวดำช่วยประสานงานกันผู้คนที่บริเวณด้านหน้าประตูวังด้วยเถิด!"

     ทีแรกต้าเหยียนกังก็ออกปากจะลอบเข้าไปเอง  แต่ในเมื่อสายวิชาของมันไม่เอื้อในการลอบเร้น  กอปรกับหากเจ้าสำนักใหญ่ละจากพื้นที่ตรงนี้ไปประชาชนจะยิ่งแตกตื่นมากกว่าเดิม  จึงจำใจต้องยอมให้คนหนุ่มทั้งสองลอบเข้าไปสืบหาข่าวแทนในที่สุด...


จบตอน