เทพเซียนเกรียนยุทธภพ!

ลำดับตอนที่ #102 : คำสั่งลับ

     ชาล็อตถูกควบคุมตัวไว้ภายในถ้ำลับของพวกเทียนซานมาหลายวันแล้ว  แต่ระยะหลัง ๆ ก็ได้รับการปรนนิบัติดูแลอย่างดีเนื่องจากเจ้าสำนักหนุ่มร้องขอเอาไว้  ดังนั้นนอกจากปัญหาเรื่องที่ไม่ได้อาบน้ำและไม่สามารถเดินไปไหนมาไหนได้เพราะมีโซ่ล่ามอยู่จึงไม่เป็นอุปสรรคในชีวิตประจำวันแต่อย่างใด (มั้ง?)

     "นี่! ชั้นบอกแล้วไงว่าอยากกินสเต็กเนื้อนุ่ม ๆ น่ะ  มีแต่เนื้อแพะทุกวันแบบนี้น่าเบื่อจะตายชัก  ยัง... ยังไม่รีบไปหาเนื้อชั้นดีมาบริการอีก!!!"

     เมื่อกินอยู่หลับสบายก็เริ่มมีปากมีเสียงขึ้นมาทันทีสำหรับองค์หญิงแห่งสหราชอาณาจักร  เมื่อสำรับอาหารในรูปแบบเดียวกันยกเข้ามาในห้องขัง  พวกลูกสมุนเทียนซานต่างมองกันตาปริบ ๆ ก่อนจะวางถาดอาหารเอาไว้เดินออกไปโดยไม่หันมามองอีก  ทิ้งให้ชาล็อตตะโกนไล่หลังมาอีกเป็นระยะ  แต่จู่ ๆ เสียงขององค์หญิงก็เงียบลงในทันใด  นั่นเพราะการปรากฎตัวของพวกแกรแฮมที่ลักลอบเข้ามาภายในห้องขังนั่นเอง

     "กรุณาอยู่เงียบ ๆ ก่อนนะครับ  เดี๋ยวพวกผมจะปลดตรวนพวกนี้ให้"

     ชางและบาวรีบปลดตรวนโซ่ที่มือและเท้าให้ชาล็อตด้วยใบหน้าบึ้งตึง  ด้วยโทสะที่ได้เห็นบุคคลสำคัญของฝ่ายตนถูกล่ามไว้เยี่ยงหมูหมาเช่นนี้  แน่นอนว่าหลังจากนี้ต้องเอาคืนพวกมันให้สาสมไปเลย

     "โอเคถอดโซ่ออกหมดแล้ว  รีบหนีกันเถอะครับองค์หญิง!"

     ทว่าเมื่อชาล็อตลุกขึ้นยืนและเดินออกห่างจากจุดที่เคยถูกจองจำเอาไว้  ตัวพื้นที่เธอนั่งทับเอาไว้จนถึงเมื่อครู่กลับยกตัวขึ้นนิดหนึ่งและกลไกที่ซ่อนเอาไว้ก็ทำงานในทันที  เสียงกระดิ่งดังกึกก้องไปทั่วบริเวณเป็นสัญญาณแจ้งเตือนพวกเทียนซานว่านักโทษได้หลบหนีไปแล้ว!

     "ชิ! ทำไมถึงไม่ตรวจรอบ ๆ ให้ดีซะก่อนละเนี่ยบาว!!!"

     "ปัทโธ่พลาดไปน่ะสิ! ก็คนมันรีบ ๆ ใครจะไปทันนึกถึงเรื่องนี้กันเล่า!" 

     แกรแฮมและบาวต่างเถียงกันไปมาในระหว่างที่พาองค์หญิงวิ่งลักเลาะไปตามทางเดินอันคดเคี้ยวในถ้ำลับ  ซึ่งก่อนหน้านี้แม้จะเคี่ยวเข็ญสอบปากคำพวกศัตรูสักเท่าไหร่ก็ไม่ได้เรื่องเสียที  กระทั่งข้าหลวงใหญ่เดินทางมาถึงและไล่ตะเพิดพวกตนออกมา  โทมัสจึงเสนอว่าให้ลองติดตามหาเบาะแสจากสภาพแวดล้อมอื่นดู  แกรแฮมจึงปิ๊งไอเดียในการแกะรอยพวกเทียนซานที่ยังคงเคลื่อนไหวอยู่ข้างนอกเพื่อตามหาเสบียงมาเลี้ยงพรรคพวก  แล้วก็ได้ผลเมื่อเบาะแสนำทางมาจนถึงถ้ำลับแห่งนี้ในเวลาไม่นาน

     "เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ  พวกมันมากันแล้วนะ!"

     ชางตะโกนพลางกระโดดเข้ารับมือกับพวกสมุนของเทียนซาน  และคราวนี้เขาไม่ประมาทเหมือนก่อนแล้ว  โดยเตรียมอาวุธคู่ใจอย่างกระบองไฟฟ้าคู่ขนาดเหมาะมือที่สั่งทำจากโลหะชั้นยอด  แน่นอนว่าแค่พลังฝีมือระดับลูกสมุนแบบนี้ไม่ครณามือเขาแน่  ชางฟาดกระบองเข้าที่ขมับของศัตรูจนสลบเหมือนไปในทันที 

     "ไม่ให้นายโชว์คนเดียวหรอกเฟ้ย!"

     คราวนี้ถึงตาบาวแสดงฝีมือบ้าง  ด้วยศักดิ์ศรีของแผนกสรรพาวุธมันค้ำคออยู่เขาจึงต้องทำให้อีกฝ่ายเห็นสปิริตกันหน่อย  ปืนไรเฟิลเจาะเกราะพร้อมด้วยกระสุนไม่อั้น  เพียงพริบตาเดียวกำแพงและโถงถ้ำก็พังพินาศด้วยฝีมือของทั้งคู่  แต่โชคไม่ดีที่พลังทำลายนั้นทำให้เพดานหินด้านบนถล่มลงมาทำให้แกรแฮมและองค์หญิงถูกตัดขาดจากพรรคพวกไปในที่สุด

     "ชาง! บาว!"

     "ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้!  รีบพาองค์หญิงออกไปยังพื้นที่ปลอดภัยให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้  เดี๋ยวพวกข้าจะตามไปสมทบทีหลังเอง!!!"

     เกรแฮมได้ยินเสียงปืนและเสียงหินถล่มดังที่อีกฟากของถ้ำ  เมื่อไม่มีทางย้อนกลับไปได้ก็มีแต่ต้องเดินหน้าเท่านั้น  เขาหยิบอุปกรณ์ตรวจจับตำแหน่งยานฉุกเฉินที่ใช้โดยสารมาและพบว่าอยู่อีกไม่ไกลแล้ว  จึงฉวยข้อมือชาล็อตแล้ววิ่งนำไปในทันที  ใจคิดแต่ว่าจะนำตัวชาล็อตกลับไปส่งยังที่ปลอดภัยและจบเรื่องบาดหมางกับพวกสหราชอาณาจักรซะ...

แต่เดี๋ยวก่อนนะ...  นี่มันเป็นโอกาสอันดีเลยไม่ใช่หรือ? 

ตอนนี้เขาอยู่กันตามลำพังกับองค์หญิงสองต่อสองแล้ว  ไม่มีบาว ไม่มีชาง ไม่มีมารีน แถมยังไม่มีนังแอนดรอยด์และข้าหลวงใหญ่น่ารังเกียจนั่นอยู่ที่นี่อีกด้วย  พวกมันไม่มีโอกาสได้รับรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นในขณะนี้  ท่ามกลางวิกฤตใต้วงล้อมของศัตรู  ถ้าหากว่า... ถ้าหาก...

องค์หญิงถูกลอบสังหารล่ะก็...

ความผิดทุกอย่างจะถูกป้ายไปให้พวกเทียนซาน  ในฐานะพวกล้าหลังป่าเถื่อนที่บังอาจฉวยโอกาสลงมือฆาตกรรมองค์หญิงคนสำคัญของสหราชอาณาจักร  มิหนำซ้ำไอ้ข้าหลวงหน้าโง่นั่นก็ดันเดินทางมาได้จังหวะพอดี  ความไร้ฝีมือซึ่งทำให้ชาล็อตต้องตายอย่างน่าอนาถก็จะกลายเป็นตราบาปของมันด้วยเช่นกัน  ส่วนตัวเขาเมื่อเสร็จภารกิจนี้แล้วก็จะล่องหนหายตัวไปตามคำสั่งลับที่เคยได้รับมาเมื่อครั้งอยู่บนสถานีความเร็วแสงนั่น  ข้อความที่ถูกเขียนเอาไว้ในกระดาษสีน้ำตาลชนิดรับประทานได้ระบุไว้ว่า

     เฝ้าระวังองค์หญิงแห่งสหราชอาณาจักรเอาไว้

และหากสบโอกาสลงมือเมื่อไหร่

จงทำให้หมดจดไร้หลักฐานเอาผิด

ทิ้งศพเอาไว้ป้ายความผิดให้คนในพื้นที่

ละทิ้งหน่วยย่อยและแยกตัวออกมา

ทำลายตัวตนให้สิ้นแล้วรอฟังคำสั่งต่อไป... 

และแล้วกงล้อแห่งโชคชะตาก็หมุนเวียนมาถึงจุดเปลี่ยนสำคัญอีกครั้ง  เมื่อเกรแฮมรับทราบข้อมูลและทำลายกระดาษคำสั่งนั่นในท้องไป  เขาก็รับรู้ได้ถึงภารกิจอันหนักอึ้งนี้  ซึ่งทีแรกคิดว่าอาจจะเป็นไปไม่ได้เสียแล้วเมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมากมายเหลือเกิน  แต่บัดนี้เทพธิดาแห่งโชคชะตากำลังยิ้มให้กับเขา

     "เกรแฮม?"

     ชาล็อตมีสีหน้าตกใจเมื่อได้เห็นปากกระบอกปืนอันเย็นเฉียบจ่อเข้าที่หน้าผากของตัวเอง  ใบหน้าของเกรแฮมเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ

     "ช่วยยืนเฉย ๆ ด้วยครับองค์หญิง  ตามคำสั่งแล้วการสังหารด้วยปืนมันกลบเกลื่อนหลักฐานไม่ได้ก็จริง  แต่ผมมีวิธีอื่นสำรองไว้อีกเยอะครับไม่ต้องเป็นห่วง"

จบตอน

***  สำหรับใครที่จำไม่ได้ว่าเกรแฮมรับคำสั่งมาตั้งแต่เมื่อไหร่นะครับ  ให้ย้อนกลับไปอ่านตอนที่ 35 ได้เลยจ้า (เพราะคนเขียนก็จำไม่ได้เหมือนกัน  ต้องย้อนกลับไปดูถึงนู่นเลย 55)  ***